‘The Drog? Die ontwikkelt zich heel goed tijdens dit toernooi’
Staat ie aan? Ja? Mooi!
Goed. Allereerst heet ik iedereen van harte welkom op deze inderhaast belegde persconferentie. Ik moet eerlijk bekennen dat ik waarschijnlijk net zo verrast was als jullie toen ik het nieuws hoorde. Maar zo gaat het nu eenmaal in de voetballerij. Daar moet je niet te lang over blijven lullen.
Wat zei je? Nee ik heb eigenlijk geen idee waarom hij ontslagen is, zo pal voor de halve finales. Dat zou je aan Gerard Gili zelf moeten vragen of aan Jacques Anouma, de voorzitter van de voetbalbond. Feit blijft dat ik gistermiddag een telefoontje kreeg van Mr Anouma met de vraag of ik misschien interesse had om de Olifanten naar de Afrika Cup titel te loodsen. Hij zei er niet bij waarom de bondscoach weg was en ik heb er eerlijk gezegd niet naar gevraagd.
Kijk het is allemaal heel simpel. Die man uit Ivoorkust zei: ‘Mr Pannenborg we hebben u nodig voor deze klus.’ Het klonk heel oprecht. Ja wat doen je dan? Dan pak je je spullen en ga je als de sodemieter naar het stadion om de jongens te ontmoeten.
Tja wat doe je als je slechts één dag de tijd hebt om het team voor te bereiden op de halve finale? Je maakt een inventarisatie van de spelers die je tot je beschikking hebt. Bij Ivoorkust zit dat wel goed. Daar zit heel veel talent tussen. Ik noem een Kalou, ik noem een Touré, ik noem een Koné, ik noem een Drogba. Dat zijn spelers van een heel groot kaliber. Nee ik verwacht niet dat Kolo Toure zal spelen vandaag. Jammer maar helaas.
Kameroen brult en is tijdens haar tweede wedstrijd compleet uit haar slof geschoten. Eto’o scoort alweer zijn derde doelpunt. Spelers van Namibie is geld aangeboden om de wedstrijd te verkopen. Bondscoach Berti Vogts van Nigeria heeft het lastig met de supporters. Die van Senegal heeft er inmiddels al de brui aan gegeven. Een boete voor Aboutrika voor het tonen van politieke slogans en spelers van Zambia die bijna de tweede wedstrijd hebben geboycot. Een overzicht.
Het leven van een bondscoach in Afrika valt niet mee. Zelfs een buitenlandse coach, die over het algemeen op aardig wat krediet kan rekenen, moet voortdurend vrezen voor zijn baan. Die van 
Niets is te dol in het Labadi Beach Hotel aan de oostkant van Accra. Fantastische suites, een toprestaurant, het strand aan je voeten, en een 24-uurs cocktailbar inclusief rastaman die vlijtig de drankjes serveert. Niet voor niets verblijft de selectie van het Marokkaanse nationale elftal in dit hotel tijdens de Afrika Cup.
Zo rond half elf op donderdagochtend is het nog vrij rustig op het met rode vlaggen omsloten terrein. ‘Maar vergis je niet,’ zegt de vriendelijke Juda, de caretaker van het door hem genoemde Pleasure Island, ‘aan het eind van de middag komen de toeristen. Nu zie je hier ongeveer acht tenten staan. Maar straks moet ik aan de slag om de accommodaties voor de nieuwe gasten op te zetten. Ik kan met gemak twintig tenten opzetten.’
‘De mensen die hier komen, vinden deze plek fantastisch,’ zegt Juda. ‘Een gewone tent kost zo’n 10 cedi (ongeveer acht euro) per nacht. Dat is heel betaalbaar. Een duurdere tent, die we opzetten met lange bamboestokken, is 15 cedi. Maar voor die prijs heb je wel de meest luxe accommodatie. Het is allemaal een stuk goedkoper dan bij de buren en zeg nou zelf: dit ziet er toch net zo goed uit? Wij zorgen er altijd voor dat onze gasten het naar hun zin hebben.’