Dit is een gastbijdrage van B. Schuiling. Dinsdag was de Afghanistan-top in Den Haag. Daarvoor werden het luchtruim, meerdere snelwegen (deels) en de stad hermetisch afgesloten. De wereldleiders willen vrede en democratie brengen naar Afghanistan maar zitten niet te wachten op input vanuit het eigen land. Democratie is kennelijk een exportproduct waar we zelf geen behoefte aan hebben. De coalitie ‘Stop de NAVO’, individuelen en andere organisaties wilden graag hun aandacht vragen voor de problemen in de wereld, hoe de Navo, de VS en anderen in Afghanistan niet helpen bij het bestrijden van het probleem maar het juist verergeren. Dat geluid mocht in de stad van vrede en recht niet worden geuit. Om kritiek in de kiem te smoren had Gemeente Den Haag in een lullig plantsoen een aantal hekken geplaatst waar groeperingen met niet meer dan 50 mensen mochten demonstreren. Elke overtreding van dit gebod leidde tot arrestatie, zo was het dreigement.? Vervoer ging in politiebusjes vanaf het station. Zogenaamd om te faciliteren maar in praktijk om vooral de schijn op te houden dat de eensgezinheid op de top en onder de bevolking groot is.
Moet de Staat de hele of gedeeltelijke inboedel van het huis van wijlen Pim Fortuyn opkopen om beschikbaar te stellen in het Huis van de Democratie in verband met de historische rol die dhr Fortuyn gespeeld heeft?
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Dit keer is dat Simon van Canards.nl, waar het stuk eerder verscheen.
De democratie Israël weert twee Arabische partijen van de parlementsverkiezingen in februari. Het gaat om Balad en de Verenigde Arabische Lijst. Volgens Haaretz wordt de vertegenwoordigers van de partijen verweten dat ze landen bezocht hebben die bekend staan als vijanden van Israël (Syrië en Libanon). Bovendien zouden de vertegenwoordigers terroristen steunen en Israëls recht op een eigen staat ontkennen.
Ultranationalisten stelden voor om de twee partijen te weren. Een overgrote meerderheid van de kiescommissie stemde in met dat voorstel. Het besluit heeft geen gevolgen voor Arabische leden van niet-Arabische lijsten die meedoen aan de verkiezingen. De Verenigde Arabische Lijst dient een petitie in bij het Israëlische Hooggerechtshof. Balad beraadt zich nog op vervolgstappen.
Het is niet de eerste keer dat de partijen ter discussie staan in Israël. In de aanloop naar de verkiezingen in 2003 worden beide partijen ook uit de race gehaald. Het Hooggerechtshof keurt de boycot echter af. Volgens de rechter kan de Israëlische democratie wel tegen een stootje (vrij vertaald).
Recent veroordelen de Arabische parlementariërs nog het geweld in Gaza in de Knesset, het Israëlische parlement. Ze zijn tegen burgerslachtoffers. Eén van de parlementariërs, de heer Tibi, kon het niet nalaten te vermelden dat hij zich extra verbonden voelt bij de dood van een Arabier “omdat we landgenoten zijn.” Daarop antwoord een ultranationalist, één van de indieners van het voorstel tot boycot van de twee partijen, dat de Arabieren een vijfde colonne in Israël vormen die de natie ondermijnt. Daarop antwoord de heer Tibi weer dat de ultranationalisten fascisten zijn. Een ander Arabisch parlementslid is verwijderd uit de vergadering omdat hij zijn tegenstander niet aan het woord liet.
Vandaag verscheen een stukje van de Jonge Socialisten over de stemprocedure binnen de PvdA voor het bepalen van de lijsttrekker voor het Europees Parlement. Ze zijn daar niet zo gelukkig mee.
In het verhaal geven ze aan dat ze liever voor een eenvoudig systeem van kiezen bij meerderheid gaan. Hierbij halen ze hun eigen interne raadpleging naar voren waar dhr Berman in hun ogen de “massale” steun geniet van de Jonge Socialisten. Maar slechts 160 van die JS-ers hebben een stem uitgebracht en 91 daarvan waren voor Berman. Zo massaal is dat dus niet.
Maar de aangezwengelde interne discussie van de PvdA gaat voorbij aan een andere ontwikkeling. Namelijk de trend dat iedereen binnen een partij tegenwoordig een directe stem moet krijgen in het bepalen van de lijsttrekker. Het bijzondere is dat dit gebeurt binnen twee partijen die juist worstelen met hun idealen, de VVD en de PvdA. Kennelijk is het een reflex om bij afnemende populaire steun juist populaire maatregelen nemen om weer leven in de brouwerij te krijgen.
Maar is dit ook goed? Natuurlijk is het democratisch als iedereen kan meebeslissen wie de lijst trekt. En natuurlijk levert dat vaak ook meer publiciteit op (zie Verdonk versus Rutte). Maar het levert ook veel meer ruis op. En bovendien komt er nog meer aandacht voor het zogenaamde “mannetjesmaken” i.p.v. de inhoud.
Traditioneel stelt in de meeste partijen het partijbestuur een lijst voor waar in een verkiezingscongres wel voorstellen ter verandering op gedaan worden, maar waar in grote lijnen vaak de voorkeur blijft staan. Het partijbestuur heeft in alle stilte de voorselectie gedaan en komt vaak met de kandidaat die het meest past bij de huidige lijn van een partij.
Nu is dit laatste vaak voer voor heel veel interne discussies in partijen en geeft betrokken leden nogal eens een onbevredigend gevoel.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.