Closing Time | Never Ending Moment
Des Rocs is een soloproject van New Yorker Daniel Rocco. Hij maakt gitaarrock, zo simpel is het.
Tijdens het Hellenisme kregen de Academie van Plato en de Peripatetische school van Aristoteles gezelschap van nieuwe filosofische stromingen, zoals het Cynisme, de Cyreense School, het Epicurisme en de Stoa. Een andere nieuwkomer was de Skepsis. Hoe zit de werkelijkheid in elkaar? Volgens natuurwetten, zoals de stoïcijnen dachten, of volgens het fundamentele toeval van Epikouros? Was er een onveranderlijke waarheid, zoals Plato en Aristoteles die aannamen, of was er een eeuwig stromende wereld, zoals die waar Herakleitos over sprak? Reden genoeg om te twijfelen. Alle reden tot scepsis. Skepsis Een sceptisch persoon is in ons huidige vocabulaire iemand die kritisch nadenkt over alles wat anderen voor waar aannemen. Die omschrijving past ook prachtig bij de hellenistische Skepsis. Deze skeptici twijfelden namelijk aan alle voorgaande overtuigingen.
Des Rocs is een soloproject van New Yorker Daniel Rocco. Hij maakt gitaarrock, zo simpel is het.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Na de deal van het trio Rutte-Meloni-Von der Leyen met Tunesië over het terugdringen van het aantal migranten naar Europa ging Manfred Weber, leider van de christendemocratische Europese Volkspartij (EVP) deze week ook op bezoek bij de Tunesische dictator Saied. De deal is bepaald niet onomstreden. Beelden van migranten die door Tunesië de woestijn in werden gestuurd hebben tot scherpe reacties geleid. Een gebrek aan draagvlak dreigt voor het nog steeds moeizame en instabiele Europese migratiebeleid. Met alle gevolgen voor de steun van de verantwoordelijke partijen bij de aankomende verkiezingen in Webers thuisland, de deelstaat Beieren, straks in Nederland en volgend jaar in Europa. Voor Weber ook een reden om zich persoonlijk met de zaak te bemoeien. In Beieren, waar op 8 oktober parlementsverkiezingen worden gehouden, kan zittend premier Markus Söder ook wel wat steun gebruiken van zijn partijgenoot Weber. Söder zit in z’n maag met zijn extreemrechtse coalitiepartner Aiwanger die beschuldigd is van antisemitisme, maar zegt van niets te weten (‘het was mijn broer’; van wie heeft hij dat afgekeken?). Maar dit terzijde.
Video’s uit de woestijn
Weber stelt zich ferm op als het gaat om migratie. Hij wil resultaten, zegt hij in een interview met Politico: ‘We hebben het hier over veel geld van de Europese belastingbetalers, en de cijfers moeten omlaag. Ik kan de Europese belastingbetaler niet uitleggen dat we hier zoveel belastinggeld uitgeven als we geen duidelijke resultaten boeken.’ Probleem is dat al dat geld gaat naar een autoritair, racistisch regime dat geen boodschap heeft aan mensenrechten. Saied voert de politieke repressie op tegen alle oppositie in zijn land en is meedogenloos tegenover alle migranten die via zijn land Europa proberen te bereiken. ‘De nieuwste partner van de EU aan de andere kant van de Middellandse Zee voert een campagne van geweld, massale uitzettingen en politieke repressie,’ schrijft Paola Tamma in een uitgebreide reportage uit het Tunesische Sfax. Overigens is er volgens de directeur-generaal van de EU-nabuurschapsafdeling nog geen geld overgemaakt naar Tunesië. Het is volgens hem ook nog te vroeg om nu al een daling in het aantal migranten te verwachten.
COLUMN - De Tweede Kamer moet binnenkort besluiten welke zaken nog afgehandeld kunnen worden zo lang er geen nieuw parlement is gekozen, de zogenaamde niet-controversiële zaken. Een van de lopende zaken is een wetsontwerp over politieke partijen waarin ook een mogelijk verbod is opgenomen. Eind juni belegde de Kamer daarvoor een rondetafelconferentie met experts. Afgaande op de persberichten na afloop kwamen die ook niet met eenvoudige oplossingen of adviezen. Ik neem dus aan dat het wetsontwerp over de verkiezingen heen getild gaat worden en dat een nieuw parlement het misschien pas over een jaar gaat behandelen.
Een weerbare democratie
Dan kunnen de kiezers er dus nog iets over zeggen, zou je denken. Al betwijfel ik of het onderwerp hoge scores gaat halen in de verkiezingscampagne. Waarschijnlijker is dat we er voorlopig niets meer over horen. En dat is jammer, want het gaat hier wel over een wezenlijk onderdeel van de democratie: de vrijheid van burgers om zich rond hun gezamenlijk gedachtegoed te groeperen en vervolgens met een eigen organisatie te streven naar macht om hun programma in praktijk te kunnen brengen. De vrijheid van denken en de vrijheid om gedachten te verspreiden zijn hier in het geding.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
De Britse meidenband The Last Dinner Party timmert pas een paar jaar aan de weg, maar maakt nu al prima gitaarrock.
Ik sta niet alleen in dat oordeel. Ze stonden al op Glastonbury en in het voorprogramma van de Rolling Stones.
ANALYSE - Door Jelke Bethlehem (bijzonder hoogleraar in de survey-methodologie en verbonden aan het Instituut Politieke Wetenschap van Universiteit Leiden).
Op 22 november 2023 zijn er weer verkiezingen voor de Tweede Kamer. Dan wordt er weer volop gepeild. De vraag is of al die peilingen in staat zijn om te voorspellen hoe de uitslag van de verkiezingen eruit zal zien. Hoe accuraat zijn die peilingen eigenlijk? Om wat meer duidelijkheid te krijgen over de nauwkeurigheid van peilingen, kijken we terug naar de Tweede Kamerverkiezingen van 15 maart 2017. Voor die verkiezingen hebben we alle cijfers beschikbaar en kunnen we dus peilingen en verkiezingsuitslag met elkaar vergelijken. Zo kunnen we vaststellen hoe goed de prognoses waren.
Tijdens de verkiezingscampagne in 2017 waren verschillende peilers actief. Het LISS-Panel van de Tilburg University kwam elke dag met een nieuwe peiling. Peil van Maurice de Hond deed het elke week en de Politieke Barometer van Ipsos elke twee weken. De Stemming van GfK en de peilingen van I&O Research en Kantar TNS hadden een lagere frequentie. Al die peilingen beoogden hetzelfde te meten: het stemgedrag als er op dat moment verkiezingen zouden zijn. Peilingen die op hetzelfde moment werden uitgevoerd, zouden dus dezelfde prognose moeten opleveren. Helaas was dat niet het geval.
Gisteren registreerde de Kiesraad twee nieuwe politieke partijen: ‘Nieuw Sociaal Contract’ van Pieter Omtzigt en ‘Algemene Politieke Partij Nederland’. De laatste was ook in 2020 geregistreerd, maar werd na maart 2021 geschrapt omdat geen geldige kandidatenlijst werd ingediend.
Daarmee is het aantal registraties gestegen van 51 naar 53 partijen. Lang niet alle geregistreerde partijen zullen in november meedoen aan de verkiezingen. Pas na 9 oktober zullen weten welke partijen kandidatenlijsten hebben ingeleverd. Het lijkt er wel op dat we dit jaar een wat overzichtelijker stembiljet krijgen dan bij de verkiezingen van 2021.
Afsplitsingen van politieke partijen die in de Tweede Kamer zitten, vormen één oorzaak van versplintering van het politieke speelveld. Een andere bijdrage aan de versplintering komen dan de talloze nieuwe partijen die bij verkiezingen een gooi naar Kamerzetels doen.
Voor een deel zijn dat afsplitsers die als nieuwe partij meedoen (bijvoorbeeld Pieter Omtzigt), een ander deel bestaat uit nieuwe initiatieven. Die het soms wel een aantal verkiezingen achter elkaar weten vol te houden (o.a. Piratenpartij en Jezus Leeft). De vorige verkiezingen (2021) kende een record aan ‘nieuwe’ partijen: 65% van de partijen op het stembiljet was nieuw, in de zin van ‘niet eerder zetels gehaald’.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
The Midnight Special was een muziek- en variétéprogramma dat tussen 1972 en 1981 op de Amerikaanse zender NBC werd uitgezonden, na de populaire Tonight Show met Johnny Carson, de peetvader van allerlei late night praatprogramma’s (van Dave Letterman tot Jimmy Fallon).
TMS viel op door haar live acts. In TV-shows was het gebruikelijk artiesten te laten lip-syncen.
“Ambient jazz guru” Cole Pulice doet dingen met een tenorsax, wat hier ook te zien is. Even 22 minuten gaan zitten voor dit meditatieve stuk, in plaats van emails beantwoorden of scrollen door Instagram, was de suggestie van Pitchfork. En dan klinkt het zowaar niet zo gek als Pulice schrijft dat “listening rituals are forms of magic.”
Kan iets zich herhalen als het steeds verandert? De vier lange nummers van het album Ghosted vinden precies de juiste balans tussen herhaling en verandering, waardoor er een meditatieve cadans ontstaat die tegelijk de oren doet spitsen. Of zoals zij het zelf zeggen: “each tune settles into a deep groove, digging itself via continuous minimal adjustments into an ever-deeper, eternal groove.” Ghosted (2022) is het resultaat van een improvisatiesessie van multi-instrumentalist Oren Ambarchi, (bas)gitarist Johan Berthling and drummer Andreas Werliin.