Basisinkomen als ‘nieuw financieel instrument’ van de EU?
, door
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Foto:
Huub Zeeman (cc)
Corona-apps hangen in een beleidsmatig vacuüm
, door
COLUMN - Zowat alles ging mis bij die race om de corona-app die mensen moest vertellen dat ze bij iemand in de buurt waren geweest die besmet blijkt te zijn. De ene app was lek. De andere gaf je telefoonnummer prijs en verbrak zo je anonimiteit. De derde was helemaal niet aangeprezen door het deskundigenpanel: die hadden het ding expliciet afgewezen. De vierde waarborgde niet dat uitsluitend besmette mensen alerts konden versturen.
Belangrijker: de apps hingen in een beleidsmatig vacuüm. Ze staan of vallen met de beschikbaarheid van testen: alleen dan kan de waarschuwing die zo’n ding verstuurt betrouwbaar zijn. Maar er is geen flankerend beleid. Zelfs huisgenoten van een erkende patiënt kunnen zich nog zelden laten testen.
Wil je heus dat mensen zelf waarschuwingen versturen en een cascade van vermoedens en ‘mogelijke’ besmettingen zich door het mobiele netwerk verspreidt? Dan belanden we alsnog allemaal in zelfquarantaine en zijn we geen sikkepit verder.
Voor die aanpak is een term: techno-optimisme. Als je beleidsmatig met je handen in het haar zit, besteed je het probleem uit. Je laat er software voor maken: dan komt het vast goed! Mislukt dat, dan kun je de schuld voor je eigen falen op de programmeurs afschuiven. Altijd prijs.
Liefde in tijden van corona
, door
COLUMN - door Mieke van Stigt
We zitten met zijn allen in een achtbaan die steeds sneller gaat en we hebben geen idee hoe we hieruit gaan komen, wanneer we hieruit gaan komen, óf we hieruit gaan komen. Daarom is het heel heikel om iets te schrijven over deze tijd. Het kan immers alweer totaal anders zijn als de bits van dit artikel doorgestuurd zijn naar de hoofdredacteur, er kan nog voor ik dit artikel af heb van alles gebeurd zijn, we weten het niet en niemand heeft overzicht. Toch ga ik het proberen.
Want voor sociologen zijn dit behalve zeer angstige tijden (ook sociologen zijn mensen met oude familie en kwetsbare vrienden door chemokuur of chronische aandoening), ook heel interessante tijden. Wat kunnen we leren van deze voor de meesten van ons totaal nieuwe situatie?
Vergrootglas
Wat ik zie is dat veel bestaande dingen uitvergroot worden. Sociale verschillen worden uitvergroot, onderling wantrouwen en haat wordt uitvergroot, maar ook zorg voor elkaar, zorgen om elkaar. Er is hulpvaardigheid voor onbekenden. Er worden allerlei projecten opgezet zoals boodschappendiensten voor ouderen. Mensen geven om elkaar, voor een ander. Er is daarin een enorme creativiteit. Kinderen en kleinkinderen bedenken hoe ze opa en oma elke week iets kunnen sturen, of proberen de oudjes op Skype te krijgen. Met stoepkrijt stond in grote letters ‘gefeliciteerd opa’ op de straat voor een bejaardenflat getekend.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
SG-café donderdag 23-04-2020
, door
Dit is het Sargasso-café van donderdag 23-04-2020. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Foto:
Michael Fleshman (cc)
Over ethiekloze euro’s en wat we nodig hebben
, door
COLUMN - gastbijdrage van Joep Bos-Coenraad
Waar je euro ook vandaan komt, hij is altijd precies één euro waard. En je mag over het algemeen zelf bepalen waar je ‘m aan besteedt, zolang je de wet niet overtreedt.
Het maakt verkopers daarom meestal niet uit waar hun omzet vandaan komt, als die maar zo hoog mogelijk is. En wij als consumenten? Wij willen graag zoveel mogelijk waar voor ons geld. Handel tussen vraag en aanbod zorgt ervoor dat producten en diensten terecht komen bij wie er het meeste voor wil betalen, in die fijne ethiekloze euro’s.
Zo haalt iedereen het meeste uit de deal, en daarmee zijn de meeste andere overwegingen ondergeschikt – aldus het marktdenken dat dominant is in onze wereld. Maar levert dit systeem ons wel op wat we echt nodig hebben? Wat heeft een mens eigenlijk nodig?
Dan denk ik allereerst aan eten en drinken, onderwijs en gezondheid. Maar we willen ook een veilige omgeving om in te wonen, en kleding natuurlijk. En dan zijn er nog de emotionele behoeften. Denk aan contact met andere mensen en het behalen van voldoening: waardevol zijn voor onze omgeving. Muziek, video en andere vormen van cultuur. Liefde. Volgens mij is dat de basis.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Closing Time | The Power of Love
, door
Neil Hannon van The Divine Comedy trekt hier een simpel pophitje met een knipoog, een guitaar en een piano even naar een hoger niveau.
Steden bieden opvang aan voor minderjarige vluchtelingen
, door
Burgemeesters van tien steden doen aanbod aan EU.
Daaronder Amsterdam, Amersfoort, Arnhem, Groningen, Tilburg en Utrecht.
SG-café woensdag 22-04-2020
, door
Dit is het Sargasso-café van woensdag 22-04-2020. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Closing Time | The Bitter End
, door
Ook al weer zo’n bandje dat groot werd in de jaren negentig. Zanger Brian Molko loopt inmiddels tegen de vijftig. We worden oud.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.