Weg met de dollar!?

Iedereen kent de malaise rond de Amerikaanse overheidsfinanciën. Met een tekort van $1300 miljard bovenop een staatschuld van $15000 miljard (bijna $50000 per Amerikaan) is elke besparing dan ook welkom. Gisteren introduceerden de Amerikaanse senatoren Tom Harkin en de bij ons bekende John McCain een wetsvoorstel dat het 1-dollarbiljet binnen vier jaar wil vervangen door de 1-dollarmunt (de Presidential coins). Volgens een berekening zou het geheel vervangen van het zo slijtbare dus kortlevende briefje door de robuuste munt de komende dertig jaar tussen de $5 en $10 miljard moeten besparen. Maar willen de Amerikanen het wel?

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het grote genieten na 65: twee meningen

In onze samenleving bestaat er volgens mij een grote mythe: zodra je met pensioen gaat (met 65 jaar of eerder) gaat het grote genieten beginnen. Vandaag en morgen staat in de Tweede Kamer de pensioenvoorzieningen op de agenda. Veel mensen zijn tegen verhoging van de AOW leeftijd, ook aardig wat zijn voor verhoging. Een aantal aspecten uit deze discussie verdienen een nadere beschouwing. Bij elk aspect een korte reactie van Flip van Dyke.


We hebben ervoor betaald en dus ook recht op AOW vanaf 65. De AOW is gefinancierd op basis van het omslagstelsel. Dit betekent dat de de uitkering van de huidige AOW-ers wordt betaald door de huidige werknemers. Daar komt nog eens bij dat de babyboomers (vanaf 50+) gemiddeld genomen aanzienlijk minder AOW-premie hebben betaald dan dat mijn generatie gemiddeld zal moeten betalen. Dit komt omdat in het verleden er aanzienlijk minder gepensioneerden moesten worden onderhouden.  Dus als er al iemand recht op heeft dan zijn dat de jongere generaties.

Flip: Voor ieder jaar dat je verzekerd bent  -en je bent verzekerd tussen de 15e en 65ste- bouw je 2% AOW -rechten op. Omdat in 1957 nog niemand  iets had opgebouwd,  kwam er een overgangsregeling. Als je tussen de 59ste en 65ste in Nederland had gewoond dan kreeg je de jaren tussen je 15e en 1957 cadeau.  Dit maakte het mogelijk dat vrijwel iedereen een volledige AOW kreeg. Het systeem betekende ook dat pas in 2007 mensen pensioneerde die echt 50 jaar verzekerd waren geweest. Anders gezegd pas mensen geboren vanaf 1942 hebben de volle mep betaald. Daar zitten dus de babyboomers bij.

Op dit ogenblik zijn er op 100 mensen van de beroepsbevolking 26 65-plussers. In 2035 zal die verhouding 100:49 zijn, bijna een verdubbeling. Daarna zal het iets zakken, maar niet veel. Dat betekent dat niet jouw generatie de meeste lasten zal betalen, maar de kleuters van nu en de nog ongeborenen.

De jongeren zijn degenen die worden gepakt. Volgens een poster van de FNV dan. Jongere generaties zullen inderdaad door moeten werken tot 67 (of misschien nog wel langer). Daar is geen ontkomen meer aan. Maar het nu negeren van de noodzaak tot verhoging van de AOW leeftijd zorgt er alleen maar voor dat de rekening van de vergrijzing in de toekomst alleen maar hoger wordt en de noodzakelijke ingrepen pijnlijker. En bij wie komt dan die rekening te liggen? Juist, bij de huidige jongere generaties.

Flip: Jongeren mogen niet de dupe worden van de huidige crisis. Laat dat duidelijk zijn.  In ieder geval zijn nu al weer een paar jaar veel pensioenen bevroren. Dat betekent dat gepensioneerden, en zij die binnenkort pensioneren, een aardige achteruitgang meemaken.

Eerst moet de arbeidsparticipatie van 60-65 omhoog. Dit is een veel gehoord argument om ervoor te zorgen dat er meer schouders zijn die de lasten kunnen dragen. Maar ondanks dat dit al jaren wordt geroepen, is er nog niet veel bereikt op dit punt. Slechts één maatregel heeft een flink effect gehad, namelijk het afschaffen van de VUT. Dit geeft ook gelijk aan wat de beste methode is om een hogere effectieve pensioenleeftijd (nu 63 jaar) te realiseren: het moet financieel onaantrekkelijk worden. En hoe kan dat op een redelijk simpele wijze? Je raadt het al: verhoging van de AOW-leeftijd. Hoe later de AOW ingaat, hoe onaantrekkelijker het wordt om vroeg te stoppen met werken.

Flip: Tot 5-6 jaar geleden was de gemiddelde pensioen leeftijd 61 blijkt uit je bron. In die tijd is dus het eerder met pensioen gaan gehalveerd en die trend zet zich naar verwachting verder door. Het is dus de babyboomgeneratie die voor die halvering heeft gezorgd. Bovendien is het fiscaal onaantrekkelijk geworden om te sparen voor een prépensioen voor mensen geboren na 1949.

De lagere inkomens zijn de dupe. Gemiddeld genomen hebben mensen met een lager inkomen een lagere levensverwachting. Tevens doen ze ook vaker een beroep op de gezondheidszorg. De lagere inkomensgroepen hebben er dus alle belang bij dat er in de zorgsector voldoende arbeidskrachten beschikbaar blijven. De lagere levensverwachting en het grotere beroep op de zorg is een gevolg van levensstijl. Wel of niet gezond leven is een persoonlijke verantwoordelijkheid. Een lagere levensverwachting en een groter beroep op de gezondheidszorg is om die reden geen valide argument om de AOW niet te verhogen.

Flip: Zo vind ik dat vrouwen later met pensioen mogen. Ze leven immers drie jaar langer dan mannen.

Na je 65-ste begint het grote genieten. Hoewel dit een wijdverbreid beeld is, roept dit bij mij nog wel een aantal vragen op. Wordt er dan niet genoten voor je 65ste? Is werken dan zo’n straf? Ik ken verschillende mensen die bijna 65 zijn of de 65 al gepasseerd zijn die met nog veel enthousiasme door willen blijven werken en dit in sommige gevallen ook daadwerkelijk doen.

Flip: Hangt van ieder individueel af.

Solidariteit. Zowel de lusten als de lasten moeten gelijk verdeeld worden over de generaties. De lasten mogen dus niet alleen bij de jongere generaties komen te liggen. Als we z’n allen (dus ook de 55+ generaties) de lasten van de vergrijzing dragen, dan valt het voor iedereen wel mee.

Kortom de AOW mag van mij verhoogt worden. En wel per direct naar 67 jaar.

Flip: Degene die op het ogenblik het grootste risico lopen zijn de ouderen die nog niet met pensioen zijn, maar wel hun hele leven hebben betaald. Als de zaak in elkaar dondert dan hebben zij nog geen cent gezien, maar hebben ook nog maar weinig mogelijkheden om nog wat te sparen. Als je 40 bent dan heb je nog genoeg mogelijkheden.

Direct verhogen? Niet alleen technisch onmogelijk, maar het brengt velen in de problemen. Niettemin had het wel wat eerder gekund: in 2016 naar 66 jaar, in 2020 naar 67 jaar en in 2024 naar 68 jaar.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Toerrie

Het was koopavond. Mijn wekelijkse wandeling door de binnenstad was al achter de rug en ik ging nu afsluiten met een patatje bij het kraampje in de winkelstraat. Toen ik er stond te eten begon een voorbijganger plotseling zonder duidelijke reden heel hard vreemde dingen te schreeuwen. Sommige klanten van de patatkraam reageerden verbaasd of geamuseerd, anderen werden kwaad. ”Neemt u hem niet kwalijk” zei ik “hij kan er niets aan doen, het is een ziekte. Ik ken hem. Hij is mijn buurman.”

De buurman naast me had de ziekte van De la Tourette. In het begin wist ik het nog niet en daarom was het best een beetje vreemd. Steeds weer hoorde ik ineens zijn harde geschreeuw. Ik vroeg mij toen af wat er toch aan de hand was en of ik misschien de politie moest bellen. De bovenbuurman zei echter dat dit niet hoefde. Hij kende het al en wist al dat het verder niets te betekenen heeft. Het was alleen een beetje storend, vooral midden in de nacht. Toerrie noemde hij hem.

Eerst interesseerde ik me zeer voor wat Toerrie zoal schreeuwde, want ik had het idee dat ik daar nog wat van kon leren. Was het niet het onbewuste in Toerrie dat in hem als gevolg van zijn ziekte ongecontroleerd omhoogborrelde, het onbewuste, wat ook ik in me heb, maar waar ik verder niets van weet? Misschien kon ik dus door naar Toerrie te luisteren ook iets over mezelf leren? Het zou best kunnen dat dat bij anderen met deze ziekte ook inderdaad zo is, maar mensen die deze ziekte hebben zijn niet allemaal hetzelfde en in het specifieke geval van Toerrie viel dat wel tegen. Wat Toerrie verder uitmaakte was namelijk een zekere oppervlakkigheid en dat bleek ook uit wat hij zo de hele tijd aan het schreeuwen was. Al gauw ging het me vervelen. Als dat alles is, dacht ik, kan ik er niets mee.

Foto: Enric Borràs (cc)

Arabische Lente slaat Palestijnen niet over

Het leek haast alsof de Arabische Lente aan de Palestijnen voorbij was gegaan. Er waren tot nu toe geen massale protestbewegingen en evenmin aanwijzingen dat Palestijnen naar het voorbeeld van Tunesië, Egypte en andere Arabische landen aanstalten maakten om en masse te gaan ‘stemmen met hun voeten’. Afgezien van wat kleinere demonstraties was er slechts één opmerkelijke uitzondering: de marsen die Palestijnse vluchtelingen in Libanon en Syrië organiseerden naar de Israelische grenzen op en rond 15 mei, de dag van de Nakba. De tienduizenden die eraan deelnamen zorgden voor grote nervositeit aan de Israelische kant, die zich vertaalde in een bloedige reactie, waarbij een veertigtal demonstranten door de Israeli’s werd doodgeschoten en een onbekend aantal te gewond raakte.

Maar indirect is er intussen wel degelijk sprake van een invloed die uitgaat van de veranderingen in de Arabische wereld. Zo is het feit dat Fatah en Hamas in november het tussen hen bereikte verzoeningsakkoord van 4 mei 2011, dat een dode letter was gebleven, weer oppakten onder meer te danken aan verschuivingen in de Arabische regio. Vooral het verdwijnen van president Mubarak, die altijd trouw het Amerikaanse beleid uitvoerde, was daarbij een factor doordat het zorgde voor een andere klimaat in Egypte. De Egyptische geheime dienst pakte de verzoeningspogingen tussen Hamas en Fatah weer op, waar zij zich al eerder mee bezig had gehouden. En ook was er meer toenadering tussen Cairo en Hamas via een (in letterlijke zin) wat opener beleid ten aanzien van de grensovergang bij Rafah.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Weerstand tegen migranten staat los van werkgelegenheid

De instroom van laaggeschoolde migranten is goed voor de economie, wordt vaak betoogd. Maar in bepaalde stedelijke gebieden met een industrieel verleden, zoals Rotterdam, is juist ook sprake van verdringing op de arbeidsmarkt. Maar dit verklaart niet de weerstand tegen migranten, zegt Jeroen van der Waal, socioloog aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam.

Nederland kende de afgelopen decennia een aanzienlijke instroom van laaggeschoolde migranten. Hoewel het niet enkel arbeidsmigranten betreft, is het overgrote deel voor zijn levensonderhoud wel afhankelijk van de arbeidmarkt.

Conform de economische theorie worden we met zijn allen welvarender wanneer laaggeschoolde immigranten in een land als Nederland arbeidsplaatsen vervullen. Echter, de instroom van laaggeschoolde migranten leidt niet alleen tot macro-economische groei, maar ook tot verdringing op de arbeidsmarkt. Door immigratie neemt het arbeidsaanbod sterk toe, terwijl de vraag naar arbeid niet evenredig stijgt. Dit leidt tot dalende lonen van laaggeschoolden en voor hen een grotere kans op werkloosheid. Maar verschillende overzichtsstudies tonen aan dat dit verdringingseffect gemiddeld genomen zwak is, en zich slechts voordoet op de korte termijn.

Grote regionale verschillen

Het effect kan gemiddeld genomen dan wel zwak zijn, binnen landen zijn er grote regionale verschillen. Dat heeft ermee te maken dat voormalige industriesteden, zoals Rotterdam en in Limburg, inmiddels kampen met hoge werkloosheid onder de laaggeschoolde bevolking door het wegvallen van industriële werkgelegenheid. Steden als Amsterdam en Utrecht, met een meer op diensten georiënteerde economie, kennen aanzienlijk minder werkloosheidsproblemen (Van der Waal 2010b). Financiële dienstverlening, consultancy etc. scheppen namelijk veel werkgelegenheid voor laaggeschoolden in ondersteunende diensten, zoals schoonmaak, catering en beveiliging. Deze vraag naar laaggeschoolde arbeid ontbreekt veelal in de meeste voormalige industriesteden.

Foto: copyright ok. Gecheckt 15-02-2022

Gerontocratie

In Cuba is het plan opgevat om de afdeling geriatrie van de Partido Comunista de Cuba langzamerhand te sluiten – de rebellen van 1959 zijn inmiddels tachtigers. De PCC wil natuurlijk vooral voorkomen dat de onvoorziene dood van een leider tot een machtsvacuüm zal leiden. Ik verwacht dan ook geen jonge leiders zoals de achtentwintigjarige Kim Jong-Un want communistische landen zijn berucht paternalistisch. Grotere Broer weet het altijd beter.

En niet alleen communistische landen. Italië is het Europese oudemannenland bij uitstek. President Napolitano is 86 jaar oud. Premier Mario Monti is 68. Ter vergelijking: de Duitse president Wulff is 52 en kanselier Merkel 57; De Franse president Sarkozy is 57 en premier Fillon eveneens; de Britse premier Cameron is 45 en Mark Rutte is 44. President Napolitano is dan ook het oudste staatshoofd van de Europese Unie. Koningin Elizabeth II van Groot-Brittannië (85) is de op één na oudste; de Griekse president Karolos Papoulias (82) is derde.

De leiders van de belangrijkste politieke partijen zijn Silvio Berlusconi (75), Umberto Bossi (70), Pier Luigi Bersani (60), Gianfranco Fini (60), Pierferdinando Casini (56) en Nichi Vendola (53) – die laatste twee worden dan ook nog altijd als jong gezien. In Nederland zijn alle fractievoorzitters in de Tweede Kamer, met uitzondering van Job Cohen (64) en Maxime Verhagen (55), jonger dan vijftig.

Foto: copyright ok. Gecheckt 06-11-2022

ET vermijdt ons

Het is een bekende grap: het beste bewijs dat levensvormen in ons heelal intelligent zijn, is dat ze nog geen contact met ons hebben gezocht. Al een jaar of acht geleden, en misschien wel meer, werd het gelijk van de moppentapper voorgerekend. Daarvoor was geen hogere wiskunde nodig; ik heb het al eens eerder uitgelegd.

De crux is dat er alleen al in ons Melkwegstelsel niet minder dan 400.000.000.000 sterren zijn. Als er daarvan slechts één op de tien planeten heeft, en als slechts één op de honderd daarvan voldoet aan de voorwaarden waaronder leven ontstaat, en als op slechts één op de duizend daarvan intelligent leven is ontstaan, moeten er nog altijd zo’n 400.000 plekken zijn die onze radio-astronomen zouden opvallen. Daar wordt al heel lang naar gezocht, op allerlei frequenties, en er is nog steeds niets gevonden. Dit gebrek aan bewijs voor iets wat zeer frequent moet voorkomen, staat bekend als de Fermiparadox.

Er zijn verschillende oplossingen, die óf statistisch onaannemelijk zijn (“de mensheid is de eerste”), óf pure science fiction (“ze zoeken met opzet geen contact met ons”) óf complotdenken (“het bewijs wordt achtergehouden”). Het grote aantal oplossingen bewijst dat we te maken hebben met een vertrouwd probleem zonder veel nieuwswaarde. Daarom stoort het me dat ik er vanmorgen weer opnieuw over moest lezen.

Vorige Volgende