Ho ho ho, belastingparadijs, dat klinkt meteen weer zo negatief, want hé als je al weet hoe je Nederland wilt noemen, waarom zou je dan met een parlementair onderzoek willen uitpluizen waar is van de beschuldigingen dat Nederland - hoe zullen we het zeggen - in fiscaal-economisch opzicht concurrerende omstandigheden creëert die bedrijven met brede internationale interesses aanmoedigt om tenminste in administratieve zin hun vestigingsbeleid af te stemmen op de prioriteiten van de vaderlandse regering. De twee miljonairspartijen VVD en PVV doen niet mee met het onderzoek. Ze krijgen kippenvel alleen al van het woord 'belastingparadijs', welk wollig synoniem je er ook voor verzint. Doodsbenauwd zijn ze dat iemand de 'magic money tree' van de rijken der aarde zal proberen om te hakken. Het bestrijden van die angst begint met het ontkennen van zijn bestaan.
Paradise Papers: nieuw lek met data over belastingontwijking door bedrijven en rijken
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
COLUMN - Het meest opzienbarende aan Starbucks’ beslissing vorige week om haar hoofdkantoor van Nederland naar het Verenigd Koninkrijk over te hevelen was dat Starbucks überhaupt een hoofdkwartier in Nederland had. In diverse media rakelde dit de discussie over Nederland als belastingparadijs weer op.
Eigenlijk is er niet zo heel veel om discussie over voeren. Dit rapport van de ngo SOMO uit 2006 toont overduidelijk aan dat wij een belastingparadijs zijn. Nederland is weliswaar niet helemaal vergelijkbaar met bijvoorbeeld de Kaaimaneilanden, die bij gebrek aan een eigen economie eenvoudigweg nauwelijks kapitaalbelastingen heffen, maar Nederland heeft bewust mazen in haar fiscale wetgeving die het mogelijk maken om door middel van boekhoudkundige trucs (zoals de welluidende ‘Dutch sandwich‘) een fractie van die 25% te betalen, zonder echt economisch actief te zijn in Nederland.
Multinationals worden vooral aangetrokken door de zogenaamde ‘deelnemingsvrijstelling‘, die – onder bepaalde, milde condities – de dividenden, rente en koerswinsten van dochterbedrijven vrijstelt van vennootschapsbelasting. Bovendien geldt dat dividenden die worden uitgekeerd tussen een Nederlands vennootschap en een dochteronderneming in één van de ongeveer honderd landen waarmee Nederland een belasting verdrag heeft (behalve EU landen) niet of nauwelijks worden belast.
Achter deze constructies steekt het redelijke idee dat bedrijven niet twee keer belasting betalen over hun winst. Maar omdat de vrijstelling veel hoger en makkelijker toegankelijker is voor multinationals dan in andere landen ontstaat een prikkel om dochterbedrijven onder te brengen bij een papieren hoofdkantoor in Nederland, een strategie die gevolgd wordt door onder andere Volkswagen, IKEA, Gucci, Pirelli, en Prada. Ook de belangen van U2, David Bowie en Rolling Stones zijn in ons land vertegenwoordigd, omdat Nederland nauwelijks belasting op royalties uit verdragslanden heft.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Uitgebreide analyse geldstromen 98 miljoen bedrijven met als conclusie: Nederland grootste belastingparadijs.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Goh die Lodewijk Asscher toch,
Hij maakt de laatste maanden best rake opmerkingen. Over eerlijk. Een maatschappij die werkt voor iedereen, niet alleen de happy few en nu ook nog over eerlijk belasting betalen. En met dat laatste haalt hij de voorpagina van de online Guardian. Want dat raakt natuurlijk de natte droom van de conservatieven van het post Brexit Engeland. Volgens Lodewijk kan het niet zo zijn dat Engeland een neoliberaal belasting paradijs wordt aan de rand van de Eu. En hij heeft gelijk.
De Volkskrant bericht over het dorp Crickhowell in Wales, waar de locale kleine ondernemers de koppen bij elkaar hebben gestoken. Het hele dorp is “offshore” gegaan, om op die manier van dezelfde belastingontduikingstruuks gebruik te maken zoals we die kennen van multinationals als Starbucks en The Rolling Stones.
Kunnen we in Nederland ook niet zoiets doen?
Die Grieken toch. Ze zijn maar niet efficient in het normaal innen van belastingen. Zo blijkt dat bedrijven in Griekenland via belastingparadijzen als Nederland met veel succes belasting weten te ontwijken. Foei toch Griekenland.
Ik heb nooit iets gehad met Bono. Niet voor, niet tegen. Aardig alle inzet voor goede doelen, samen met andere celebrities, maar ergens raakte Bono me niet.
En misschien komt dat wel omdat het allemaal nep is.
Want hoe in vredesnaam kan je het voor een betere wereld opnemen, voor de verschopten van Afrika, terwijl je opkomt voor de belastingparadijzen die louter en alleen de aller-allerrijkste onder ons dienen? (en daar zelf ook gebruik van maakt?)
OPINIE - Naar aanleiding van een onderzoek van de Europese Commissie naar vermeende staatssteun aan Starbucks, zet Ewald Engelen nog maar eens uiteen waarom belastingontduiking door multinationals zo schadelijk is.
ANALYSE - Volgens Ewald Engelen is Nederland de grote facilitator van plundering door kleptocraten van corrupte regimes. Hoog tijd dat Nederland z’n zelfbeeld bijstelt:
Ik heb slecht nieuws voor iedere Nederlander die via de spiegel van Slavisch primitivisme denkt te kunnen baden in het licht van eigen voortreffelijkheid. Nederland is namelijk zwaar medeplichtig aan de plebejische diefstal die oligarchen als Janoekovitsj sinds het uiteenvallen van de Sovjet-Unie op grote schaal hebben kunnen plegen. Om het maar eens scherp neer te zetten: zonder Nederlandse advocaten, accountants, trustkantoren, overheidsbescherming en koninklijke goedkeuring geen Janoekovitsj en trawanten.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.