Zoekresultaten voor

'metal'

Foto: tacowitte (cc)

Duitse steun aan Oekraïne blijft omstreden

Wapenfabrikant Rheinmetall heeft zestien nieuwe pantservoertuigen klaar staan, maar de Duitse regering aarzelt met de toestemming voor export in afwachting van de instemming van andere westerse landen met deze levering. ‘Geen enkel land heeft tot nu toe westerse pantserwagens of gevechtstanks geleverd en we hebben met onze partners afgesproken dat we het niet alleen zullen doen,’ verklaarde de Duitse minister van Defensie Christine Lambrecht afgelopen maandag. Het leidde net als eerder dit jaar tot afkeurende reacties van de Oekraïense ambassadeur en van tal van Duitse politici, ook van coalitiepartner De Groenen. ‘Westerse wapensystemen kunnen in de oorlog in Oekraïne de doorslag geven’, volgens de co-voorzitter van de Groenen Ricarda Lang. Premier Olaf Scholz meent dat de wapens die Duitsland tot nu toe geleverd heeft een beslissende rol hebben gespeeld bij de recente opmars van de Oekraïense troepen.

Scholz had deze week telefonisch contact met Poetin. Volgens een persbericht van de Duitse regering heeft de premier ‘er bij de Russische president op aangedrongen om zo snel mogelijk een diplomatieke oplossing te vinden, gebaseerd op een staakt-het-vuren, een volledige terugtrekking van de Russische troepen en respect voor de territoriale integriteit en soevereiniteit van Oekraïne. De kanselier benadrukte dat verdere Russische annexatiebewegingen niet onbeantwoord zouden blijven en onder geen enkele omstandigheid zouden worden erkend’. Poetin heeft voor zover bekend geen enkel teken gegeven dat Rusland hier op in zou willen gaan. Hij had wel een boodschap over de stokkende gasleveringen. Volgens het Russische persbureau TASS heeft Poetin Scholz duidelijk gemaakt dat Rusland een betrouwbare leverancier van energiebronnen is en blijft, dat het aan al zijn contractuele verplichtingen voldoet, en dat onderbrekingen van de leveranties worden veroorzaakt door anti-Russische sancties die het onderhoud ervan belemmeren.

Closing Time | Napalm Death

Afgelopen weekend was ik voor het eerst op het alleraardigste festivalletje Baroeg Open Air, en daar mocht ik voor het eerst sinds tijden death/grind-grootheden Napalm Death weer eens aanschouwen. En dat was leuk, dus ik laat jullie graag meegenieten! Suffer the Children is uit de vroege jaren ’90, toen de band wat minder grind en wat meer death werd. Terzijde, hoewel Napalm Death voor het eerst het Closing Time-slot mag vullen, kwam de zanger wel al eerder langs.

Closing Time | We Shall Overcome (Ukranian Version)

De Amerikaanse folkpunkers The Dropkick Murphys, hebben samen met de Oekraïense Celtic folkies, de O’Hamsters, de traditional We Shall Overcome opgenomen. In het Oekraïens.

Разом до кінця
Разом до кінця
Разом і до кінця, ідем
Ооо, в сердці вогонь
Ми зможем все!
Бо разом до кінця ідем
Разом до кінця
Разом до кінця
Разом і до кінця, ідем
Ооо, в сердці вогонь
Ми зможем все!
Бо разом до кінця ідем
Ти не бачиш страх
Ти не бачиш страх
Ти не побачиш страх,  очей
Ооо, в сердці вогонь
Ми зможем все !
Бо разом до кінця ідем
З нами цілий світ
З нами цілий світ
З нами весь цей світ, людей

Closing Time | Kull

Kull is een relatief nieuwe band. Hun debutalbum Exile stamt uit 2019, en bevat een heerlijk eclectische mix van epische filmmuziek, metal, melodieën en ingesproken teksten. Het geeft een vrij uniek geluid, al heeft het ergens wel in de verte wat weg van de meer epische (lees: niet lolbroekerige) nummers van Alestorm, zoals die in de hyperlink, en de oude Turisas.

Maar: tegelijkertijd is het ook helemaal niet zo’n nieuwe band, want Kull is een doorstart van het machtige Bal-Sagoth, maar dan met een andere zanger. Maar Bal-Sagoth verdient meer liefde en aandacht dan een korte mention in een Closing Time, dus die houden jullie van me tegoed. Voor nu: geniet vooral van Kull, en laten we hopen dat er potverdorie snel een nieuw album uit komt want 3 jaar is toch aardig lang.

Foto: Maria Willems (cc)

Kunst op Zondag | Watou kunstenfestival 2022

VERSLAG - Het is zondagmiddag 17 juli en het is boven de dertig graden. We bevinden ons enkele kilometers buiten Watou. Daar, te midden van de weilanden, mais- en hoppevelden is er geen schaduw en brandt de zon acht uur per dag op de kunstenaar Mikes Poppe die daar als een soort boetedoening een beeld achter zich aansleept. Elke dag weer hetzelfde parcours, elke dag weer acht uur lang onder de brandende zon loopt Mikes Poppe daar zijn achtjes, en dat beeld wordt met het uur zwaarder natuurlijk, maar de kunstenaar sleept het beeld het oneindigheidssymbool door. Elke bocht, keer op keer weer. Het spoor is inmiddels al uitgesleten. En het beeld van meer dan 60 kilo, een replica van Michelangelo’s Stervende Slaaf, werkt niet echt mee. Dit is zwaar, dit is gekkenwerk, dit moet een grap zijn, wie bedenkt zoiets, dit is kunst.

Mikes Poppe is helemaal in het zwart gekleed, inclusief hoed. Om zijn schouders draagt hij een juk met daaraan vier metalen kettingen. Daar zit dat beeld aan vast. Poppe loopt vier, vijf, zes stappen en stopt dan even. Dan volgen er weer zes stappen. Fascinerend. En dat acht uur per dag. De route die Mike en het beeld hebben afgelegd is al ingesleten in het weiland. Ik had geen idee waar ik naar zat te kijken, maar ik zat op het puntje van mijn strobaal.

Closing Time | Drapery Falls

Metal of symfo, of gewoon allebei?

Klassiek stuk van Opeth in de traditie van de lange composities van de rockbands uit de jaren zeventig. Af en toe wat ruiger, moet kunnen. Oh, en let op t-shirts. Ken uw klassieken.

Closing Time | Crockett’s Theme (door Kebu)

Voor oude zakken zoals ik is Crockett’s Theme van keyboardgod Jan Hammer jeugdsentiment. Zelfs al keek je niet naar Miami Vice, dan nog werd het liedje afgespeeld op de radio, TV en in de schoolsoos. Ik weet niet hoe jong Kebu’s publiek is, maar het klinkt in ieder geval als vanouds.

Leuk weetje: Kebu (Sebastian Teir) was voor z’n solocarrière toetsenist voor de Finse metalband Kouzin Bedlam.

Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag | Christian Jankowski

Omdat geschiedenis een absurde carrousel van herhalingen is, valt oud werk regelmatig te koppelen aan actualiteit. Bijvoorbeeld de video ‘De Jacht’, van Christian Jankowski.
Wat koppelt deze jacht (1992) dan aan het hedendaagse nieuws? De boerenprotesten natuurlijk! Zonder boeren geen eten, luidt immers de slogan? Dus hoe zou ons consumentisme er zonder boeren  uitzien?

Janowaski’s jacht is een meerduidige performance. Het verwijst naar een stereotypisch manbeeld. “Ik ben een man, ik ben een jager”, klinkt het in het sarcastisch bedoelde manbeeld van Bots.
Tegelijkertijd verwijst het naar hoe de consument is vervreemd van de natuur en denkt dat alles uit de winkel komt. En om een nostalgische behoefte aan een vermeend oerinstinct te bevredigen, gaat de man dan jager spelen in de hedendaagse jungle: de supermarkt.

‘De Jacht’ is te zien in het HEM, een tot cultuurpaleis getransformeerde munitiefabriek in Zaandam. Daar loopt tot 25 september ‘Chapter 5IVE’.  Aan de hand van werk van  meer dan veertien kunstenaars komt ‘de spanning tussen platteland en stad, en de mens en natuur’ aan de orde. Hoe lang zal het nog duren vooraleer het geronk van tractormotoren vervangen zal zijn door het gezoem van datacenters?

Een ander werkje van Christian Jankowski, van andere grootte en betekenis, is het jacht. Beter gezegd: twee jachten. U kent ze wel: die uit de kluiten gefabriceerde bootjes ter waarde van enkele slordige miljoenen. Wegens de nostalgische oprisping van een potentaat liggen ze her en der in Europa aan de ketting. In Nederland alleen al veertien stuks.

Closing Time | Telkens Weer

Telkens Weer wordt gezongen door Willeke Alberti en is geschreven door Friso Wiegersma en Ruud Bos voor de titelrol die Willeke Alberti speelde in de film Rooie Sien uit 1975.

En nu kun je natuurlijk zeggen: get-ver-demme, wat een draak, wat een kitsch, wat een f*ck*ng smartlap, was er niets beters, had Nick Cave niet nog een B-kantje op de plank liggen ofzo, was er niet nog ergens een leuke techno-dreun, een moppie metal misschien, dit is wel Sargasso hiero, beetje met die muts van Willeke Alberti aan komen zetten, gast.

Closing Time | Tower

Fuckin’ heavy metal. Meer of minder kan, of wil, ik er niet van maken. Tower is een relatief jonge band, die zich laat inspireren door oude hardrock en metal uit de eind 70’s en vroege 80’s, en dat doet met toewijding, passie en muzikaal vakmanschap. Dat is meer mensen opgevallen, blijkt uit de uitermate lovende recensies. En mochten mensen nieuwsgierig zijn naar hoe het er uitziet met een clipje er bij, nou, zo dus:

Closing Time | Burned in Effigy

OMDAT ALLES MOOIER WORDT VAN GOEDE MELODIEUZE DEATH METAL!

En ja, dat maakt Burned in Effigy: goede melodieuze death metal. Verder kan ik er ook niet veel over vertellen, ze zijn dermate onbekend dat ze niet eens een wiki-entry hebben – en ik heb eerlijk gezegd ook geen idee meer waar ik ze voorbij heb zien komen, ik had opeens een tabblad open staan met dit. Waar je openstaande tabs opruimen al niet goed voor kan zijn, zullen we maar zeggen. Voor de mensen die toch graag meer info willen, zie hier en hier.

Closing Time | Bloodywood

Ok, er bestaat dus een metalband uit India die Bloodywood heet. Dat alleen al rechtvaardigt een CT’tje, zou ik zeggen. Ze maken een soort van crossover tussen nu metal (waar ik normaal niet zo veel mee heb) en Indiase folk (en folk en metal is een combinatie waar ik behoorlijk van gecharmeerd ben). Deze combinatie is werkelijk alleraardigst. De sociale betrokkenheid (dit nummer is een aanklacht tegen seksueel geweld) spreekt ook voor ze. Bloodywood gaat de komende tijd toeren in Europa (onder andere langs op het Alcatraz festival in België) dus als mensen dit mooi vinden: ze zijn ook live te bewonderen.

Vorige Volgende