Redenen

Och, hij heeft al verloren, zeggen sommigen, dan is impeachment overbodig. Een curieus argument: dat over een week de echtscheiding wordt uitgesproken, betekent niet dat je aankomende ex je kort daarvoor straffeloos kan mishandelen. Er is amper tijd, hij is over een week weg, zeggen sommigen. Tsja. Gewoonlijk gaan er maanden overheen voordat een nieuwe rechter wordt gekandideerd voor het Hooggerechtshof en kan worden benoemd, maar dat proces joegen Trump en zijn Republikeinse posse er niettemin in een paar weken door. De Democraten krijgen vast te weinig steun voor zo’n besluit, er zullen amper Republikeinen voor afzetting stemmen, zeggen sommigen. Goed – laat het dan maar duidelijk zijn dat zijn partij er geen aanstoot aan neemt dat Trump de uitspraken van tientallen rechters over de stemuitslag aan zijn laars lapt, dat hij zijn aanhang wekenlang voedt met valse verhalen over stemfraude, vervolgens een partijgenoot in Georgia opdraagt om dik 17 duizend stemmen voor hem ‘te vinden’, vervolgens zijn aanhang opjut om het Capitool te bestormen wanneer het Congres en de Senaat de stemuitslag willen bevestigen, terwijl zijn advocaat oproept de kwestie dan maar met geweld te beslechten, en Trump tot slot de plunderaars en opstandelingen – terwijl ze bezig zijn, en sommigen van hen de federale parlementsleden evident willen kidnappen (of erger) – in een speech meedeelt: ‘We love you.’ Laat de Republikeinen maar kleur bekennen: op een enkeling na zijn het weekdieren, lafbekken, slippendragers, pluimstrijkers en kwezels. Ze betonen zich vooral machtsbelust: mensen die de democratie desnoods de nek omdraaien zolang zij hun positie voorlopig kunnen behouden. Dwing ze maar te laten zien dat ze geen fatsoen in hun donder meer hebben. Bovenal: als Trumps handelen in de eerste week van dit jaar geen impeachment verdient, wat is daar dan nog wel voor nodig? Zegt ieder senaats- of congreslid dat Trumps afzetting straks blokkeert, feitelijk niet: ‘Als je eenmaal president bent, is werkelijk alles toegestaan. Hier is je carte blanche’? Ik heb er weinig fiducie in, overigens. Terwijl het parlement na de bestorming van het Capitool de zitting hervatte die de opstandelingen hadden willen verhinderen, was er een handvol Republikeinse senatoren en congresleden die het stokje overnamen en gewoon doorgingen met obstructie plegen, zodat de zitting uiteindelijk verdaagd moest worden. Een van de senatoren, Josh Hawley (Missouri), stak zelfs in een kameraadschappelijke begroeting zijn vuist omhoog naar de meute, toen die het Capitool naderde. Oh, en wanhopige arme mensen die lijden onder de globalisering of de modernisering van het leven waren het niet bepaald, deze opstandelingen. Het waren vooral hogere middenklassers. Er zaten oud-politiechefs en oud-legerlui tussen, een zoon van een rechter, en zelfs een parlementslid uit een van de staten. Intussen zoemt het van de geruchten over gewapend verzet. Ik houd mijn hart vast. Deze column van Karin Spaink verscheen eerder in Het Parool.

Foto: Adrian Gray (cc)

Zoek een wijze president

We zijn nog steeds in shock. Hoe kunnen de V.S. een president kiezen, die zo slecht gekwalificeerd is voor de functie? Het probleem is alleen wel dat Donald Trump hard onderweg is naar dat presidentschap. Het boos, gechoqueerd of verdrietig zijn heeft geen zin.

Laten we eerst nog eens even kijken naar de spelregels. Het is wel geconstateerd, maar niemand ligt erg wakker van het feit dat Clinton Trump heeft verslagen in het aantal uitgebrachte stemmen. Hoe kan dat in een democratisch systeem van meeste stemmen gelden?

Kennelijk zijn we daar aan gewend: in 2000, in de strijd tussen George Bush en Al Gore gebeurde dat ook. Toch is het merkwaardig en een rare hik in de procedure dat dit kan.

Het college van kiesmannen

Bron voor dit fenomeen is de Federale Conventie van 1787, m.n. The Records. Ik heb de notulen van de Framers van de Constitutie er niet zelf op nageslagen, maar beroep mij op een handzaam boekje van Robert A. Dahl, met de sprekende titel: “How democratic is the American Constitution?”

Dahl schildert de inspanningen bij het vormgeven van de constitutie. Hoe een executieve macht in de vorm van een president te kiezen, was een moeilijke puzzel. Uiteindelijk kwam daar het college van kiesmannen uit voort: het ‘electoral college’. Maar waarom? Dahl:

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Barbara Gallardo (cc)

Alle Amerikaanse campagnefilmpjes ooit

Het Museum of Moving Images heeft alle alle Amerikaanse campagnefilmpjes ooit online gezet. En heeft daarmee een heerlijke website gecreëerd waar je continu verbaasd, ontroerd, of aan het lachen gemaakt wordt. 

Woensdagnacht onze tijd gaan Barack Obama en Mitt Romney voor het eerst tijdens deze campagne live de degens kruisen in een tv-debat. Maar ze bestoken elkaar natuurlijk al veel langer met campagnefilmpjes. Daarin nemen ze het beide meestal niet zo nauw met de feiten.

Dat is niets nieuws onder de zon. Tv-spotjes zijn al decennialang gemeengoed in de Amerikaanse campagnes. Het Museum of the Moving Image heeft op een speciale website alle campagnefilmpjes vanaf 1952 verzameld. En dat levert heel wat kijkplezier op. 

De filmpjes zijn gerangschikt naar jaar en partij. Daardoor valt het eerste filmpje van de Republikein Dwight Eisenhower op. In een koddig tekenfilmpje klinkt op een kek deuntje de tekst ‘You like Ike. I like Ike. Everybody likes Ike – for president!’ Lekker old school, maar je kunt je niet voorstellen dat Romney of Obama anno nu nog zo’n filmpje zou maken. (Overigens kun je ook op thema of ’type commercial’ zoeken.)

Interessant is ook dit filmpje van Richard Nixon uit 1972, toen hij campagne voerde voor herverkiezing. In het spotje is te horen dat een voorgestelde wet van zijn opponent McGovern 47% van de Amerikanen afhankelijk zal maken van sociale zekerheid. He ho, waar kennen we die 47% ook alweer van? Oja, hiervan.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De grote Kwakzalver

Deze week zou Ronald Reagan honderd jaar oud zijn geworden. De Amerikaanse media pakken flink uit; evenals als rechtse ideologen, die zijn voorbeeld graag in ere houden.

‘De Grote Communicator’ werd hij genoemd. Deze Amerikaanse president wist zijn boodschap meesterlijk te verkopen aan het Amerikaanse volk, en als American icon blijft hij onverminderd populair.

Reagan is dan ook de posterboy voor de rechts-conservatieve kijk op de wereld: een wereld waarin het Westen zich moet verzetten tegen vijandige, demonische krachten. Die wordt niet meer gesymboliseerd door het Kremlin, maar door Bin Laden en de totalitaire islam. Kapitalisme is goed, want zorgt voor welvaart en vrijheid, en de overheid maakt meer kapot dan je lief is. Hé, wie vindt er nu niet dat hij teveel belasting betaalt en dat politici zemelende baantjesjagers zijn en beroepsbestuurders incompetente belastingverspillers? De PvdA en de Democraten, die zijn de vijand van het volk!

Toch is lang niet iedereen overtuigd dat “The Gipper” werkelijk zo’n goede president was. Mark Sumner, pulpfictie-auteur en daarmee meer dan gekwalificeerd om te oordelen over deze icoon van de Amerikaanse pop-culture, noemt Reagan onverbloemd een populistische charlatan. Hij voerde nauwelijks wat uit in het Witte Huis, verleidde de Amerikanen tot het uitleveren van hun wapens aan hun klassenvijanden, en zelfs zijn eigen vice-president geloofde niet in zijn ‘voodoo economics’.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Galerij der Groten 8/8: Reagan

In deze serie worden acht presidenten uit de Amerikaanse geschiedenis behandeld die volgens de auteur als voorbeeld zouden moeten dienen voor tegenwoordige en toekomstige ambtsdragers. Enkele van deze historische leiders zijn helaas relatief onbekend; de meesten zeer ondergewaardeerd.

reagan-heroDe man die na de schandalen van Nixon en de impasse van Ford wederom vorm gaf aan de Republikeinse Partij—en na de teleurstelling van Carter Amerika haar trots teruggaf—was Ronald Reagan (1911-2004). Gedurende zijn twee ambtstermijnen als president (1981-1989) propageerde Reagan een vrijemarkteconomie en onwrikbare weerstand tegen communisme overzees.

Na de recessie van de jaren zeventig herstelde de Amerikaanse economie zich sterk onder Reaganomics. De overheid werd afgeslankt terwijl ondernemerschap werd aangemoedigd door lagere belastingen en vermindering van regelzucht. “De overheid is niet de oplossing van ons probleem,” sprak Reagan tijdens zijn inauguratierede, “de overheid is het probleem.” Gedurende de jaren zestig en zeventig was de markt dusdanig vervuild geraakt door regulatie en sociale wetgeving dat het land geteisterd werd door stagflatie. Na zijn aantreden hief Reagan onmiddellijk de prijsregulering van olie op waardoor een einde kwam aan de brandstoftekorten van de voorgaande jaren en voerde hij een verlaging van de inkomensbelasting door met maar liefst een kwart.

Foto: copyright ok. Gecheckt 18-10-2022

Everybody likes Ike

‘You like Ike. I like Ike. Everybody likes Ike – for president,’ zo klinkt het vrolijke deuntje onder één van Eisenhowers tv-spotjes uit 1952. In een olijk tekenfilmpje wordt de Republikeinse Dwight Eisenhower neergezet als een man van het volk, een president die in de hearts and minds  van alle Amerikanen gesloten wordt.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Jimmy Carter, een van de tien beste presidenten

Carter blijkt niet te weten dat hij in een recent boek de achtste beste president ooit wordt genoemd op het gebied van vrede, vrijheid en voorspoed. Tijdens zijn presidentschap van ’77 tot ’81 is geen schot gelost, geen bom geworpen en geen raket afgevuurd. Dit interview door Bill Maher dateert van twee maanden geleden en verscheen op 29 december op YouTube.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Volgende