Closing Time | Speedica
Nog eentje in de categorie “vette Nederlandse metal”. Uit het einde van de jaren tachtig.
Na alle verkiezingsretoriek rondom het referendum en de gemeenteraden is er weer ruimte om eens rustig naar de grote thema's te kijken die onze maatschappij aangaan. Bijvoorbeeld het gebruik van drugs. Volgens velen loopt dit volledig uit de hand en infiltreert de criminele wereld voor het drugsgeld zelfs die net benoemde gemeenteraden. Om nog maar niet te spreken van weer een hele generatie jeugd die naar de knoppen gaat! Daar moet toch echt wat aan gebeuren! Afijn, u kent de uitspraken inmiddels wel. Maar zoals vaker ontbreekt het vaak aan onderbouwing met cijfers. En dat terwijl WODC en Trimbos toch al zeker 20 keer een jaarlijkse drugsmonitor hebben gepubliceerd. Dus laten we het publieke debat dan maar een beetje faciliteren door al die cijferbrij in dikke stapels papier op een iets overzichtelijker manier te presenteren. Om te beginnen het actuele gebruik van de afgelopen jaren.
Nog eentje in de categorie “vette Nederlandse metal”. Uit het einde van de jaren tachtig.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
OPINIE - De ene rel is de andere niet.
Het orthodox christelijke volksdeel roert zich weer eens om een overtreding van zijn zedelijke normen aan de kaak te stellen. Een reclameposter met zoenende mannen heeft de toorn opgewekt van de fundamentalistische zedeprekers. Het Reformatorische Dagblad verspreidde een folder met een petitie van ‘Gezin in Gevaar’, een groep die campagne voert ter bescherming van “een gezin dat bestaat uit vader, moeder en kinderen”. De organisatie verzet zich tegen “de losgeslagen seksualisering en schadelijke genderideologie”. De omstreden poster van Suitsupply getuigt volgens deze organisatie van een onsmakelijke campagne die kleine kinderen op straat blootstelt aan “zeer seksuele taferelen, namelijk zoenende mannen in erotische pose”.
De posters met de zoenende mannen die op bushokjes hingen zijn eerder op veel plaatsen door onbekenden beklad en vernield. Het modebedrijf kwam eerder in het nieuws met ‘licht erotische reclameposters’ die enige ophef veroorzaakten. De eigenaar zou met de dood zijn bedreigd.
Hoofdredacteur Steef de Bruijn van het RD stelt dat de flyer van ‘Gezin in Gevaar’ de mening van een significant deel van zijn lezers weergeeft. “Als redactie hebben wij uiteraard een mening over homoseksualiteit en relaties”, stelt hij. “Ik kan mij wel verplaatsen in de waarden van deze beweging op het punt van homoseksualiteit. De bijbel geeft een heldere visie op relaties en het huwelijk. Een verbintenis op deze manier tussen mannen en vrouwen van hetzelfde geslacht is niet in lijn met wat God heeft beoogd met het huwelijk.” De commerciëel directeur van de krant wijst alle verantwoordelijkheid voor de verspeiding van de folder af. “Als we een flyer bij de krant voegen met reclame voor bijvoorbeeld meubels dan zijn wij ook niet verantwoordelijk voor die producten”, zegt hij.
OPINIE - Er vallen ongetwijfeld goede argumenten te geven voor het behoud van het recht op rituele slacht.
Argumenten over een afweging van grondrechten en hoe wezenlijk religie is voor de identiteit van haar aanhangers; argumenten dat rituele slacht slechts een fractie vormt op de totale bio-industrie; technische uiteenzettingen over hoeveel lijden er nu werkelijk met rituele slacht gepaard gaat in verhouding tot slachtmethoden waarbij een dier vooraf verdoofd wordt met een stroomstoot of gedood met een pin door de schedel; dat zijn stuk voor stuk legitieme wegen om te betogen dat een verbod op halal of koosjer slachten wel een sympathiek idee lijkt, maar dat de voordelen niet opwegen tegen de nadelen.
Rabbijn Lody van de Kamp komt met een andere invalshoek, namelijk dat het voorstel om rituele slacht te verbieden functioneel antisemitisch is. Jammer genoeg vergaloppeert hij zich daarbij in reductiones ad hitlerum.
De Partij van de Dieren zou zich in haar kritiek op koosjere slacht volgens Van de Kamp bedienen van eenzijdig gebruik van de wetenschap, en alleen die studies citeren die haar uitkomen. De rabbijn maakt dat nergens hard, maar ik wil ‘m best op z’n woord geloven.
Vervolgens stapt Van de Kamp over op het argument dat antisemieten in de eerste helft van de 20e eeuw echter ook al gebruik maakten van eenzijdige wetenschap, en dan gaat het flink mis.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Dit is het Sargasso-café van dinsdag 27-03-2018. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
COLUMN - Het meest opmerkelijke aan de Spaanse Griep is dat deze dodelijke epidemie, die naar schatting vijftig miljoen slachtoffers maakte, zo volledig vergeten kon raken. Er is ongeveer een metertje serieuze literatuur over geschreven, maar dat haalt natuurlijk niet bij de kilometers die er geschreven zijn over de Eerste Wereldoorlog – vlak daarvoor, en maar zevenentwintig miljoen doden. Het een is een voetnoot geworden bij het ander – qua aantal slachtoffers zou het andersom moeten zijn. De Eerste Wereldoorlog als pijnlijke politieke vergissing in de jaren voordat de échte ramp zich voltrok.
Maar echt gek is deze vergeetachtigheid natuurlijk ook niet. Want de Spaanse Groep kende geen helden, gestorven voor het vaderland. Die vijftig miljoen stierven voor niks. Ze hadden geen idee waarom. En ook de wetenschap weet het eigenlijk niet.
De ziekte was zó dodelijk dat er jarenlang getwijfeld werd of het überhaupt wel een griep kon zijn geweest. Die vraag werd pas gesteld lang nadat de laatste slachtoffers begraven waren, zodat het harde bewijs dat het inderdáád om griep ging eigenlijk pas recent geleverd kon worden.
Maar waaróm deze griep zo gruwelijk tekeer ging, blijft een raadsel. Omdat de bevolking van Europa, na vier jaar oorlog, hongerig en verzwakt was? Lage weerstand, dus? Oké, maar waarom sloegen andere ziekten dan niet net zo hard toe? Een zeer gevaarlijke griepvariant? Dat weten we niet, maar dat kun je wel stellen. Alleen, ‘de’ griep was geen onbekende, en eerder opduikende varianten plegen vaak in ieder geval voor enige weerstand te zorgen. Die weerstand leek in 1918 totaal niet te bestaan. De aantallen doden waren wérkelijk grotesk.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Soms heb je dat. Dan ken je zo’n nummer, vind je het vet, maar heb je geen idéé wie het heeft gemaakt, of uit welke tijd het is, of zelfs maar wat voor genre het om gaat. Bij deze. Ik kan er verder dan ook niets zinnigs over zeggen. Wellicht kan ik wat voor u Googelen, maar dat kunt u net zo goed zelf, natuurlijk (zo niet beter).
Een groep maatschappelijke organisaties en personen dagvaardt vandaag de Nederlandse staat om het Systeem Risico Indicatie, kortweg SyRI. Volgens de eisers is het risicoprofileringssysteem een ‘black box’ die een risico vormt voor de democratische rechtsstaat en moet de toepassing hiervan worden gestopt.
Een van de eisers is rechtsfilosoof en publicist Maxim Februari. Hij heeft zijn bezwaren tegen SyRI uiteengezet in deze lezing:
“Als je niet langer wordt beoordeeld op basis van het overtreden van een kenbare norm, maar op basis van geheime risicoprofielen, is de angst voor repercussies aanwezig in ieder contact met de overheid.”
… referenda lokaal gewoon kunnen. Hartstikke mooi instrument. Lekker laten zou ik zeggen.
Minister van Binnenlandse Zaken Kasja Ollongren noemde lokale referenda een hartstikke mooi instrument tijdens een overleg over democratische vernieuwing van de Tweede Kamercommissie Binnenlandse Zaken.
Maar als een lokaal raadgevend referendum zo’n mooi instrument is, waarom is het raadgevend referendum dat dan niet op nationaal niveau?
Het raadgevende karakter is blijkbaar geen probleem.
Dit is het Sargasso-café van maandag 26-03-2018. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.