Het sociaal experiment in het tv-programma van BNN laat zien hoe gewone mensen door manipulatie en wij-zij-denken worden gedreven tot conflict. BNN zond in april en mei in vier delen het programma Dat wordt oorlog! uit. In het programma wordt een sociaalpsychologisch experiment uitgevoerd om te laten zien hoe ‘gewone mensen’ zo gemanipuleerd kunnen worden dat ze bereid zijn te strijden (met geweld) tegen een groep mensen die in hun ogen 'anders' is. Het experiment is gebaseerd op het Amerikaanse Robbers Cave Experiment uit 1954, waarin twee groepen van 12-jarige jongens, die dachten dat ze op een zomerkamp waren, tegen elkaar werden opgezet. Onderdeel van het experiment is niet alleen om de rol van groepsdynamiek (in-groep versus uit-groep, wij-zij-denken) in het ontstaan van een conflict te onderzoeken, maar ook om te kijken wat er nodig is om de groepen tot verzoening te laten komen.
BNN/VARA wil geen fragmenten van radioshows of De Wereld Draait Door via algemene NPO-kanalen delen. De VPRO blijft haar ongecoördineerde online media-aanbod hanteren en Henk Hagoort dreigt NPO-gelden in te houden als omroepen over de schreef gaan.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Neemt u me niet kwalijk als ik even uit de slof schiet tijdens de komkommertijd. Dat komt door mijn heftig allergische reactie op mensen die vinden dat ze het recht hebben om het privéleven van anderen te exploiteren voor eigen commercieel gewin en ter vermaak van het kwijlende gepeupel.
Het schijnt dat ene meneer Verlinde boos is omdat wat onstuimige post-pubers hem een week lang hebben afgeluisterd. Hij vond dat een inbreuk op zijn privacy. Duh!
Zijn hele carrière bestaat uit het inbeuken van de privacy van andere mensen. Zeg maar gerust dat hij aan de top van de piramide van het privacy-inbeukend-media-industrieel-complex staat (waar BNN overigens ook al lang onderdeel van is).
Fotograferen van privé situaties (waar niemand gevraagd is om van mee te genieten) en die publiceren is net zo hard inbreuk maken op de privacy als het afluisteren. Ik zie geen onderscheid tussen beeld of geluid. Ook roddelen over ziekenhuisopnames en mogelijke relaties behoren hiertoe.
Dus nu zit ik met een dilemma. Moet ik nu hopen dat hij die rechtszaak verliest omdat hij het niet verdient om zoiets te winnen? Of moet ik nu hopen dat hij de rechtszaak wint zodat straks andere mensen met dat als jurisprudentie hem keihard van de buis kunnen slaan.
Wat is er toch altijd veel kritiek op de publieke omroepen. Menigmaal galmt rond in de huiskamers van verontwaardigd Nederland: ‘En dat van mijn belastingcenten!’. Vaak heeft de omroepbaas dan zijn praatje klaar: dat programma’s een maatschappelijke functie hebben enzo. Van vijfkwartsmaat op North Sea Jazz tot interview met de decorsjouwer van Oerol: prima. Maar wat moeten we met de ontgroeningsgein van BNN met het programma Sterretje Gezocht? Spugen in elkaars gezicht, in beschonken toestand inparkeren, items maken over vaginale winderigheid, in badpak door de modder kruipen, strippen en poppers snuiven. Geef toe, we hebben netjes gewacht tot de serie bijna is afgelopen. Nu mogen de messen geslepen. Dit programma is de grootste wassen neus onder de talentenjachten.
Sterretje Gezocht zoekt, zoals dat modieus heet, de grenzen op. Voor wie het programma niet kent: meiden uit het hele land konden zich inschrijven om uiteindelijk het nieuwe gezicht van BNN te worden. De dames zullen ongetwijfeld contracten hebben ingezien en de voorwaarden hebben gelezen en echt heel goed met de achterban overlegd, en wij zullen alleen maar die vet gemonteerde items zien en niet de oprechte nazorg van de gehele crew, maar er stinkt iets aan dit programma. Het is de ultieme afzeik-tv, waarbij pas in de allerlaatste plaats wordt gekeken of iemand beschikt over mogelijk presentatie- of interviewtechnieken.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
‘De ondraaglijke lafheid van het medium.’ Deze leus kwam op toen ik de aankondigingen zag van twee docu’s die komende dagen te zien zijn op de Nederlandse televisie. De VPRO zendt ‘Voor de vrede’ uit, over het wel en wee van veteranen. Jongerenzender BNN zendt ‘Met Patrick in Uruzgan’ uit, waarin Nederlandse militairen in Afghanistan worden gevolgd.
Nu wil ik niet de docu’s afkraken. Ik denk dat ze best integer zijn gemaakt. Met visie, gevoel en de wens om iets moois te maken wat beklijft. Het gaat me in dit geval ook niet om de inhoud.
Het gaat me om de onderwerpkeuze. Waarom moeten er wéér docu’s worden getoond over hoe goed ‘onze’ militaire missies het doen in het buitenland. Hoe gemotiveerd ‘onze’ jongens en meisjes zijn. Mijn vraag is: waarom moet het wéér gaan over hún angsten, hún gebrek aan comfort, hún tranen –noem maar op.
Waar blijven de reportages over die andere zijde? Over de dingen die we misschien níet goed doen? Neem Irak en Afghanistan. Wáár zijn de tranen van wat we aanrichten? Wáár blijft de interesse over wat we hebben achtergelaten? De onschuldige doden? De onschuldige gewonden, het weggegooide belastinggeld ter waarde van miljoenen euro’s?
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.