De hele voorpagina, en dan ook nog eens twee volledige pagina's ín de NRC-wetenschapsbijlage, besteed aan één enkel boek. Dat moet dan wel een héél goed boek zijn. Welnu, het ging afgelopen zaterdag om: Seks. Een leven lang leren. Dat is volgens recensent Sander Voormolen een boek 'dat eigenlijk iedereen zou moeten lezen'. Dat boek heeft vast een berg onthullingen te bieden. En ja hoor, de kop boven de recensie luidt: 'Wat je nog niet wist over seks'. En de onderkop vermeldt dat de seksuele opvoeding in Nederland 'vol mythen en misvattingen' zit. De lezer zit er klaar voor! Het is verstandig om bij zo'n ruime presentatie en opzwepende introductie te starten met een sterk voorbeeld. Voormolen opent met: Simpele vraag: door welk mechanisme wordt de vagina van een vrouw vochtig bij seksuele opwinding? Studenten geneeskunde en psychologie, zelfs specialisten in opleiding moeten het antwoord vaak schuldig blijven. Laat staan dat gewone mensen er enig benul van hebben. Dat is een belangrijke tekortkoming van de seksuele opvoeding, schrijven arts-seksuoloog Rik van Lunsen en en psycholoog en seksuoloog Ellen Laan in hun indrukwekkende boek....
NIEUWS - De grootste partij van Noord-Ierland, Sinn Fein, wil na Schotland nu ook zo snel als mogelijk een referendum over onafhankelijkheid.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
OPINIE - Even kort:
In de peiling van I&O research van gisteren hebben D66, GL, SP, PvdA, CU en PvdD samen 76 zetels.
Zeker, het is een uitbijter. Maar ook geen grote uitbijter. Slechts een lichte verschuiving.
Stel nu dat dit gewoon de uitslag zou zijn. En er komt zo’n kabinet. PVV, VVD en CDA in de oppositie. Samen met 50+, SGP, Baudet, Kuzu van Denk, Sylvana en Ancilla van de PP, die er ook allemaal zijn. De PvdA zit wel in het kabinet, maar gedecimeerd.
Dan breekt er wel een nieuw tijdperk aan.
De kans is natuurlijk niet zo groot maar zo vlak voor de verkiezingen mag je dromen.
ANALYSE - Aanstaande woensdag mag u weer kiezen. Gaat u links of rechts stemmen? In een goed functionerende democratie, waarin links en rechts met elkaar in evenwicht zijn, zijn beide keuzes te rechtvaardigen. Door de dominantie van rechts de laatste jaren is dat nu niet meer zo.
De verschuiving naar rechts wordt veroorzaakt door de verschillende manier waarop rechts en links in de politiek staan. Rechts is steeds meer op de Tegenpartij gaan lijken en links is vergeten wat linkse politiek ook al weer was. Wie de politiek volgt, voelt zich soms als Gerry Rafferty van Stealers Wheel [1]:
Clowns to the left of me,
Jokers to the right, here I am,
Stuck in the middle with you
Maar waar is dat eigenlijk, ‘het midden’ als de politiek zo ver uit het lood is geraakt en hoe heeft dit kunnen gebeuren? Ik kijk, zoals het hoort, eerst naar links, dan rechts.
Het lijkt de laatste jaren of links niet meer links durft te zijn. Linkse politici nemen afstand van hun concurrenten ter linkerzijde: partijen als SP, Die Linke en Syriza. Jeroen Dijsselbloem doet dat bijvoorbeeld als hij zegt dat hij geen ‘ideologische verhalen ga[at] houden, [want dan] bereik ik niks’. Het klinkt heel nuchter maar Dijsselbloems beleid is net zo goed gebaseerd op ideologie, alleen is dat geen linkse maar een rechtse ideologie [2].
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Wat? Staat er nog geen Closing Time klaar? Dan zetten we maar eens een liedje neer van Arcadia, een tijdelijk project van Simon le Bon, Nick Rhodes en Roger Taylor, die bekender zijn van Duran Duran. Ik geloof dat ik het sinds 1985 elk jaar wel eens heb gehoord in de verkiezingstijd.
OPINIE - Vlak voor de verkiezingen licht Klokwerk graag 3 kandidaten van 3 partijen uit, en zet ze in het zonnetje.
In mijn voorlaatste column gaf ik een overzicht van het politieke spectrum, en betoogde ik dat wie echt snakt naar verandering in de politiek, het best strategisch kan stemmen op GroenLinks of de SP.
Veel mensen reageerden daarop helemaal niet strategisch te willen stemmen. Strategisch stemmen lijkt deze verkiezingen een beetje ‘uit’. Dit heeft natuurlijk alles te maken met de vorige verkiezingen, waar veel mensen strategisch op de VVD en de PvdA stemden, om respectievelijk links en rechts uit de regering te houden. Daags na de verkiezingen bleek de rivaliteit tussen de beide partijen verdwenen als sneeuw voor de zon, en er volgde een kabinet waardoor naar mijn analyse vooral de linkse strategische stemmer het hardst genaaid werd. En dat terwijl een alternatief op links zeer goed mogelijk was geweest.
Een gemiste kans in de geschiedenis. Het is nog maar zeer de vraag of zo een kans zich na deze verkiezingen weer voordoet. Maar we gaan het zien. Ondertussen: wat is strategisch stemmen?
Zelf stemde ik de vorige verkiezingen niet op de PvdA. Ik heb al sinds de jaren 90 een groot wantrouwen jegens die partij, een wantrouwen dat helaas keer op keer bevestigd wordt. Mijn sympathie voor de SP, GroenLinks en D66 steek ik echter niet onder stoelen of banken. Hoewel alle drie de partijen voor mij ook grote nadelen hebben.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Het heeft ons allen wat kramp in de vingers gekost, maar we hebben inmiddels 215 factchecks van onszelf en de diverse andere factcheckers (Journalistieke opleidingen, bloggers, Volkskrant, NRC) bij elkaar gebracht. Het resultaat mag er zijn, van zo goed als elke relevante partij hebben we inmiddels checks.
StellingChecker is zo een mooie stemhulp geworden, waarop je kan zien hoe waarheidsgetrouw “jouw” partij zich op voor jou belangrijke onderwerpen gedraagt.
“Het hele scenario was vorige week al bekend”, stelt columnist Tom-Jan Meeus in NRC. Het stuk zit achter een betaalmuur, maar de Volkskrant bericht er gratis over.
als de relatie met een groot buitenland onder druk staat, willen burgers een vertrouwde bestuurder in plaats van een twitteraar
Dit is het Sargasso-café van maandag 13-03-2017. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Paul Hartnoll is de helft van electro-grootheden Orbital. Hij wilde ook eens voor zichzelf beginnen, en daar zijn meer acoustisch kant naar voren laten komen.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.