Ik dacht eerst dat het een grapje was, een heel geslaagd grapje bovendien, want het leek – in vergelijking met de plannen die de laatste tijd daadwerkelijk uit het oikofiele kamp kwamen – nog ruim binnen de suspension of disbelief te vallen: het had zomaar eens echt waar kunnen zijn. Maar nu blijkt het ook inderdaad echt serieus waar te zijn. De vier partijen die nu al zo’n 200 dagen proberen zoveel mogelijk water in elkanders wijn te doen (dank aan Wim Kan), overwegen verplichte les over het Wilhelmus op scholen in te voeren. Een volk dat zich onderscheidt van alle andere volken ter wereld door er trots op te zijn het volkslied niet uit het hoofd te kennen, gaat zijn kinderen les geven over dat volkslied.
Ezekiel saw the Wheel is een gospel classic. Hierboven een uitvoering van The Charioteers, een close harmony band die zijn hoogtepunt beleefde in de jaren veertig. Het lied werd ook uitgevoerd door onder andere Johnny Cash en John Lee Hooker.
In deze versie van Louis Armstrong hoor je ook de connectie met een ander lied op basis van dezelfde bijbeltekst, het overbekende Dem Dry Bones.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Beeldtaal is de overdracht van gedachten waarbij het geschreven woord – geheel of gedeeltelijk – vervangen is door beeld. In de maanden augustus en september publiceert Willem Visser (beeldend kunstenaar, psycholoog en tekstschrijver) op zaterdagochtend artikelen over beeldtaal aan de hand van voorbeelden uit kunst, psychologie en alledaagse waarneming.
Vandaag een paar losse eindjes en korte aanvullingen bij eerdere bijdragen, voordat ik volgende week deze serie afsluit met ‘retorica en beeldtaal: de kunst van het overtuigen en emotioneren’
Optische illusies zijn de paradepaardjes, zeg maar de Houdini-acts van de beeldtaal. Er zijn tal van sites met een overzicht. Ik noem er een paar: sandlotscience, Michael Bach en anamorphosis.
Hierbij een huiselijke toevalstreffer: op de markt had ik twintig perssinaasappels gekocht. Die zaten in een plastic tas. Op zich al hartstikke fout natuurlijk, maar citrusfruit in een plastic zak kan ook nog eens gaan schimmelen. Daarom had ik ze verdeeld over een paar netjes, omdat we in huize Visser op onze zondagse perssessie niet twintig sinaasappels tegelijk opmaken.
Toen ik twee netjes naast elkaar had liggen viel me ineens iets op: het persfruit in het rode netje leek donkerder en helderder van kleur dan die in het lichtgroene.
INTERVIEW - Het Perzische Rijk (550-330 v. Chr.) was de eerste grootmacht die erin slaagde van het Midden-Oosten een politieke eenheid te maken. De Perzen verenigden tientallen volken onder hun gezag en zorgden zo voor een langdurige vrede. Onder het Perzische gezag bloeide de langeafstandshandel en kwamen verschillende culturen met elkaar in contact. De vraag hoe dit Perzische Rijk tot stand kwam en hoe het zich als politieke eenheid heeft weten te handhaven blijft tot op heden onbeantwoord. Deze week een interview Rolf Strootman, die onderzoek doet naar de rol van sociale netwerken en handelsroutes in het functioneren van het Perzische Rijk.
Rolf Strootman
Dr. Rolf Strootman is docent-onderzoeker bij het Departement Geschiedenis & Kunstgeschiedenis van de Universiteit Utrecht. Hij is gespecialiseerd in de geschiedenis van het Midden-Oosten en Centraal-Azië. Zijn huidige onderzoek richt zich op de vraag hoe het Perzische en het latere Seleucidische Rijk zich wisten te handhaven. Volgens Strootman waren deze wereldrijken in de kern sociale netwerken die ernaar streefden de handelsroutes tussen de Middellandse Zee en Centraal-Azië te beheren. Met de opkomst van het Perzische Rijk werd dit gebied voor het eerst een politieke eenheid en werd de basis gelegd voor de Zijderoute.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Dit is het Sargasso-café van zaterdag 23-09-2017. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Morgen zijn in Duitsland de verkiezingen en dat schreeuwt om een Schlusszeit over het Duitse politieke leven. Dus waarom niet de “Steuer Song” uit het satirische programma Die Gerd Show, waarin stem-imitator Elmar Brandt jarenlang de Duitse bondskanselier Gerhard Schröder op de hak nam?
Schröder had de belastingen verhoogd. De “Ketchup Song” was een dijk van een hit geweest. Het team van Die Gerd Show hoefde de bal maar in te schieten. Er werden meer dan een miljoen singles verkocht en het liedje stond in Duitsland wekenlang op één.
In deze korte zedenschets speelt Patrick Stewart een dichter op leeftijd die in scheiding ligt met zijn vrouw en meteen schaamteloos in de rebound gaat. De man maakt daarbij cynisch misbruik van zijn faam om allerlei jonge deernes het bed in te praten.
Dat dit echter niet altijd even bevredigend afloopt, zien we hier bevestigd.
Dit is het Sargasso-café van vrijdag 22-09-2017. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Vrijdagavond gekkigheid met G-Dragon, een van de grootheden van de K-Pop. Mocht u nou denken ‘meer meer’, dan treft dat, want u kunt hem dinsdag live gaan zien in de Ziggo Dome.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.