“Maar hoe is het met jou, bij jou nog alles gezond, niks gehad?” Niks gehad. Opeens realiseer ik me dat ik in die hele COVID pandemie, als door het oog van de naald met een twijfelachtig lapje stof voor mijn neus en mond, geen corona heb opgelopen. Althans, ik denk van niet. In het begin werd er natuurlijk niet getest, en ik weet nog wel dat, ondanks dat vorig jaar een paar maanden de spreekuren waren afgezegd, ik wel een aantal patiënten gezien heb zonder masker. Later met masker en in grote getalen. Dagelijks zie ik zo’n vijftien tot twintig patiënten, afhankelijk van hoe lang een consult duurt of hoe vol mijn agenda geboekt is. Nu ik volledig gevaccineerd ben tegen COVID realiseer ik me hoe het afgelopen jaar is geweest, wat een hel. Hoe onzeker, hoe gevaarlijk. Hoe we voor de leeuwen zijn gegooid met onvoldoende en goede mondmaskers. In het begin deden de artsen een hele dag met een masker, en deden ze ze na gebruik in zakjes omdat ze nog gereinigd en opnieuw gebruikt konden worden. Dat is nu toch niet meer voor te stellen? Nou ja, wel natuurlijk, gezien er nog miljoenen maskers in een opslag liggen waar voldoende winst over is gemaakt. Winst die voor de zorgverlener ver te zoeken is. De winst zit hem vooral in de gehaaide ondernemers die de marktwerking naar hun hand zetten en wegkomen met miljoenen winst. Laten we niet vergeten dat dit legaal is, dat dit gebeurde in een tijd van crisis en dat dit geaccepteerd wordt. Verwacht geen teruggave van het geld, een bepaalde vorm van straf of boetedoening. Die komt er niet. Zij nemen het ervan, investeren het geld in hun eigen bedrijf of een doel naar keuze, en wij zorgverleners mogen met een mager salaris nog harder werken, ten koste van onze eigen gezondheid. Ik mag me gelukkig prijzen dat ik geen covid heb gehad, of in ieder geval, nu niet met een long-COVID zit opgescheept. Genoeg collega’s en patiënten die hier wel mee zitten, en dan is het nog maar de vraag of je ooit de oude wordt, of de juiste zorg aangeboden krijgt. Toch is dit voor mijn gevoel nog maar de eerste drempel die we over zijn, alhoewel het als een grote heuvel voelt, denk ik dat er nog bergen te beklimmen zijn met dit virus. Het zal nooit meer weggaan, er zullen waarschijnlijk jaarlijks herhalingen van de vaccinaties nodig zijn. En wie weet is dit niet eens de ergste pandemie: het kan zeer waarschijnlijk nog veel erger. Ik probeer over dat laatste maar niet teveel na te denken. Ik doe nog wijselijk mijn spreekuur met IIr masker, was vaak mijn handen (de handcrème staat nu standaard in mijn spreekkamer) en probeer zo voorzichtig mogelijk te zijn. Zouden we bij een volgende golf wel genoeg mondmaskers voor al het zorgpersoneel hebben? Deze column verscheen ook bij zustermerel.nl
Een Frans garage/popbandje met een psychedelische inslag, The Limiñanas en een techno/dance dj, Laurent Garnier, hebben samen muziek gemaakt. En die plaat klinkt erg vrolijk, zomers en dansbaar.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
COLUMN - Drie kleine partijen hebben samen veel macht. Samen kunnen ze het richtingloze voorspel voor het echte onderhandelen een duwtje geven, zodat de formatie eindelijk kan starten. Dan moeten Segers, Ploumen en Klaver samen wel iets doen wat ze niet gewend zijn: hun macht gebruiken.
Laten we eerst kijken naar wat er op de flanken mogelijk is aan meerderheidscoalities, want op die laatste is Rutte nog steeds uit. In theorie is er over rechts, hoe onwaarschijnlijk ook, nog wel iets mogelijk. Een coalitie van 6 partijen, bestaande uit VVD (34), CDA (15-1), PVV (17), FvD (8-3), Ja21 (3) en de SGP (3) heeft op dit moment 76 Tweede kamerzetels. Als Maxime Verhagen nog partijleider was geweest, had hij het zeker geprobeerd. Maar los van de door diverse partijen uitgesloten PVV en FvD zitten er met het CDA en FvD twee instabiele partijen tussen. En oud zeer kan samenwerking tussen FvD en Ja21 in de weg zitten. Al met al weinig kansrijk.
Iets minder onrealistisch lijkt een optie met de SP. Voor de VVD zou dat samengaan met CDA en D66. Maar dan zou iemand een onwillige SP, een instabiel CDA en twee (neo)liberale partijen bijeen moeten brengen. En ze komen in de Eerste Kamer ook nog veel zetels tekort. Een eerste inhoudelijke verkenning over prangende sociaal economische thema’s – denk aan de woningmarkt en de arbeidsmarkt – zal snel de laatste blijken.
Ik was eerlijk gezegd als burgemeester verbaasd dat de VN zich bezighoudt met het woonbeleid van Rotterdam […] omdat de werkelijkheid is dat de grote vraagstukken van woningnood, en de mensen die in mensonterende omstandigheden in de wereld wonen toch niet in Rotterdam wonen. Dan denk ik daarbij aan Karachi. Dan denk ik aan Zuid-Afrika, waar mensen echt in krotten wonen.
Burgemeester Aboutaleb reageerde op de waarschuwing van vijf Speciale Rapporteurs voor mensenrechten van de Verenigde Naties over het Rotterdams woonbeleid. Door het woonbeleid, dat beoogt het aantal sociale woningen fors te verminderen door sloop en herstructurering, komen het recht op huisvesting en non-discriminatie in het geding. De burgemeester ging hierover in gesprek bij RTV Rijnmond afgelopen vrijdag.
In feite suggereerde Aboutaleb dat hij de VN-waarschuwing niet serieus nam. Hij gaf hiermee ook een stem aan verontwaardigde politici en anderen die menen dat de VN zich beter met andere landen kan bemoeien.
Jan de Vries, jurist op het gebied van mensenrechten, reageerde op Twitter dat het zeer belangrijk is dat Nederland waarschuwingen van de VN serieus neemt. Hieronder zijn betoog:
Voordat ik 6 jaar geleden actief werd op mensenrechten in Nederland, was ik 14 jaar actief op mensenrechten in het buitenland. Vooral in landen waar de mensenrechtensituatie vreselijk was, schendingen aan de orde van de dag, nauwelijks sprake van een rechtsstaat, al helemaal niet een democratische. In die landen konden moedige activisten vaak rekenen, direct en indirect, op steun van het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken. Hun situatie en de schendingen waar ze mee te maken kregen, werden dikwijls onder de aandacht gebracht in de EU of in de VN door bijvoorbeeld de Permanente Vertegenwoordiging van Nederland bij de VN en de mensenrechten-ambassadeur (nu Bahia Tahzib-Lie).
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
U houdt van Keith Jarrett, Philip Glass of Simeon ten Holt? Dan houdt u ook van Hania Rani.
De muziek van de Poolse pianiste Hania Rani (voluit Raniszewska) is zindermeer schatplichtig te noemen aan het werk van Philip Glass. Misschien ook Michael Nyman, een vleugje Keith Jarrett en ook wat Simeon ten Holt.
Allemaal componisten die in haar eigen ‘about me’ niet voorkomen. Haar in inspiratiebronnen? Componisten als Max Richter, Esbjorn Svensson, Miles Davis, Nils Frahm, Murcof, Portico Quartet, Radiohead en zelfs The Beatles.
Zo nu en dan loop je in de publieke ruimte ineens tegen een enkele letter aan.
Marc Ruygrok – B
.jpg "Erik Wannee, <a href=\"https://creativecommons.org/publicdomain/zero/1.0/deed.en\">CC0</a>, via Wikimedia Commons")
De letters van Marc Ruygrok staan verspreid over het land. Een A in Almelo, een E in Eindhoven. Zouden die letters de 23 lotgenoten niet missen?
Hier een poging de groep bij elkaar te krijgen. Het is bij een samenvatting gebleven.
Marinus Boezem – Van A tot Z, 2005.
De enkele letter, zelfs als een groots individuele expressie, is niet meer dan een abstractie.
Al Held – Alphabet Paintings, 1961 – 1967.
Een letter, ja zelfs het alfabet, krijgt alleen betekenis als het tot woorden wordt gesmeed. Dat geldt voor elk alfabet. Of het nu het Latijnse, Griekse, Cyrillische, Hebreeuwse, Japanse, Arabische, Chinese of Hindi alfabet is.
Wij zijn alfabet, wij zijn woorden. Een ode aan de ‘linguïstische diversiteit’ die de mensheid gemeenschappelijk heeft: acht verschillende alfabetten in één mens.
Jaume Plensa – We, 2008.
In één beeld acht alfabetten vatten is al heel wat. Hoeveel er in de wereld precies zijn, daar verschillen de meningen over, maar meer dan 300, dat is zo goed als zeker. Niet te verwarren met de hoeveelheid gesproken talen (7.139).
INTERVIEW - Andrej Romanov (foto hieronder) is 47 jaar en vader van twee kinderen. Hij is vrijwilliger bij de rockclub ‘Beretta Voice’ in het cultureel centrum van Chartsyzk in de niet-erkende Volksrepubliek Donetsk. Hij organiseert festivals en concerten met bands uit de regio. Ardy Beld sprak met hem over het culturele én dagelijkse leven in de stad met 60 000 inwoners. Romanov is voor aansluiting van de ‘volksrepubliek’ bij Rusland. ‘Maar niemand zit daar op ons te wachten.’
Je hebt meegewerkt aan het volkslied van de ‘Volksrepubliek Donetsk’ in 2014. Kregen jullie een aanvraag van de nieuwe staatsmacht? Hoe ging dat in zijn werk?
‘Ik werd in februari 2014 gebeld toen de protesten voor afscheiding van Oekraïne net waren begonnen. Janoekovitsj was al gevlucht. Enkele muzikanten van vroeger wisten nog dat ik ooit eens zanger was geweest van de band ‘Beretta Voice’ waar de naam van onze club van afgeleid is. Zo raakte ik betrokken bij de opname die was georganiseerd door de punkband ‘Den Triffiodov’. Eerst hoorde ik niets meer, maar na een paar weken hebben we toen toch gezamenlijk het nieuwe volkslied opgenomen. Het is een oude tekst uit de jaren tachtig die we hadden bewerkt en omgevormd tot een punkversie. Onze versie van het volkslied gold echter altijd als half officieel en liep onder het repertoire van de band. Wel had elke separatist de clip op zijn mobiele telefoon staan.’
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Hoe komt de in Amerika geboren en getogen Brittney Denise Parks er bij als artiestennaam voor ‘Sudan Archives’ te gaan? Dat vertelde ze in dit interview.
My mom nicknamed me “Sudan,” and that country happens to have a lot of violin music, which I thought was really cool. “Archives” refers to the musicologist archives that I always try to find, but it also means if you wanna be yourself, you gotta dig deep.
Ik vond ’t een weerzinwekkende gedachte die bruine vent, die raja, daar wandelend bij gelegenheid tusschen onze blanke zindelijke Aphrodites en Juno’s. Ik had hem toen al graag een schop gegeven. … Mijn afkeer voor inlanders is nu compleet, ik voelde iets door mijn heele lichaam, ik voelde mijzelf vernederd en had er graag een neergeslagen en getrapt, maar ik durfde niet. Iets van datzelfde voel ik in Europa ook als ik een Jood met een Europeesch meisje zie.
Blaasinstrumenten zijn best wel populair bij de Sargasso’s muziekredactie. Vooral het koper. Maar voor fluiten is af en toe ook plaats. Zelfs voor de blokfluit. Nu, in opvolging van eerdere dwarsfluiten, luisteren we naar Maïa Barouh (m.m.v. Leo Komazawa – percussie, Anthony Fresneau – drums, Công Minh Pham (a.k.a. Matekita) – keyboards en Antoine Meissonnier – VJ).
Maïa Barouh, geboren in Japan, dochter van de Franse componist-zanger Pierre Barouh en de Japanse kunstenares Atsuko Ushioda, gebruikt in haar muziek een zangtechniek ontleend aan oude Japanse volksmuziek.