Een zeldzaam succes in Europa voor centrum links, schrijft Politico. Begint de revival van de sociaaldemocratie in Scandinavië? In Denemarken is er ook uitzicht op winst, maar dan wel ten koste van de immigranten. De winst van de Finse sociaal-democraten (SDP) is nipt. Ze behaalden bij de verkiezingen van zondag j.l. 40 zetels (winst van 6), net één zetel meer dan de rechtse populisten van de Finse Partij, voorheen de Ware Finnen (39, +1). Maar de SDP krijgt nu wel het voortouw bij de regeringsvorming. Ondanks de winst van de Groenen (20, +5) en de Linkse Partij (16, +4) zit een linkse regering er niet in. Het Finse parlement telt 200 leden en ook hier is er in de afgelopen decennia sprake van terugloop van voorheen grote middenpartijen. Antti Rinne, de leider van de sociaaldemocraten zal moeten aansturen op een coalitie van links en rechts. Deelname van de Finse Partij is zeer onwaarschijnlijk. De grote verliezer van de verkiezingen is de Centrumpartij van aftredend premier Juha Sipilä. Zijn plannen voor sociale hervormingen en gezondheidszorg leidden in maart tot de val van de coalitieregering die bestond uit de Centrumpartij, de Conservatieve partij en de Blauwe Hervormingspartij, een gematigde afsplitsing van de Finse Partij. De laatste groepering heeft in het nieuwe parlement geen zetel weten te behalen. De campagne draaide vooral rond de hervormingen waar Sipilä geen meerderheid voor had kunnen vinden in het oude parlement. De SDP wierp zich op als behoeder van de Finse verzorgingsstaat. Uiterst rechts kwam in het nieuws met agressieve acties tegen campagnevoerende politici van andere partijen. Sipilä gaf zondagavond zijn verlies toe met de woorden: “De Centrumpartij is de grootste verliezer in deze verkiezingen”, een uitspraak die we echt wel een zeldzaamheid kunnen noemen voor een Europees politicus zo vlak na de verkiezingen.
Dit is het Sargasso-café van donderdag 18-04-2019. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
ANALYSE - Het ziet ernaar uit dat de zittende president Joko Widodo tijdens de presidentsverkiezingen van Indonesië een nipte overwinning heeft behaald op zijn tegenkandidaat Prabowo. In dat geval heeft de progressieve politiek het in dat land het voorlopig nog gewonnen van de politiek van verdachtmakingen en angst.
Waar in de hele wereld de democratische rechtsstaat aan de verliezende hand lijkt en minder democratische krachten oprukken, is in Indonesië vooralsnog het omgekeerde aan de gang. In 1998 trok de dictator Soeharto zich onder druk van de bevolking terug uit de politiek. Indonesië kreeg een nieuwe grondwet, die uitgaat van een op moderne leest geschoeide rechtstaat en bestuur. Indonesië beweegt zich sindsdien stap voor stap in de richting van een moderne democratie. In praktijk blijkt een dergelijke omwenteling in een land dat lang geregeerd werd door een corrupte elite echter lastig.
Het potentieel van Indonesië is groot. Met meer dan 250 miljoen inwoners is het veruit het grootste land in de regio. Jakarta is met een kleine tien miljoen inwoners de grootste stad van de regio.
Door de snelle en slecht gecontroleerde urbanisatie van de afgelopen decennia is de hoofdstad echter uitgegroeid tot een notoire verkeerschaos. In andere grote steden in Indonesië zoals Surabaya en Bandung is de situatie niet veel beter. Ook tussen de steden zijn de verbindingen duidelijk overbelast. En naast het gebrek aan een goede infrastructuur vormen een gebrekkige scholing en armoede een economische rem op het land. Ook speelt de corruptie het land nog steeds parten.
COLUMN - Mijn zoon mocht de eerste helft kijken. Zijn hart bonkte uit zijn borst, zo spannend vond hij het. Mijn vrouw vroeg hoe het ging. Ik riep dat Juventus duidelijk beter was. Mijn zoon vond van niet. Oké, ze hadden meer balbezit dan Ajax, maar het leidde nergens toe. Niet lang daarna kopte Ronaldo de 1-0 binnen. Zo gaat dat. Ik had er een hard hoofd in. Mijn zoon bleef optimistisch. Niet lang daarna werd het 1-1. Mijn zoon kwam bij mij op schoot zitten. Of eigenlijk op mijn buik.
In de zomer van 2007 was ik met mijn lief op vakantie in Sicilië. Onze zoon zou er nog twee jaar niet zijn. In Agrigento ontmoetten wij een Ierse jongen met wie ik sprak over de Champion’s League Finale van Manchester United tegen Bayern München in 1999. In de zesde minuut kwam München op voorsprong. In de 91e minuut werd het 1-1. En in de 93e minuut won Manchester met 2-1. De Duitsers bleven ontgoocheld achter. Historische avond, ook omdat het de eerste keer was dat de Ierse jongen ’s avonds op mocht blijven om samen met zijn vader een voetbalwedstrijd te kijken.
Omdat Ajax in tweede helften vaak boven zichzelf uitstijgt, was een historische avond niet langer ondenkbaar: mijn zoon mocht blijven kijken. Terwijl Ajax in de tweede helft inderdaad weer een stuk beter speelde, was ik op mijn telefoon bezig om te kijken of we dit jaar naar Vietnam zouden gaan. Eigenlijk hadden we vorige week al willen boeken, maar toen puntje bij paaltje kwam, raakte ik in paniek. Inmiddels was ik al wat meer aan het idee gewend. Mijn zoon vond niet dat ik niet zo met mijn telefoon bezig moest zijn. Hij had gelijk. Ik legde mijn telefoon weg. (Inmiddels besloten om naar Slovenië te gaan.)
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Om enigzins tegemoet te komen aan mensen voor wie een heel blokfluitorkest teveel is zetten we vandaag één enkele fluiter in de schijnwerpers. De componist van indrukwekkende solo-stukken voor diverse instrumenten (de Sequenza’s van Luciano Berio) schreef in 1966 voor de Nederlandse ‘blokfluitgodfather’ Frans Brüggen deze ‘Gesti’.
Meer werk van Berio in Closing Time: Sequenza voor hobo, voor fagot en voor trombone.
COLUMN - Een jaarlijks terugkerende grap onder progressieven in de VS is dat Fox News iedere kerst weer een ‘War on Christmas’ verzint. Daar sensationaliseert dit propagandakanaal dan steevast een handjevol obscure voorbeelden bij. Een of andere of ander schooltje waar er voortaan ‘Happy Holidays’ op de ouderbrief staat in plaats van ‘Merry Christmas’ om niet-christenen in te sluiten; een kerstboom die dit jaar achterwege blijft op een dorpsplein.
Het is een vrij doorzichtige poging om te polariseren: zolang de aandacht gericht blijft op de culture wars, gaat het niet het over de onevenredige invloed van grootindustriëlen en Wallstreet op de politiek of miljardairs die nog eens 20% belastingkorting krijgen terwijl tienduizenden veteranen met psychische problemen in de goot liggen of de bizar hoge medische kosten die zorgverstrekkers rekenen, om maar een paar voorbeelden te noemen.
In Nederland kopieert men dat sjabloon in miniformaat, maar daar lijken culturele conservatieven zich vooral op Pasen te concentreren. Deze week was het weer de beurt aan geriatrisch geval Syp Wynia om de noodklok te luiden. Daar Wynia blijkbaar zelfs tezeer een fossiel aan het worden is voor Elsevier Weekblad mag hij tegenwoordig de knorrepot uithangen in de Telegraaf, de krant voor wit-populistisch Nederland.
COLUMN - Julian Assange, de oprichter van WikiLeaks, werd vorige week door de politie uit de Londense ambassade van Ecuador geplukt. Hij wordt mogelijk uitgeleverd aan de VS, waar hem een aanklacht wacht wegens aanzetten tot hacken en/of spionage.
Vooropgesteld: het is ronduit bizar, en met geen enkel argument te verdedigen, dat Engeland een Australisch staatsburger aan de VS zou uitleveren voor iets dat de man in kwestie in een ander land heeft gedaan (WikiLeaks is niet Amerikaans, en is in Zweden geregistreerd). Dat de VS meent dat Assange hun rechten, wetten, belangen of staatsveiligheid heeft geschonden, is simpelweg geen geldige reden. Zou de VS dat wel menen, dan zijn er stapels buitenlandse politici en activisten te bedenken die evenzeer – of zelfs meer – voor uitlevering aan de VS in aanmerking zouden komen.
Maar ik word wat wee van mensen die menen dat met Assanges arrestatie journalistieke vrijheden in het geding zijn.
Wat Assange ook moge zijn, hij is pertinent geen journalist: hij is niets anders dan een kieskeurig, selectief, soms onzorgvuldig en vaak nuffig doorgeefluik van informatie die anderen hem hebben toegespeeld. Lijsten met Turkse burgers die in eigen land politiek actief zijn kort na een staatsgreep publiceren, is ronduit onverantwoordelijk. Wat kwalijker is, en apert ingaat tegen alle journalistieke principes: WikiLeaks heeft vaker ongeredigeerde informatie gepubliceerd die evident afkomstig was van overheden en die bedoeld was om hun lokale oppositie zwart te maken. Daarmee maakte Assange WikiLeaks willens en wetens tot een instrument in andermans nationale propagandaoorlog.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Da’s dus bovenop z’n salaris van €230.000 euro. GroenLinks heeft inmiddels een Kamerdebat aangevraagd.
Wereldwijd is de persvrijheid is in 2018 opnieuw afgenomen.
Directeur Operations Ruth Kronenburg van Free Press Unlimited: “Het geweld, de bedreigingen en de haat jegens journalisten zijn weer toegenomen. Dat wordt nog versterkt door uitspraken van politici, die het debat in oorlogstaal voeren en daarbij journalisten als zondebok aanwijzen. Daarmee lokken ze, gewild of ongewild, geweld uit tegen journalisten en mediawerkers. Om onze vrijheden en onze democratie te waarborgen moeten we deze trend ombuigen.”
