Sargasso bestaat 20 jaar

Het was het jaar van 11-9, nu alweer het jaar van Covid-19. 119 ... 19.... Dat niemand die connectie nog niet gelegd heeft... Maar goed, terzijde, kort na Nine-eleven, vandaag alweer 20 jaar geleden, zag Sargasso het licht. Een weblog was een mooie nieuwe manier om naast de wat eenzijdige media benadering van de "war on terror" en toejuichingen van de "third way" een ander geluid te laten horen. Een nieuw geluid in de vastgeroeste pas de deux tussen politiek en media. Manier om andere inzichten te delen in het publieke domein, zonder afhankelijk te zijn van de grillen van de brievenredactie of het keurslijf van de traditionele journalistiek. Kritisch zijn, via de nieuwe online kanalen andere geluiden naar voren halen, op andere manieren verhalen vertellen of nieuws analyseren, het kon allemaal. En het werkte. En nog belangrijker, het had soms effect! Veel van de dingen die we bedachten, zoals live blogging, of thema's die we in het daglicht zetten, zoals afbraak privacy, zijn inmiddels gemeengoed. Zelf gingen we zelfs even professioneel, bijna onderdeel van het establishment wordende, zoals onze luidruchtige roze buren uiteindelijk overkwam. Maar dat was te hoog gegrepen. En gelukkig betekende dat het niet het einde van Sargasso. Maar bleef dit podium voor eigenzinnige en meestal genuanceerde meningen en inzichten bestaan. En juist in deze moeilijke tijden, vol met polarisatie, is het fijn om nog steeds een plek te hebben voor andere geluiden. Daar hef ik mijn glas op! (Nooit gedacht dat we de 20 zouden halen, Carlos en Grobbo ;-) )

Door: Foto: Maria Willems (cc)

Closing Time | The Architect

Had je dat al gehoord, Richard Rogers is overleden.

-Uh, Richard Rogers, nee, in welke band speelde hij?

Nee, Richard Rogers was een architect.

-Een architect, jahnee, dat hou ik niet echt bij.

Maar hij was de architect van het Centre Pompidou in –

-Parijs! Maar dat ken ik, geweldig gebouw! Ik zag het voor het eerst als puber en was gelijk verkocht. Heerlijk die dwarsliggerij, alles lekker binnenstebuiten, alles andersom. De verwarmingsbuizen, de riolering, gewoon zichtbaar aan de buitenkant. Hoe kom je erop. Ik keek mijn ogen uit. En er was dat dakterras waar ik samen met een vriend, nog een jointje gerookt heb, daarna begreep ik dat gebouw, en de kunst daar, nog beter. En volgens mij begreep dat gebouw mij ook toen wat beter,  dacht ik. Fantastisch gebouw. Geweldige architect.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Toshiyuki IMAI (cc)

Wereldtemperatuur | Update oktober 2021

DATA - Gelukkig, de Britten waren weer eens ouderwetsch traag met hun update. Zo snap ik de wereld weer. Daarom nu pas een update over de maand oktober.
Daarin kunnen we zien dat het schijnbare dipje van de laatste tijd nu weer omslaat naar het bekende patroon. En dat nog steeds zonder een El Nino.
Terwijl sommige korte termijn modellen ergens de suggestie bieden van een komende horrorwinter hier in NL, zal het waarschijnlijk weer gewoon een kwakkelwinter worden. We mogen blij zijn als we nog een keer een echt pak sneeuw krijgen.
Maar goed, hier de update.

Geen klimaatnieuws verder. Oh ja, natuurlijk, er was nog de COP26. De zoveelste klimaatconferentie waar goede, maar zachte voornemens uitgesproken zijn. Als dit twintig jaar geleden zou zijn gebeurd, was er nog hoop voor enige beperking in de opwarming. Nu vind ik het wederom te weinig, te zacht en te laat.
Het is zelfs zo erg dat ik het voornemen van het nieuwe kabinet om kerncentrales te bouwen niet eens meer durf af te wijzen. Die dingen komen ook te laat, maar stoten dan in ieder geval geen co2 uit.
(En nee, ik ben geen voorstander, gebruik dat geld op een andere manier met meer resultaat graag, zonder nieuwe lange termijn shit).

Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag | Kabinet

Nee, dat wordt geen leuk kabinet. Verwacht er geen wonderen van. Laten we eens in diverse kunst- en curiosakabinetten kijken of er kandidaten te vinden zijn voor de diverse ministerposten. En andere nuttige informatie.

Een kabinet waar van nature elkaar vijandige schepsels in één lichaam samen komen? Thomas Grünfeld verklaarde in dit interview (2016) over zijn ‘Misfit’- creaties: “Hier zag ik als beeldhouwer de kans om met echte huid, in plaats van steen, brons of andere materialen te werken. Met iets dat een leven heeft gehad. Met het collageprincipe ontwierp ik nieuwe soorten, die het bijvoorbeeld mogelijk maken om vijanden in de natuur in één lichaam te verenigen.”

Thomas Grünfeld – Misfits (taxidermie), 1992.

Haas en ree
Flickr ID Number THX 1139 Misfits de Thomas Grünfeld au Château d'Oiron Haas en ree 1992 CC BY 2.0

Eekhoorn, zwarte kabeljauw en konijn
Flickr ID Number THX 1139 Château d'Oiron Misfits Thomas Grünfeld Eekhoorn, zwarte kabeljauw en konijn CC BY 2.0

Muskusrat, neusbeertje, wilde eend en ree
Flickr William Chevillon Château d'Oiron Thomas Grünfeld, Monstre, Muskus, neusbeertjes, wilde eend en ree 1992 CC BY-NC-ND 2.0

Wild zwijn, wilde eend en kip
Flickr ID Number THX 1139 Misfits Thomas Grünfeld Château d'Oiron Wild zwijn, wilde eend en kip CC BY 2.0

Een kabinet met nieuw elan. Of wordt het trekken aan een dood paard? Misschien een ideetje om ter waarschuwing dit boven de vergadertafel van de ministerraad te hangen?

Maurizio CattelanNovecento, 1997.
Flickr Ralf Steinberger Helplessness Novecento (1900), by Maurizio Cattelan (1997) CC BY 2.0

De curator van het nieuwe kabinet rekent er wel op dat-ie iedereen aan een touwtje heeft.

Nicolas DarrotInjonction (bevel) I, 2008. Uit de serie ‘Les Injonctions’.
Flickr Fred Romero Artistes & Robots - Grand Palais, Paris Nicolas Darrot Injonctions I 2008

Links wint in Chili

De linkse voormalige studentenleider Gabriel Boric versloeg zijn ultraconservatieve tegenkandidaat José Antonio Kast zondag bij de Chileense presidentsverkiezingen met ruim verschil.

Boric past bij een generatie van nieuwe, linkse leiders die de afgelopen jaren progressieve thema’s als het klimaat, vrouwenrechten en inheemse rechten prominent op de politieke agenda van het conservatieve land hebben gezet. Thema’s die ook tijdens de grootschalige protesten van 2019 tot de eisen van tienduizenden Chilenen behoorden.

Foto: Cyril Wermers (cc)

Dit coalitieakkoord gaat geen wooncrisis oplossen

ACHTERGROND - Er is een nieuw coalitieakkoord en daar verwacht je iets te vinden over de wooncrisis. Een analyse over wat de problemen zijn en ideeën, een visie zo u wilt, over hoe je die dan oplost. En misschien enkele maatregelen, al was het natuurlijk de bedoeling de uitwerking aan het nieuwe kabinet en de kamer te laten.

Al rondkijkend in het document vond ik een paar woorden, op de plek waar ik die ideeën en die visie zou verwachten. Dit: “Wonen in een goed, duurzaam en betaalbaar huis in een leefbare wijk is een eerste levensbehoefte. Veel Nederlanders kunnen op dit moment echter geen passende woning vinden. Het is onze prioriteit te zorgen voor een woning voor iedereen, of je nu huurt of koopt.”

Drie zinnen

Drie zinnen om precies te zijn. En dat was het.

Tienduizenden mensen hebben meegelopen bij de woonprotesten en woonopstanden dit afgelopen najaar, omdat er honderdduizenden mensen in de knel zitten. Er wordt veel over geschreven, gedebatteerd, geopinieerd, getwitterd. En na negen maanden formatie en acht weken onderhandelen: drie zinnen!

Wat zeggen die zinnen? Zin 1: wonen is een eerste levensbehoefte. Open deur. Zin 2: er is een probleem, want veel mensen vinden geen passende woning. Echt waar!? Ook dit gerecyclede kabinet erkent dat er een probleem is. Dat hebben al die demonstranten dan toch maar mooi voor elkaar gekregen! En is zin 3 dat dan die doorwrochte analyse van het probleem, inclusief visie over hoe we dat moeten oplossen? Nou nee. “Het is onze prioriteit…”

Foto: Maria Willems (cc)

Dirkswoud krijgt een kerncentrale  

COLUMN - Ondanks dat verschillende milieuorganisaties het totaal (‘krankzinnig, volslagen idioot’) onverantwoord noemen, heeft het nieuwe kabinet Rutte IV besloten tot het bouwen van twee nieuwe kernenergiecentrales. Dirkswoud is door het nieuwe kabinet aangewezen als locatie voor de bouw van Centrale ‘De Vaandeldrager’.

Verslaggever Tom de Vroeg van De Dirkswoudenaer, trof de burgemeester van Dirkswoud, mevrouw Hagemeijer, CDA, die net haar fiets op slot zet aan de Robert Ankerbrug. En zij reageerde niet verrast. 

‘Ja, Dirkswoud krijgt een kerncentralepark aan de Zuidervaart, daar hadden we al een aantal hectare gereserveerd voor het nieuwe Bedrijvenpark, De Wetering Stroom(t) II, maar Dirkswoud heeft vanaf vandaag andere prioriteiten. Hogerhand heeft gesproken en heeft besloten. Er was oppervlaktewater nodig, liefst stromend. En de Zuidervaart stroomt altijd, als Henk Hogenkamp, de Dijkgraaf, de voorzitter van het Waterschap, en tevens mijn zwager, de sluizen op tijd openzet. Op verjaardagen en met Sint wordt hij altijd Watergraaf genoemd. Dat is omdat hij niet echt piest in het bier. Een kleine smet op hem is wel dat hij in ’80 op de dijk zat in Dodewaard. Tegen dit, tegen dat, weet u wel. Maar gelukkig is hij veranderd. Wij gaan hier toch voor een centrale van 500 MW per jaar. Op reikwijdte en detailniveau moeten we het nog finetunen, maar we hebben in De Raad alle vertrouwen in een glorende toekomst.’

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Closing Time | Jlin

De muziek van Jlin draait om het ritme – snel (vaak gejaagd), wisselend, aritmisch – en op haar tweede album Black Origami is bijna geen enkele melodie te horen (heel soms komen ritmisch vervormde stemmen er bijna bij in de buurt). Haar muziek wordt doorgaans geschaard onder het genre ‘footwork’, een housestijl uit Chicago, waar ze haar eigen draai aan heeft gegeven – een recensent beschrijft Jlin als niet zozeer een muzikant maar een ‘one-woman genre’.

Closing Time | Farai

Farai schreeuwt haar poëtische teksten begeleid door een soms naargeestig klinkende mix van post-punk en hiphop. Dat klinkt niet alleen opzwepend maar is ook een prima vorm voor een aanklacht, bijvoorbeeld op het nummer National Gangsters (“bankers are gangsters”) of zoals hier aan de politiek (“Theresa May, do you know how it feels to count days and hours to pay day”). Te vinden op het album Rebirth (2018).

Closing Time | Mohabbat

Hoe vaak hoor ik nou Urdu? Arooj Aftab woont in Brooklyn, New York, maar is geboren, en bracht haar jeugd door in Lahore, Pakistan. Wat ze zingt zijn eeuwenoude Soefi-gedichten in het Urdu die opnieuw op muziek zijn gezet. En wat heeft ze een prachtige stem en wat brengt ze het mooi.

Mohabbat karne waale kam na hoñge
Mohabbat karne waale kam na hoñge
Terī mehfil meñ lekin ham na hoñge

Zamāne bhar ke ġham yā ek terā ġham
Zamāne bhar ke ġham yā ek terā ġham
Ye ġham hogā to kitne ġham na hoñge
Terī mehfil meñ lekin ham na hoñge

Agar tū ittifāqan mil bhī jaa.e
Agar tū ittifāqan mil bhī jaa.e
Terī furqat ke sadme kam na hoñge
Terī mehfil meñ lekin ham na hoñge

Mohabbat karne waale kam na hoñge
Mohabbat karne waalе kam na hoñge
Terī mehfil mеñ ham na hoñge

 

Vorige Volgende