Zondag 23 maart 2025 was de dag waarop het dodental in Gaza de 50.000 overtrof. Volgens de plaatselijke autoriteiten bedraagt het nu 50.021, van wie ongeveer een derde kinderen. Ook liggen nog veel mensen onder het puin of op plaatsen die niet bereikt kunnen worden. Het uiteindelijke cijfer zal dus hoger uitkomen. In een eerdere fase hadden de plaatselijke autoriteiten dat cijfer al beraamd op ruim 61.000. Eén van de slachtoffers van zondag was een lid van het politbureau van Hamas, Salah al-Bardawil. Hij werd - in het kader van het vermoorden van burgerlijke leiders van Hamas - door een drone gedood in zijn tent in Mawasi, samen met zijn vrouw. Onderwijl werden weer grote rijen mensen gesignaleerd die bijvoorbeeld te voet de noordelijke wijk al-Sultan verlieten, of die in het zuiden uit Rafah verlieten op weg naar Mawasi. Ooggetuigen bevestigden dat dit niet zonder risico was. Over hen heen vlogen drones af en aan die van tijd tot tijd schoten op iemand of op meerdere personen en op de grond waren het militairen die het vuur openden. Minister Katz van Defensie maakte intussen bekend dat hij een bureau had geopend voor ''Vrijwillig vertrek''. De bedoeling is dat het bureau verschillende corridors zal openen om mensen, die voorgoed Gaza de rug willen toekeren, te helpen te vertrekken. Het Bureau zal zijn werkzaamheden coördineren andere landen en instanties. Minister Katz volgt daarmee het plan van Trump. Binnenkort zal hij bekend maken wie het bureau gaat leiden. Een ontwikkeling die verband houdt met deze plannen is dat de Israelische veiligheidsadviseur Ron Dermer naar de VS vliegt om met zijn Amerikaanse collega Mike Waltz plannen te bespreken om een permanente Israelische militaire aanwezigheid in Gaza te vestigen. Israël wil kennelijk in Gaza blijven, volgens de krant Haaretz, en het bezet houden. Dat gebeurt tegen de achtergrond van een demonstratie van zo'n 100.000 man tegen de voortzetting van de Israelische campagne (die nog steeds door velen een oorlog wordt genoemd, alhoewel het gewoon een voortgezette massamoord is). Niettemin gaat de regering verder op de ingeslagen weg. Het jongste regeringsbesluit was dat de het kabinet het vertrouwen opzegde de procureur-generaal, mevrouw Gali Baharav-Miara. Eerder gebeurde dat al met de chef van de Shin Bet, Ronen Bar. Het hooggerechtshof heeft intussen zijn ontslag geblokkeerd om eerst een verzoekschrift daartegen te behandelen. Nog een regeringsbesluit werd genomen op initiatief van minister van Financiën Bezalel Smotrich. Daarbij ging het om de erkenning van 13 nieuwe nederzettingen. In feit ging het om de vaststelling dat een aantal vroegere ''wilde'' nederzettingen die tot wijken van andere nederzettingen waren bestempeld, toch afzonderlijke nederzettingen waren. Op deze manier kunnen ze namelijk een eigen budget krijgen en dat maakt het maken van bouwplannen en een snellere uitbreiding van het nederzettingenprogram mogelijk. Tot slot een paar korte opmerkingen. Wat Gaza betreft is het duidelijk dat 22 dagen van het stoppen van het doorlaten van voedsel, drinken, medicijnen en het afsluiten van de elektriciteit, gecombineerd met het systematisch bombarderen en opjagen van de bevolking uitmondt in een totale moordpartij en/of verjaging van alle Gazanen. Dat komt overeen met zeer oude zionistische wensen waarbij het land leeg -zonder Arabieren- door Joden in bezit wordt genomen. Zoals het er nu uitziet verzet zich slechts een kleine minderheid van de Israëlische bevolking tegen de uitvoering van de plannen. En dat wordt in de hand gewerkt door jarenlang in stand gehouden diep racistische vooroordelen, en een totale onwetendheid en ongeïnteresseerdheid van de gemiddelde Israeli in de feitelijke, bloedige situatie in Gaza. Maar ook op de Westoever is de situatie meer dan alarmerend (of om een geliefd word van de Nederlandse top-politici te gebruiken: zorgelijk). Daar wacht fase twee van de Nakba 0.2 als de kwestie Gaza min of meer achter de rug is. De bezetting en verdrijving van duizenden uit de vluchtelingenkampen, de sinds 30 jaar ongekende uitbreiding van de nederzettingen, en een bouwprogramma van - alleen al 7.000 nieuwe huizen alleen in dit jaar 2025 - maken duidelijk dat ook daar een kritieke grens in ruime mate is overschreden. Helaas reageert de wereld, en met name de westerse wereld, vrijwel in het geheel niet. Van de westerse aandacht voor mensenrechten en internationale wetten blijft niets over. De rest van de wereld zal dat niet snel vergeten.
Claire Elizabeth Cottrill (‘Clairo’) is een Amerikaanse singer-songwriter die al liedjes op Facebook post sinds haar 13e. Onlangs stond ze in Tivoli.
Dure kaartjes, dat wel.
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.
RECENSIE - 
Zeg mij welke taal je spreekt, en ik zeg je wie je bent. Geen twee mensen op de wereld spreken precies hetzelfde, en die verschillen laten altijd iets zien over een verschillende geschiedenis, een verschillende identiteit, een verschillende plaats in de samenleving. Dat je in Rotterdam geboren bent, maar in Den Bosch opgegroeid, dat je een man bent, en theoretisch opgeleid, dat je getrouwd bent met een Italiaanse, dat je bovengemiddeld gefascineerd bent door hoe andere mensen praten: het heeft allemaal invloed op je taalgebruik.
Dat is een waarheid waarnaar al heel veel onderzoek is gedaan, een waarheid bovendien die door verschillende geleerden op een verschillende manieren is uitgewerkt, maar een waarheid waarover nog niet zo heel veel geschreven is. De sociolinguïstiek, de tak van de taalwetenschap die zich met deze waarheid bezighoudt, is altijd populair onder studenten, juist omdat ze zoveel te zeggen heeft over de onvermoede rol van taal in het eigen leven. Maar in heel veel publieksboeken heeft dat niet geresulteerd.
De schrijver en taalkundige Khalid Mourigh brengt daar nu verandering in met zijn boek Denkend aan Hollands. De ondertitel van het boek luidt: Wat taal zegt over wie we zijn.
Het parlement van Indonesië heeft een wet goedgekeurd die het mogelijk maakt dat militairen meer civiele functies bekleden, ook als ze nog in dienst zijn. De oppositie vreest voor terugkeer van een militair bestuur zoals ten tijde van het bewind van dictator Soeharto (1967-1998). De vorig jaar gekozen president Prabowo Subianto is niet alleen een voormalig generaal van de speciale troepen maar ook voormalig schoonzoon van Soeharto. De verruiming van de toegang van het leger tot civiele functies, inclusief die van openbare aanklager, is volgens de regering een antwoord op de wijdverbreide misstanden en straffeloosheid in burgerzaken.
Kennedy Muslim, een politiek analist van de Indonesische opiniepeiler Indikator, zei: “We zien deze sluipende militarisering al een tijdje, daarom is het terecht dat de burgermaatschappij zich zorgen maakt over deze trend. Maar ik denk dat de bezorgdheid dat dit terug is naar de Nieuwe Orde op dit moment nogal overdreven is.” Het leger in Indonesië scoort nog steeds hoog in opiniepeilingen. Prabowo doet het ook goed met zijn onlangs gelanceerde plan voor gratis maaltijden voor kinderen, zwangere vrouwen en moeders. Het leger zorgt voor de logistiek bij de uitvoering van dit plan. Maar ondanks geruststellende woorden van de minister van Defensie dat het uit is met de dubbele functie van het leger hebben zeven rechtenstudenten van de rechtenfaculteit van de Universiteit van Indonesië bij het Constitutionele Hof een zaak aangespannen. Ze eisen een officieel onderzoek naar de nieuwe wet die mogelijk in strijd is met constitutionele principes.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Het is alweer meer dan twintig jaar geleden dat postsorteerder Erik de Jong zichzelf heruitvond met zijn volledig zelfgeproduceerde album ‘Spinvis’.
Het werd een terechte klassieker onder Nederlandse pop/rock-liefhebbers. Geëvenaard heeft ‘ie dat album echter nooit.
COLUMN - Ze heeft pas een paar jaar diabetes, maar de waardes blijven niet goed. Ze doet zo hard haar best, houdt zich aan de eetvoorschriften en probeert zoveel mogelijk te bewegen. Ik haal haar bloeduitslagen binnen en zie dat het niet goed is, de waardes zijn weer hoger dan voorheen. Ze heeft al twee soorten medicatie voor de diabetes.
Ik roep haar binnen vanuit de wachtkamer en zie al gelijk aan haar gezicht dat het niet goed gaat. Ik vraag haar hoe het gaat en er is even een pauze, en een zucht. Ze vertelt emotioneel dat ze de bloeduitslagen via het patiëntportaal had gezien, en zo teleurgesteld was. Nu was er wel een goede verklaring voor; ze had met sporten een blessure opgelopen een maand geleden en er was een familielid overleden. Haar normale sportschema lukte niet, en er was genoeg stress bijgekomen van de rouw om het overlijden van een dierbare. Gezond eten was er daardoor ook deels bij ingeschoten. Ik gaf haar een tissue en typte de redenen voor de hogere suikers in haar dossier.
Ik gaf aan dat ik het heel vervelend voor haar vond dat het zo was gelopen, en condoleerde haar met het verlies. Ik zei dat ik snapte dat haar hoofd er in deze situatie niet naar stond om op de leefstijl te letten. Dat is het leven. Er gebeuren soms dingen waar je geen invloed op hebt. Ik vertelde haar dat ik de waardes wel dusdanig hoog vond dat ik wat medicatie wilde toevoegen. Ik vroeg haar of ze Ozempic kende, ze knikte van ja. Ik zei dat ik dat helaas niet kon voorschrijven omdat dat niet leverbaar is. Zoveel mensen (vaak zonder diabetes) kopen dat middel, en daardoor kan ik het niet voorschrijven aan mijn patiënten. Wat ik wel kon doen is een alternatief geven, iets uit dezelfde groep medicatie maar dan in pilvorm. Helaas werkt dat iets minder sterk, maar mogelijk geeft dat toch voldoende effect om de suiker wat te laten zakken. Ze lachte weer een beetje, bedankte mij voor het meedenken in haar situatie.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
1995 was het jaar dat Radiohead indruk maakte met hun tweede album The Bends.
Op slag veranderden ze in de perceptie van de critici van een rockbandje met een superhit (‘Creep’) in een band die serieus genomen diende te worden.
En dan moest OK Computer nog volgen.
California Dreaming is een bekende evergreen van Barry McGuire uit 1963. U kent ‘m waarschijnlijk in de uitvoering van de Mama’s & the Papa’s.
Eddie Hazel (Funkadelic) maakte er in 1977 een psychedelisch funkversie van.
Omdat we het hier recent weer een paar keer hebben gehad over de oorlog in het voormalig Joegoslavië, is wat thematische muziek wellicht ook wel op zijn plaats. Daarom Troublesometimes, uitgevoerd door het u welbekende Skyclad, in hun meer folky periode.
Earth’s 10 Hottest Years on Record Are the Last 10
Met de toevoeging van 2024, opnieuw een recordwarm jaar, zijn de afgelopen 10 jaar de 10 warmste in bijna 200 jaar van het bijhouden van gegevens, meldt de Wereld Meteorologische Organisatie. “Dat is nog nooit eerder gebeurd”, zei Chris Hewitt, de directeur van de afdeling klimaatdiensten van de WMO. Het is de eerste keer sinds het bijhouden van gegevens begon dat alle 10 warmste jaren binnen het meest recente decennium vielen. 2024 was het warmste jaar ooit gemeten, en overtrof zelfs de grote voorsprong van 2023 op andere recente jaren. Het aardoppervlak was ongeveer 1,55 graden Celsius warmer dan het gemiddelde tijdens een referentieperiode die het pre-industriële tijdperk benadert, van 1850-1900.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.