Wilders: wordt vervolgd

Het is simpelweg onvermijdelijk dat Geert Wilders zal worden vervolgd voor zijn recente uitspraken. Afgelopen week was niet de week van Geert Wilders. In Den Haag verloor zijn PVV een zetel en werd niet de PVV maar D66 de grootste partij. Niemand wil lokaal of landelijk met de PVV samenwerken en iedereen, tot in het buitenland toe, buitelt over de PVV-voorman heen vanwege zijn ophitsende uitspraken over minder Marokkanen. Tweede Kamerlid Van Vliet heeft de PVV de rug toegekeerd. Een aderlating, want vriend en vijand zijn het erover eens dat Van Vliet, tevens voorzitter van de parlementaire enquêtecommissie woningcorporaties, een bekwame vakman is. Pijnlijker is nog dat het NOS Journaal Wildersstemmers aan het woord liet die vonden dat hun voorman te ver was gegaan met zijn uitspraken over minder Marokkanen. Op blinde adoratie hoeft Wilders dus niet te rekenen: zijn eigen achterban is niet te beroerd hem de maat te nemen. Wilders maakte zich verder onsterfelijk belachelijk met zijn woede-uitbarsting over een clipje van een slechte rapper uit Sneek en zijn dreigement aangifte te doen tegen iedereen die een vergelijking met Hitler durfde te maken. En nu wordt de PVV-voorman na honderden aangiftes ook nog strafrechtelijk vervolgd. Is dat al besloten dan? Nee, maar het is simpelweg onvermijdelijk.

1 april?

Dierenpartij stoort zich aan achternaam raadslid:

Pijnacker-Nootdorp – De lokale Partij voor de Dieren (PvdD) heeft haar ergernis uitgesproken over de achternaam van D66-raadslid Peter Hennevanger.

Fractievoorzitter Carla van Viegen van de Dierenpartij: “Niemand kiest zijn eigen achternaam, maar wij vinden het moeilijk om vier jaar lang tegen het naambordje van de heer Hennevanger aan te kijken. Zijn naam confronteert ons onbedoeld met alle misstanden in de bio-industrie.”

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: copyright ok. Gecheckt 11-03-2022

Recensie | 1914. Het trauma van Europa

RECENSIE - Max Hastings’ nieuwe boek ‘1914. Het trauma van Europa’ beschrijft de eerste dodelijke maanden van de Eerste Wereldoorlog.

Het is dit jaar precies honderd jaar geleden dat de Eerste Wereldoorlog uitbrak. Het was zodoende onvermijdelijk dat dit sleutelmoment in de Europese geschiedenis herdacht zou gaan worden door een hele reeks aan boeken en nieuwe studies over het conflict dat tot zestien miljoen militaire en burgerdoden zou leiden (plus nog eens twintig miljoen – soms ernstig – gewonden).

Max Hastings’ 1914. Het trauma van Europa concentreert zich op de periode van eind juli 1914 tot de daaropvolgende kerstmis. Hoewel ons beeld van de Eerste Wereldoorlog wordt gedomineerd door modder, loopgraven, prikkeldraad en gifgas, behoorden juist deze eerste maanden tot de dodelijkste van het conflict. Alleen al de Fransen verloren in deze periode ruim een miljoen soldaten, waaronder 329.000 doden. De Duitsers verloren in totaal 800.000 man (een hoger verliespercentage dan in enige andere periode van de oorlog). De Oostenrijkers 1,3 miljoen. De verliescijfers van de Russen zijn moeilijker te achterhalen, maar zullen niet veel lager zijn geweest.

Het beeld dat oprijst van deze eerste maanden is dat van reusachtige, dicht opeengepakte colonnes soldaten die op elkaar botsen, bij gelegenheid zelfs nog onder wuivende vaandels en begeleid door helder klaroengeschal, om vervolgens bij bosjes te sneuvelen door geweervuur, van extreem korte afstand afgevuurde granaten en wanhopige bajonetcharges. En dit een paar maanden achter elkaar, totdat – aan het westelijk front, althans – een min of meer continue linie van loopgraven tot stand was gekomen.

Foto: Duopolie

Duopolie | Pokeren met Poetin

De effectiviteit van de sancties tegen Rusland hangt niet alleen af van de economische pijn die ze toebrengen.

Nu Russische troepen zich om Oekraïne samentrekken zijn de EU en VS tot voorzichtige sancties overgegaan, en dreigen met uitbreiding daarvan. De vraag is daarbij of sancties ‘werken’: doen ze Rusland economisch genoeg pijn om Poetin te laten terugkrabbelen?

De voortekenen daarvoor zijn niet gunstig. Economische sancties hebben historisch een laag rendement. De meest gezaghebbende studie, die 174 gevallen van economische sancties bestudeert, zegt dat de sancties in 34% van de gevallen hun doel bereikten, en dit lijkt nog een te optimistische schatting. Hoewel sancties effectiever zijn als er intensief handelsverkeer is, zijn succespercentages lager als het gaat om tegenstanders die groot en autocratisch zijn (‘it is hard to bully a bully,’ zeggen de auteurs).

In het geval van Rusland zijn er zelfs weldenkende mensen die zeggen dat sancties Poetin’s macht zullen versterken. Onder het volk creëren ze gemeenschapszin, en ze kunnen Poetin helpen in zijn doel de oligarchen te bewegen hun geld binnen Rusland te houden, de-offshorizatsiya in Poetin’s woorden. Daarnaast zijn sancties duur voor het Westen. Ze kosten banken rijke Russische klanten, en naar verwachting zal Rusland met gelijke munt terugslaan, met wellicht één hand al op de gaskraan.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

‘Zeven misconcepties over het communisme’

Niet dat ik een communistische heilstaat snel gerealiseerd zie worden, maar dit stuk biedt niettemin een aardig perspectief.

Relevant gedachtenvoer:

Whatever one’s assessment of the crimes committed by Communist leaders, it is unwise for capitalism’s cheerleaders to play the body-count game, because if people like me have to account for the gulag and the Great Sparrow campaign, they’ll have to account for the slave trade, indigenous extermination, “Late Victorian Holocausts” and every war, genocide and massacre carried out by the US and its proxies in the effort to defeat communism. […]

The 100 million deaths that are perhaps most important to focus on right now are the ones that international human rights organization DARA projected will die climate-borne deaths between 2012 and 2030. 100 million more will follow those, and they will not take 18 years to die. Famine like the human species has never known is in the offing because the free market does not price carbon and oil-extracting capitalist firms have, since the collapse of the USSR, become sovereigns of their own.

Foto: mabro (cc)

Ze weten altijd waar je bent

VERSLAG - Maandagochtend, Den Haag. Ik kom aan bij de media-ingang van de Nuclear Security Summit (NSS). Een paar weken van tevoren had ik me al geregistreerd. Dat betekent: naam, adres, etcetera. Maar ook een brief van je hoofdredacteur, een scan van je perskaart, paspoort en een pasfoto. Allemaal -superhandig- alleen in png of jpg aan te leveren (ook die brief van je hoofdredacteur).

Maar goed, maandagochtend dus. Ik haal m’n perskaart op, en loop richting de security check. Daar moet ik vanaf een blauwe lijn richting een bewaker met camera lopen, die mijn gezicht registreert en matcht met de foto waaronder ik geregistreerd sta. Dan weten ze precies wie er in de veilige zone rondloopt, zeg maar. Het wil bij mij alleen niet zo lukken. Met bril geprobeerd, zonder bril (en dat was lastig, want dan zie ik die hele camera niet en weet ik niet waar ik heen moet kijken), langzaam lopen, sneller lopen. Niets hielp, dus rechtsomkeert en een nieuwe foto laten maken. Na poging 12 lukt het eindelijk herkend te worden door de camera, en mag ik naar binnen. 

Ik had natuurlijk niet de illusie dat mijn privacy iets zou betekenen tijdens de NSS. Maar dat je zo opzichtig geregistreerd wordt zodra je de poortjes doorloopt, was toch wel even slikken. Ik wilde uit privacy-overwegingen de officiële app niet op m’n telefoon zetten, maar zonder kon ik niet op de hoogte blijven van programma-updates en -wijzigingen. Het is namelijk niet zo dat je vanuit de persruimtes zomaar even het World Forum in wandelt. Je moet je (op papier) registreren voor briefings of bilaterale overleggen, waarna je wel (of niet) ingedeeld wordt. Dan verzamel je je in de press gathering area, en wordt je onder begeleiding van een of meerdere medewerkers langs de controleposten van politie/leger naar een zaaltje in het World Forum gebracht. Waar je plaats mag nemen, je vragen stelt, om vervolgens weer onder begeleiding weggebracht te worden. De organisatie weet zo ongeveer ten allen tijde waar je bent.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

‘Stop de liberalisering’

Zo betogen Rens Knegt en Rochus van der Weg op Follow the Money:

Liberalisering en verzelfstandiging zijn in Brussel en Den Haag veelal gemotiveerd vanuit het belang van de consument. Na bijna dertig jaar liberalisering kunnen we niet anders dan constateren dan het niet heeft gebracht wat we hoopten; betere en goedkopere dienstverlening en meer tevreden klanten. Integendeel, de overheid krijgt in toenemende mate weer een grotere rol in de financiële sector en in de energievoorziening. […] Publieke dienstverlening staat geen terugtrekkende overheid toe. Burgers houden politici terecht verantwoordelijk, ook al is er geliberaliseerd, verzelfstandigd en geprivatiseerd.

Flutonderzoek, of flutartikel?

Lezersvraag: Welke conclusies worden er getrokken die je, op basis van het onderzoek, niet kan trekken? En wie maakt de grootste fouten? De NU.nl-reporter, het originele persbericht of de onderzoekers zelf?

Update: Het artikel op NU.nl is aangepast.

Quote du jour | Scheiding der machten

Dit heb je te aanvaarden. Dit is de uitkomst van de scheiding van machten en daar staan wij voor. En je kunt gevoelens hebben over de hoogte van de straf destijds, maar uiteindelijk krijgt hij een straf en dat heb je te aanvaarden.

Des te kwalijker vind ik het dat politici hebben gesuggereerd dat ze het zouden kunnen vertragen of tegenhouden. Politici hebben rechterlijke uitspraken te respecteren en ik vind dat zij dit aan het traject voorafgaande aan deze uitspraak, onvoldoende hebben gedaan. Ik heb het dan over Teeven en de minister-president en een aantal politici hier in de Tweede Kamer.

Vorige Volgende