Closing Time | Blurred Lines / Rape Me

https://youtu.be/N7ZDbBsjMt8?si=KkPLtiVU5Xc3sWVP Toen Robin Thicke 'Blurred Lines' uitbracht, wees meer dan één feministe erop dat de tekst nogal 'rapey' was. Reb Fountain en Amanda Palmer schroeven die kritiek op tot een oncomfortabel niveau. Maar dan weer wel op artistieke wijze, hetgeen het resultaat muzikaal goed verteerbaar maakt.

Door: Foto: Ted (cc)

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Closing Time | Dresden Dolls

, door

Amanda Palmer, die we op deze plaats al eens eerder mochten beluisteren, werkte aan het begin van het vorige decennium (en daarna af en aan) muzikaal samen met Brian Viglione in wat bekendstond als The Dresden Dolls. Hun muziek typeerden ze als ‘Brechtian punk cabaret’ en dat was natuurlijk een andere manier om te laten merken dat ze niet van de straat waren.

En inderdaad. Voor het geval u mocht denken dat het clipje van The Shores of California (2007) u ergens aan doet denken – ja dat klopt. Er wordt weer eens driftig postmodern geciteerd. Homeros en Aristofanes komen ook nog langs. Maar het is verdraaid leuk om naar te luisteren.

Closing Time | Amanda Palmer

, door

Amanda Palmer is sinds haar tijd bij de Dresden Dolls een van mijn favoriete artiesten. Cabaret op muziek, een beetje zoals Acda en de Munnik, waarbij die laatsten dan wel de iets minder getalenteerde achterlijke broertjes zijn. Voor verder luisterplezier verwijs ik u graag naar spotify en youtube. Hier alvast een beginnetje waarin ze een soort van ode brengt aan, eh, lichaamsbeharing.