Goed nieuws bij slecht nieuws

Naast het beroerde nieuws over de situatie in Afghanistan en de toestanden op het vliegveld in Kabul, is er ook wat goed te melden. Want zo gaat dat als de nood hoog is. Op een paar honderd aangeschoten en sensatiezoekende Harskampers na, bieden door heel Nederland mensen hun hulp aan voor de Afghaanse evacués. De hulp is zelfs zo omvangrijk dat het COA (Centraal Orgaan opvang asielzoekers) en het Rode Kruis twee dagen gelden al opriepen geen spullen meer te doneren. De opvanglocaties hebben op dit moment (bron COA) een totale capaciteit voor 2.500 mensen. Verdeeld over de locaties Zoutkamp (450), Zeist (350), Ede (850), Heumensoord (450) en Amsterdam (400). Het lijkt er op dat de met spoed opgezette noodopvang ruim voldoende is voor he aantal mensen dat door Defensie uit Kabul is weg gehaald (ruim 1760). Dat zijn er overigens wat meer dan de 1250 mensen die zich hebben aangemeld om door Nederland geëvacueerd te worden (volgens een opgave die  de plaatsvervangend secretaris-generaal van Buitenlandse Zaken deed  tijdens de technische briefing in de Tweede Kamer, 25 augustus). Het goede nieuws is dus dat er vrij vlot noodopvang van de grond kan komen en veel Nederlanders hulp willen bieden. En zo te zien met een capaciteit voor meer evacués dan tot nu toe uit Kabul zijn opgehaald. Dat is dan weer erg triest voor de mensen die achter moesten blijven omdat Amerika het wel welletjes vond. Hoe dat allemaal zo gekomen is moet en zal later worden  uitgezocht. Op vragen tijdens het persmoment van gisteren zei premier Rutte "We gaan eerst op rijtje zetten wat er is gebeurd voorafgaand aan het debat. We lopen niet weg als er fouten zijn gemaakt". Hij ontkende dat Nederland minder mensen opgehaald zou hebben dan andere landen. Dat klopt in vergelijking met België (1400), Turkije (1400) en Denemarken (1000). Het klopt niet in vergelijking met Duitsland (5193). de Verenigde Staten (95.700), Groot Brittanië (12.179) en de zo roemruchte ‘opvang in de regio’, in casu Qatar (40.000) en de Verenigde Arabische Emiraten (36.500). Bron: persbureau Reuters. Het is te hopen dat er onder de mensen die door andere landen uit Afghanistan zijn opgehaald, ook mensen zitten die in Nederland opgevangen horen te worden. En voor degenen met de Nederlandse nationaliteit nu in Zoutkamp, Zeist, Ede, Heumensoord of Amsterdam zijn opgevangen, hopen we natuurlijk dat ze daar zo kort mogelijk hoeven te verblijven. Laten we hopen  op meer goed nieuws.

Closing Time | Take My Love With You

Janee, neem gerust de tijd. Wil je een intro dat een minuut duurt, ga je gang. En wil je dat dat intro bestaat uit allerlei tergende aanzetjes, een schreeuw, een gil, wat geroffel, wat getokkel er tussendoor, wat beloftevolle blaasfragmentjes, weer een schreeuw, geschmier, weer een drumroffel, weer een losse zin – doe dat. Er blijven daarna nog zes minuten over voor de song zelf. En tussendoor breng je de song nog een keer haast tot stilstand, en dan komt er daarna nog een instrument bij – er valt een boel te beleven in deze soulsong van Eli Paperboy Reed . Waarvan het grootste gedeelte plezier.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: cc wikimedia.commons.nl Make love not war in time

Met oorlog breng je geen vrede

COLUMN - Los van alle ellende – voor zover dat kan, tenminste, want de beelden van het vliegveld bij Kabul zijn haast niet om aan te zien: mensen met doodsangst in hun ogen, ouders die in paniek hun kindje doorgeven, in de hoop dat een ander het mee zal nemen, weg het land uit – los van al die ellende dringt een vraag zich op. Wat is in ’s hemelsnaam het nut van oorlog?

Kun je, zoals de Verenigde Staten al sinds de Vietnamoorlog in de jaren ’60 volhouden, inderdaad ‘the hearts and minds’ van de bevolking veroveren nadat je een land eerst bent binnengevallen, en het vervolgens aan gort hebt gebombardeerd? Vietnam, Irak, Afghanistan – overal speelt die vraag.

Kun je als buitenlandse macht ooit nog op goede voet met de bevolking komen te staan, wanneer je die eerst als collateral damage hebt behandeld? Wanneer je met drones argeloze bruiloftsgasten hebt opgeblazen, en de kinderen van een land collectief hebt verweesd? Wanneer je, zoals Nederland in Srebrenica overkwam, in de positie raakt dat je onderdeel wordt van een burgeroorlog en je jezelf machteloos laat gebruiken door de overheersende partij?

Maken zulke oorlogen de taak van de internationale blauwhelmen – die hoofdzakelijk afstand tussen de strijdende partijen pogen te scheppen – niet duizendmaal moeilijker dan die al is?

Foto: Fred Romero (cc)

Politieke trucs

OPINIE - Wat heeft de houding van de Nederlandse regering ten aanzien van Afghanistan te maken met de moeizame vorming van een nieuw kabinet?
Dat is even een lastige maar toen ik de NRC van zaterdag 21 augustus, las wist ik het: Onder de titel ‘Dagboek Kabul’ staat het opschrift: We horen alleen: wacht af.

Precies dat is wat demissionair minister van Defensie Ank Bijleveld ons al een tijdje voorhield op vragen van Nieuwsuur en anderen of Nederland nog iets ging doen om Afghanen hier naar toe te halen. Het leek er bijna op of Bijleveld verwachtte dat de Taliban zich wel zouden gedragen volgens de Nederlandse bureaucratische agenda.

We zoeken het uit… vooral goed natuurlijk…
Tja, en als het dan anders loopt dan zeg je: Helaas we konden niet veel doen, de geschiedenis heeft ons ingehaald, de zaak is niet meer actueel, e.d.

Vijf maanden wachten we nu op een nieuw kabinet. Links doet erg zijn best om in het profiel van de heer Rutte te passen, maar ja, als er aan Kaag en Rutte iets wordt gevraagd komt er niet veel anders uit dan: We zijn ermee bezig… Van de open bestuurscultuur en de radicale veranderingen die Rutte toezegde in het heetst van de strijd, is zeer weinig terecht gekomen. Dat mag duidelijk zijn.

Closing Time | Summoning

Summoning is een Oostenrijks black metal(ish) duo, dat langzame, wat vage en atmosferische muziek maakt waarbij je heerlijk weg kan dromen. Nightshade Forests, van het in 1997 verschenen album Dol Guldur is één van de hoogtepunten uit hun oeuvre. Hun inspiratie voor songteksten en titels halen ze uit uit Tolkien zijn Middle Earth. Zo heel fanatiek met het aanbidden van satan zullen ze dus wel niet zijn, maar dat is ook prima want daar komt alleen maar gedonder van.

Foto: -JvL- (cc)

(Geen) Nieuws kabinetsformatie

COLUMN - Het demissionaire kabinet verdient rust, vindt u niet? Al was het alleen maar om verdere brokken te voorkomen. Want zo langzamerhand moeten Rutte en zijn assistenten nu toch wel helemaal uitgeput zijn?

Ga maar na: De coronacrisis (gezondheid én economie) is echt nog niet voorbij. In korte tijd kwam daar nog eens bij de overstromingen in Limburg en Brabant en nu de Afghanistancrisis. En of de afhandeling van deze crisissen al geen hoofdpijn genoeg bezorgen moet het kabinet ook nog een paar lopende migrainedossiers afhandelen: de kindertoeslagaffaire en de klimaatcrisis.

Oh wacht, vergeet ik bijna nog een probleemdossier: de kabinetsformatie. Het kán bijna niet anders of de betrokken bewindslieden/onderhandelaars gaan door oververmoeidheid fouten maken.

Tweede Kamer grijp in! Dat het u niets lijkt te interesseren dat er wordt door geregeerd terwijl u nog op vakantie bent, is tot daar aan toe. Maar verlos die arme demissionairen uit hun lijden. Dat kan op twee manieren:
1. Ze worden vrijgesteld van de formatie-onderhandelingen zodat ze in alle betrekkelijke rust hun demissionaire werk kunnen uitvoeren of
2. Het kabinet wordt vervangen door een groep deskundigen die de lopende zaken gaan waarnemen. Zo krijgen Rutte, Kaag en Hoekstra de handen en hoofden vrij voor de kabinetsformatie.

Foto: copyright ok. Gecheckt 17-03-2022

Recensie Zomergasten met Hans Klok

COLUMN, RECENSIE - In de zesde en laatste aflevering van Zomergasten 2021 verschafte Hans Klok ons een kijkje in de wereld van de variété. Hoewel soms wat eentonig, werd het toch een amusante afsluiting van een prima zomergastenseizoen.

Voorafgaand aan de aflevering van Zomergasten met Hans Klok was ik een beetje bang dat ‘the world’s fattest illusionist’ (dixit de Chinezen) deze avond wilde gebruiken om zichzelf van zijn intellectuele kant te laten zien. Die angst bleek ongegrond. Hans Klok heeft zichzelf werkelijk geen seconde anders voorgedaan dan hij is. Hij was meer Hans Klok dan ik me Hans Klok had kunnen voorstellen. Zelfs qua kleding zag hij eruit zoals Hans Klok eruit hoort te zien: met een strakke donkere broek en een witte blouse waarvan de knopen dan wel niet tot de navel open stonden maar helemaal dicht tot en met de bovenste boordknoopjes zat ie ook niet bepaald. Het enige wat ontbrak was een windmachine die zijn haren deed wapperen. Een gemiste kans wat mij betreft. Maar los daarvan werd het een aardig avondje, waarin we een toch wel uniek inkijkje kregen in de wereld van de variété, zoals Hans Klok zijn vakgebied consequent noemde.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Closing Time | Honky Tonk Women

Charlie Watts was eigenlijk een jazzdrummer voordat hij tot The Rolling Stones toe trad. En toen was hij ineens een onderdeel van een rock ‘n’ roll band. En daar ging het anders aan toe dan dat hij gewend was: ‘Ik heb veertig jaar in The Stones gespeeld, en daarvan heb ik vijfentwintig jaar aan wachten besteed’, was een uitspraak van hem. Tsja, deadlines, repetities, en afspraken liepen nog wel ‘ns uit vanwege drank, drugs en ander relaxed levensgedrag van de andere bandleden.

Closing Time | Skid Row

Nu we het toch over ondergewaardeerde genres hebben, moeten we het ook eens hebben over glam metal. Hair metal, als je wil. Ooit was het genre overweldigend groot aan de overkant van de grote plas, maar het zakte in elkaar in de jaren negentig. Het moest plaatst te maken voor ’the next big thing’: de grunge. Door de opkomst daarvan (en andere ‘alternative rock’) kreeg de hele metal scene een flinke dip, maar dat is een ander verhaal. In Europa zijn de Mötley Crue’s en Poison’s sowieso nooit zo groot geweest. Op Sargasso trouwens ook niet, slechts incidenteel kwam hier een nummertje voorbij.

Closing Time | Satan

De gitarist van Metallica (geen verdere duiding nodig mag ik aannemen) in combinatie met het een electro/house/trance gezelschap Orbital, dat levert een mooie kruisbestuiving op – zoals jullie kunnen horen in het nummer “Satan”. De soundtrack van de film Spawn uit 1997 bestond uit alleen maar dit soort kruisbestuivingen tussen rock/metal en elektronische muziek, en daar zaten best mooie dingen tussen (zie ook de samenwerking tussen Slayer en Atari Teenage Riot die eerder bij ons langskwam in de Closing Time). Als ode aan de ruimdenkendheid, niet vastzitten in je eigen muzikale hokje, bla bla bla.

Vorige Volgende