GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Dit keer is dat Verbal Jam, die het onderstaande stuk aanbood via de mail. Moslims in Nederland kregen afgelopen zaterdag massaal een sms'je met een oproep tot boycot van de Aldi en de Lidl, lees ik in de krant. Vanwege Israëls optreden in Gaza. Iedereen, behalve blijkbaar 'de moslim in de straat', krabt zich op de kop wat deze supermarkten in hemelsnaam met Gaza of Israël te maken hebben. Belangrijker is echter de vraag: van wie kwam die oproep? Wie beschikt er zomaar over de mobiele telefoonnummers van bijna alle moslims in Nederland? Als ik moslim was zou ik me daar ernstig ongerust over gaan maken. Want dit is natuurlijk héél verdacht! Ongetwijfeld zal de oproep leiden tot Kamervragen van de PVV. Want blijkbaar is het mogelijk om met één enkel sms'je de hele moslim-achterban te mobiliseren, met één enkel sms'je kunnen ze 'de boel hier overnemen'!
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Het hele Westen schreeuwt moord en brand over het ‘buitensporige’ optreden van Rusland in Georgië. Veel geblaat, weinig wol, waar hebben we dat eerder meegemaakt? Veel kan het Westen ook niet doen om Rusland te straffen. Uit de G8 gooien? Da’s toch maar een praatclub. De WTO-toetreding blokkeren? Rusland is toch al geen lid en het Westen snijdt zichzelf ermee in de vingers, want het heeft belang bij toetreding van Rusland. Tsja, veel opties zijn er niet, behalve…
Juist ja, er is een initiatief om nu al de Olympische Spelen van 2014 in proletenhol Sotsji te blokkeren. Toenmalig minister van buitenlandse zaken Gela Bezjoeasjvili zei al tegen mij dat je geen Spelen kunt organiseren op een berg die half in een ander land ligt zonder medewerking van dat andere land. Hij verwees daarmee naar de locatie van Sotsji, twintig kilometer van het omstreden Abchazië. Dat wordt nog wat de komende jaren…
(Zie voor meer Georgië-nieuws Remco’s Rusland)
De media staan er weer vol mee: de protesten tegen de Olympische Spelen. Heel London was dit weekend uitgelopen om de Olympische fakkel door de straten te begeleiden met leuzen, waarin protestanten opriepen de Spelen in Peking te boycotten. In Parijs ging het net zo en in de Verenigde Staten dient zich eenzelfde scenario aan. Ondertussen genieten Westerse regeringsleiders er enorm van; bondskanselier Merkel gaat niet naar de openingsceremonie en Sarkozy stelt eisen aan zijn komst, maar heeft met zijn optreden er waarschijnlijk voor gezorgd dat de Franse atleten een batch dragen tijdens de openingsceremonie dat ze toch echt voor vrijheid van meningsuiting zijn! Gordon Brown gaat omdat de Dalai Lama ook gaat (en omdat het Verenigd Koninkrijk de volgende spelen organiseert) en gisteren in Netwerk wist ook oud-minister president Dries van Agt te melden dat het erg verwonderlijk zou zijn als kroonprins Willem-Alexander en minister-president Balkenende op de openingsceremonie zouden verschijnen.
Begrijp me niet verkeerd; ook ik veroordeel het Chinese regime en de wijze waarop zij in Tibet optreedt. Maar ik verwonderde mijzelf dat de aanblik van de demonstranten die de vlam proberen af te pakken bij mij een gevoel van afkeer opriep. Iedereen is op de Olympische Spelen gedoken om de aandacht te vragen voor Tibet en dat is goed, maar tegelijkertijd groeit bij mij de overtuiging dat de keuze om de acties te richten op de Olympische Spelen volstrekt verkeerd is. Een keuze die overigens wel de hypocrisie van onze maatschappij bloot legt.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
De Tweede Kamer is eruit, onze Minister-President mag naar de openingsceremonie van de Olympische spelen te Peking. Vooralsnog, want de situatie kan volgens de Kamer nog veranderen.
Maar de huidige mensenrechtensituatie in China is voor de Kamer dus geen reden om de premier thuis te houden. En dat ondanks een rapport van Amnesty International, waarin staat dat het op het vlak van de mensenrechten alleen maar slechter gaat daar.
Begrijp me goed, ik heb er geen bezwaar tegen dat hij gaat -vooralsnog-, maar de Kamer geeft met de toestemming wél aan dat de mensenrechtensituatie bepalend was voor de toestemming. En hoe kan je dan met droge ogen beweren dat Balkenende mag gaan?
Met Tibet nog zo vers in het geheugen, en met de rapporten van Amnesty, de dissidenten die gevangen zitten, de heftige staatscensuur in het achterhoofd, welk een pervers wereldbeeld hebben onze kamerleden?
En dan de opmerking dat de toestemming ‘nog kan veranderen’. Gezien het bovenstaande, wat moet er dan gebeuren voordat onze Kamerleden die toestemming intrekken? Een tweede opstand zoals die ruw werd onderdrukt op het plein van de Hemelse Vrede?
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
”Noord-Korea heeft een afzichtelijk regime. Een mensenleven is er niets waard voor de overheid. Daar heb je niets te zoeken.” (PvdA-wethouder Lodewijk Asscher)
“Door handelsbetrekkingen aan te gaan kun je het leven van de bevolking misschien enigszins verbeteren”. (VVD-raadslid Huub Verweij) (Parool)
In het Amsterdamse dorpje A. woedt een hevige discussie over een gepland bezoek van de Kamer van Koophandel aan Noord-Korea. Twintig jaar na de MAKRO-branden is er nog weinig veranderd. Dezelfde discussie, dezelfde standpunten, dezelfde verwachtingen, dezelfde excuses.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.