Zoekresultaten voor

'holocaust'

Foto: Der Grossmufti von Palästina vom Führer empfangen. Der Führer empfing in Gegenwart des Reichsministers des Auswärtigen von Ribbentrop den Grossmufti von Palästina, Sayid Amin al Husseini, zu einer herzlichen und für die Zukunft der arabischen Länder bedeutungsvollen Unterredung. 9.12.41 Presse Hoffmann copyright ok. Gecheckt 15-11-2022

Damals wie Heute

BRIEF - Beste Hans Jansen,

Leuk stukje weer op GeenStijl. Denk nu niet dat ik in de val ga trappen en lange geschiedkundige verhandelingen over de Wannsee-conferentie ga schrijven om je ongelijk aan te tonen, want de kleine Leute die GeenStijl lezen, willen dat allemaal toch niet lezen en nog minder geloven.

Luister, Jansen. Je bent beoogd Europees parlementslid voor een partij die het Marokkanenprobleem in de Tweede Kamer heeft geagendeerd. Dat verschrikkelijke woord is in het Duits Marokkanerfrage. Ik zou als ik jou was, voordat ik begon over wie toch de Endlösung der Judenfrage zou hebben veroorzaakt, eerst bedanken voor de twijfelachtige eer om voor de PVV naar Brussel te gaan.

Want kijk eens, Jansen. Je hoort bij een partij die de islam minachtend een woestijngeloof noemt. In het Duits is woestijngeloof Wüstenreligion. Het Duits, dat ook de termen Waldvolk en Wüstenvolk kent. Dus als ik jou was, zou ik voordat ik over de Groot-Moefti van Weetikveel begon, me eerst met het grootst mogelijke misbaar distantiëren van deze eenmansclub.

Snap je, Jansen, je maakt deel uit van een beweging die alle malheur van de kleine man ophangt aan één minderheidsgroep. De moslims, en in het bijzonder de Marokkanen, worden voorgesteld als zijnde het grootste ongeluk dat ons land heeft getroffen. Ongeluk is in het Duits Unglück. Tsja. Je weet al waar dit naartoe gaat, natuurlijk. Dus als ik jou was, zou ik voordat ik over de schuld van de moslims aan de grootste misdaad in de geschiedenis begon, eerst alle documenten die jou aan de PVV zouden kunnen koppelen, verbranden en de as door de WC spoelen, met een fikse scheut gootsteenontstopper er achteraan.

Foto: Israel Defense Forces (cc)

Nieuwe feiten over het doodschieten van de twee Palestijnse jongens op Yom al-Nakba

Toch nog maar even terugkomen op de dood van Nadim Nuwara en Mohammed Abu Thaher. Dat waren de twee jongens van 16 en 17 jaar die op 15 mei, Yom al-Nakba, werden doodgeschoten bij Beitunia, tijdens – of eigenlijk in de marge van – een demonstratie en confrontaties met de Israëlische troepen.

De zaak heeft veel aandacht gekregen, omdat bewakingscamera’s van het gebouw waarvoor de jongens werden gedood, registreerden dat ze werden neergeschoten op een moment dat er volstrekt geen confrontatie met de Israëli’s meer plaatsvond en dat de jongens op geen enkele manier militairen of wie dan ook bedreigden. Het was te verwachten dat de pers dit zou oppikken – en zijn tenslotte steeds vaker berichten dat trigger happy militairen jonge Palestijnen doden (denk bijvoorbeeld aan het recente Amnesty-rapport dat 22 gevallen beschrijft).

En zo was het ook evenzeer te verwachten dat Israël in alle toonaarden zou ontkennen dat het schuld heeft aan de dood van Nadim en Mohammed. Israël gebruikt op alle mogelijke manieren geweld tegen Palestijnen. Geweld dat erg vaak volkomen ongerechtvaardigd is, maar niettemin op alle mogelijke manieren wordt toegedekt. Er is namelijk niets dat de Israëli’s zo haten als neergezet worden als daders en geweldplegers, in plaats van afstammelingen van Holocaustslachtoffers die worden achtervolgd door Palestijnse en Arabische ’terreur’.

Foto: James Barwell (cc)

Zeu’n zot geweld da valt zeumaor nie stille

COLUMN - Ik moet deze dagen vaak aan die tekstregel van Ivan Heylen uit De wilde boerndochtere denken. Vrij vertaald: zo idioot veel geweld houdt niet ineens op. Alleen hebben mijn gedachten weinig te maken met lustgevoelens voor losbandige plattelandsvrouwen. Was dat maar zo.

We hebben gezien hoe Wilders zijn kiezers besodemietert. Het hielp niet. We hebben gezien wat voor twijfelachtige figuren de partij aantrekt. Het hielp niet. We hebben gezien hoe hij omroepen boycotte die hem niet naar de mond praatten. Het hielp niet. We hebben gezien hoe zijn tweede man de hele geschiedenis wil herschrijven naar blank-suprematistisch model. Het hielp niet. We hebben gezien hoe ze dwepen met NSB-symboliek. Het hielp niet. We hebben neonazi’s gezien op de Koekamp. Het hielp niet. We hebben gezien hoe hij samenwerkingen aan is gegaan met SS-herdenker Filip Dewinter, en met de partij van Holocaustbagatelliseerder Jean-Marie Le Pen die vandaag ebola voorstelt als oplossing van het immigratieprobleem. Het hielp niet. We hebben gezien hoe hij een meute getrouwen opzweept tot het scanderen van MINDER, MINDER Marokkanen. Het hielp niet. We hebben gezien hoe de eerste persoon in Nederland die kritische vragen stelde aan Wilders, met de dood werd bedreigd. Het hielp niet. (En ik ga niet naar al die voorbeelden linken want ook dat helpt niet.)

De rest van de Nederlandse politiek en de gehele pers stond erbij en keek ernaar. We moesten maar niet al te hard van leer trekken tegen Wilders. Dat zou hem alleen maar helpen, en het was een heel gewone man met heel gewone ideeën, en al die vergelijkingen met de Tweede Wereldoorlog klopten niet, en we moesten de problemen benoemen, en die dingen moeten toch kunnen worden gezegd, en laten we nou eerlijk zijn – er is ook een probleem met Marokkanen.

De historische achtergrond van het wantrouwen tussen Oost- en West-Oekraïne

The Daily Beast:

Although polls show that most Ukrainians want their country to stay united, historical grudges continually conspire to drive them apart. Whether the vote in a rump referendum over the weekend genuinely reflected public opinion in the eastern-most regions is doubtful. But Kiev in the west and Donetsk in the east aren’t just soccer rivals, after all. Easterners vividly recall how a leader from the west sided with Nazi Germany in World War II. But there are just as many Ukrainians who remember that Soviet agricultural policies led millions to starve to death in the 1930s, a mass murder that a 2006 law officially recognized as genocide.

The most common epithet thrown around Donetsk to describe the current government in Kiev and its supporters is “Banderovtsi”—“followers of Stepan Bandera”—a Ukrainian nationalist politician who worked with the Nazis to help them invade the Soviet Union, hoping to secure an independent Ukraine in the process.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Geen bal op tv | Inglourious Basterds

COLUMN - Gisteren had ik een tartette framboise meegenomen van de bakker om te vieren dat we in vrijheid leefden. Leek me een mooie manier om mijn zoon te laten weten dat dit niet zomaar een dag was. Maar om aan een vierjarige uit te leggen wat Bevrijdingsdag is, is nog niet zo gemakkelijk. Want leg eerst maar eens uit wat vrijheid precies betekent aan iemand die niet weet wat oorlog is. En leg maar eens uit wat oorlog precies is aan iemand die nog maar amper kan bevatten wat dood zijn betekent. 

Toen ik ‘m uitlegde dat in een oorlog landen tegen elkaar vochten, zei hij dat landen niet kunnen vechten. Waarop ik ‘m vertelde dat de bazen van de landen hun mensen tegen elkaar laten vechten. Dat leek hij te begrijpen. Maar later die dag zei hij dat de ouders van een klasgenootje hadden verteld dat landen geen baas kunnen hebben. Dan zijn het waarschijnlijk anarchisten, zei ik. Toen wij tijdens Bevrijdingspop een ander klasgenootje van ‘m tegenkwamen, fluisterde mijn zoon tegen mij dat ik aan dat jongetje moest vragen of hij wist dat de oorlog voorbij was.

Het enige wat hij heeft om te begrijpen wat oorlog is en vrijheid is, zijn mijn woorden en zijn eigen verbeeldingskracht. En mijn woorden zijn beperkt. Want ik heb geen zin om ‘m van alles op de hoogte te brengen. Nu ik een zoon van vier heb, begrijp ik dan ook beter wat Roberto Benigni voor ogen had toen hij La Vita è Bella maakte. Destijds vond ik het een volkomen belachelijke film die een lachertje maakte van de gruwelijkheden van de Holocaust. Eigenlijk vind ik dat nog steeds. Want je kunt de Holocaust onmogelijk verbergen en iedere poging dat te doen, voelt bijna als een ontkenning, maar als vader van een zoon van vier, begrijp ik de wens om dat wel te doen.

Foto: Israel Defense Forces (cc)

HRW: Israël schiet in het wilde weg burgers dood in Gaza

ACHTERGROND - Human Rights Watch heeft afgelopen week een boekje open gedaan over de manier waarop Israël in de Gazastrook ongewapende, vreedzame burgers doodschiet in de zogenaamde ‘no go-zone’, een strook van enkele honderden meters breed binnen de Gazastrook, gemeten vanaf het grenshek.

In deze strook ligt volgens de VN 35% van het landbouwgebied van de Gazastrook. Het is dus niet onbegrijpelijk dat de bewoners van Gaza de neiging hebben zich daar op te houden. De no go-zone zou overigens na het bestand dat Israël in 2012 met Hamas overeen kwam, worden afgeschaft, maar deze afspraak behoort tot de lange lijst van afspraken waaraan Israël zich nooit heeft gehouden.

Human Rights Watch citeert cijfers van de VN wanneer het zegt dat sinds begin januari 2014 vier mensen zijn doodgeschoten en 60 gewond (in heel 2013 waren dat vijf doden en eveneens 60 gewonden). Zelf onderzocht HRW zeven gevallen, waaronder de vier met dodelijke afloop.

Die vier betroffen een middelbare scholier die aan het picknicken was, een geestelijk gehandicapte vrouw van middelbare leeftijd die was verdwaald, een man die hertjes fotografeerde en een andere man die puin verzamelde dat zou kunnen worden hergebruikt in de bouw. Onder de gewonden waren twee journalisten en twee demonstranten die olijfboompjes aan het planten waren. Geen van de slachtoffers was betrokken bij een militaire operatie (iets wat ook Israël nooit heeft beweerd). Sara Leah Whitson, de directeur Midden Oosten van Human Rights Watch, noemde het ‘verschrikkelijk’ dat Israël mensen zomaar neerschiet, alleen omdat ze een denkbeeldige lijn overschrijden.

Foto: Francois de Halleux (cc)

Vijftig tinten racisme

OPINIE - Racisme bestaat in diverse kleuren. Dat betoogt, vrij vertaald, Volkskrant-columnist Jonathan van het Reve dit weekend in zijn artikel ‘Racisme, hoe bedoelt u?’.

Volgens hem heb je racisme en racisme, het ene verwerpelijker dan het andere. En niet alles wat racisme wordt genoemd, ‘verdient’ die titel. Hij pleit voor een aanscherping van de definitie en oppert alvast een driedeling: ‘Volracisme’: bepaalde etnische groepen zijn inferieur en moeten daarom minder rechten hebben.

‘Halfracisme’: bepaalde etnische groepen zijn inferieur maar moeten wel dezelfde rechten hebben.

‘Nationaalracisme’: bepaalde etnische groepen moeten minder rechten hebben omdat ze hier ‘niet horen’- niet omdat ze als ‘ras’ inferieur zouden zijn.

Religiekritiek (‘weg met de islam’) of xenofobie (‘ik vreet geen couscous’) is volgens hem geen racisme, kwetsen op basis van etniciteit (‘mof’, ‘nikker’) evenmin. Grapjes over Chinezen noemt hij ‘stereotypisme’.

Ik vind zijn betoog een verademing. Eentje die de soms loeiharde discussies, ook hier op Sargasso, een grote stap verder kan brengen.

Bekijk bijvoorbeeld eens de bijna 200 reacties (waaronder ook enkele van ondergetekende) onder het recente artikel ‘Hollandse namen’. Het gaat – van beide zijden – van dik hout zaagt men planken. De beschuldigingen van racisme zijn niet van de lucht en de aangevallenen (onder wie ondergetekende) verweren zich soms emotioneel.

Foto: Mr Hicks46 (cc)

Wie zijn wij eigenlijk?

ACHTERGROND - In de publiciteit is aandacht voor het jongste boek van Abram de Swaan, ‘Compartimenten van vernietiging’. Het gaat over genocidale regimes en hun daders. Miljoenen mensen zijn omgebracht, vooral door de eigen regeringen. De Swaan puzzelt over de daders.

Hannah Arendt en Harry Mulisch waren in Jerusalem, bij het proces tegen Eichmann. Arendt sprak over de ‘banaliteit van het kwaad’; ook Mulisch verbaasde zich over de vlakheid, de raadselachtige leegte van de verantwoordelijke voor de massatransporten naar de vernietigingskampen.

Het begrip ‘banaliteit van het kwaad’ is Arendt behoorlijk kwalijk genomen. Daar zit wel iets in: het kwaad heeft niets banaals, dat is onmetelijk, verschrikkelijk, onbevattelijk. Het zijn de daders, die soms banaal zijn en daardoor intrigerend zijn, meent Abram de Swaan.

Hij vertelt in zijn boek en interviews over het beroemde experiment over gehoorzaamheid van Stanley Milgram. Het gaat om een taal-experiment: een proefpersoon moet woorden leren en krijgt een schok als hij een fout maakt. De proefpersoon is een toneelspeler en kermt realistisch. Het echte object is de persoon, die de schok moet toedienen en het onderzoek is gericht op zijn conformisme. Het gaat om ‘Befehl ist Befehl’ en soortgelijk ontduiken van verantwoordelijkheid.

Het onthutsende van het experiment was dat circa twee derde van de proefpersonen schokken toediende tot 450 volt, waarvan de proefpersoon kon veronderstellen dat deze potentieel dodelijk waren. Maar De Swaan volgt Milgram in zijn belangstelling voor de ongehoorzamen, toch nog wel een derde van de deelnemers.

Foto: Hadar Naim (cc)

Likoedleider zag geen probleem in ontmoeting met delegatie Vlaams Belang

De Israëlische Likoedpartij zoekt openlijk toenadering tot extreemrechtse Europese partijen.

Ofir Akunis, staatssecretaris onder premier Netanyahu en een belangrijke jongere leider van de Likoedpartij, heeft vorige week in het Bureau van de premier (in feite het ministerie van Netanyahu en van hemzelf) een ontmoeting gehad met een delegatie van de Belgische ultrarechtse partij, Vlaams Belang, die Israël bezocht. De delegatie stond der leiding van de partijleider, Filip de Winter.

Vlaams Belang wordt, net als de Franse Parti National van Marine le Pen, geacht antisemitisch te zijn. De Belgische Joodse gemeenschap mijdt om die reden elk contact met de partij. De overige Belgische partijen houden een ‘cordon sanitaire’ in stand rondom Vlaams Belang.

Maar Akunis maakte geen geheim van de ontmoeting. Op zijn Facebookpagina vermeldde hij de bijeenkomst, begeleid door een foto. Hij deed dat zonder het maken van excuses en ‘zonder er eromheen te draaien,’ zoals hij schreef.

De bijeenkomst was georganiseerd door de kolonisten Gershon Mesika en Yossi Dagan, de leider en plaatsvervangend leider van de ‘Regionale Raad voor Samaria’, het overkoepelende orgaan van de nederzettingen in het noordelijke deel van de bezette Westoever.

Mesika en Dagan, die beiden activisten zijn van de rechtervleugel van de Likoedpartij, hadden de delegatie van Vlaams Belang vooral aangeprezen omdat Vlaams Belang voorstander is van de kolonisatie van de Palestijnse gebieden en tegenstander van enigerlei boycot van Israël of de nederzettingen. Om dezelfde reden brachten Mesika en Dagan in 2010 ook al de leider van de extreem-rechtse antisemitische FPÖ (Freiheitslichen Partei Österreich), Heinz-Christian Strache naar Israël.

‘Zeven misconcepties over het communisme’

Niet dat ik een communistische heilstaat snel gerealiseerd zie worden, maar dit stuk biedt niettemin een aardig perspectief.

Relevant gedachtenvoer:

Whatever one’s assessment of the crimes committed by Communist leaders, it is unwise for capitalism’s cheerleaders to play the body-count game, because if people like me have to account for the gulag and the Great Sparrow campaign, they’ll have to account for the slave trade, indigenous extermination, “Late Victorian Holocausts” and every war, genocide and massacre carried out by the US and its proxies in the effort to defeat communism. […]

The 100 million deaths that are perhaps most important to focus on right now are the ones that international human rights organization DARA projected will die climate-borne deaths between 2012 and 2030. 100 million more will follow those, and they will not take 18 years to die. Famine like the human species has never known is in the offing because the free market does not price carbon and oil-extracting capitalist firms have, since the collapse of the USSR, become sovereigns of their own.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Politiek Kwartier | Hitler is onder ons

COLUMN - Veel erger dan de vergelijking met Hitler maken, is deze tot taboe verklaren.

“Min-der! Min-der! Min-der!” scandeert de zaal in reactie op de vraag van de blonde leider.

Eerder had Geert Wilders aangekondigd dat hij iedereen die hem met Hitler vergelijkt voor de rechtbank zal dagen. Ook in ‘linkse kringen’ is deze vergelijking not done, taboe. Maar dan is er altijd nog het buitenland.

Moraal van het verhaal: wie niet graag met Hitler vergeleken wordt, moet beginnen zich anders dan Hitler te gedragen.

Te makkelijk, wordt dan gezegd.

Bovendien is er nu eenmaal veel overlast van Marokkanen, en dat moet je gewoon kunnen benoemen.

Maar… dit werd ook al lang voor de opkomst van Wilders door links en rechts erkend. De cijfers liegen niet. Misstanden als criminaliteit, werkloosheid, vrouwenonderdrukking en homohaat komen bij Marokkanen inderdaad veel vaker voor. Voor dat besef hebben we Wilders nooit nodig gehad. Het is een zorg voor links en rechts.

Maar tegelijkertijd blijft in Nederland de kans groter slachtoffer te worden van een criminele autochtoon dan van een Marokkaan, een islamiet, of willekeurig welke andere groep.

De problemen scherp benoemen is dan ook niet wat Wilders doet. Wilders verlegt juist de aandacht van de echte problemen naar niet ter zake doende kenmerken. Zoals afkomst en geloof. Dat is zijn werk.

Foto: mystic_mabel (cc)

PGGM heroverweegt besluit over Israëlische investeringen, adviseurs waren ‘pro-Palestijns’

ACHTERGROND - Onder invloed van een zeer aanwezige pro-Israëllobby, heroverweegt PGGM zijn eerdere besluit te desinvesteren in vijf grote Israëlische banken.

Was dit te verwachten? Onlangs besloot het pensioenfonds PGGM om zijn investeringen terug te halen uit de vijf grootste Israëlische banken, omdat die de bouw van de illegale nederzettingen in de door Israël bezette gebieden financieren. Maar nu gaat het Pensioenfonds Zorg en Welzijn, PFZW, dat ressorteert onder PGGM, dit besluit ‘zeer uitgebreid doorlichten’. De directeur van PGGM, Peter Borgdorff, bevestigde dit tegenover het magazine IPE.

En waarom gaat PGGM de zaak nu opnieuw tegen het licht houden? Omdat er protesten zijn gekomen van de Joodse lobby en de daarmee verbonden fundamentalistische organisaties als Christenen voor Israël en de kleine christelijke partijen in de Tweede Kamer. PGGM-bestuurders zijn geschrokken van de reacties. En ‘in de nasleep van het besluit’ om geld terug te halen uit de Israëlische banken, zoals het nu heet, bleek ineens dat de adviseurs van PGGM niet deugden.

Het bleek namelijk dat voorzitter Gert van Dijk van de PGGM-raad ook lid was van het pro-Palestijnse ICCO. Cees Flinterman, lid van de ethische raad van PFZW, bleek lid te zijn van The Rights Forum en van het Steuncomité van het Russell Tribunal on Palestine, die er beide van worden beschuldigd een anti-Israëlagenda te hebben. En tenslotte bevestigde PGGM-directeur Borgdorff op zijn blog dat ‘pro-Palestijnse’ organisaties zoals Cordaid, ICCO, IKV PaxChristi, Oxfam Novib, al jaren lobbyen bij het pensioenfonds en dat PGGM de pensioenen verzorgde voor sommige van deze organisaties.

Vorige Volgende