Fake experts

Vorige week was er een boeiend debat op Twitter over de Deense verkiezingen. Zeker een dozijn wetenschappers mengden zich in dat genuanceerde, feitelijke debat, gebaseerd op verscheidene wetenschappelijke studies. En in nieuwsmedia? Veel fake experts. Met een heel ander verhaal. “Hoe je radicaal-rechtse partijen klein krijgt.” Vorig weekend sloeg ik het opiniekatern van NRC Handelsblad open en zag een column met die kop. Zelf zou ik na vijftien jaar wetenschappelijk onderzoek op dat terrein het antwoord op die –overigens volstrekt partijdige– vraag niet goed weten. Gelukkig was daar de column van Maarten Boudry. Hij werkt aan de Universiteit Gent. Een expert. Boudry begint zijn column in eigen land, waarin hij ongetwijfeld bij uitstek expert is. Hij legt uit dat “de belangrijkste reden” voor de “zwarte zondagen” waarop Vlaams Belang (VB) zegeviert is: “zij die er hun grootste afschuw over uitspreken” en een cordon sanitaire rondom de partij hebben gelegd. Immers, de zeges van die anti-immigratiepartij zijn veroorzaakt door het cordon, aldus Boudry.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Ook rechts niet meer onschuldig

Naast Noorwegen is er nog een groep die zijn onschuld verloren heeft: de rechtse boys & girls die moord en doodslag zonder blikken of blozen in de schoenen schuiven van ‘dé islam’ of ‘dé linksen’, maar die – nu het een rechtsdragende mafkees was die in Noorwegen moordde – roepen dat hij een eenzame gek was die in het geheel niet in verband mag worden gebracht van enig rechtsdragend denken.

‘Welkom bij de club mensen, hoe voelt het nu?’, denk ik al een paar dagen als ik zo’n rechtse Van Dam of Jensma verontwaardigd hoor krijsen. Een Afshin Ellian hier en een Pamela Geller in de VS die op bizarre wijze islam alsnog de schuld in de schoenen proberen te schuiven, een verzameling Fox News-commentatoren die glashard ontkennen dat Breivik een Christen was, hoewel de Noor in zijn geschifte boekwerk van 1500 pagina’s kristalhelder maakt dat hij zichzelf als een Christen beschouwt, en wel van de militante soort. (Ter vergelijking: de jongste versie van de King James-bijbel telt 1888 pagina’s.) En wat zeggen deze mensen dan eigenlijk? Als christen mag je wel haten, je mag alleen niet schieten? Ik kan mij zeer wel voorstellen dat er mensen zullen zijn voor wie het maar een klein stapje is van ‘haten’ naar ‘schieten’. Sterker nog…

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Campagne-update: verder waar het 9 juni ophield

De Provinciale Statenverkiezingen? Vergeet het maar, dit is de Tweede Kamerverkiezingen van 2010 versie b. De politieke partijen gaan gewoon door waar ze op 9 juni stopten. Nemen sommige partijen af en toe nog het woord ‘provincie’ in de mond, andere partijen – met name de oppositie – laten de schroom helemaal varen en maken de verkiezingen op 2 maart al tot een referendum over het kabinet-Rutte. En tot nu toe reageert het electoraat precies zoals het ook reageerde in de aanloop naar 9 juni: lauwtjes.


VVD
Mark Rutte en zijn VVD hebben weinig te winnen en alles te verliezen. Dat blijkt ook wel uit de voorzichtige manier waarop de partij tot nu toe campagne heeft gevoerd: de partij schuift telkenmale Rutte naar voren en laat vooral Ivo Opstelten en Fred Teeven als aangevers en frontsoldaten optreden op het onderwerp ‘veiligheid en criminaliteit’. Maar de VVD leunde de afgelopen maanden wel erg sterk op de bewindslieden en lijkt daardoor de focus wat kwijt te zijn. Rutte ontdekt nu wat het is om te moeten laveren tussen enerzijds het uithangen van de staatsman, en anderszijds het campagnevoeren voor de Senaat Provinciale Statenverkiezingen. De VVD-campagnestaf zag heel goed in dat de oppositiepartijen met flink veel modder zouden gaan smijten en men besloot de twee kopstukken van het bezuinigingskabinet, Rutte en CDA-voorman Maxime Verhagen, uit de wind te houden. Want dit kabinet mag koste wat kost niet negatief geframed worden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De strijd om de ziel van het CDA

Loopgraven in de Eerste Wereldoorlog

Op 2 maart gaat het CDA zeer waarschijnlijk weer een knallend verlies lijden bij de Provinciale Statenverkiezingen. Juist in de regionale vertegenwoordigingsorganen, door CDA’ers zelf gezien als traditionele CDA-bastions, gaat de partij volgens peilingen op historische wijze zetels verliezen aan de PVV van Geert Wilders en de VVD van Mark Rutte. De oorzaak: het CDA heeft geen boodschap en geen koers, en dreigt nu gekaapt te worden door de rechtervleugel van Maxime Verhagen en Hans Hillen. Een tegenbeweging kon niet uitblijven en die lijkt er nu te zijn: het ‘Slangenburgberaad’. De troepen verzamelen zich voor een strijd om de ziel van de partij die na 2 maart zal losbarsten. Instabiliteit bij de regeringspartner dreigt.

Dat was vast even schrikken voor prominente CDA-leden als Elly Blanksma, Pieter Omtzigt, Jack Biskop, Ad Koppejan (Tweede Kamerleden), Wim van de Camp (Europarlementariër) en Ruth Peetoom (kandidaat-partijvoorzitter en vrouw van CDA-prominent René Paas). Zo denk je lid te zijn van een besloten gezelschap, en zo sta je pardoes met naam en toenaam op NRC.nl.

De namen vallen op. Het zijn niet de usual suspects als Doekle Terpstra, Bert de Vries of Dries van Agt, mensen met uitgesproken kritiekpunten die bij een fiks deel van de CDA-achterban inmiddels tot weinig meer dan een schouderophalen leiden.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Senaat: de sleutel ligt bij de PVV-kiezer

Debat in het Senaat (Foto: Flickr/Minister-president)

In peilingen voor de Tweede Kamer, zoals die van de Politieke Barometer, scoren de coalitiepartijen VVD, CDA en PVV (ja, die rekent dit blog tot de coalitie want het gaat om macht) steevast een redelijk solide meerderheid. Maar het is gevaarlijk om dat soort peilingen één op één door te vertalen naar Senaatszetels, zoals Synovate hier wel doet. Want dan wordt uitgegaan van een relatief hoge opkomst, en juist bij die aanname rijzen problemen. Niet eens zozeer dankzij het kwakkelende CDA, maar vooral dankzij de PVV-achterban.

Dat laatste schrijft het blad Binnenlands Bestuur op basis van een onderzoek van TNS-Nipo.

Het is geen verrassing. Er is al veel geschreven over het electoraat van de PVV van Geert Wilders. Een deel ervan is zonder meer waar, maar veel is toch ook gebaseerd op aannames omdat er één groot probleem is met ongeveer een derde van het PVV-electoraat, en dat is: de peilers weten niet precies wie die mensen zijn. Dat maakt het lastig ze te bevragen.

Ongeveer één derde van dat electoraat bestaat uit mensen die de afgelopen jaren slechts zelden het stemhokje van binnen hebben gezien. Dat was toen ze stemden op de LPF, vlak na de moord op Pim Fortuyn in 2002, en twee keer op Geert Wilders, in 2006 en 2010 (ongeveer 21% van de PVV-stemmers in 2006 waren voormalig LPF-stemmers, zo weet het Nationaal Kiezersonderzoek, in 2010 was dat vermoedelijk meer).

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Jeanine Hennis: Eurobashing hypocrisie

Jeanine Hennis (Foto: Wikimedia Commons/Vvdwebmaster)

Jeanine Hennis-Plasschaert is voormalig Europarlementariër voor de VVD en tegenwoordig lid van de Tweede Kamer. Haar hartje klopt op blauwgeel bloed, zo erg houdt ze van Europa. Zij was ook één van de Europarlementariërs die een broertje dood had aan het Europa-bashen waar nationale politici zich aan bezondigen als het hun uitkomt. Niets is zo makkelijk als ‘Europa’ bashen, want terugpraten doet men daar toch niet. Welnu: tegen de achtergrond van het bloedige geweld in Egypte lijkt Hennis-Plasschaert toch doodleuk aan het spelletje mee te doen.

Dat spelletje werkt ongeveer zo. Wordt er een slecht voorstel gedaan door ‘Europa’? Dan is het ‘fout!’, ‘mag niet!’, ‘geld terug!’, ‘waar bemoeien zij zich mee!’, ‘de Europees Commissaris moet z’n biezen pakken!’, en zo verder. Soms komen zulke uitspraken zelfs in het verkiezingsprogramma. Het allerleukste is natuurlijk dat ‘Europa’ geen enkele grote beslissing neemt zonder dat de nationale ministers erin gekend zijn – niet zelden dezelfde minister die een minuut later, na eerst volmondig ingestemd te hebben met het slechte voorstel, voor de camera tégen hetzelfde voorstel staat te fulmineren. De Eurokritische kiezer moet gerustgesteld, weetuwel.

Maarrrrrr…! Heeft ‘Europa’ een goed voorstel? Dan was het niet ‘Europa’ dat het binnenhaalde, nee, dan was het de Nederlandse minister die zich namens Nederland in Europa bemoeid had met het voorstel. Glimmend van trots staat hij of zij dan voor de camera uit te leggen hoe hij/zij het voorstel toch maar mooi voor de poorten van de Brusselse Hel wegsleepte.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Nee, dictators zijn geen betrouwbare partners

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag is dat Arjen de Wolff met een artikel dat eerder verscheen op zijn eigen website. Arjen werkte voor het National Democratic Institute for International Affairs in onder andere Azerbeidzjan.

Protest in het Midden-Oosten (Foto: Kaj Leers)

Lang rekende vooral de Westerse wereld op dictatoriale regimes in de Arabische wereld, feitelijk relieken – pionnen – uit de Koude Oorlog. Een nieuwe rechtvaardiging voor hun onderdrukking van hun volkeren vonden de Mubaraks, Ben Ali’s en Assad’s na 1991 in hun rol als buffer tussen het Westen en moslimfundamentalisme. Nu pas blijkt hoezeer Westerse regeringen zich zand in de ogen lieten strooien. Er werd door hen nooit echt geïnvesteerd in democratische oppositiegroepen, en daarvan plukt men nu de zure vruchten: van beïnvloeding kan geen sprake zijn, men kan slechts hopen dat er geen nieuwe Irans opstaan.

Terwijl in Cairo de protesten tegen president Mubarak hun tweede dag ingaan, wordt in Tunis nog druk gesleuteld aan de vorming van een interim-regering. Er zijn zeker parallellen tussen de revolutionaire gebeurtenissen in Tunesië en Egypte, maar er zijn even zovele verschillen. En of één of beide van deze volksopstanden tegen een brute dictator uiteindelijk zal leiden tot de totstandkoming van een echte democratische rechtsstaat, is nog zeer twijfelachtig.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Groenlinks 2.0: de glorie of de chaos

Jolande Sap (foto persfoto/Margot Scheerder)Er is een geboorte gaande van het kindeke Groenlinks 2.0. De bevalling is pijnlijk en riskant; er is een kans dat moeder Jolande Sap het niet overleeft. Vroedvrouw Femke Halsema bast persbevelen,  de Tweede Kamer-fractie moedigt met spandoeken aan en de camera’s registreren de verbijstering die te lezen valt op de gezichten van de partijleden die rond het bed staan.

Buiten de kraamkamer staan partijvoorzitter Henk Nijhof, Bram van Oijk en de strategen Thof Thissen en Tom van der Lee nerveus te roken. Wie van hen nou precies de vader is, is niet bekend; ze worden er allemaal van verdacht. Bij de deur van de wachtkamer staat kamerlid Ineke van Gent verwoed op haar Blackberry te rammen.

Dit moet het moment worden: nu moet Groenlinks 2.0 de plaats in gaan nemen van de gemankeerde voorganger, die volgens Halsema & co te vastgeplakt zat aan een groen en links stigma. Er bleek een onbestemd plafond te zijn dat de ambities van de partij onder de 12 Kamerzetels hield. Halsema, Kees Van Oijk, Van der Lee en nog een paar mensen beseften dat het plafond een creatie van de partij zelf was, een ontwerpfout uit de tijd dat Groenlinks tot stand kwam door een fusie van diverse partijen. De groene en linkse coltrui bleek een verstikkend harnas te zijn geworden.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Wat nu voor de VVD?

Rutte viert feest na verkiezingsoverwinning (Foto: Flickr/Maarten Dirkse)

De confetti is opgeveegd, de feestmuts verzamelt stof op de archiefkast: de wittebroodsweken voor premier Mark Rutte en zijn partij zijn voorbij. Het is weer knokken geblazen. De volgende horde wordt het verkrijgen van een meerderheid in de Senaat op 2 maart. Maar daarna komt misschien wel Rutte’s grootste uitdaging: de doorbraak van de VVD bestendigen. Het probleem is dat hij dat alleen maar kan bereiken door naar links op te schuiven.

Fier als een pauw lopen de VVD-Kamerleden door het parlement. Na de kenmerkende uitgelatenheid wennen ze aan het idee dat hun Mark in het Torentje zit. Een VVD-premier! Ze hebben er veel voor moeten opgeven tijdens de onderhandelingen met CDA en PVV, maar het is gelukt.

Natuurlijk schuurt het hier en daar. De VVD heeft wel veel moeten laten liggen. Een enkeling durft zelfs wel toe te geven dat men qua sociaal-economische hervormingen net zo goed een meerderheidsregering had kunnen hebben in de vorm van Paars-Plus. Maar ja, samenwerken met de PvdA, dat had een flink deel van de VVD-achterban nooit gepikt. Dus is het goed zo, al wordt het nog verdomd lastig om die meerderheid in de Senaat voor elkaar te boksen. Maar, en dat volgt altijd na de twijfels: wij hebben de premier. Wij zijn nu de grootste partij van het land.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het einde van het begin voor Job Cohen?

Job Cohen (Foto: Flickr/Newsphoto! - Jos van Zetten)

Dus een redacteur van het NOS Radio 1 journaal vroeg aan Job Cohen of hij zou aanblijven als partijleider als de PvdA op 2 maart de Provinciale Statenverkiezingen verliest. Het was volstrekt logisch dat Cohen bevestigend antwoordde, maar omdat journalisten de geplaagde PvdA-leider eigenlijk al afgeschreven hebben werd het nieuws. Misschien kan het journaille niet wachten om conclusies te trekken.

Cohen kon, drie maanden voor de verkiezingen, natuurlijk niet anders dan bevestigen dat hij blijft, ook als de PvdA op 2 maart de PS-verkiezingen verliest. Iedere andere leider van een partij had dat gezegd. Want stel je voor dat vele duizenden mensen op je partij stemmen omdat jij de leider bent, en je zegt dat je vertrekt zodra het tegenzit. Wat voor reden geef je jouw kiezers dan nog om op je te stemmen?

Bovendien loop je het grote risico dat je met een belofte tot vertrek de Provinciale Statenverkiezingen tot een referendum over je leiderschap maakt. Dan zit je drie maanden lang vast aan een perskorps dat alleen maar wil praten over je nakende vertrek, en niet waar het jou als oppositiepoliticus om gaat: ervoor zorgen dat de regeringspartijen geen meerderheid krijgen in de Senaat. Zou Cohen’s bevestigende antwoord dus nieuws moeten zijn? Als het dan echt moet: hooguit op pagina 5 rechtsonderaan, naast de net zo obligate uitverkoopadvertentie van Ikea.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Volgende