Netanyahu ontslaat ministers; nieuwe verkiezingen noodzakelijk

De Israëlische premier Benyamin Netanyahu heeft dinsdagmiddag minister van Financiën Yair Lapid en de andere ministers van diens Yesh Atid-partij uit de Israëlische regering gezet, evenals minister van Justitie Tzipi Livni, die in haar eentje namens de Tnua-partij in het kabinet zat. Met het ontslag is een kabinetscrisis een feit en zullen nieuwe verkiezingen nodig zijn. Netanyahu gaf een verklaring uit waarin hij Livni en Lapid ervan beschuldigde de laatste tijd voortdurend de regering te hebben aangevallen. 'Ik zal geen oppositie binnen de regering meer accepteren, ik accepteer geen aanvallen meer van binnenuit op de regeringspolitiek en op de leider van de regering,' aldus Netanyahu. Wat nu gaat volgen is het ontbinden van het parlement, de Knesset, en het uitschrijven van nieuwe verkiezingen. Vermoedelijk komen die in februari of maart.

Foto: Matthew Shugart (cc)

Kabinet-Netanyahu steunt wet die bepaalt dat Israël ‘de natiestaat van het Joodse volk’ is

NIEUWS - Het Israëlische kabinet heeft zondag in principe een wet aanvaard waarin Israël het ‘historische vaderland en de natiestaat van het Joodse volk’ wordt genoemd. Bepaalde ‘nationale rechten’ zouden voortaan alleen voor Joden en niet langer voor andere bevolkingsgroepen gelden.

De kabinetszetting verliep stormachtig, want het gaat om een uiterst controversieel plan dat door tegenstanders ‘een misdaad jegens de democratie’ en de definitieve bezegeling van de tweederangsstatus van de Arabische minderheid wordt genoemd.

Veertien ministers stemden voor, de vijf ministers van Yair Lapids Yesh Atid-partij plus Tzipi Livni van Tnua stemden, na stevige woordenwisselingen, tegen.

Het voorstel was overigens een gematigder versie van twee wetsontwerpen van een drietal uiterst rechtse Knessetleden. In de oorspronkelijke versies was sprake van het afschaffen van Arabisch als tweede officiële taal, en van het principe dat het democratische karakter van de staat ondergeschikt is aan het Joodse karakter ervan. Naar het zich nu laat aanzien gaan die passages eruit, want de drie indieners van de twee voorstellen zullen hun voorstellen intrekken, in ruil voor een gematigder versie van premier Netanyahu zelf, die gebaseerd is op veertien principes die nog verder moeten worden uitgewerkt, maar die in ieder geval bepalen dat alle burgers dezelfde persoonlijke rechten hebben.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

‘The thing about Bibi is, he’s a chickenshit’

The Atlantic:

The Obama administration’s anger is “red-hot” over Israel’s settlement policies, and the Netanyahu government openly expresses contempt for Obama’s understanding of the Middle East. Profound changes in the relationship may be coming.

De Amerikaanse regering lijkt het helemaal gehad te hebben met – met name – Benjamin Netanyahu. Zodoende wordt druk gespeculeerd over een nieuwe Amerikaanse opstelling ten opzichte van Israël die na de midterm elections van volgende week beslag zou moeten krijgen.

Foto: World Economic Forum (cc)

Trouwe bondgenoot

Van ‘9/11’ kan ik me een aantal dingen levendig herinneren. Het was een dinsdag, weet ik nog. En na het eerste vliegtuig dat zich in de Twin Towers boorde, hoopte ik vurig op een ongeluk. Dat duurde tot ik hoorde van het tweede vliegtuig dat recht tegen de andere toren was aangevlogen.

Voor de rest: beelden van mensen die uit de brandende torens sprongen. Rookpluimen, paniek, onzekerheid.

Maar ook, later die dag: Benjamin Netanyahu (of misschien was het ook wel toenmalig minister-president Ariel Sharon – het geheugen is nooit helemaal betrouwbaar) die op televisie kwam om ons te vertellen dat de VS nu hetzelfde doormaakten als Israël en dat daarom, zoveel was nu wel duidelijk, óók het Palestijnse terrorisme keihard moest worden aangepakt.

Dat trof me toen al als goedkoop meeliften op andermans tragedie, als het op één grote hoop gooien van alles dat islamitisch was om zo de enig overgebleven supermacht voor Israëls karretje te spannen.

Ik heb de televisieopname in kwestie nooit teruggezien, maar ik twijfel er niet aan dat Netanyahu (of Sharon) iets dergelijks heeft gezegd. Beiden worden bijvoorbeeld aangehaald in dit artikel uit The New York Times van 12 september 2001:

Foto: Downing Street (cc)

De aanslag in Brussel en de verknipte werkelijkheid van Netanyahu en de zijnen

ACHTERGROND - Israëlische politici gebruiken de aanslag in Brussel om kritiek op Israël weg te zetten als antisemitisme.

Het is altijd geweldig prettig als er mensen zijn die onbegrijpelijke zaken tot bevattelijke dimensie weten te herleiden. Zo hebben we geleerd hoe het komt dat voorwerpen naar beneden vallen als je ze loslaat, dat onweer iets te maken heeft met positief geladen wolken en niet met een of andere slecht gehumeurde god,. en dat onbegrijpelijk menselijk gedrag vaak wordt veroorzaakt doordat we beschikken over een onbewuste met eigen autonome impulsen.

Sommige fenomenen zijn desondanks nog steeds niet of onvolledig verklaard. Zo kennen we niet de grenzen van het heelal en hebben we geen volledig sluitende antwoorden op de vragen waaruit zaken voortkomen als terreur, xenofobie, racisme of antisemitisme.

Hoewel… in de wereld is er in ieder geval één land waarvan de leiders over een dermate heldere visie beschikken dat ze een aantal van die laatste vragen wel degelijk weten te beantwoorden. U raadt het vast al, dat land heet Israël.

Nauwelijks heeft de een of andere gek een lafhartige en zinloze aanval gepleegd op het Joodse museum in Brussel, of de premier van Israël weet al wat de dader dreef, ook al weten we niets van zijn achtergrond. Nog dezelfde avond verklaarde Netanyahu dat de aanval een direct gevolg was van de ‘constante ophitsing tegen de Joden en hun staat. Voortdurend horen we op Europese bodem laster en leugens jegens de staat Israël, terwijl de misdaden tegen tegen de menselijkheid en moorden die in onze regio worden gepleegd systematisch worden genegeerd. Ons antwoord aan deze hypocrisie is voortdurend de waarheid vertellen, ons niet aflatende gevecht tegen terrorisme en het opbouwen van onze kracht.’

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Quote du jour | Je eigen woorden, Frans

“Wij zijn nuttige idioten voor Netanyahu,” zei je over Rutte-I

‘Ik wil je herinneren aan wat je in september 2012, aan de vooravond van de Tweede Kamerverkiezingen, over het Israël-beleid van eerdere kabinetten zei: “Ik heb de afgelopen jaren niet één voorbeeld gezien dat de Nederlandse regering in de regio ook daadwerkelijk iets bereikt heeft. Wij zijn voor Netanyahu nuttige idioten. Maar niet meer dan dat.” Nuttige idioten voor Netanyahu – het zijn je eigen woorden, Frans.

Foto: Cabinet Office (cc)

Israëlisch-Amerikaanse hypocrisie

OPINIE - De VS zijn niet blij met de verzoening tussen de Palestijnse bewegingen Fatah en Hamas. Verbaast dat iemand?

De woordvoerder van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken, Jen Psaki, zei donderdag dat dit het einde kan betekenen van het vredesproces. En een niet met name genoemde hoge Amerikaanse regeringsfunctionaris zei donderdag dat de VS hun hulp aan de Palestijnen opnieuw tegen het licht moeten houden als de twee groeperingen samen een regering gaan vormen.

‘Iedere Palestijnse regering moet duidelijk en ondubbelzinnig uitspreken dat zij tegen geweld is, dat zij de staat Israel erkent en dat zij eerder aangegane overeenkomsten en verplichtingen tussen de partijen zal honoreren,’ aldus deze functionaris. ‘Als er een nieuwe Palestijnse regering wordt gevormd, zullen we haar beoordelen naar gelang zij zich schikt naar deze zaken en op basis van haar daden en politiek. En dan zullen we op basis van de Amerikaanse wetgeving beslissen welke gevolgen dat heeft voor onze hulp.’

Israël was evenmin verheugd over de toenadering tussen Hamas en Fatah. De Israëlische regering – die meerdere ministers telt die een Palestijnse staat sowieso nooit hebben zien zitten – heeft donderdag de vredesbesprekingen (die inmiddels besprekingen waren geworden over het al of niet houden van besprekingen) volledig opgeschort. Ook werd, na een kabinetszitting van zes uur, aangekondigd dat Israël met strafmaatregelen zal komen zodra er een regering van Fatah en Hamas wordt gevormd.

Foto: The David Project (cc)

Israël zet studenten in om kritiek via social media te pareren

NIEUWS - De krant Haaretz bericht dat de Israëlische regering systematisch studenten zal gaan rekruteren voor ‘undercover’ hasbara-(=propaganda)-eenheden.

Er is weer nieuws van het hasbara-front. De Israëlische krant Haaretz beschrijft hasbara netjes als ‘public diplomacy’. In feite is hasbara georganiseerde propaganda met de bedoeling van de wandaden van Israël weg te poetsen en de mensen die het wagen kritiek op die wandaden te hebben pikzwart te maken. Hasbara is langzamerhand een soort industrie geworden. Hoe meer de kritiek groeit op Israëls nederzettingenbeleid of Israëls gedrag jegens de Palestijnen en andere buren, hoe belangrijker hasbara wordt.

Het jongste nieuws van het hasbara-front, zo blijkt uit berichtgeving in Haaretz, bestaat uit twee delen. Deel één betreft het nieuws dat het ministerie van Hasbara (onder Netanyahu werd enkele jaren een speciaal ministerie voor dit doel gecrëeerd) alweer wordt opgeheven. De taken ervan worden nu overgeheveld naar het bureau van Netanyahu zelf.

Daniel Seaman, tot voor kort directeur-generaal van het nu op te heffen ministerie (en daarvoor onder meer hoofd van het regeringspersbureau dat buitenlandse media in Israël begeleidt), wordt hoofd van een ‘eenheid voor de interactieve media’ die vanuit Netanyahu’s bureau gaat opereren. Het ministerie van Hasbara had al ‘een operations room’, van waaruit het volgens eigen zeggen enkele tienduizenden bloggers, twitteraars en Faceboekgebruikers overal ter wereld van instructies voorzag hoe zij zich moesten opstellen tegenover ‘de aanzwellende delegitimeringscampagne’ zoals de toenemende kritiek op Israël in de termen van de hasbara-beoefenaars zelf wordt genoemd. Het lijkt voor de hand te liggen dat die ‘operations room’ nu overgeheveld wordt naar Netanyahu’s bureau.

‘Protective Edge is een bewuste Israëlische escalatie om de verzoening tussen Fatah en Hamas te saboteren’

Want de gebeurtenissen van afgelopen weken hebben we eerder gezien:

In January 2011 the winds of the Arab Spring blew through Gaza and the West Bank, and the four-year rift between the Palestinian Authority and Hamas came to an end. Reconciliation talks took three months, and were boosted by mass demonstrations of Palestinians in Gaza and Ramallah in favor of a unity government. Abu Mazen declared his willingness to travel to Gaza and sign an agreement. […]

The day after Abu Mazen’s declaration, the IDF killed two Hamas activists in Gaza, in an action authorized by the highest levels – the minister of defense and the IDF chief of staff. The killing was portrayed as a response to the launching of a single Qassam rocket, which hit no one, but some, like Yedioth’s Alex Fishman, understood that this had been a “premeditated escalation” by Israel. The following day, March 17, Netanyahu came “full circle”, clarifying to those who had not yet understood: Palestinian unity is a red line, as far as Israel is concerned. […]

Back to the present. Palestinian reconciliation has not made the transition from paper to implementation. Fatah and Hamas have remained split and primarily committed to contrasting interests: The Palestinian Authority kept arresting Hamas activists in the West Bank to continue receiving donor support and maintain its survival. And Hamas kept resisting the Israeli siege of Gaza. Six weeks ago, on April 23, the gaps were bridged and the Fatah-Hamas reconciliation agreement was signed for a second time.

As usual, all those who are threatened by Palestinian unity were alarmed. The entire Israeli leadership denounced the unity government, and the Americans were also “disappointed.” Netanyahu declared: “We regard this move as a return to the well-known Palestinian pattern: whenever they have to make a decision, they run away.”

De oplossing voor het Palestinaconflict ligt in Brabant!

En om te precies te zijn door de grensarrangementen tussen het Nederlandse Baarle-Nassau en het Belgische Baarle-Hertog te kopiëren.

Zo bericht althans The Times of Israel:

Prime Minister Benjamin Netanyahu has reportedly asked his cabinet secretary to investigate a highly complicated Dutch-Belgian border arrangement, under which citizens of one country live in enclaves within the other, as a possible precedent to enable Jewish settlers in the West Bank to remain under Israeli rule inside a future Palestinian state.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Vorige Volgende