“De brug naar de PVV is gevaarlijk, maar noodzakelijk”, zo hield CDA-lid Piet Hein Donner het CDA congres in Arnhem voor. Maar wat is er precies “gevaarlijk”? Zembla gaf op 23-01-11 een antwoord met een reportage over medische redenen voor een verblijfsvergunning; het gevaar is het morele niveau van de samenleving, het gevaar is dat de woede over de criminele Marokkaanse schoffies ons morele oordeelsvermogen gaat overheersen. Hoe erg is dat? Zembla toonde een reeks van voorbeelden van zieke mensen, die volgens de IND behandeld konden worden in het land van herkomst.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
In de Volkskrant trekt Sietse Fritsma weer eens van leer. Het immigratiedebat zou de suggestie hebben gewekt dat elke immigrant een asielzoeker is, terwijl het in werkelijkheid om gezinsmigratie zou gaan. Fritsma klaagt verder dat de politiek nooit goed ingegrepen heeft. Hij richt zijn pijlen vooral op de Marokkanen, maar die maken de laatste jaren slechts zo’n anderhalf procent van de totale immigratie uit. Het is opvallend dat Fritsma, die er prat op gaat jarenlang bij de IND gewerkt te hebben en het vreemdelingenbeleid van haver tot gort te kennen, in zijn betoog een aantal cruciale feiten achterwege laat.
Geen asielzoekers en vluchtelingen?
Fritsma suggereert dat in de afgelopen decennia niet asielmigratie, maar gezinsmigratie de boventoon voerde in de immigratiemotieven. Wie naar de recente migratiegeschiedenis kijkt, weet echter dat Fritsma hier boter op zijn hoofd heeft. De grote migratiestromen kwamen op gang in de jaren zestig, toen werkgevers en in hun kielzog rechtse kabinetten grote aantallen arbeidsmigranten naar Nederland lieten komen. Het was deze stroom die leidde tot de volgmigratie van gezinsleden, waarover later meer.
De massale toestroom van asielzoekers kwam pas in de jaren tachtig op gang. Eind jaren negentig was een op de drie immigranten een asielzoeker. Gaandeweg slonk hun aandeel: in 2007 was minder dan vijf procent van de immigranten asielzoeker. De belangrijkste reden voor deze daling was de Vreemdelingenwet 2000, die werd geïntroduceerd door toenmalig staatssecretaris van Justitie Job Cohen (PvdA). Fritsma’s stelling dat men ten onrechte focuste op asielzoekers en de politiek nooit goed heeft ingegrepen is dan ook populistische prietpraat.
Het was zeker een prikkelend onderwerp, afgelopen week bij Uitgesproken EO. Een verstandelijk gehandicapte jongen zou al drie jaar geboeid in een soort isoleercel in een inrichting zitten, zonder dat hij ooit buiten komt. De video-opnamen lieten een jongen zien die een beetje heen en weer liep en zei dat hij niet wist waarom hij ‘vast zat’. Ook werd een filmpje getoond hoe ingewikkeld het was voor Brandon om in een andere kamer televisie te gaan kijken.
Boeien verwijderen
De aangrijpende beelden speelden in op de gevoelens van veel Tweede Kamerleden. Sabine Uitslag (CDA) en Agnes Wolbert (PvdA) spraken in de uitzending hun afschuw uit, en Wolbert kondigde een spoeddebat aan. Want Kamervragen, dat zou in deze situatie echt te lang duren: dan zou Brandon nog weken geboeid in de inrichting moeten zitten. Het uitgangspunt voor Wolbert was dat Brandon nog dezelfde avond uit de boeien moest worden bevrijd.
Het spoeddebat kwam er een dag later en weer sprak iedereen zijn afschuw uit over de situatie. De staatssecretaris kondigde aan zelf met Brandon te gaan praten. Dat gebeurde donderdag. En toen gebeurde waar experts ongetwijfeld al op hadden zitten wachten: de waarheid bleek net anders dan iedereen had verondersteld. De zorg voldeed aan de regels, wat niet verbaast omdat de inrichting door allerlei instanties wordt gecontroleerd. Tevens bleek dat Brandon soms zelf vastgebonden wil worden als hij voelt dat hij agressief wordt. Er waren ook wel pogingen gedaan de situatie te verbeteren, maar die waren mislukt.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Deze gastbijdrage is van Jan Paul van Soest: adviseur, entrepreneur en auteur op het gebied van duurzaamheid. Dit artikel staat ook op zijn eigen blog Natuurlijke Wereld.
De komst van megastallen in het landelijk gebied roept veel emoties en verzet op, en is aanleiding voor polarisatie. Onder meer Wakker Dier, Milieudefensie en het Burgerinitiatief Megastallen-néé laten van zich horen. Is de discussie in enkele factoren ‘te ontbinden’? Er zijn immers onderliggende problemen die lijken te culmineren in een welles-nietes-discussie over de megastallen.
De thema’s die spelen achter de discussie over de megastallen zijn vooral:
1. Dierenwelzijn: gaat dierenwelzijn er bij introductie van megastallen er op vooruit of op achteruit? Mijn vermoeden is dat de megastallen een verbetering zouden kúnnen betekenen, mede omdat bij grootschaligheid ook meer financiële mogelijkheden ontstaan voor investeren in dierenwelzijn. Ik vermoed echter ook dat de publieke perceptie anders is. Het zou echter wel aannemelijk moeten worden gemaakt dat de mogelijke verbeteringen ook echt worden gerealiseerd. Het is dan ook van belang dat juist de overheid regelt dat een deel van de financiële ruimte die door de schaalvergroting ontstaat ook daadwerkelijk voor verbetering van dierenwelzijn wordt benut. Wat betreft de diergezondheid is het beeld overigens nog niet zo helder: er kunnen plussen zowel als minnen zijn.
2. Emissies naar het milieu. Vergelijkbare opmerkingen gelden als onder 1: een meer industriële benadering geeft in beginsel ruimte voor allerlei emissiebeperkende maatregelen (investeringen). De perceptie zou ook hier een omgekeerde kunnen zijn. En ook hier geldt: de milieu-investeringen moeten wel worden geregeld of afgesproken, de markt zal ze bij de huidige condities niet spontaan doen.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
[qvdd]
Privatisering was de afgelopen twintig jaar het grootste maatschappelijk proces dat we kennen, maar toch doen we er geen studie naar, terwijl we weten dat het naast positieve ook veel negatieve en onverwachte effecten heeft gehad.
De senaatsfracties van SP, PvdA en Christen Unie willen dat de Eerste Kamer de privatiseringen van de afgelopen decennia gaat onderzoeken. Goed idee of is de senaat publiciteitsgeil aan het worden?
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.