VVD voor vuurwerk
, door
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Wie kiest de lijsttrekker?
, door
Vandaag verscheen een stukje van de Jonge Socialisten over de stemprocedure binnen de PvdA voor het bepalen van de lijsttrekker voor het Europees Parlement. Ze zijn daar niet zo gelukkig mee.
In het verhaal geven ze aan dat ze liever voor een eenvoudig systeem van kiezen bij meerderheid gaan. Hierbij halen ze hun eigen interne raadpleging naar voren waar dhr Berman in hun ogen de “massale” steun geniet van de Jonge Socialisten. Maar slechts 160 van die JS-ers hebben een stem uitgebracht en 91 daarvan waren voor Berman. Zo massaal is dat dus niet.
Maar de aangezwengelde interne discussie van de PvdA gaat voorbij aan een andere ontwikkeling. Namelijk de trend dat iedereen binnen een partij tegenwoordig een directe stem moet krijgen in het bepalen van de lijsttrekker. Het bijzondere is dat dit gebeurt binnen twee partijen die juist worstelen met hun idealen, de VVD en de PvdA. Kennelijk is het een reflex om bij afnemende populaire steun juist populaire maatregelen nemen om weer leven in de brouwerij te krijgen.
Maar is dit ook goed? Natuurlijk is het democratisch als iedereen kan meebeslissen wie de lijst trekt. En natuurlijk levert dat vaak ook meer publiciteit op (zie Verdonk versus Rutte). Maar het levert ook veel meer ruis op. En bovendien komt er nog meer aandacht voor het zogenaamde “mannetjesmaken” i.p.v. de inhoud.
Traditioneel stelt in de meeste partijen het partijbestuur een lijst voor waar in een verkiezingscongres wel voorstellen ter verandering op gedaan worden, maar waar in grote lijnen vaak de voorkeur blijft staan. Het partijbestuur heeft in alle stilte de voorselectie gedaan en komt vaak met de kandidaat die het meest past bij de huidige lijn van een partij.
Nu is dit laatste vaak voer voor heel veel interne discussies in partijen en geeft betrokken leden nogal eens een onbevredigend gevoel.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
eParticipatie: de overheid is aan zet!
, door
Hieronder volgt een gastbijdrage van eJapio.
Cijfers laten zien dat de opkomst bij verkiezingen in alle West-Europese democratieën gestaag afneemt. Dit is een paradoxale ontwikkeling vergeleken met de door socioloog Inglehart waargenomen verhoogde betrokkenheid van burgers bij maatschappelijke issues. Een vraag die dit oproept is of de representatieve democratie nog wel voldoet aan de eisen van de hedendaagse burgers?
Gedreven door veranderende culturele waarden en technologische ontwikkelingen bepalen burgers zelf steeds meer wanneer en hoe zij participeren bij maatschappelijke issues. Vooral door de opkomst van web 2.0 heeft de actieve deelname van burgers een stevige impuls gekregen: zij gebruiken web 2.0 applicaties steeds vaker om zich op allerlei manieren te mengen in de ‘publieke zaak’. Zij gaan actief discussies en debatten aan met de overheid, volgen kritisch alles wat de overheid doet en verschaffen via het web de overheid informatie die zijzelf belangrijk vinden.
Wat betekenen deze ontwikkelingen voor de overheid en welke rol moet en kan de overheid zelf in deze nieuwe netwerkende wereld spelen? De overheid kan door op een goede afgewogen wijze gebruik te maken van informatie- en communicatietechnologie burgers meer te betrekken bij verbetering van publieke dienstverlening, openbaar bestuur en sociale samenhang, eParticipatie gaat een grote rol spelen. De tijd dat wij eens per 4 jaar een vertegenwoordiger kiezen die ons op alle onderwerpen vertegenwoordigt is voorbij. Op onderwerpen waarbij de burger zich direct betrokken voelt wil hij de mogelijkheid hebben om te participeren op het moment dat het hem uitkomt. De overheid dient zich aan te passen aan deze veranderende eisen.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Volksopstand tegen de democratie
, door
Het is een raar fenomeen: mensenmassa’s die de straat op gaan en openbare gebouwen bezetten, omdat ze vinden dat ze teveel macht hebben. Het speelt zich dezer dagen af in Thailand. Duizenden demonstranten van de PAD (People’s Alliance for Democracy) eisen het aftreden van de regering en afschaffing van het ‘one man one vote’ systeem, omdat kiezers op het platteland te dom zouden zijn. De PAD zat ook achter het opstoken van het vuurtje om een tempel, wat in de zomer bijna tot oorlog tussen Thailand en Cambodja leidde.
De acties lijken erop gericht het leger een reden te geven tot een coup. Maar daar heeft het leger geen trek in, na een weinig effectieve actie twee jaar geleden, ook op aandringen van de PAD. De indertijd afgezette regering kwam na verkiezingen onder een andere naam en met een andere frontman terug, omdat ze populair is bij de meerderheid van de Thaise bevolking (die op het platteland woont).
De oproep deze week van de legerchef aan de regering om nieuwe verkiezingen uit te schrijven, zou het conflict niet opgelost hebben. De regering weigerde dan ook toe te geven. Bovendien is er de complicatie dat de achterban van de regering groter, slechter georganiseerd en allicht daardoor gewelddadiger is dan die van de PAD. Toegeven zou niet per se een einde maken aan de onrust in het land.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.