Sybrand van Haersma Buma lijsttrekker CDA
, door
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Foto:
copyright ok. Gecheckt 10-03-2022
Geloof
, door
Mijn vlammend volle blaas is de eerste die me uit mijn powernapje haalt. Zuchtend dribbel ik uit bed voor een veel te trage ochtendplas, waarna ik mijn afgekoelde voeten weer warm aan mijn beddengoed. Dan zoemt de deurbel van mijn buren door het huis, gevolgd door de mijne een halve minuut later. Omdat ik weken geleden weer ben gezwicht op www.hm.com voor wat lappen inferieure stof en de gebruikelijke oorbellen, móet ik wel opendoen.
Ik word teleurgesteld, want op mijn stoep staan twee Jehova’s. Een jonge Chinese meid en een kromme oma in een hobbelig bordeauxrood bomberjack dat tot haar enkels reikt. Vast een h&m’etje. Gelukkig had ik dit keer een recentelijk bij de kringloop op de kop getikte decente kinderpyjama aan; de vorige keer kwam ik net onder de douche vandaan en omdat ik een bekende verwachtte deed ik de deur open met mijn pas geschoren blote been, gekleed in louter een zijden kimono zonder sjerp.
Wat toen volgde was een vrij verhitte discussie over de Islam, waarbij ik al die tijd een poging deed alleen mijn hoofd te laten zien terwijl ik de twee heren uitlegde dat Jezus en Mohammed gewoon dezelfde knaap was en dat het christendom ironisch genoeg verantwoordelijk is voor veel meer dood en verderf dan de islam ooit nog in kan halen. Aan het einde van dat gesprek kreeg ik een stapel onwijs oubollige folders en de vraag of ze nog eens terug mochten komen om verder te praten. Nou nee.
Foto:
copyright ok. Gecheckt 22-11-2022
Het offer van Rutte
, door
De eerste aflevering van de trilogie Black Mirror zal je niet glad vergeten. In de satire van mediacriticus Charlie Brooker wordt het media-politieke complex op de hak genomen. En hoe. Een toekomstige minister-president van Engeland wordt voor een duivels dilemma gesteld. Een populaire prinses is ontvoerd. De ontvoerder heeft een bizarre eis. Diezelfde dag nog moet de premier live op televisie een varken, tja, hoe zeg je dat netjes, beminnen. Hoewel het volk massaal achter zijn premier gaat staan, weet hij het door zijn eigen onhandigheid bij de massa te verprutsen. Wat onmogelijk leek, wordt werkelijkheid: een offer zal er komen.
In Nederland nodigt de politieke situatie ook uit tot satire maar bovenal voor een tragedie. Door het incompetent uitgevoerde gedoogexperiment van onze minister-president zit Nederland nu met meer problemen dan voor de verkiezingen. Er is veel vertrouwen verspeeld. Van het buitenland in Nederland: de hysterisch pro-Israelische opstelling, het Polen-meldpunt, het getreiter van Roemenië en Bulgarije, het halfhartig ingrijpen als weer eens een staatshoofd wordt beledigd door de blonde populist.
Ook het vertrouwen van veel Nederlanders is beschaamd. De premier die eerst nog deemoedig zei er voor alle Nederlanders te zijn, predikte al snel voor eigen parochie. Gedoogakkoorden waren niet goed voor iedereen, maar alleen voor rechts Nederland. En Nederland moest natuurlijk weer teruggegeven worden aan de Nederlanders. Niet zo verwonderlijk dat de polarisatie alleen maar groter is geworden met deze verdelende premier.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Elders in Europa kan de persvrijheid nog wel verbeterd worden
, door
Koningin Elizabeth had vorige week in haar troonrede een verrassing voor de pers: de smaadwetten worden veranderd zodat de pers een grotere vrijheid krijgt en journalisten minder bang hoeven te zijn voor processen die zelfs tot het faillissement van hun bedrijf kunnen leiden. Het huidige systeem van ‘success fees’ komt er in de praktijk op neer dat de rijkste partij aan het kortste eind trekt. Een jarenlang slepende zaak van het Britse model Naomi Campbell tegen de Daily Mirror kostte de krant vorig jaar uiteindelijk een miljoen pond. Met zo’n voorbeeld voor ogen kijk je als journalist wel een beetje uit voordat je over iemand met enig fortuin iets vervelends gaat publiceren. Het Europese Hof voor de Rechten van de Mens veroordeeld het Britse systeem dan ook. Het is opmerkelijk dat het Verenigd Koninkrijk, dat in andere zaken heeft laten weten zich niets van het Hof aan te trekken, nu de kritiek op de persvrijheid wel ter harte neemt.Dankzij de Liberal democrats, wellicht?
In de Press Freedom Index 2011-2012 van Reporters sans Frontières staat het Verenigd Koninkrijk op de 28e plaats, nog onder landen als Jamaica, Namibië, Suriname en Mali. Er moet daar dus nog wel wat gebeuren. Maar dat geldt niet alleen voor de Britten.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Hoe Amerikaanse bedrijven van de armen stelen
, door
Tentenkamp Ter Apel blijft groeien
, door
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.