Op Sargasso bieden we regelmatig ruimte voor gastbijdragen. Dit maal een van Léon.
Ons huidige politieke stelsel is ontstaan in een tijd waar de gemeenschap boven het individu ging. De enige archaische herinnering aan deze periode is nu nog ons parlement, waar politieke partijen voortbestaan voor Christen Democraten, Vrijzinnigen en Arbeiders. Zoals zovelen al gemerkt hebben, heeft de klok buiten Den Haag echter niet stil gestaan.
Landsbestuur voortkomend uit een ideologie is niet meer van deze tijd. Dit blijkt maar al te duidelijk uit het voortdurende electorale gemor, waar 10 jaar ná de opkomst van Fortuyn nog steeds geen eenduidig antwoord op is gevonden. De Tweede Kamer zou zich diep, diep moeten schamen voor zo'n gapend gebrek aan empathie met de mensen die hun verkiezen.
Het gangbare idee dat het probleem grotendeels bij het volk ligt, dat slechts "voorgelicht" moet worden om de wijsheden van Den Haag in te zien, iets zo kundig aangetoond tijdens vrijwel elke volksraadpleging - of dat nu om een verkozen burgemeester gaat, of de Europese Unie - duidt op een soort pre-copernicaanse koppigheid waar niemand wat aan heeft. Zeker nu niet nu wij voor uitdagingen staan van monumentale proporties zoals falende immigratie, een gehavende economie en de potentieel desastreuze effecten die klimaatverandering op ons land kan hebben.
