▪ „Hezbollah en Syrië zijn bondgenoten, dat is waar”, zegt hij. „Maar ik weet zeker dat Bolton [de Amerikaanse ambassadeur bij de Verenigde Naties, BB] meer loyaliteit voelt jegens Israël, dan Hezbollah ten opzichte van Syrië.” (NRC) aldus professor Georges Jabbour die samen met enkele andere deskundologen de rol van Syrië in het huidige conflict in Libanon enigzins naar beneden bijstelt. ▪ Ondertussen is het anno 2006 in Amsterdam bon ton om tijdens een vredesdemonstratie te dwepen met het portret van de leider van een religieus fundamentalistische organisatie die opdracht gaf tot de bloedige ontvoering van twee militairen en het lukraak afvuren van honderden raketten op burgerdoelen: foto des tages (anjameulenbelt.sp.nl). Na het plaatsen van deze foto schrijft Anja Meulenbelt op haar weplok: "Dat hebben we doorstaan, en goed. Want ik hield eerlijk gezegd mijn hart vast, of er geen incidenten zouden zijn waar de pers meteen op zou springen. Het is zo makkelijk om een gehele demonstratie in een kwaad daglicht te stellen, door net in te zoomen op die ene activist met te radicale slogans". (anjameulenbelt.sp.nl) . Betreft dit hier een synchronisatiefoutje met haar ghostwriters of vindt La Meulenbelt het portret van Nasrallah werkelijk salonfähig, kosjer danwel toelaatbaar? Syrië een machteloze staat en Hezbollah icoon van de vredesbeweging? Wat is waar...? Sargasso dossier: Libanon 2006
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Voor het oog (en oor) van de hele wereld stak Bush afgelopen week een stokje voor een vredesmissie van Blair naar het Midden-Oosten. Dat was een mooi klusje voor zijn Condi. En Condi had geen haast. Eerst ging ze nog eventjes wat papier verplaatsen in Washington, en intussen kon Israël rustig doorgaan.
Gister is ze vertrokken, en guess what? Opeens komt er beweging in de zaak. Waar de VS de hele tijd tegen een staakt-het-vuren waren (Kofi’s Annan’s plan werd direct afgeschoten om in terminologie te blijven) zijn ze nu opeens een stuk genuanceerder. En Israël, voorheen categorisch tégen een UN-vredesmissie, vindt dat opeens een goed idee mits onder de NATO (lees: VS-commando) en met een sterk mandaat. Daardoor zijn alle ogen nu gericht op Syrië, geheel in lijn met Bush’ opmerking dat “what they need to do is get Syria to get Hezbollah to stop doing this shit and it’s all over. ”
Weliswaar hebben Syrië en Iran Hezbollah in de begindagen helpen opbouwen, en steunen beide landen Hezbollah nog steeds met wapens – het is zeer de vraag of Syrië en ook Iran Hezbollah echt wel kunnen tegenhouden zoals Bush zegt. Hezbollah is de afgelopen jaren een zelfstandig opererende groep geworden. Ze had wel degelijk haar eigen agenda, en de ontvoeringsactie was al maanden voorbereid. Omdat de VS bepaald geen nauwe diplomatieke banden hebben met Syrië, zal druk op dat land overigens eerder via Egypte en Jordanië worden uitgeoefend. Beide landen, Iran en Syrië, zullen hopelijk geïsoleerder komen te staan in het Midden-Oosten en dat is wat de VS willen.
Het conflict in Libanon (nu gedoopt tot de Juli-Oorlog) is nog steeds gaande.
De VS, VN, Rusland en de EU hebben hun positie duidelijk gemaakt.
Maar waar blijft de Arabische wereld? De zelfbenoemde “broedernaties” van Libanon.
Hoe reageert de Arabische wereld op dit nieuwe conflict?
De Juli-“Oorlog” heeft bij de meeste Arabische landen geen heftige reacties opgewekt. De meeste dus.
Saudi-Arabië, Jordanië en Egypte hebben wél felle kritiek geuit op wat er nu gaande is.
In de statements van deze 3 landen moest vooral Hezbollah het ontgelden. En dus niet Israël.
Het avonturisme van Hezbollah zou onverantwoordelijk en levensgevaarlijk zijn. De Saudische regering heeft er zelfs een fatwa tegen aan gegooid. Het zou volgens de islamitische wetten verboden zijn om te bidden voor Hezbollah of deze beweging van ketters te steunen.
Deze drie landen zijn ook de grote Arabische spelers in het gebied. Het lijkt dus alsof de Arabische wereld anti-Hezbollah is.
Maar niets is minder waar. De Hezbollah is in de Arabische medinas nog steeds populair en er worden zelfs vergelijkingen gemaakt tussen Nasrallah (de Hezbollah-leider) en Nasser ( Egyptische oud-president en Arabische volksheld).
Hezbollah wordt gezien als de enige Arabische beweging die Israël tot stoppen heeft weten te brengen. En daarmee verdien je veel credits in de Arabische wereld.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.