Een tijdje geleden vroeg mijn zoon aan mij hoe lang een mug leeft. Dat wist ik niet. Ik besloot het op te zoeken op mijn telefoon. Nadat ik het woordje ‘hoe’ had ingetikt, maakte Google mijn vraag af met de woorden ‘lang leeft een mug’. Google had mij afgeluisterd. Ik was min of meer geschokt. Zij het ook weer niet zo erg dat ik alle banden met Google brak. Inmiddels zijn we een maand of twee verder en valt het me tegen dat Google mijn gedachten nog niet kan lezen. “Als je een kikker in een pan stopt en je doet het vuur aan, dan zal de kikker blijven zitten en zich laten dood koken”, zei iemand in de documentaire ‘Terms and conditions may apply’ over de kleine lettertjes die bedrijven als Google en Facebook in hun Terms & conditions opnemen om steeds meer van onze privacy af te kunnen snoepen. Nu is het verhaal over de kikker en het kokend water een hardnekkige mythe (alleen een kikker die levensmoe is, zal in het pannetje blijven zitten), maar iets hoeft nog niet waar te zijn om als metafoor te kunnen werken: beetje bij beetje permitteren die bedrijven zich meer, zodat wij er niets van voelen. Daartoe aangemoedigd door de (Amerikaanse) overheid die, onder het mom van terrorismebestrijding, zich laaft aan alle data die wij voortbrengen. En wij blijven met z’n allen lekker in de pan zitten. Soms, als Facebook ineens besluit dat alles wat eerst privé was nu openbaar is, dreigen we eventjes uit de pan te springen. Maar als Facebook zich daar vervolgens niets van aantrekt, stappen we er weer terug in. Verslaafd aan het gemak.
GooMar is een Franse producer met een liefde voor jaren twintig/dertig swing en hiphop, die hij hierboven op wonderlijk harmonieuze manier door elkaar werkt. Meer op SoundCloud. Goomar is overigens slang voor gangsterliefje, mocht u zich dat afvragen.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
ANALYSE - Na de teleurstellende ervaring eerder deze week kunnen we wel een opsteker gebruiken. Maandag verscheen het concept verkiezingsprogramma (pdf) van de PvdA. Wat gaan die met het klimaat doen?
De inleiding van hoofdstuk 4 (Welvarende samenleving: duurzame, sterke en sociale economie) bevat twee relevante paragrafen.
Een van de grote opgaven van de 21ste eeuw is de energietransitie, de overgang naar een nieuw en houdbaar energiesysteem. Deze radicale omschakeling is noodzakelijk om de klimaatverandering te beperken, om een stabiele energiebasis voor de lange termijn te verkrijgen, en uit geopolitieke overwegingen. Maar ook om economisch vitaal te blijven. Wij willen tempo maken, omdat het welslagen van de energietransitie een enorme kwaliteitssprong zal betekenen voor de Nederlandse economie en samenleving, en tienduizenden extra banen zal opleveren. Een land dat zijn toekomstige energiesysteem tijdig op orde heeft, profiteert van de voorhoedepositie. Dat geldt ook voor de overstap naar een circulaire economie die de verspilling van grondstoffen en water minimaliseert. Wie treuzelt, benadeelt zichzelf. Daarom moet de uitvoering van het Klimaatakkoord van Parijs snel op gang komen. Juist in de komende vijf jaar moeten de belangrijkste besluiten worden genomen om het doel van een klimaat-neutrale economie uiterlijk in 2050 te kunnen realiseren.
De Tweede Kamer heeft de regering gevraagd de termen allochtoon en autochtoon te herzien. Sociologen Arjen Leerkes en Jaco Dagevos van de Erasmus Universiteit Rotterdam leggen op de website Sociale Vraagstukken drie keuzes voor: afschaffen, hernoemen of herdefiniëren? In een poll kun je behalve stemmen ook alternatieven aandragen.
De Tweede Kamer nam op 17 maart 2016 een motie aan waarin de regering wordt verzocht ‘om de beleidstermen westerse en niet-westerse allochtoon en autochtoon te herzien’. De motie vloeit voort uit een al langer lopend debat over de voor- en nadelen van hoe de Nederlandse overheid de etnische herkomst meet, en over de terminologie waarmee herkomstgroepen worden aangeduid. Vooral de term ‘allochtoon’ wordt in toenemende mate als stigmatiserend ervaren.
Wij zien drie opties om de terminologie te herzien: ‘afschaffen’, ‘hernoemen’ en ‘herdefiniëren’. Maar eerst, wat vinden allochtonen er zelf van? Daarvoor kijken we naar nog niet eerder gepubliceerde cijfers.
In de SCP-onderzoeken Survey Integratie Minderheden 2011 en Survey Integratie Nieuwe Groepen 2009 is aan mensen die volgens de huidige definities tot de allochtonen worden gerekend gevraagd of zij zichzelf ook zien als ‘allochtoon’. Het betreft negen ‘niet-westerse’ herkomstgroepen, en één ‘westerse’ herkomstgroep (Polen). Zie onderstaande tabel (klik voor groter beeld).
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Dit is het Sargasso-café van woensdag 26-10-2016. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
COLUMN - ‘Hoe vrijhandel een vies woord werd,’ kopte de Volkskrant vorige week. In het artikel kregen de critici van CETA, TTIP en TTP onderuit de zak: ‘Velen stellen zich niet meer open voor de wereld maar sluiten zich ervoor af. Zij zien haar niet als bron van welvaart maar als bedreiging. Vrijhandel en globalisering zijn scheldwoorden geworden. Grenzen dicht en luiken dicht.’
Oeps. Daar werd heel GroenLinks – een partij die niet vreselijk hecht aan nationale grenzen – zonder pardon in het kamp van de eng-nationalisten geparkeerd. Ook de VVD en D66 hanteren dit frame om het verzet tegen de aankomende internationale handelsverdragen te bagatelliseren.
De argumenten van veel tegenstanders zijn echter van een andere orde: zij vinden dat CETA en TTIP teveel ruimte geven aan multinationals. De verdragen scheppen voor multinationals een level playing field: ze kunnen zich grosso modo overal hetzelfde gedragen. Maar dat gaat evident ten koste van lokale producenten, die nu vaak al moeite hebben zich stand te houden, en van met moeite tot stand gekomen nationale milieu- en arbeidsregels.
Dat CETA een variant bevat van het alom verguisde ISDS, een internationale instantie die geschillen tussen multinationals en nationale overheden moet beslechten zonder tussenkomst van een rechter, in het geheim, zonder transparantie, en zonder mogelijkheid van beroep – is de ultieme steen des aanstoots. Ook het verzet van Wallonië concentreert zich daarop. ‘We weten totaal niet hoe het ISDS zal uitpakken,’ zei de Walloonse premier, ‘en we hébben toch al gerechtshoven?’ Echte gerechtshoven, waarin – anders dan bij het ISDS – de multinationals die in het geding zijn, zelf geen zitting hebben. Dat is toch een voorwaarde wanneer je onafhankelijke uitspraken wilt garanderen…
Je kan erop wachten, want onzin komt nooit alleen. Nee, het neemt z’n vriendjes mee. Een paar dagen geleden verscheen het verhaal van een moeder die haar jongste kind niet had laten inenten. Dat leverde, zacht gezegd, wat kritiek op (zie bijvoorbeeld hier en hier). Maar dat was blijkbaar niet voldoende voor LINDA om voorzichtig te zijn met het onderwerp en het blad presteert het vandaag om het volgende artikel op haar site te plaatsen, geschreven door Suzette Hermsen, dit keer vermomd als een weinig kritisch interview met de moeder van een “vaccinatieslachtoffertje”.
Vooropgesteld, een kind verliezen is als ouder waarschijnlijk het ergste wat je kan meemaken. En natuurlijk zoek je als ouder naar oorzaken, en is het frustrerend als die niet gevonden worden. Het is een krachtig verhaal, een moeder die haar kind “verloren heeft aan een vaccinatie”. Althans, dat maakt de LINDA ervan, want later in het artikel blijkt dat dat eigenlijk helemaal niet vaststaat, sterker nog, onwaarschijnlijk is.
En er is wel meer mis met het stuk. Laat ik het eens doorlopen. Het verhaal begint redelijk genoeg, met een beschrijving van de gebeurtenissen. Maar in de derde paragraaf gaat het mis.
Door een arts wordt officieel vastgesteld dat het kleine ventje is overleden aan een ademstilstand veroorzaakt door de vaccinatie. “Via de media moesten we uiteindelijk horen dat er nog twee andere kindjes waren overleden en dat de vaccinatie uit de handel was genomen.”
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Klik op bovenstaande knop en er is 37 minuten lang helemaal niks aan de hand. Dankzij vibrafonist Dave Pike, die het op dit album bij de marimba houdt. Eerste nummer: Herbie Hancock op een behoorlijk relaxed orgeltje.
Vorig jaar kromp Ruslands bruto nationaal product met 3.7%, de koopkracht met 10%.
Het Kremlin doet net alsof er niks aan de hand is, maar haalt haar geld uit haar reservefondsen om de gaten in de begroting af te dekken, en die fondsen slinken rap.
Had ze in september 2014 nog $91.7 miljard achter de hand, twee jaar later is daar nog slechts $32.2 miljard van over. De verwachting is dat dit bedrag eind dit jaar gehalveerd zal zijn, stelt Sijbren de Jong.
Bill Kristol poseert graag als het intellectuele geweten van conservatief Amerika, degene die de mantel van William F. Buckley heeft opgenomen.
Hij is tevens medestichter van the Project for a New American Century, verzorgde in die hoedanigheid mede de ideologische munitie voor de neoconservatieve regering van George W. Bush, en ontdekte Sarah Palin voor John McCain (een geweldige vonst, vond ‘ie destijds zelf).
Inmiddels is ‘ie zich doodgeschrokken over Trump, al wil ‘ie nog steeds niet toegeven dat Trump de natuurlijke uitkomst is van krachten die de Republikeinse partij al decennialang heeft lopen bespelen, noch zijn eigen rol daarin.
In het politieke ontbijtprogramma van ex-senator Joe Scarborough (Republikein, maar centristisch) en Mika Brzezinski (de dochter ván) barst Kristol bijna in huilen uit, zo geterd is ‘ie dat zijn gastvrouw hem niet weg laat komen met het frame dat de verkiezing van Trump een uitglijder van de partij is.
De presentatoren nemen hem echter niet in dank af dat hij hen voor de voeten werpt zelf ook stroop om Trumps mond gesmeerd te hebben, toen het nog leek dat hij aan het winnen was (want je wil zo’n gast niet teveel afstoten, dan komt ‘ie niet meer in je show).