De aaibare robot

Nao en Pepper zijn duidelijk herkenbaar als robots: gemaakt van glimmend plastic, voorzien van grote ogen die je vriendelijk tot onschuldig aankijken. Ze zijn gemakkelijker te produceren dan robots die sprekend op mensen moeten lijken. De hoogst aaibare Pepper en Nao – onderdeel van een veelbelovend platform voor robot-ontwikkeling – zijn de ideale tussenfase voor mensen om te wennen aan robots. Hele generaties zijn opgegroeid met de Sony Walkman en ook de eerste stereotorens kwamen uit Japanse fabrieken. Japan is in de tweede helft van de vorige eeuw groot geworden met technologie en elektronica. De basis hiervoor werd gelegd aan het eind van de 19e eeuw, toen het land zich openstelde voor techniek uit westerse landen. Die leidende positie op het gebied van consumentenelektronica is grotendeels verloren nadat eind jaren negentig elektronicaproducenten uit Silicon Valley en Korea de markt veroverden. Japan is echter hard op weg om opnieuw een leidende rol te gaan spelen in een nieuwe technologierevolutie, zoals VPRO’s Tegenlicht van 10 mei liet zien. Japan wordt robotland nummer 1. Japanners denken heel anders over robots dan Nederlanders, zo viel op te maken uit de Twitter-reacties van Nederlanders die de Tegenlicht-uitzending bekeken. Wanneer robots te veel op mensen gaan lijken, ervaren westerlingen een gevoel dat als ‘uncanny valley’ bekend staat. We hebben er geen probleem mee om een pop of speelgoeddier te aaien, maar als een androïde – een robot met een menselijke gedaante – vraagt om een ‘hug’ leidt dat tot ongemakkelijke gevoelens. Hoewel westerlingen normaal gesproken geen ziel toekennen aan objecten, hebben ook wij bij het zien van iets wat er uit ziet als een mens de neiging om er menselijke eigenschappen aan toe te kennen. Japanners hebben echter aanzienlijk minder moeite met het geven van een identiteit aan objecten. Het is een element van het Japanse Shintoïsme.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Quote du Jour

Quote du jour | Draagvlak

, door

Uit de pilot van de VO-raad bleek dat veel docenten het plan ondersteunen en de manier hoe het nu gaat als een probleem zien.

Voldoende draagvlak voor de plannen volgens een woordvoerder van het ministerie van OCW. Ondanks dat een meerderheid van de Tweede Kamer tegen de invoering was van het omdraaien van de correctievolgorde bij het eindexamen was, voerde staatssecretaris Sander Dekker deze maatregel toch door. Er waren immers veel docenten die voor omkering. Hoeveel? 17 van de 39 deelnemers aan een pilot van de VO-raad om precies te zijn. Afgezien van dat het niet eens een meerderheid is, kun je bij dergelijke kleine aantallen onmogelijk spreken van een solide draagvlak. Niet gek dat inmiddels al ruim 3500 docenten een petitie tegen deze maatregel hebben getekend.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Studievereniging i.d (cc)

Werkgevers kunnen beter pleiten voor langstuderen

, door

COLUMN - Op Vrij-Zinnig.nl postte Lisa Westerveld, raadslid van GroenLinks voor de gemeente Nijmegen, een vurig pleidooi voor méér langstudeerders.

‘Werkgevers willen universiteit wél op rendement afrekenen’, kopte De Volkskrant (7 mei 2015). In een notitie aan de minister van onderwijs schreven lobbyorganisaties VNO-NCW en MKB-Nederland ontevreden te zijn over de kwaliteit van het onderwijs en instellingen daarom te willen binden aan meer rendementsafspraken. Het aantal hoger opgeleiden moet bovendien omhoog volgens de werkgevers.

Om een aantal redenen loopt de redenering scheef: prestatieafspraken hebben verstrekkende gevolgen, maar leiden niet tot meer kwaliteit. Wanneer bekostiging afhankelijk is van een bepaalde indicator, is het logische gevolg dat de ontvanger de afgesproken doelstelling probeert te halen. Met in sociale sectoren vaak averechtse effecten. We zagen dat in de Verenigde Staten, waar hogere bonussen werden gegeven wanneer toetscijfers hoger waren. Het gevolg? Leerlingen kregen hogere cijfers. Niet door beter onderwijs, maar doordat de norm werd verlaagd. We zien dat nu in het hoger onderwijs: instellingen die worden beoordeeld op het aantal studenten dat binnen een bepaalde tijd afstudeert, halen deze norm door minder streng te beoordelen. En daar wordt het onderwijs niet beter van.

Wanneer werkgevers de kwaliteit van de afgestudeerden daadwerkelijk omhoog willen, kunnen ze beter pleiten voor andere zaken:

Foto: foto:nl.wikipedia.org

Een dagje boem boem boem

, door

OPINIE - Dance festivals in de open lucht zijn populair. De geluidsoverlast blijft zorgen voor klachten van omwonenden en natuurbeschermers.

Het festivalseizoen is weer begonnen. Fijn voor de muziekliefhebbers. Minder plezierig voor omwonenden in de wijde omtrek die urenlang getrakteerd worden op dreunende bassen. En in deze tijd ook nog schadelijk voor de broedende vogels. Protesten en tegenacties (NDSM-terrein Amsterdam-Noord, Zwolle, Leeuwarden, het Soendafestival in Utrecht/De Bilt) halen doorgaans weinig uit. Gemeentebesturen verlenen gemakkelijk vergunningen, maar de daarin gehanteerde geluidsnormen nemen de klachten niet weg. “Niet zeuren” lijkt het antwoord van de organisatoren van de festivals en de meewerkende autoriteiten. “Het is maar een dagje, we zijn zo weer weg.” Natuurlijk is geluidsoverlast erg subjectief. Maar het aantal luidruchtige festiviteiten in de open lucht neemt toe. En het volume neemt niet af. Tot nu toe zijn er ook geen wettelijk vastgestelde grenzen voor de geluidsoverlast van evenementen.

Het verkrijgen van een vergunning voor zo’n festival is overigens geen sinecure, zo blijkt bij navraag naar de gang van zaken bij het Soendafestival waar de Gemeente De Bilt verantwoordelijk voor blijkt te zijn. De organisatoren moeten zelf een inschatting van de geluidsbelasting maken. De aanvrage wordt door de Omgevingsdienst, een extern bureau voor milieumetingen, beoordeeld en van advies voorzien. De burgemeester beslist uiteindelijk. Omwonenden van de Ruigenhoekse polder maken al jaren zonder succes bezwaar tegen het festival. Een van de redenen is de verstoring van vogels in het broedseizoen. De burgemeester van de Bilt zag ook voor dit jaar ondanks uitspraken van de gemeentelijke adviescommissie voor bezwaarschriften en de Nationale Ombudsman geen reden om een vergunning te weigeren. Volgens de omwonenden moet de burgemeester maar eens duidelijk maken welke reden hij heeft om die vergunning wél te geven na afweging van alle belangen.

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Waan van de dag

SG-café dinsdag 19-05-2015

, door

Dit is het Sargasso-café van dinsdag 19-05-2015. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.

Closing Time | I see a Darkness

, door

Laat u niet bedotten door het vrolijke deuntje en de maffe video. Bonnie ‘Prince’ Billy’s ‘I see a Darkness’ is een mistroostig lied over de kanten van onszelf die we liever niet laten zien.

Well, you’re my friend, and can you see?
Many times, we’ve been out drinking;
Many times we shared our thoughts.
But did you ever, ever notice, the kind of thoughts I got?
Well, you know I have a love; a love for everyone I know.
And you know I have a drive, to live I won’t let go.
But can you see its opposition, comes rising up sometimes?
That its dreadful imposition, comes blacking in my mind?

And then I see a darkness…

Quote du Jour

Quote du Jour | Trigger warning

, door

Given that the difficult and potentially triggering material we teach must not be abandoned because it’s timeless, provocative, germane, or simply canonical by accident of history—and given that a trigger warning can actually open up a discussion of material with which students have an initially low comfort level—we simply can’t dismiss student calls for trigger warnings. We have to take them seriously, not because literature (or life) needs a censor or students need to be coddled, but because being more acutely aware of how students are responding to challenging material is just better and more responsible pedagogy

Waan van de dag

Van Baalen vindt democratie maar onnodig

, door

In een interview over TTIP meent van Baalen dat we wel ‘kunnen wachten tot Sint Juttemis’ voordat het democratische vraagstuk eindelijk geregeld is. ‘Het is goed dat marktwerking voorop loopt’.

Die burgers moeten niet zeiken. Het bedrijfsleven zet de normen wel voor ons neer. De politiek loopt daar slaafs achteraan.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Vorige Volgende