Ontslag Vogts en Pfister na zeven dagen al nabij

Het leven van een bondscoach in Afrika valt niet mee. Zelfs een buitenlandse coach, die over het algemeen op aardig wat krediet kan rekenen, moet voortdurend vrezen voor zijn baan. Die van Berti Vogts (Nigeria) en Otto Pfister (Kameroen) staan na zeven dagen Afrika Cup al op de tocht Nigeria is op dit moment met één punt uit twee wedstrijden nagenoeg kansloos voor een plek in de tweede ronde. Voor de Indomitable Lions is de situatie minder erg maar de klap van het ruime verlies tegen Egypte (4-2) komt in Kameroen keihard aan. ‘De minister en zijn eigenhandig gekozen coach Pfister moeten onmiddellijk worden ontslagen,’ aldus een lokale krant. Nigeria is een week na de start van de Afrika Cup al afhankelijk van de prestaties van een ander team (Mali) in de groep. De Super Eagles verloren hun eerste wedstrijd met 1-0 van titelkandidaat Ivoorkust, waarna ze in hun tweede wedstrijd gelijkspeelden tegen het sterke Mali (0-0). Alleen als Nigeria volgende week wint van Benin en Ivoorkust Mali verslaat, kunnen de mannen van Berti Vogts nog doorstomen naar de tweede ronde.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Geestelijk ontspannen op Pleasure Island

Niets is te dol in het Labadi Beach Hotel aan de oostkant van Accra. Fantastische suites, een toprestaurant, het strand aan je voeten, en een 24-uurs cocktailbar inclusief rastaman die vlijtig de drankjes serveert. Niet voor niets verblijft de selectie van het Marokkaanse nationale elftal in dit hotel tijdens de Afrika Cup.

Voor degene met een beperkt budget ligt honderd meter verderop een goedkoper alternatief – maar zeker niet minder imponerend. Pleasure Island, zoals het resort heet, heeft het allemaal. Luxe tot zeer luxe accommodatie, een gezellig restaurant pal aan een laguna, een state-of-the-art douche en toilet en voldoende mogelijkheden tot recreatie.

Caretaker Juda en eigenaar Abdul nemen me mee voor een rondleiding. ‘We call this place paradise!’

Zo rond half elf op donderdagochtend is het nog vrij rustig op het met rode vlaggen omsloten terrein. ‘Maar vergis je niet,’ zegt de vriendelijke Juda, de caretaker van het door hem genoemde Pleasure Island, ‘aan het eind van de middag komen de toeristen. Nu zie je hier ongeveer acht tenten staan. Maar straks moet ik aan de slag om de accommodaties voor de nieuwe gasten op te zetten. Ik kan met gemak twintig tenten opzetten.’

‘De mensen die hier komen, vinden deze plek fantastisch,’ zegt Juda. ‘Een gewone tent kost zo’n 10 cedi (ongeveer acht euro) per nacht. Dat is heel betaalbaar. Een duurdere tent, die we opzetten met lange bamboestokken, is 15 cedi. Maar voor die prijs heb je wel de meest luxe accommodatie. Het is allemaal een stuk goedkoper dan bij de buren en zeg nou zelf: dit ziet er toch net zo goed uit? Wij zorgen er altijd voor dat onze gasten het naar hun zin hebben.’

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Supportersfeest in Accra

Gemist op televisie? Niet in het Nieuws? de beleving van de eerste wedstrijd van Ghana op de African Cup of Nations. Andre van der Stouwe en Marc Broere zaten tijdens de openingswedstrijd niet in het stadion, maar zaten er bewust buiten: “Het was een overgetelijke ervaring om hier getuige van te kunnen zijn”. Marc Broere legt uit op de website roadto2010.


Wat mij opviel waren verschillende dingen. Het is in Nederland ondenkbaar dat er bij een voetbalwedstrijd buiten het stadion meer mensen zijn dan binnen het stadion. Het is in Nederland niet voor te stellen dat er tijdens bijvoorbeeld Feyenoord-Ajax aan de poorten van de Kuip nog eens tienduizenden mensen aan het feestvieren zijn. Verder konden de enkele duizenden supporters van Guinee gewoon in een lange optocht richting het stadion lopen, dwars door de haag van uitzinnige supporters van Ghana heen. En dat zonder politiebewaking. Stel je dat eens voor bij bijvoorbeeld Nederland-Engeland of FC Utrecht-Feyenoord.
Buiten het stadion ontmoette ik een Braziliaanse verslaggever van Reuters die al vele jaren lang iedere Afrika Cup verslaat. Hij was uit het stadion weer naar buiten gelopen. ‘Binnen is het stiller dan buiten’, zei hij. ‘ Dit hierbuiten is het echte Afrikaanse voetbal. Niet dat wat er in het stadion gebeurt.’ Het scoreverloop van de wedstrijd kon niet beter voor ons item. Tijdens de aftrap zaten we in een stampvol poolcafe vol uitzinnige supporters. Daarna reden we door uitgestorven straten . Vooral in de armere wijken van Accra zaten grote groepen mensen met z’n allen voor een televisie buiten te kijken. Wat opviel was het gemengde publiek: net zoveel meisjes als jongens. Toen het eerste doelpunt uit een penalty van Ghana viel reden we midden op een uitgestorven weg. Het was opvallend hoe snel het nieuws van het doelpunt als een lopend vuurtje rondging. Binnen enkele seconde kwamen mensen naar buiten om het doelpunt te vieren.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

‘God is een Ghanees!’

Ghana heeft zondagmiddag de openingswedstrijd van de Afrika Cup 2008 gewonnen, tot opluchting van de 40.000 uitgedoste fans in het stadion en de miljoenen supporters erbuiten. ‘God moet welhaast een Ghanees zijn,’ zo concludeert de krant Daily Graphic op haar voorpagina.

Werkelijk iedere Ghanees in en rond het stadion in Accra was van top tot teen gekleed in de drie kleuren (geel, rood en groen) van de nationale vlag, van de slippers aan de voeten tot en met de malle hoeden op het hoofd. De voetbalgekte in Ghana is compleet nu het nationale elftal de eerste wedstrijd tegen Guinee met 2-1 wist te winnen. De spanning was lange tijd op de gezichten van de Ghanezen af te lezen totdat Muntari in de 89e minuut met een snoeiharde pegel het stadion in vuur en vlam zette.

Horendol word je ervan. Ongeveer een op de vijf Ghanezen blaast met een grote toeter de klanken in je oor als je over straat loopt. Rond het stadion is het een chaos. Een grote groep supporters banjert met vlaggen en spandoeken heen en weer, een groepje tieners steelt de show met halsbrekende stunts op de fiets, en verscheidene Ghanezen zijn over het hele lichaam geschminkt in felle kleuren – en dragen louter een klein wit slipje.

Officieel waren de kaarten alleen in de voorverkoop verkrijgbaar. Tientallen supporters wachtten dan ook vergeefs bij de loketten bij de ingang van het stadion. De luiken gingen niet open. Om de tien meter kreeg je echter een kaartje aangeboden, soms voor een schappelijke prijs van 10 cedi, soms voor een waanzinnig bedrag van 200 cedi – zeker meer dan 170 euro.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Hekserij en magie in het Afrikaanse voetbal

Clubvoorzitters, coaches, teammanagers, spelers en supporters: bij belangrijke wedstrijden is iedereen actief op zoek naar de juiste spiritueel adviseur. Niet alle adviseurs zijn echter even goed; sommige beunhazen doen ‘alsof’ om geld te verdienen. Maar, zo wordt mij steevast verzekerd, magie werkt!

Hekserij, tovenarij en magie worden immers ook aangewend in alle aspecten van het dagelijkse leven; ook in de Afrikaanse zakenwereld, de politieke arena, en zelfs in de liefde. En dus heeft het ook zijn functie in de voetballerij.

Een spiritueel adviseur werkt over het algemeen nauw samen met de coach. Sterker nog: vaak wordt de magie van de spiritueel adviseur als belangrijker ervaren dan de tactieken van de coach. Ze verdienen er dan ook goed geld mee. ‘Een gemiddelde voetbalwedstrijd levert zo’n 200.000 CFA franc (ongeveer 300 euro) op,’ zegt Zé. ‘Da’s meer dan wat de spelers en de coach ontvangen. Ik zie sommige collega’s zelfs rondrijden in de nieuwste sportwagens.’

Het publiek krijgt er wel wat voor terug. Voor veel mensen in Buea en Limbe is voetbal zo ongeveer het enige vertier. De wedstrijden winnen is essentieel en daar, zo zeggen zij, is magie bij nodig. Ook de voetballers zelf hebben baat bij magie. Zij hopen om mede dankzij zulke bovennatuurlijke krachten op hogere voetbalniveaus te kunnen spelen.’

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Afrika Cup Weetjes: Revanche voor Nigeria, Kameroen en Zuid-Afrika

Noot van de redactie:
Aanstaande zondag gaat in Accra, Ghana de Africa Cup van start en omdat dit voetbaltoernooi veel meer is dan voetbal alleen hebben we Afrika-voetbaldeskundige Arnold Pannenborg uitgenodigd om zijn bevindingen hier op Sargasso te publiceren. Verwacht dus naast voor sommige voetbalhaters niet-te-verteren-voetbalanalyse óók een exclusieve inkijk in de Afrikaanse samenleving: hekserij, corruptie, economische vindingrijkheid en totale gekte voor het voetbal. Pannenborg trapt vandaag af met een analyse van de drie grote kanshebbers: Nigeria, Kameroen en Zuid-Afrika.

Het zijn drie van de vanouds betere ploegen op het Afrikaanse continent. Het zijn ook drie ploegen die de laatste jaren bij lange na het niveau van weleer niet hebben weten te halen. Op Nigeria, Kameroen en Zuid-Afrika rust de zware druk om ditmaal wél een prestatie van formaat neer te zetten.

Het grote Nigeria is het aan zichzelf verplicht om na 14 jaar weer een titel te pakken, Kameroen wil koste wat kost de nare smaak van het missen van het WK 2006 wegspoelen, en het nationale elftal van Zuid-Afrika moet na een paar erbarmelijke voetbaljaren de kiem leggen voor een succesvol WK 2010 in eigen land. De drie teams worden zonder uitzondering geleid door goedbetaalde, buitenlandse topcoaches en achter alle drie staat een legioen dolenthousiaste supporters die resultaten eisen. En wel nú.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Was het geweld in Kenia te voorspellen?

Onrust in Afrika (Foto: hdptcar/Flickr)Het is op dit moment goed mis in Kenia. Hoewel de rust in de hoofdstad wedergekeerd lijkt te zijn vreest men in de rest van het land nog steeds voor een burgeroorlog, en mogelijk zelfs etnische zuiveringen. Kenia werd echter lange tijd juist gezien als het voorbeeld voor de regio. Het meest stabiele land in Afrika, met een opkomende economie en sterk groeiende middenklasse. Het geweld kwam dan ook als een verrassing voor de Westerse wereld. Maar was dit wel zo’n plotselinge omslag die niemand had kunnen zien aankomen?

Voordat de onrust in Kenia begon las ik een theorie die door de recente gebeurtenissen in Kenia kracht wordt bijgezet. Waar wij westerlingen denken dat democratie overal ter wereld op dezelfde manier wordt ervaren is dit waarschijnlijk juist regiogebonden. Zo zou men in Afrika het democratische proces fundamenteel anders ervaren, veel meer langs de traditionele stam-lijnen. Een politicus komt vooral op voor de welvaart en rechten van zijn stam.

De stam, het eigenbelang en de belastingen
Nu lijkt dat nog niet zo wereldschokkend, immers elke politieke partij komt op voor haar eigen kiezers. In Afrika lijkt dit echter vaak verder te gaan. Een politicus bestuurt niet zozeer het land voor het volk, maar men zet zich blijkbaar enkel in voor de eigen stam. Zo denkt men anders over belastinggeld. Een Afrikaanse politicus ziet belastinggeld niet zozeer als de collectieve opbrengsten van het volk, voor het volk. Nee, hij ziet dit als geld dat het volk aan hem persoonlijk geeft om te gebruiken voor persoonlijke doeleinden. Belastinggeld is niet meer van het volk, maar van de individuele politicus, om mee te doen wat hij wil, iets dat vaak tot exorbitante zelfverrijking leidt, maar ook tot het aanwenden van alle gelden enkel en alleen voor de eigen stam.

Vorige Volgende