Het referendum als drukmiddel

De Griekse premier Papandreou heeft het referendum, of het 'dreigen' daarmee verstandig ingezet. Hij begrijpt in ieder geval goed de kracht die uit het referendum spreekt: niet zozeer een volksraadpleging, maar eerder een politiek drukmiddel, zegt PvdA-coryfee Joop van den Berg. De Griekse premier Papandreou heeft heel Europa op stelten gezet met de aankondiging van een referendum over de op 27 oktober met zo veel moeite overeengekomen maatregelen om de euro in stand te houden maar ook Griekenland als euroland te behouden. Zo zeer, dat hij zijn voorstel schielijk heeft teruggenomen. Maar niet, dan nadat hij de oppositie bereid heeft gevonden het hele pakket eveneens te aanvaarden, onder voorwaarde dat er spoedig verkiezingen zullen zijn. Men kan het gevoel krijgen dat dit van meet af aan de opzet is geweest van de ervaren en gewiekste politicus. In heel Europa is er intussen een levendige discussie ontstaan over de vraag, of de Griekse premier zulk referendum wel ‘mocht’ uitschrijven. De vraag is immers gerechtvaardigd of in dit geval een referendum een adequaat democratisch instrument is om een probleem aan te pakken. Daarvoor is het dienstig te kijken naar de kenmerken van het referendum. Tijdens de Franse Revolutie is het idee opgekomen dat onder bepaalde voorwaarden de bevolking niet buiten essentiële beslissingen kan worden gehouden, ook niet in een representatieve democratie. De belangrijkste voorwaarde is dat het gaat om een wijziging van de constitutionele verhoudingen.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De kernboodschap van Occupy is populistisch

De beweging kan een nuttige thermometer zijn voor de democratie, maar is in de kern populistisch zeggen Matthijs Rooduijn en Sarah de Lange, verbonden aan de onderzoeksgroep ‘Challenges to Democratic Representation’ van het Amsterdam Institute for Social Science Research.

Analisten breken zich het hoofd over de vraag wie de Occupyers nu precies zijn en wat ze willen. De conclusie is veelal dat het gaat om een bonte verzameling van anarchisten, andersglobalisten, communisten en verontwaardigde kiezers die pleiten voor een eerlijkere verdeling van de welvaart, meer duurzaamheid, en vrede op aarde.
Hoewel deze analyse op hoofdlijnen klopt, helpt zij ons niet verder bij het verklaren van het succes van de Occupy-beweging. Om de Occupy-beweging echt te begrijpen, zullen we de boodschap van de actievoerders moeten doorgronden. En die boodschap is populistisch van aard.

Binnen het populisme staat het idee dat de corrupte elite het gewone volk verraden heeft centraal. Daarbij kunnen ‘elite’ en ‘volk’ op verschillende wijzen invulling krijgen. Deze invulling is grotendeels afhankelijk van de maatschappelijke en politieke context.

Waar de ene populist claimt op te komen voor de autochtone Nederlander, stelt de andere populist de belangen van de hardwerkende jan modaal voorop. Hoewel de identiteit van ‘de man in de straat’ die de populist zegt te vertegenwoordigen verschilt van beweging tot beweging, gelooft iedere populist dat het volk namens wie hij of zij spreekt één en ondeelbaar is.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Aardappel/pastinaakpuree met spruitjes en hazelnoot

Foto Andrei Tchernikov

De Flexitariër gelooft dat je met groenten, granen, kruiden, vruchten, bloemen, wieren, noten en zaden heel fijne maaltijden kunt samenstallen. Smaakt een gerecht echter beter met wat bouillon, vis of een eitje erbij dan doet de
Flexitariër daar niet moeilijk over. De Flexitariër houdt niet van dogma’s in het eten. De Flexitariër is een samenwerking tussen fotograaf Andrei Tchernikov en receptontwikkelaar Fiona Ivanov.

Aardappel/pastinaakpuree met spruitjes en hazelnoot
Vegetarisch hoofdgerecht, 4 personen

400 g kruimige aardappel, geschild
400 g pastinaak, geschild en in kleine stukjes
5 el boter
500 g spruitjes, schoongemaakt
100 g hazelnoot
2 eieren, losgeklopt

Kook de aardappel en pastinaak samen in een pan waarin ze net onder water staan met zout naar smaak in 20-25 minuten zeer gaar en zacht. Verhit de helft van de boter in een wok en roerbak hierin de spruitjes 5 minuten op halfhoog vuur, draai het vuur laag, bedek de pan en laat de spruitjes nog 8-10 minuten garen. Rooster de hazelnoten in een droge koekenpan en laat op een bordje afkoelen, stamp of schaaf de noten daarna fijner. Verwarm de rest van de boter tot de boter lichtbruin wordt. Giet het kookwater van de aardappel en pastinaak af, voeg de eieren erbij en stamp het geheel tot een smeuige puree. Serveer de puree met de gebruinde boter, de spruitjes en de hazelnoot.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: copyright ok. Gecheckt 01-03-2022

De snelle route naar digitale lijfeigenschap

As I have argued before, web 2.0 technologies have extended the reach and depth of the surveillance society, as public-private partnership. In that sense, I’m a cyber-crank of the Morozov kind. But my analysis of this is only confirmed by what transpires in the a variety of source.

First, someone actually used the term feudalism, which kinda gave me the idea for the title, even though I have wanted to use it for a while as a way of thumbing my nose at the libertarian crowd.

Anyhoo:

“To use Google+ and Facebook, people yoke themselves to the providers by handing over their data in exchange for use of the services. It’s like a feudal system: the social-networking companies are sustained by the data flooding into them, and gain in power from the exchange. People upload their photos, their messages and other data from their personal life, but the service providers control how that information is presented to the world.

“The users contribute their own content to you for free. You sell it back to them with banner ads put on there. And on top of that, you spy on them to gather profiling data,” says Michiel de Jong, of the Unhosted project to decentralise user data.

Compare this with feudal lords in the Middle Ages — ‘the castles’ — who took in taxes in the form of wheat, cattle and other resources, consumed them and then demanded more. The castles held all the political power and could talk to other castles, while the peasants who lived on their land had little influence, even though the resources they produced kept the castles going.

The online form of feudalism is more insidious. With Google and Facebook, the resources these castles take in — images and search terms, for example — are not used up, as they were in the original system. Instead, the data is analysed again and again, and the castle grows in power with each bite of information.

(…)

What makes this modern feudalism powerful is that the key parties are keeping their methods of control from the users.”

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Afzien van referendum ook geen goed idee

Het lijkt erop dat Papandreou bakzeil heeft gehaald, door af te zien van een referendum over het Europese reddingsplan. Maar hoewel de Europese reacties afkeurend waren, moeten we ons afvragen of dat referendum nou zo onverstandig was. Want is het werkelijk zo’n slecht idee het volk zich eens uit te laten spreken over wat er allemaal gebeurd?

Bovendien zou een Grieks referendum ook duidelijkheid kunnen brengen. Een Nee betekent exit Griekenland, wat de Griekse politici daar ook tegenin brengen. Want de Grieken keuren daarmee hun eigen reddingsplan af en ze ondermijnen er het gezag van hun huidige regering mee. Het gezag om te bezuinigen en misschien ook wel het gezag om aan te blijven.

Een Nee biedt politici bovendien een ander voordeel: de mogelijkheid om het Griekse probleem te ontkoppelen van het Italiaanse. Nu lijkt een Grieks exit een voorbode van een Italiaans probleem, omdat het wordt gezien als de consequentie van de economische malaise. Maar als de Grieken Nee zeggen en vervolgens de eurozone verlaten kan dat uitgelegd worden als het resultaat van hun eigen stemgedrag. Dat maakt een gedwongen glijvlucht van Italië, Spanje, of Portugal minder vanzelfsprekend.

Een Grieks Ja

Een Ja daarentegen zal de binnenlandse protesten tegen het regeringsbeleid in ieder geval gedeeltelijk smoren. Want als de meerderheid voor stemt heeft het protest in ieder geval z’n democratische legitimiteit verloren. Een Ja betekent dat de bevolking bereid is bezuinigingen te slikken. Bovendien herwint de regering er z’n legitimiteit mee. Beide zijn hoe dan ook nodig om het Griekse probleem op te lossen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Opiniepeilingen houden partijen op de rails

Opinie-onderzoek en politiek zijn vaak een dubieuze combinatie: je moet iets vinden en willen in de politiek. De politicus met het beste onderzoek, is niet per definitie de beste politicus. Wat de meerderheid wil, moet gebeuren, denken die marktonderzoekende politici. Maar er zijn betere richtsnoeren dan door sociologen wetenschappelijk vastgesteld “Volksempfinden”: de wereld begrijpen, de ambitie vorm te geven aan de tijd en aan de behoeften.

Maar soms ben ik zwak; dan drink ik de cijfers van ‘d Hondt en Synovate, alsof ik verdorstende woestijnreiziger ben, die een bron heeft gevonden.  Want de fictieve zetelaantallen zeggen iets over stemmingen in het land. Tenslotte zijn de onderzoeken officiele vaststellingen van standen van zaken, ideologisch of anderszins. Het leukste is natuurlijk als onderzoek gaat over waargenomen gedrag. Anders kun je nog roepen: “het zijn maar dagkoersen”.

Maar soms zijn die dagkoersen onbehaaglijk. Dat is even het geval voor het CDA, voor de PvdA, maar voor andere groeperingen gaat het niet veel beter. (D66, GL) Kunnen we de desoriëntatie van de centrumpartijen beter begrijpen, als we over de grens kijken? Even proberen.

Een Amerikaans bureau onderzocht en vergeleek de steun voor de Tea Party en Occupy Wall Street. De gegevens zijn verzameld door PEW Research.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Vorige Volgende