Rayguns breakdanceprestaties stellen niet enkel op de dansvloer teleur

Na alle commotie over intersekse-atlete Imane Khelif waren de Olympische spelen wel aan een komische noot toe. Die werd geleverd in de vorm van een breakdance-optreden door de Australische kandidate, Rachael Gunn, alias 'Raygun'. De uitvoering van de 36-jarige academica was zo hilarisch slecht, dat er nog wekenlang serieus over werd nagepraat. Gelachen ook vooral. "Dit is geen straatdansen, maar Sesamstraat-dansen," grapte een TikToker.

Door: Foto: Rachael Gunn (Raygun) op Olympische Spelen 2024 - via Youtube
Foto: Garry Knight (cc)

Julian Assange weer in beroep

De Britse minister van Binnenlandse Zaken Priti Patel keurde vrijdag de uitlevering goed van WikiLeaks-oprichter Julian Assange aan de Verenigde Staten. Assange, zijn vrouw Stella Morris en Wikileaks zijn niet bereid de strijd op te geven. Ze hebben aangekondigd tegen Patels besluit in beroep te gaan. ‘Julian heeft niets verkeerd gedaan,’ zegt Morris in een persverklaring, ‘hij is een journalist en een uitgever en wordt nu gestraft voor het uitoefenen van zijn beroep’. Iedereen die de persvrijheid hoog heeft ‘zou zich diep moeten schamen dat de minister van Binnenlandse Zaken de uitlevering van Julian Assange aan de Verenigde Staten heeft goedgekeurd, het land dat zijn moord beraamde.’ Priti Patel had de kans aan deze voortslepende zaak een eind te maken, maar, vervolgt Morris, ‘ze zal nu herinnerd worden als medeplichtige van de Verenigde Staten, het land dat van onderzoeksjournalistiek een criminele onderneming wil maken’. 

Patel blijft doof voor internationale solidariteit

De internationale solidariteit met Assange groeit. In Duitsland hebben 37 Bondsdagafgevaardigden van SPD, FDP, Grünen en Die Linke begin mei gepleit voor stopzetting van de uitleveringsprocedure. De Duitse radio bekroonde het werk van Assange met de Günther Wallraf prijs. Twintig internationale organisaties op het gebied van pers en publiciteit, waaronder RSF (Reporters Sans Frontières) en verschillende afdelingen van de internationale organisatie van schrijvers PEN, hebben bij Patel aangedrongen op de onmiddellijke vrijlating van Assange. Ook de Commissaris voor Mensenrechten van de Raad van Europa, Dunja Mijatovic deed een klemmend beroep op de Britse minister om de uitlevering niet door te laten gaan.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Closing Time | I’m Stranded

The Saints zijn hier al eerder voorbij gekomen in een Closing Time. Vandaag zijn ze er weer, maar de aanleiding daartoe is niet zo fijn: de zanger, Chris Bailey is overleden, in Haarlem.

Chris Bailey vormde samen met gitarist Ed Kuepper de band The Saints. Ze speelden punk terwijl ze er niet zo uitzagen, ze speelden punk terwijl ze het zelf niet zo noemden: ze hadden blazers, als ze vonden dat dat erbij hoorde.  Ze speelden, ruig, uit het hart, opwindend, direct. De snerende stem van Chris paste perfect bij het repertoire en de attitude.

Foto: Ninian Reid (cc)

Australië weigerde de klimaatcrisis serieus te nemen

COLUMN - De branden in Australië woeden nu al drie maanden. Ze begonnen vroeger in het seizoen, zijn breder verspreid en feller dan ooit – bij elkaar is er nu al zes miljoen hectare grondgebied verbrand. Er is amper hoop dat de branden kunnen worden geblust. Alle inspanningen spitsen zich nu toe op ‘containment’, de hoop dat verdere verspreiding kan worden beperkt. Tot nu toe komt daar bitter weinig van terecht: de branden blijven woeden en zich uitbreiden.

Het helpt niet dat de vuurzee een eigen dynamiek ontwikkelt, die verdere branden bevordert. Australië is droog als nooit tevoren (door de klimaatverandering) en kampt ’s zomers al jaren met temperaturen van 40 graden en hoger. De branden voeren de temperatuur op en veroorzaken hete wervelwinden, die het vuur verder verspreiden.

Inmiddels zijn alleen al in New South Wales een half miljard dieren door het vuur omgekomen. Hoeveel dieren later zullen sterven omdat hun habitat in de vlammenzee is verdwenen, kan niemand zeggen.

De Australische regering weigert de klimaatcrisis serieus te nemen. Kabinetslid Michael McCormack weet de vuurzee twee weken geleden openlijk aan ‘brandstichting’ en ‘zelfontbrandende mest’. Volgens minister-president Scott Morrison is er ‘geen reden’ voor paniek, zijn de eerder overeengekomen afspraken voor de reductie van CO2-emissies pico bello in orde en ligt hun klimaatbeleid keurig op koers.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Closing Time | The Prisoner

In een winkelstraat, in een provinciestadje hier ver vandaan en lang geleden, stond buiten bij een platenzaak een bak met afgeprijsde elpees. Verzamelelpees, Alle 13 Goed, winkeldochters en wat onbekend gebleven artiesten. Ik bladerde door de bak en bleef hangen bij The Saints. Geen idee wat dat was. Maar de bandnaam was kort, net zoiets als The Clash ofzo, dus ik dacht, ik val me geen buil voor twee gulden. Ik hoopte (de platen in de bak buiten, mocht je niet binnen eerst beluisteren) op wat vlotte pop.

Closing Time | Paradise

Is dit nou luisteraartje tergen? Een liedje vals jengelend laten beginnen en dan in de zang je slissen beslist niet verdoezelen. Haast een statement. En dan verder met een dameskoortje in het refrein en willekeurige, lijkt het, gitaaruitbarstingen. Maar alles bij elkaar levert het een song op die blijft fascineren. Het Australische  Tropical Fuck Storm is geen band die de noten netjes tussen de balken plaatst. Ze mikken, zeker niet met hun naam, op airplay op de radio en facebook zal ook wel een probleem hebben met het woord ‘fuck’. Maar ze gaan hun eigen gang. Niet een liedje dat ik elke dag wil horen, daarvoor is het te ongemakkelijk,  maar de eigenzinnigheid en het dwarse kan ik erg waarderen.

Closing Time | Charity Board

Een Engels muziektijdschrift refereerde ooit aan hen als ‘Sodastream, not your average rock blokes.’ En ik kon het daar wel mee eens zijn: hoor hun lichte stemmen, hun verzorgde producties. Ze zullen niet gauw een gitaar aan gort slaan op het podium. Ik heb een paar cd’s van Sodastream, maar wel van lang geleden. Maar als ik die nu beluister pakken ze mij niet zo. Tot ik hen opzocht op youtube. En daar stond werk dat ik niet kende. En niet zo ingetogen voorzichtig  en in mineur als vroeger, maar met opgewekt pingelende piano en met heerlijke trompet.

Closing Time | I think You’re Great

Een liedje dat je gelijk vrolijk maakt, is dat dan een criterium, een kwaliteit? Dan komt er ineens een liedje voorbij, gewoon, een popliedje, doet geen gooi naar eindejaarslijjstjes of naar de eeuwigheid, maar wil gewoon vluchtig, vrolijk en aanstekelijk zijn. Gewoon een wegwerppopliedje, volgend jaar ben je het alweer vergeten, maar dat maakt niet uit. En van de uitvoerende artieste had je ook nog nooit gehoord. Maar het liedje pakt je gelijk. Als je het hoort doe je de radio of je telefoon altijd harder. En je voeten willen bewegen. En ligt dat nou aan die lichte drums? Dat de zangeres je buurvrouw had kunnen zijn? Het nummer heeft niks in de mouwen, whatyouheariswhatyouhear.

Closing Time | Beds are burning

In 1987 scoorde de Australische band Midnight Oil een hit met het nummer Beds are burning. Het nummer was een aanklacht tegen de wijze waarop sinds de aankomst van Westerse kolonisten is omgegaan met de rechten van de Aboriginals, de oorspronkelijke bewoners van Australië. Tijdens de Olympische Spelen van Sydney speelde Midnight Oil het nummer, geheel gekleed in zwart met in het wit de tekst Sorry op hun kleding. Een verwijzing naar het gegeven dat de toenmalige Australische premier dat woord niet over zijn lippen kreeg richting de Aboriginals. De zanger van Midnight Oil werd later nog parlementariër en minister.

Na recordwarmte nu extreme regenval in Australië

ELDERS - In de Australische staat Queensland is in twee weken bijna evenveel regen gevallen als normaal in 2 jaar. De regen komt na een periode van forse droogte. Op beelden van webcams is goed te zien hoe fors de regenval is. Op sommige plaatsen is meer dan 1 meter regen gevallen.

Veel boeren zijn door de regenval een groot deel van hun vee kwijt geraakt. Vee dat niet verdronken is moet vaak alsnog gedood worden wegens een tekort aan eten.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Volgende