Voorpagina

Zoekresultaten voor

'farmaceutische industrie'

Foto: Tom Davidson (cc)
Foto: Sarah Macmillan (cc)

Voorzorg

, door

COLUMN - Afwijkingen opsporen is het devies, in medische zaken. We zijn gaan geloven dat elke meetbare waarde in ons lichaam zich aan een algemeen gemiddelde hoort te houden, en elke afwijking van dat hypothetische gemiddelde op een ziektebeeld wijst.

Het devies bij een afwijking is: ingrijpen, ook al heb je momenteel nergens last van. Afwijken van de standaard betekent dat er iets mis is: al heb je nu niks, het bewijst dat je later iets kunt krijgen, en dus dat je nu maatregelen moet nemen!

Ga statines slikken, bijvoorbeeld, want je cholesterol was wat hoog. En je weet toch dat er een verband bestaat tussen cholesterol en vaat- of hartziektes?

Wat zelden iemand hardop zegt, is dat sinds de introductie van statines de grens van wat een ‘veilig’ cholesterolgehalte wordt geacht, drastisch is verlaagd. De afgelopen twintig jaar is de risicogroep opgerekt, en worden elk jaar aan meer mensen statines voorgeschreven.

Dat noemen we preventie. Zonder statines is de kans dat deze mensen hart- en vaatziekten zouden krijgen, een stuk hoger, menen we, en voor hun eigen veiligheid definiëren we de risicogroep graag breed. Want wie wil er nou doodgaan aan hartfalen? Bovendien is voorkomen toch goedkoper dan genezen?

Foto: copyright ok. Gecheckt 12-10-2022

Je geld of je leven

, door

Is de marktwerking in de zorg terug te draaien? Hoe doe je dat dan? Het is een thema waarop ik naar een antwoord zocht in de verkiezingsprogramma’s. Maar dat antwoord is niet te vinden.

Het CVZ doet er nu een schepje bovenop, door de discussie aan te zwengelen over de kosteneffectiviteit van de zeer dure behandelingen van zeldzame ziekten. Op het eerste gezicht lijkt dat een redelijk idee, want over zinvolle aanwending van geld moet altijd discussie mogelijk zijn. Maar op het tweede gezicht wordt het een knap lastig thema. Kan er een moment komen dat ik mij in het ziekenhuis meld en “total loss” word verklaard? Wie oordeelt dan over mijn reparatiekosten en over mijn resterende sociale rendement?

Is het niet logisch dat medicatie voor zeldzame ziekten duur is? Een aspirine heeft talloze aanwendingen en iedereen is gebruiker, dus dat kan een goedkoop pilletje zijn. Maar je zult de ziekte van Pompe hebben; dan gaat het geld kosten. Maar dan komen de aarzelingen. De farmaceutische industrie is toch een zeer winstgevende sector? Heeft die dan niet de plicht om voor ziekten, die geen grote verdiensten mogelijk maken, ook iets te doen? Mag je dat vragen van een partij die het alleen doet voor het geld?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Alleen octrooien zijn duur

, door

Na de commotie over ‘te dure’ medicijnen tegen zeldzame ziektes als Pompe en Fabry, stelde het Erasmus MC gisteren voor om zulke medicijnen voortaan in EU-verband te gaan produceren. De verenigde academische ziekenhuizen in Europa hebben immers genoeg kennis in huis om zulke medicijnen zelfstandig te ontwikkelen, en misschien moesten ze dat nu eens gaan doen?

Het was een lief voorstel. Mijn hart smolt, eerlijk waar.

Maar het is ook pijnlijk naïef. Want de ontwikkeling van nieuwe medicijnen die de farmaceutische industrie later met groot pandoer op de markt brengt, vindt sowieso al vooral plaats in academische ziekenhuizen.

Nadat overheden in de jaren negentig fundamenteel onderzoek afknepen en die bezuinigingen rechtvaaardigden met gehamer op ‘public-private partnerships’, zijn veel medische instituten uit bittere noodzaak allianties aangegaan met farmaceutische bedrijven.

Het effect? Universiteiten moeten leuren bij bedrijven om fatsoenlijk onderzoek te kunnen doen. Immers, alleen wanneer er voldoende ‘externe’ financiering is, stoppen overheden daar nog geld in. Vervolgens eisen de farmaceutische bedrijven waarmee de universiteiten noodgedwongen samenwerken, contractueel alle patenten en octrooien op die uit zulk onderzoek voortvloeien.

Bot gezegd: universiteiten kunnen alleen nog onderzoek doen wanneer ze samenwerken met een farmaceutisch bedrijf. Ook al is daar een boel publiek geld mee gemoeid, eisen die bedrijven vervolgens doodleuk een monopolie op de aldus verkregen kennis op.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Wie kritiseert de kunstcritici?

, door

Kunstcritici hebben snel een mening paraat, maar hebben ze ook gelijk? Nou nee.

De ervaring leert dat wie op een bepaalde gebeurtenis onverwacht heftig reageert, vaak zelf problemen heeft. Naar aanleiding van enkele ongekend negatieve kritieken van de laatste tijd rijst dan ook de vraag of het op het vakgebied van de critici nog allemaal goed gaat of überhaupt ooit goed ging. Ik vraag het me af.

Het was al in 2000 dat ik voor het eerst dacht dat Lou Reed er rekening mee zou houden dat zijn cd uit dat jaar, Ecstasy, misschien zijn laatste zou kunnen zijn, want het laatste nummer Big Sky zou dan een mooie afsluiting zijn. Maar niets was minder waar. Sindsdien is nog heel veel gebeurd, er was bijvoorbeeld de grote Berlin-tour, een tournee die geheel in het teken stond van de gelijknamige cd van 1973 die toen om nu onduidelijke redenen door critici heel slecht werd ontvangen. Toch had ik laatst weer zo’n gevoel, namelijk tijdens het zeer lange, rustige einde van Junior Dad, het laatste nummer van zijn laatste cd Lulu.

Lulu is ontstaan uit een samenwerking tussen Lou Reed en de hardrockband Metallica en is gebaseerd op de toneelstukken Erdgeist en Die Büchse der Pandora van Frank Wedekind van eind 19de, begin 20ste eeuw. De toneelstukken spelen zich buiten de normen en waarden van de toen geldende burgerlijke moraal af en daar past dan weer de muziek van Lou Reed en Metallica eigenlijk heel goed bij, alleen al omdat beide helemaal bovenaan een lijst van voorbeelden voor de verborgen gevaren van de popmuziek zouden komen te staan.

Foto: copyright ok. Gecheckt 12-10-2022

Blijf alert op ACTA

, door

Het lijkt eventjes stil rond ACTA, maar achter de schermen worden de messen geslepen. Op 9 juni vindt een cruciale stemming plaats in het Europarlement. Er is momentum ontstaan in Europa – steeds meer landen zijn tegen dit verdrag. Ook jij kunt je stem nog laten horen. Stuur bijvoorbeeld alle parlementsleden een e-mail waarin je je ongenoegen kenbaar maakt. We horen uit ‘het circuit’ dat de mails wel degelijk indruk maken. Hier kun je een lijst met adressen downloaden. Even copypasten en dan een massamail versturen. Een minuutje werk, dat is nog eens slacktivism. Kijk op GeenActa voor achtergrondinfo en welke parlementsleden voor en tegen stemmen.

Wat is ook alweer tegen op ACTA? Blogger Jos van Dijk geeft een korte uitleg.

ACTA is een handelsverdrag ter bestrijding van namaak en voor het opsporen van schendingen van het intellectueel eigendomsrecht. Het is in alle beslotenheid opgesteld door westerse landen in overleg met enkele machtige industriële groepen zoals de farmaceutische industrie, de sigarettenproducenten en de media- en entertainmentsector.

Een van de bezwaren tegen het verdrag is dat consumenten, burgers niet vertegenwoordigd waren in het overleg. Andere bezwaren betreffen de vage terminologie waarmee staten zich verplichten om schendingen van het auteursrecht op te sporen en te vervolgen. Internet Service Providers krijgen de rol van politie-agent. Downloaden kan op individuele schaal worden aangepakt. Burgerrechten zoals privacy en vrijheid van meningsuiting zijn onvoldoende gegarandeerd. Het is een eenzijdig verdrag dat geheel vanuit de invalshoek van de industrie is opgesteld.

Foto: copyright ok. Gecheckt 11-02-2022

… dan mij aanvankelijk werd beloofd

, door

Tiziana Nespoli fantaseert over de toekomst van de gezondheidszorg. Zij is de zesde en laatste winnaar van de blogwedstrijd Intieme technologie.

Al jaren trek ik mij niets meer aan van wat ik voel. Wat ik voel doet niet ter zake. Nauwkeurig gedoseerde supplementen en preventieve diagnoses zorgen ervoor dat het met mij behoorlijk goed gaat. Tegen de herfst slik ik een pil om de scherpe kantjes van het leven even wat af te toppen. Tegen de lente schaf ik hem weer af. Ik heb een aardig leven en functioneer in allerlei aspecten naar behoren. Ik heb dito vrienden met dito levens en binnenkort zal ik dito kinderen baren.

Volgens de voorspellingen zullen mijn vriend en ik binnen een aantal jaar piekmomenten hebben in ons vruchtbaar leven. Daar kijken wij enorm naar uit. Omdat blijkt dat het moment aanstaande is, hebben wij maatregelen getroffen. Op basis van onze gematchte persoonlijkheidstests hebben wij een aardige crèche gevonden die aanhaakt bij de persoonlijke ontwikkeling van ons toekomstig kind.

Het vreugdevol verloop van mijn leven is opgeslagen in een database. Eens in de maand doe ik een life check up waarin mijn levensfuncties nauwkeurig worden gemonitord en ik handige adviezen krijg met betrekking tot mijn levensstijl. Het is een prachtig systeem dat uitgaat van het recht op geluk en gezondheid.

Foto: copyright ok. Gecheckt 10-02-2022

Het nieuwe bankieren: doing Gods work?

, door

Deze weken doen wij verslag van de collegecyclus “Wie heeft de crisis veroorzaakt?” van econoom Ewald Engelen. Het is nu wel duidelijk dat we de hoofdschuldigen van de crisis moeten zoeken onder de bankiers. Daarom onderwerpt Ewald Engelen de bankiers in deze en de volgende afleveringen aan een onderzoek. Vandaag schetst hij in grote lijnen de ontwikkeling van de bankwereld.

De actualiteit van de Europese schuldcrisis

Woensdagnacht [26-27 oktober] is een nieuw akkoord gesloten over de Griekse schulden. De actuele crisis in Europa is bijzonder relevant voor dit college, want ook hierbij spelen banken een grote rol. Hoewel de aandelenmarkten positief hebben gereageerd, wil dat nog niet zeggen dat het een goed akkoord is. Tekenend is bijvoorbeeld dat op de obligatiemarkten de rente voor Italiaanse obligaties niet is veranderd.

Dit pakket zal de euro niet redden, maar het staat wel mooi: de Griekse schulden worden met 50% afgewaardeerd, maar een groot deel van die schulden blijft buiten schot:  de reductie is van toepassing op ongeveer 200 miljard van de totaal 350 miljard uitstaande schulden. De 50% is dus puur cosmetisch. Weer wordt niet gedaan wat nodig is om de Griekse economie te kunnen laten groeien. Hiervoor zijn structurele hervormingen nodig en moet een fors deel van de schulden (50 of 60%) worden afgeschreven. Maar dat gebeurt niet. De maatregelen die nu worden genomen zijn volstrekt onvoldoende.  Griekenland zal voorlopig dus niet uit het nieuws verdwijnen, zeker niet als de Grieken beseffen wat er is gebeurd. De stakingen en demonstraties gaan gewoon door.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Kwaliteitsimpuls: voor een dubbeltje op de eerste rang?

, door

Uitdagingen, kansen, kwaliteitsimpulsen. Waar Balkenende kampioen ‘vage gemeenplaatsen’ was, zal Rutte hem overtreffen als meester in verhullend taalgebruik. Het lijkt allemaal glashelder, ferm, daadkrachtig. Het leidt helemaal nergens toe.

Meest recente voorbeeld: de kwaliteitsimpuls voor de AWBZ. Prachtig plan, goed geformuleerd. Maar eigenlijk had er moeten staan: we weten het ook niet, dus we doen maar wat.
Het kabinet wil de pgb’s aanpakken. Teveel mensen maken gebruik van de persoonsgebonden budgetten. Ooit geïntroduceerd als het wondermiddel om meer mensen keuzevrijheid te geven èn de zorgkosten omlaag te krijgen. Maar het blijkt “een belangrijke oorzaak van de overschrijdingen in de AWBZ”, aldus het kabinet.
Om de pgb’s betaalbaar te houden, worden die alleen nog beschikbaar gestel voor mensen die eigenlijk in een zorginstelling horen, maar die ervoor kiezen de zorg zelf in te kopen. De mensen die niet aan dat criterium voldoen kunnen zorg in natura (bijvoorbeeld thuiszorg) krijgen. Een deel van langdurige zorg, bijvoorbeeld begeleiding, wordt overgeheveld naar de Wmo (Wet maatschappelijke ondersteuning). Verder gaat het kabinet fraude met pgb’s hard aanpakken.

Wie naar de geschiedenis van de AWBZ kijkt, voelt op zijn klompen aan dat deze zoveelste aanpassing niet zal helpen. Een overzicht.
In 1968 wordt de AWBZ ingevoerd. Bedoeld om langdurige zorg en kosten die niet onder het ziekenfonds vallen te verzekeren.
In 1980 wordt het kruiswerk (o.a. verplegende verzorging aan huis, zuigelingenconsult) overgeheveld naar de AWBZ.
In 1989 worden ook de psychische zorg, hulpmiddelen, sociaalpedagogische zorg, gezinszorg en de regionale instellingen voor beschermd wonen bij de AWBZ onder gebracht.
In 1992 wordt farmaceutische hulp, audiologische hulp, erfelijkheidsonderzoek en revalidatiezorg aan de AWBZ toegevoegd.
In 1997 wordt alles, behalve de psychiatrische zorg, weer terug gekieperd naar de ziekenfondswet. Kort na die schoonmaakactie worden bejaardenzorg, gezinszorg en kruiswerk weer teruggetakeld naar de AWBZ. Nu onder de noemer thuiszorg.
Vanaf 1998 wordt toegewerkt naar de nieuwe AWBZ. Vanaf 2003 kan zorg ingekocht worden op onderdelen. Van verpleging tot activerende begeleiding. Van thuiszorg tot ondersteunende begeleiding. Het PGB (persoonsgebonden budget) wordt ingevoerd. Zorg op maat moet zowel de cliënt tevreden stellen, als de kosten overzichtelijker en beheersbaarder maken.
In 2007 is het mis. De AWBZ blijkt veel te duur. Er moet weer wat uit. Als eerste wordt de thuiszorg overgeheveld naar de WMO (Wet Maatschappelijke Ondersteuning).
Vanaf 2009 worden bepaalde vormen van ondersteunende en activerende begeleiding ook naar de WMO verhuisd. De AWBZ zou toch weer meer echte zorg moeten bekostigen: verpleeghulp, revalidatie, etc. Als mensen die zorg met meer welzijn opgetuigd wensen te zien, dan betalen ze dat zelf maar. Kunnen ze dat niet, dan mogen ze een beroep op de WMO doen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Femke Halsema neemt (weer) afscheid

, door

In haar afscheidslezing als Leonardohoogleraar aan de Universiteit van Tilburg op 26 mei pleitte Femke Halsema voor grotere openbaarheid. Politici deinzen ervoor terug om ‘inzicht te geven in hun beweegredenen en in de wijze waarop zij tot een besluit zijn gekomen, met wie zij hebben gesproken en welke rol bijvoorbeeld lobbyisten hebben gespeeld. Openbaarheid van informatie kan de legitimiteit van beslissingen vergroten’, zo stelde Halsema.

Halsema heeft, samen met Tilburgse studenten, een half jaar onderzoek gedaan naar de politieke betekenis van de jaren ’0. Het onderzoek richtte zich op drie geleidelijke veranderingen die de politiek ingrijpend hebben veranderd, waaronder ‘de globalisering van de risicomaatschappij’. Halsema ontleent deze term aan het werk van Ulrich Beck, die hiermee aangeeft dat de risico’s van de moderne technologie, zoals milieuvervuiling, zich niets aantrekken van maatschappelijke tegenstellingen. In het algemeen geldt, zegt Halsema, dat ‘globalisering en internationale crises politici in heel grote mate afhankelijk maken van deskundigen, wier achtergronden, motieven en belangen – anders dan die van politici – dikwijls slecht controleerbaar zijn’.

In de ogen van Halsema is ‘Nederland onderdeel geworden van een internationale, globale en kwetsbare risicomaatschappij’. Eerder was globalisering een abstracte notie en ‘leek het wel mee te vallen met de aanwezigheid van onbeheersbare, wereldwijde risico’s’. Dat crises zich allang niets meer aantrekken van landsgrenzen is bijvoorbeeld duidelijk te zien aan ‘de razendsnelle verspreiding van ook voor mensen gevaarlijke dierziekten’.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Nederniet, de pas

, door

Met enige regelmaat plaatsen wij gastbijdragen. Dit maal een van Sopje, vooral omdat het goed is voor de actuele discussie.

Laten we wel wezen. Blowen is niet erg gezond. En omdat wiet telen verboden is, maar verkoop niet, komt er.. de wietpas. Dan weten we precies wie er geen bezwaar heeft tegen softdrugs en semi-illegale praktijken. Bovendien worden de toeristen niet meer zo ‘love & peace man’. En minderjarige scholieren kunnen niet stiekem wiet kopen bij de coffeeshop. Al rept niemand hierover, de wietpas staat er ogenschijnlijk los van. Echter weet iedereen wel dat leeftijdscontrole vaak achterwege blijft.

De wietpas is bedoeld om criminaliteit rond de coffeeshops te reguleren. Maar de criminelen die wiet telen of verkopen aan coffeeshops kan je niet oppakken met een consumentenpas. Dus wat hier rechtswege illegaal is en een wezenlijk onderdeel is van de branche, blijft ongedeerd.

Waarom komen er zoveel toeristen hier? Oh ja, vanwege de wiet. En juist zij mogen het niet meer kopen. Dus er komen op den duur minder toeristen naar ons Walhalla. Bovendien staat het Damrak straks vol met illegale wiet verkopers.

Zoals ik aangaf wordt over minderjarigen niet gerept. Dat is vreemd, want de tweede kamer doet er alles aan om het de jongeren lastig te maken. Het minimum van 350 meter afstand tussen coffeeshop en school bijvoorbeeld. Echter de doorvoering bleek niet direct volledig haalbaar. Er zijn veel coffeeshops gesloten de afgelopen jaren in een straal van 250 meter van scholen. Maar de rest van het plan staat momenteel in de koelkast. De wietpas maakt eigenlijk de afstandsregel overbodig, dus hoeven de overige coffeeshops (nog) niet te verhuizen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

ADHD: valse epidemie of reële misère

, door

Een gastbijdrage van Studium Generale Utrecht, geschreven door Rick Berends naar aanleiding van een lezing van Timo Bolt die hier te zien is.

adhdIn iets meer dan vijftien jaar is het aantal diagnoses ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder) meer dan verhonderdvoudigd. Van 1275 diagnoses in Nederland in 1992 tot 139.000 diagnoses in 2008. Is er sprake van een ware epidemie? Of zijn we doorgedraaid in het vaststellen van ADHD? Timo Bolt MA (Julius Centrum UMC) kwam met vier mogelijke verklaringen voor de toename.

Sommigen mensen zien ADHD als modeverschijnsel. ‘Nee’ zeggen anderen, ‘het ligt aan de moderne tijd waarin kinderen teveel achter de computer zitten.’ Optimistischer zijn mensen die de medische vooruitgang als verklaring zien. Er zijn niet meer kinderen met ADHD, medici kunnen de ziekte alleen beter diagnosticeren. Ook dat is het niet volgens de vierde groep, er vindt medicalisering plaats van afwijkend (anders dan ‘normaal’) gedrag, zeggen zij. De medische sector overstijgt haar eigen kunnen door complexe sociale problemen op te vatten als medisch mankement. Wie heeft er gelijk? Danken we de enorme toename aan een van deze vier ‘M’s’: mode, moderne tijd, medische vooruitgang of medicalisering?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: A little frustrated

, door

[qvdd]

I am a little frustrated to see how many of the discoveries that do look as though they have therapeutic implications are waiting for the pharmaceutical industry to follow through with them.

Dr. Francis Collins, directeur van de National Institutes of Health, is het getreuzel van de farmaceutische industrie zat. De Amerikaanse overheid gaat zelf medicijnen helpen ontwikkelen in een nieuw op te richten National Center for Advancing Translational Sciences. Voorlopig startbudget: 1 miljard dollar.

Vorige Volgende