Closing Time | Closing Time

https://www.youtube.com/watch?v=xGytDsqkQY8&list=RDxGytDsqkQY8 Tot mijn ontsteltenis is dit nummer nog nooit langsgekomen in deze serie. Een omissie die nodig rechtgezet moest worden. Bij deze. Semisonic was geen grungeband, geen boyband, geen rebellie. Ze waren de soundtrack van het moment waarop de Amerikaanse middenklasse dacht dat de geschiedenis voorbij was. De koude oorlog was gewonnen, Bill Clinton speelde saxofoon, en iedereen dacht dat het internet de democratie zou redden. Closing Time klonk als het geluid van tevredenheid, het soort tevredenheid dat achteraf bezien altijd de voorbode is van een crash. Zanger Dan Wilson schreef het nummer over het sluiten van een café, maar het ging ook over geboren worden, iets wat ik pas doorhad toen ik vandaag jaar oud was. Een dat nieuwe begin betekent immers ook dat iets anders ophoudt te bestaan. Ofzo. En dat is precies wat de jaren negentig waren: een decennium dat dacht dat het alles kon vernieuwen zonder iets te verliezen. Ofzo. De band verdween daarna in de nevel van één-hit-wonderdom. Hun volgende nummers,  zoals Secret Smile of Chemistry waren nog aardig, maar het publiek was alweer verder, richting de ironie van de jaren nul. Toen de banken instortten, bleek Closing Time profetisch: “Every new beginning comes from some other beginning’s end.” Dan Wilson schreef later nog nummers voor Adele’s , the Dixie Chicks en Taylor Swift. Vandaag klinkt Semisonic als een capsule uit een wereld die nog geloofde dat verandering zonder pijn kon. Hun muziek is zoet, veilig, bijna klinisch. Ze waren geen revolutionairen, maar exponenten van een tijdperk dat zichzelf te serieus nam.

Door: Foto: Ted (cc)

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Closing Time | Depeche Mode – Shake the Disease

, door

Ik moet zeggen dat ik Depeche Mode helemaal vergeten was. Als ik niet op zoek was gegaan naar Alan Parsons had ik ze niet gemist. Wat best raar is, want de CD The Singles 81-85 bevat hartstikke vette muziek.

Ook raar omdat een drijvende kracht, Vince Clark (edit, met dank aan Okto), gewoon een held is die ook Yazoo en Erasure heeft opgericht. “Oohoohoo Sometimes, the truth is harder than the pain inside” Wat heb ik veel gedanst op dat nummer! En Depeche Mode is toch echt geen niche-bandje of zo. Ze hebben nog samengewerkt met Anton Corbijn en zijn tot ver in de jaren ’90 knettersuccesvol geweest. Ook al was Vince Clarke toen al pleitos, de zang van Dave Gahan is iconisch (wel een junkie, how cliché) en de band is inspiratie geweest voor helden als Moby en de techno-scene. Ik heb deze cd ook echt grijsgedraaid.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Closing Time | Delamitri – Be My Downfall

, door

Found it! Die cd van Alan Parsons bedoel ik, samen met Depeche Mode, Jethro Tull en Talking Heads, die dus allemaal niet op mijn lijst staan, nah, wat een omissie. Maar die lagen dus naast mijn gettoblaster, blijkbaar heb ik die…nee, echt niet, dat ding heb ik in geen jaren gebruikt, waarom zou ik, ik heb een paar goeie speakers met bass-woofer op mijn werkplek staan. Ik snap er nix van! Oh wacht, ik wil ‘m verkopen, waarschijnlijk had ik bedacht dat ik dan toch even een paar cd’tjes moet afluisteren om zeker te weten dat ’t kreng nog werkt. Heb ik nog niet gedaan dus. Eigenlijk moet ik dan ook de cassettespeler checken, ik heb nog wel ergens bandjes liggen…in de schuur denk ik…

Closing Time | Ozzy Osbourne – Patient nr. 9

, door

VIDEO - Oh oh! Ik moet toch de strakke volgorde (ahum) van mijn lijst weer even onderbreken. Voor Ozzy. Die komt óók in mijn collectie voor, met een oud album, maar ik móet ‘m nu ook echt even aandacht geven.

Niet per se omdat die O van “Oh oh” wel goed uitkomt als inleiding, en ook niet vanwege de titel en de tekst van het nummer, hoewel die zeer toepasselijk is voor mijn gemoedstoestand op dit moment; Patient nr. 9 zit in een gekkenhuis, en zo voel ik me zo langzamerhand ook. Murw gebeukt door dit achterlijk(e) rechtse land…

Closing Time | The Alan Parsons Project – Games People Play

, door

Krijg nou de vinkentyfus! Ik lees net – rijkelijk laat, ik weet het, het is nogal druk in mijn hoofd op het moment – de reacties op mijn CT van 14 oktober, en daarin wordt Alan Parsons’ Turn of a Friendly Card genoemd. Die hebbik ook! Zeker weten! Maar waar is die?? Het is één van mijn lievelingscd’s! Hellup!

Nee hullie kunnen mij daar niet mee helpen natuurlijk, maar potverdriedubbeltjes dit vind ik toch wel ff een dingetje. Nou moet ik dus mijn hele huis overhoop halen om dat kreng te vinden, want ik kan ’t niet uitstaan dat ie pleite is.

Closing Time | Crowded House – Four Seasons in One Day

, door

Ik had beloofd om gewoon een mooi liedje te kiezen, en ja oké, het is een heel mooi liedje van Crowded House, maar nu ik even goed naar de tekst luister is het tóch weer ietwat politiek:

Smiling as the shit comes down
You can tell a man from what he has to say
Everything gets turned around
And I will risk my neck again, again

Je ontkomt er bijna niet aan lijkt wel…nee dat ligt toch aan mijn Zweefteverige hoofd geloof ik, ik zie ze zo langzamerhand vliegen haha…ahum. Het nummer op de cd dat hierop volgt begint met:

Closing Time | Neneh Cherry – Manchild

, door

Deze cd van Neneh Cherry met de ruige naam Raw Like Sushi, heb ik duidelijk voor de hitsingles gekocht, want ik heb de rest even geluisterd, of nou, gescand, zeg maar heel snel doorgeskipt (is dat een woord, ja toch?), en wat een kútmuziek zeg allememaggies. R&B rap, nee niet mijn ding dus. Een beetje kan ik wel hebben, Buffalo Stance en Inner Citty vind ik te doen, maar dat gescratch en gerap op de rest van de nummers is een aanslag op mijn trommelvliezen, niet normaal.

Closing Time | Kate Bush – Kite

, door

Ik loop al dagen met Kate Bush-nummers in mijn hoofd. Gek genoeg is het niet steeds hetzelfde nummer, maar popt er iedere keer weer een andere op. Wel van dezelfde cd, want daar gaat deze Closing Time over: The Kick Inside. Haar latere werk vind ik ook best goed, maar ja dat zit niet in mijn collectie.

De keuze welk nummer ik hier zo plaatsen vond ik dus nogal een dingetje, want ik vind de hele cd geweldig. Bij mijn gewoonlijke check op deze site of er al eens eerder iets van Kate was geplaatst, kwam ik trouwens nog deze oude post van mezelf tegen: The most wuthering heights day ever. Leuk, was ik helemaal vergeten! Er is natuurlijk wel meer over haar geschreven, ook hier, maar ja het is dan ook een topartiest.

Closing Time | Basement Jaxx – Red Alert

, door

Laten we het weekend eens lekker swingend uitzwaaien! Dit is een van de weinige singles in mijn collectie, dus ik hoef mijn hoofd even niet te breken over welk nummer ik moet kiezen, ook wel ff lekker.

Alleen die namen Felix Buxton en Simon Ratcliffe vind ik al fantastisch. De zangeres is Blu James, ook zo apart. Ik heb even overwogen om een live-versie te plaatsen, maar ik vind de studioversie toch lekkerder, en de clip is ook waanzinnig. Letterlijk, gestoord gewoon, slaat helemaal nergens op. En ik vind de tekst van dit nummer wel erg toepasselijk op het huidige tijdperk; de wereld is gek geworden, maar hij draait gewoon door, en de muziek klinkt gewoon door, en we lopen allemaal door en…nou ja, vul zelf maar in. Het is om gek van te worden, maar ook om je gek te lachen.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Volgende