15! – De Gouden Eeuw van Sargasso

In het kader van het vijftienjarig bestaan van Sargasso een reeks posts van (oud) bloggers over heden, verleden en toekomst. 2016 was erg, maar vijftien jaar Sargasso misschien nog wel erger. Feiten, feiten, data, data en nog eens feiten. Meningen. Pluralistische meningen. Weinig censuur ook. Te weinig. Maar dat wordt in 2017 gelukkig anders. Orde in de chaos: iedereen dezelfde mening, is ook efficiënter. Iedereen zijn eigen waarheid, geen feiten meer. Rust. Het ironieteken is nooit echt doorgebroken op het internet. Sargasso helaas ook niet. Maar het blog waarop niet alles plat hoeft te zijn had achteraf bezien de stroom tegen. Zou ik het nu anders doen? Nee. Maar zou ik er nu ook weer aan beginnen? Weet ik niet. Waar moet een mens in hemelsnaam nog aan beginnen, zo vlak voor het eind van het interbellum? Zaten we vijftien jaar geleden nog vol verwachting klaar voor het einde van de geschiedenis, liep het net even anders. Bummer.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 08-03-2022
Foto: copyright ok. Gecheckt 08-03-2022

Sargasso bestaat 15 jaar!

MEDEDELING - Op de minuut af precies 15 jaar geleden begon Sargasso. En hoewel de naam toen tijdelijk was, is juist de naam de meest constante factor geweest in die 15 jaar.

Plus ça change, plus c’est la même chose

We begonnen in jaar van 9/11. En terwijl dit stukje getypt wordt, rijdt iemand op een Kerstmarkt Berlijn de menigte in, is een Russische ambassadeur een paar uur ervoor in Turkije vermoord en zijn er in Zurich mensen bij een Islamitisch gebedscentrum neergeschoten.
De wereld is er in 15 jaar niet rustiger op geworden, integendeel.

En al die jaren hebben we vanaf deze plek onze visie op die ontwikkelingen gegeven en af en toe zelfs een beetje het debat bepaald. Maar we schreven natuurlijk ook over de meest uiteenlopende andere zaken, van kunst tot klimaat.
Samen met het inmiddels gefuseerde GeenCommentaar hebben we inmiddels ruim 46.000 posts getikt en zijn er bijna 850.000 reacties geplaatst. Gebundeld zou je het zomaar kunnen aanzien voor een geschiedenisboek.

In al die jaren hebben zo’n 250 bloggers bijgedragen. Veel van die bloggers zijn inmiddels bekende namen elders in de journalistiek of politiek. Met zo veel mogelijk van deze 250 mensen gaan we op 18 februari a.s. stilstaan bij die 15 jaren. We maken er een soort symposium van met als thema “Media en politiek in de feitenvrije wereld”. Of zoiets. Chaotisch als we zijn kan dat nog veranderen.
Bij deze dan ook de oproep om alle (oud) bloggers die nog geen mail ontvangen hebben, zich te melden via [email protected].

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.