U wordt gezien (1): Panoptische surveillance

Surveillance is in zijn meest basale vorm het systematisch waarnemen en vastleggen van de aanwezigheid of het gedrag van iemand. Het roept al snel associaties op van camerabewaking, of van agent bromsnor die de lokale hangjongeren in de smiezen houdt. Maar er zit zo veel meer in. We kunnen in totaal vijf vormen van surveillance onderscheiden: panoptische surveillance, dataveillance, synoptische surveillance, sousveillance en zelfveillance. Vandaag panoptische surveillance. Een bekend voorbeeld van panoptische surveillance is George Orwell's dystopie 1984. Alle partijleden ? het ontwikkelde deel van de bevolking ? staan onder continu toezicht van het 'telescherm'. Controleurs kunnen op afstand ongezien en op ieder moment meekijken wat iemand doet in huis of kantoor, op straat of in bad, in de kantine of het buurthuis. Onduidelijk is echter of ze dat ook doen. Winston Smith, de antiheld van het boek, beschrijft de onzekerheid die het continue toezicht met zich meebrengt: "It was terribly dangerous to let your thoughts wander when you were in any public place or within range of a telescreen. The smallest thing could give you away. A nervous tic or an unconscious look of anxiety, a habit of muttering to yourself ? anything that carried with it the suggestion of abnormality, of having something to hide. In any case, to wear an improper expression on your face (to look incredulous when a victory was announced, for example) was in itself a punishable offence. There was even a word for it in Newspeak: facecrime, it was called." Het zijn dit soort indrukwekkende en griezelige beelden die de idee van Big Brother in ons collectief bewustzijn heeft geklonken.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het Saillant | Wie ‘dom’ zegt, is af

SaillantLOGOLinks heeft de kwetsbare sociale groepen niets meer te bieden. Was verheffing ooit een wens, nu is verheven zijn een eis om in het maatschappelijke debat serieus genomen te worden. Wie niet over minimale verbale en intellectuele kwalificaties beschikt, moet bij boosheid gewoon het bekje dicht houden, meent links, zowel als rechts. Voor domme volkse boosheid is geen plaats meer, want het wordt misbegrepen.

In de jaren negentig heb ik vijf jaar doorgebracht in het nu wereldberoemde Oosterwei. Nog jong, goede baan en wonend in één van de weinige koophuizen die toen in de wijk stonden. En in de eerste jaren ook nog licht idealistisch aan het werk voor de buurtcommissie. De problemen waren toen nauwelijks minder groot dan nu. Maar ze stonden nog niet in de krant. En als er gesproken werd over ‘investeren in de wijk’, dan werd er ergens een portiekflat nieuw in de verf gezet. Naarmate ik er langer woonde werd het steeds lastiger mijn verlichte standpunten over gelijkheid, kansen en verheffing vol te houden. Ik vertrok na vijf jaar, naar een hip appartement tussen de creatieve yuppen in de binnenstad. Daar was het als linksmensch een stuk makkelijker toeven.

Zo’n negen jaar geleden een zelfde ervaring. Ik vertrok naar Utrecht, maar kon zo snel alleen in Zuilen terecht. In de portiekflat hield ik het nog geen twee jaar vol. De volstrekte onaanachtzaamheid van medebuurtbewoners, de smerigheid, de herrie, de terreur van de buurtjongetjes en het onuitputtelijke gekanker van die enkele blanke medebuurtbewoner die niet de mogelijkheid had om weg te komen. Ook de portiekflat in Zuilen kon ik inruilen voor een plek in een fijne hippe blanke buurt. Gelukkig maar, want nu kan ik u vertellen hoe de wereld er eigenlijk uit hoort zien. Met mijn fijn spaarlampverlichte linkse idealen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Wat kost de PVV – en dan nu het laatste woord

U weet het vast nog. Eind vorig jaar lanceerde ik doodleuk watkostdepvv.nl, dat per 1 januari los zou barsten. Linkse hobby!

Dit project moest iets tongue-in-cheekerigs worden waarbij ik Geert Wilders en zijn gevolg een spiegel wilde voorhouden, als reactie op de tendentieuze initiatieven van de PVV. We benaderden vrienden en we porden collega’s in de zij. Het leek me wel mooi, een ventiel losdraaien. Even de hetze proberen te keren. Nogal naïef.

Mensen zegden toe, twijfelden, trokken het plan in twijfel om een politieke beweging van zo’n omvang te analyseren. En zo gek is het niet. Het was in eerste instantie natuurlijk ook ridicuul, maar dat was het leuke eraan. Vandaar dat ik ook enkele toezeggingen kreeg voor dit initiatief.

Maar ik kreeg vooral berichten van talloze verontwaardigde PVV-stemmers. En, o ironie, ik kreeg veel ingevulde formulieren die onder het kopje ‘Bent u / Kent u een PVV’er?’ stonden. Nu Circus Wilders definitief van start is gegaan met dat hele proces – waar ik in beginsel helemaal niet negatief tegenover stond – wordt de sfeer rond de PVV steeds banaler.

Het is een gladiatorenstrijd zonder gladiatoren. De hele discussie rond Geert Wilders is zinloos. Er wordt te veel geluld over leegheid. Dit is verspilde energie. Stop met flyeren tegen, stop met de stille marsen, stop met petities, met aanklachten en ander gelul rond de PVV. Voor alle Nederlanders, van links tot rechts, schreef ik eenmalig op de site watkostdepvv.nl een gedicht.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Homorechten

“Why are we so animated about this topic? In every nation where same-sex unions have received comparable status to heterosexual marriage, rapid and additional destabilization of the entire institution of marriage has been an unintended consequence.”

“Advocates of same-sex marriage want people to think that it can peacefully coexist alongside traditional marriage. The claim is that allowing gays to marry will have no impact on traditional marriage. They are wrong; it will have a profound impact. It will create a conflict between people of faith who fervently believe in traditional marriage and the law, which says that marriage includes those of the same-sex variety.”

Honderd orthodoxe zwarte predikanten in de VS spreken zich uit tegen het homo-huwelijk, en dit is slechts een van de vele voorbeelden. Wanneer kunnen de de kop “religieus fundamentalisme bedreigt Amerikaanse homo’s” verwachten in De Telegraaf?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Pijnpunt politieke participatie

Eerst een plaatje, dan een praatje:


Ooit las ik ergens dat met het huidige ledental van politieke partijen alle actieve leden ook gelijk alle vaste politieke rollen vervulden. Hierbij is het uitgangspunt dat van iedere organisatie met vrijwilligers ongeveer 10% actief is. En bij de politieke rollen moet u denken aan alle bestuursleden lokaal, regionaal en landelijk en alle raadsleden, parlementsleden, regeringsleden etc….

Ik kon de bron niet meer achterhalen en was inmiddels zelf nieuwsgierig geworden naar de opbouw van dit punt en de bijkomende pijn, waarover straks meer. Dus heb ik het maar even uitgezocht (spreadsheet in ODS formaat). En daar deze week de meest actuele cijfers van de ledentallen van de politieke partijen uitkwamen, zijn die meegenomen. Onze infographics man Ad van der Stok heeft ze gelijk in het bovenstaande overzicht gevat.

U ziet daar rechtsonder dat ongeveer tweederde van de actieve leden nodig zijn om alle vaste plaatsen te vervullen. Dus niet helemaal zoals ik oorspronkelijk het punt mee kreeg, maar toch een heel eind in de buurt.
Waarom is dit problematisch? Om twee redenen.

Ten eerste is er op deze wijze weinig ruimte voor selectie op kwaliteit en vaardigheden. Wie actief wil zijn, zal ook snel meespelen in het spel. Een andere mogelijkheid is er niet. Dat is niet goed voor het bestuur van de partijen en niet goed voor het bestuur van dit land (op alle niveaus).

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Quote du Jour | The Bubble Through Time

“I think records were just a little bubble through time and those who made a living from them for a while were lucky. There is no reason why anyone should have made so much money from selling records except that everything was right for this period of time. I always knew it would run out sooner or later. It couldn’t last, and now it’s running out. I don’t particularly care that it is and like the way things are going. The record age was just a blip. It was a bit like if you had a source of whale blubber in the 1840s and it could be used as fuel. Before gas came along, if you traded in whale blubber, you were the richest man on Earth. Then gas came along and you’d be stuck with your whale blubber. Sorry mate – history’s moving along. Recorded music equals whale blubber. Eventually, something else will replace it.” – Brian Eno
Terwijl de schrijver van dit stuk dieper op de Eno-quote van geld-voor-muziekindustrie ingaat, zit er veel smulbaars onderaan uit de brontekst van
Paul Morley. You don’t quite know where you are but you find yourself in the space left behind by the things you’ve rejected.” Om maar te zeggen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Don’t blame me, I’m from Massachusetts!

In de conservatieve Verenigde Staten is Massachusetts al lange tijd, in meer of mindere mate, een progressief bolwerk. Het was ooit de thuisstaat van John Adams, al met al de meest onkreukbare, en in zekere zin ook de meest linkse, van de ‘Founding Fathers’. Het is de thuisstaat van de progressieve Kennedy-clan, en ook van twee presidentskandidaten, Michael Dukakis en John Kerry, die, van Europa uit gezien, gewoon net iets te intelligent en te fatsoenlijk waren om zich in de Amerikaanse politiek staande te houden. In de presidentsverkiezingen van 1972 was het de enige staat in Amerika die niet voor Republikein Richard Nixon koos, maar voor Democraat George McGovern koos. Toen Nixon niet veel later vanwege het Watergate-schandaal moest aftreden kwamen er bumperstickers op de markt met de tekst: “Don’t blame me, I’m from Massachusetts!”

Maar misschien dat de linkse traditie van Massachusetts nu ten einde komt. Dat er een tegenbeweging is ontstaan tegen het beleid van Barack Obama zal iedereen die de Amerikaanse politiek enigszins gevolgd heeft zijn opgevallen. Er waren luidruchtige protestmanifestaties, de Tea Parties, en de ‘approval ratings’ van Obama liggen al enige tijd net onder de 50%. Er wordt dan ook rekening mee gehouden dat, bij de verkiezingen voor het Congres aan het einde van dit jaar, de Democraten zetels zullen moeten inleveren. Maar de verwachting was dat dit vooral in ‘swing states’ als Ohio en Florida gevoeld zou worden. De meest recente ontwikkeling is daarom voor Obama extreem verontrustend.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende