Schokkend! Nutella is niet gezond

Is me dat schrikken voor die goedwillende Amerikaanse moeders! Dachten ze hun kind een gezond ontbijt voor te schotelen door ze dag in dag uit boterhammen met Nutella te geven, omringd met wat excuusspul om het minder erg te laten lijken, blijkt het nootjeslekkers toch ineens boordevol te zitten met suiker en onverzadigd vet. Dat gaat zo maar niet! In een schikkingwerd bedongen dat de misleide moeders 4 dollar per gekochte pot kunnen terugvorderen, tot 5 potten. Voedselwaakhond Foodwatch vraagt zich meteen af of iets dergelijks in Nederland ook niet mogelijk is. Ook hier immers beantwoordt hazelnootpastagigant Ferrero de vraag "Is het wel verstandig om mijn kind Nutella te geven bij het ontbijt?" op identieke wijze als in de VS met "Met de juiste voedingsmiddelen en in de juiste hoeveelheden is Nutella ideaal voor een evenwichtig ontbijt. Een voorbeeld van een ontbijt met Nutella: twee sneden brood (60 g) met Nutella (30 g ofwel twee goed gevulde theelepels), een glas halfvolle melk (250 ml), een glas vers sinaasappelsap (100 ml) of een stuk fruit. Dit is een traditioneel ontbijt, dat niet vetter of zoeter is dan de klassieke boterhammen met boter en jam (60 g brood + 10 g boter + 30 g jam)". Hoe meer omhaal van woorden, hoe onbetrouwbaarder dikwijls het antwoord, dat is zeker.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 29-09-2022
Foto: Riccardof (cc)

Elders: Het nieuwe front op de Filipijnen

De Verenigde Staten hebben onlangs een verklaring gegeven over hun buitenlandpolitiek in Azïe, die gericht is op een grotere economische, politieke en militaire betrokkenheid in het gebied. De verschuiving is echter al begonnen in 2001 toen de ‘Quadrennial Defense Review’ een verandering ten aanzien van Azië aankondigde en een uitbreiding van de Amerikaanse militaire aanwezigheid door middel van vaste bases, wisselende bezettingen, trainingsoefeningen en logistieke regelingen.

De Verenigde Staten noemden de Filippijnen in januari 2002 hun “tweede front (in de ‘war on terror’)” en hebben sinds die tijd in het hele land hun militaire aanwezigheid opgebouwd. Het VS leger heeft uitgebreid gebruik gemaakt van het VFA (Visiting Forces Agreement = Overeenkomst aangaande Bezoekende Troepen) om zo’n 600-700 speciale troepen in het land te stationeren en 7000 andere soldaten voor het uitvoeren van zogenaamde gezamenlijke oefeningen, civiel-militaire acties en hulpoperaties. Ze hebben ook de MLSA (Mutual Logistics and Support Agreement = Overeenkomst Wederzijdse Logistiek en Steun) gebruikt om militaire buitenposten op te zetten en hun troepenmacht van oorlogsmaterialen te voorzien. Maar eigenlijk gaat het wel tegen de grondwet van de Filipijnen in.

Schermutselingen over visrechten (en wat er onder het water zit) maken duidelijk dat deze regio nog voor de nodige levendigheid gaat zorgen.

Noord-Korea lijkt intussen haar oude spiel weer opgepakt te hebben. Een derde kernproef lijkt aanstaande. Kennelijk waren de koekjes die ze twee maanden geleden kregen niet zoet genoeg.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: copyright ok. Gecheckt 15-03-2022

Paradox: tolerante liberalen moeten intolerantie tolereren

Samira Bouchibti schreef met De islam, de moslims en ik een liefdevolle kritiek op haar cultuur van herkomst – waarover een andere keer meer – en een pleidooi voor een respectvol maar krachtig integratiebeleid. Ze noemt zich liberaal, en dat noemt ethicus Bart Voorzanger zich ook me ook, maar er zijn desondanks een aantal punten waarop ze tot behoorlijk verschillende keuzen komen. Zijn gepieker daarover bracht hem tot het volgende.

Liberalen zijn er in soorten. Zie voor een genuanceerder beeld van het liberale landschap Rutger Claassens Het huis van de vrijheid, waar ik ook graag eens op terugkom. De meest genoemde tegenstelling is die tussen rechtse en linkse liberalen, waarbij rechtse liberalen vrijheid allereerst zien als afwezigheid van dwang, terwijl linkse liberalen eerder, of in elk geval daarnaast, denken aan de beschikbaarheid van reële alternatieven en het vermogen daartussen weloverwogen te kiezen. Een rechtse liberaal is tevreden als niemand de schoenpoetser verhindert om advocaat te worden; een linkse liberaal is dat pas als de rechtenstudie voor de schoenpoetser economisch en sociaal een reële optie is, en als hij geestelijk is toegerust voor een zorgvuldige keuze. Vooral dat laatste maakt linkse liberalen wel eens wat bevoogdend. Hoe dan ook, ik geloof niet dat hier het verschil tussen mevrouw Bouchibti en mij zit.

Foto: cc Flickr IISG's photostream Bloom May small copyright ok. Gecheckt 23-09-2022

Het feest dat arbeid heet

Werken is een feest. Elke dag weer is het in de vroege ochtenduren een kabaal van jewelste van duizenden mensen die fluitend naar hun werk gaan. Wat een tegenstelling met de oorverdovende stilte aan het einde van de werkdag, als de werkenden weer chagrijnig huiswaarts keren.

De Dag van de Arbeid heet een feestdag te zijn. Wie de geschiedenis van de eerste mei kent, zal verbaasd zijn dat juist de bolwerken van het kapitalisme, de beurzen, deze dag gesloten zijn. In tegenstelling tot de fabrieken, kantoren en winkels, waar gewoon wordt door gewerkt. En daar heerst nog steeds de traditionele ontevredenheid van de werkende klasse.

Het schorriemorrie ervaart de combinatie van werk en privé als een zware last. Dat zou blijken uit een representatief onderzoek (pdf), dat Maurice de Hond uitvoerde voor SBI, een bureautje dat klanten zoekt die  training en advies willen, om hun werkzame leven op orde te krijgen.
Er is in de geschiedenis van de arbeid veel veranderd. De schamele acht uren die arbeiders ooit hadden om bij te komen van gedane arbeid, werden al zo’n 128 jaar gelden omgezet in de 8-urige werkdag. Na aftrek van een 8-urig slaapje, moesten werknemers dus zelf verzinnen wat ze in de resterende 8 uren moesten doen. Van de zevendaagse werkweek is voor velen niet meer overgebleven dan vier vreugdevolle dagen.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: copyright ok. Gecheckt 17-03-2022

De stemming van twitter

Twitter is een medium van duidelijke emoties. De lengte van de berichten maakt nuance onmogelijk en dat zorgt voor helderheid in de boodschap. Onderzoekers maken daar gebruik van: door grootscheeps de gebruikte woorden in tweets te analyseren bepalen ze het totaalhumeur van de gebruikers. In Groot Brittannië leidt de Universiteit van Bristol er inmiddels de stemming van het land uit af. Die bestaat uit een cocktail van vier emoties: plezier, angst, woede en verdriet. De rellen van 2011 zijn duidelijk afgetekend, met name in de toename van angst.

Jammer dat de populariteit van Twitter en de analytische trucs van de onderzoekers uit Bristol er voor 2008 nog niet waren. De vergelijking met nu had interessante stof opgeleverd voor het vraagstuk wat de crisis doet met mensen. Daar kun je tegenin brengen dat het percentage ontevredenen in ieder geval in Nederland redelijk gelijk blijft, onafhankelijk van kabinet, crisis of rating. Een wonderlijk verschijnsel dat het SCP jaar na jaar weer vaststelt. En waarvoor zelfs Paul Schnabel geen verklaring heeft.

Dat stemming meer en meer een indicator van het welvaren van een samenleving wordt, in plaats van het aantal kinderen dat beter is opgeleid dan hun ouders, de dalende sterftecijfers of de export. Wat betekent dat eigenlijk?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Hemel die nergens ophoudt

‘Ze verdeelt de grote mensen in degenen die verhalen vertellen en degenen die alleen maar vervelend zijn. De meesten zijn alleen maar vervelend. Terwijl de grote mensen toch uitsluitend op de wereld zouden moeten zijn om haar, Meta, te amuseren’. 

Meta heet eigenlijk Marlen. De schrijfster vereenzelvigde zich als kind zo met de hoofdpersoon uit het sprookje van de kleine Meta, die zich in haar vinger prikt en de zwarte put in moet, dat ze zichzelf in de autobiografie van haar jeugd Meta is gaan noemen. Het boek is geschreven in de derde persoon en beschrijft hoe Meta de wereld waarneemt en tegemoet treedt, en hoe die wereld op haar reageert. Er is geen hoofdstukindeling, de verhalen en impressies lijken aan elkaar geregen. Soms is de taal kinderlijk, korte zinnen, te simpel, dat stoort een beetje, want je weet dat deze roman door een volwassen alwetende persoon geschreven is. Naarmate je verder in het boek komt wordt de taal complexer en meer literair, dan beginnen de verhalen te boeien.

Hemel die nergens ophoudt gaat over een meisje, die met haar ouders en een broertje opgroeit in de bergen van Oostenrijk. Haar vader is een boswachter, die het liefst verhalen vertelt. Haar moeder is een ijverige huisvrouw die voortdurend met het bakken van taarten en het verwerken van het geschoten wild bezig is. Iedere jaar komen er zomergasten naar het grote boswachtershuis, ze vertellen Meta verhaaltjes of ze zitten te mekkeren.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Gijzeling

Het is feest op het Binnenhof. Jan-Kees de Jager huppelt door de wandelgangen met een rieten mandje vol met regenboogtulpjes die hij gratis uitdeelt. Bij Marja van Bijsterveldt kun je voor tien cent kusjes kopen. En Ben Knapen, zo gaat het gerucht, heeft een kraag van viooltjes rond z’n lul geknoopt.

Het CDA, zo begreep ik van Ab Klink die vorige week donderdag bij Nieuwsuur tekst en uitleg gaf, voelt zich bevrijd. Bevrijd uit de gijzeling van de PVV. Dat het CDA zich vrijwillig had laten gijzelen, deed er niet toe. De vreugde is er niet bepaald minder om.

Ik maakte me hierover op Twitter enigszins vrolijk, toen ik er fijntjes op werd gewezen dat Ab Klink dit van meet af aan had voorspeld. Ik kreeg de beruchte brief van Klink nog maar eens onder ogen die ik vervolgens, ik had toch niet heel veel meer te doen, ook nog maar eens las.

Ab Klink had inderdaad in heel veel gelijk gekregen. Zo voorspelde hij dat de PVV pijnlijke besluiten op zo’n manier naar zich toe zou trekken dat het CDA in verlegenheid zou worden gebracht. Het CDA zou haar motieven, die in een normaal klimaat evident mochten worden geacht, keer op keer moeten toelichten. “Neem het inburgeringsbeleid”, schreef Klink, “de VVD en het CDA stellen dat de eisen omhoog moeten om mensen hier meer houvast en perspectief op een goed leven te geven. De PVV daarentegen benadrukt dat hierdoor juist minder immigranten naar Nederland zullen komen en de islamisering van de samenleving wordt verhinderd.”

Vorige Volgende