Voorpagina

Zoekresultaten voor

'metal'

Foto: Tom Davidson (cc)

Closing Time | Ascension Of The Watchers

, door

De zanger Burton C. Bell is een ontzettend belangrijke invloed geweest op heel veel metal uit de jaren 90 en later. Hij was één van de eerste, zo niet de eerste, die als zanger van de band Fear Factory een brute death grunt afwisselde met heldere, ‘normale’ zang (daar schreef ik hier eerder al wat over), wat sindsdien eindeloos is geïmiteerd (en . Inmiddels is Bell, na 10 studie-albums en een hoop ruzie, rechtszaken, gerommel, definitief(?) vertrokken en wat nieuws begonnen.

Closing Times | Dreams

, door

 

De laatste keer dat ik in Parijs was, en met mijn lief flaneerde langs die metalen toren van Gustav Eiffel, die grote letter A, die met moeren in mekaar zit, patrouilleerden daar militairen in volle uitrusting met automatische geweren. En je kon daar niet met je Peugeot of je Renault onder die vier poten van de toren doorrijden. Het was nu voetgangersgebied. En er werd op je gelet. Geen gekke dingen doen.

Closing Time | Bam Bam

, door

Bam Bam was, als ik het goed begrijp, de band van Tina Bell, en één van de eerste, zo niet de allereerste, grunge band. We hebben het zelfs over de vroege jaren 80, Bam Bam werd opgericht in hetzelfde jaar dat debuutalbum Show No Mercy van Slayer het daglicht zag! Het zou nog een jaar of 10 duren voordat de grunge als stijl door zou breken (en allerlei gave metal terug in de periferie van de muziek zou drukken, omdat de industrie een nieuw lievelingetje had gevonden, grummel grummel).

Closing Time | Slayer

, door

Ok, we hebben ze nu twee keer gehad in en mashup, een keertje samen met Atari Teenage Riot, en ze staan in onze lijst van de beste live-albums… maar Slayer heeft zelf nog nooit een Closing Time gehad? Nooit? Het machtige Slayer, dat begin jaren 80 een enorme bijdrage heeft geleverd aan de (metal)muziek, en een ongelooflijke invloed gehad op talloze bands in het genre?

Dat we hier op Sargasso nooit aandacht aan hebben besteed, lieve lezers… hier past ons schaamte, diepe, diepe schaamte. Omdat ze zoveel goede muziek hebben (vooral uit de eerste tien jaar uit hun carrière gebiedt de eerlijkheid me te zeggen), begin ik maar waar het met mij mee begon: War Ensemble, het eerste nummer van hun vijfde studieplaat Seasons in the Abyss. Ik hoorde het voor het eerst op een langspeelplaat, geleend bij de lokale bibliotheek (nou ja, wel besteld in de dichtstbijzijnde stad, want Slayer, dat hadden ze niet in ons dorpje), en getrouw overgezet naar een vervolgens kapotgedraaid cassettebandje – die misdaad tegen de copyrightwetgeving is inmiddels wel verjaard, vermoed ik.

Closing Time | Love Missile F1-11

, door

Love Missile F1-11 was de debuutsingle van de Engelse band Sigue Sigue Sputnik uit 1986. Maar ik wil het eigenlijk helemaal niet hebben over die plaat, ik vind ‘m ook niet leuk ofzo. En die band interesseert me eigenlijk ook niet bijzonder. Eigenlijk wou ik het hebben over teloorgang. Over wat ooit eens spectaculair en opwindend was, en nu verlopen en verlept is. Ooit fris en jong en vol energie en nu oud, afgedaan en treurig om te zien. En Sigue Sigue Sputnik is zo mooi als voorbeeld. Als schrijnend voorbeeld. Het doet gewoon pijn om die band van toen te vergelijken met hoe ze nu zijn. Gênant. Je wilt haast wegkijken. Omdat het niet om aan te zien is.  Maar dat doen we vandaag juist wel. We gaan naar Sigue Sigue Sputnik kijken. We aanschouwen het verval, de teloorgang.

Closing Time | I’m Not Right

, door

“I’m Not Right” van de band Tetrarch klinkt als een Linkin Park clone. Liefhebbers van laatstgenoemde zullen ook deze nu metal band wel kunnen waarderen.

Ze zijn al even bezig, maar Tetrarch uit Los Angeles heeft er momenteel de vaart in zitten. Ook omdat de band deel uitmaakt van een golf aan hippe en catchy nu metal, die je met een beetje fantasie nu nu metal zou kunnen noemen. Want de inspiratie komt uit de jaren nul en van bands als Linkin Park en Slipknot, die experimenteerden met pop en elektronische bijgeluiden. En dus van die frisse refreintjes, die ook op Unstable van Tetrarch domineren. Ze overheersen wat te veel, want de hese metalcorezang van Josh Fore begint na een track of vier eenvormig te worden.

Closing Time | In Extremo

, door

Het is wel weer tijd voor wat Duits. En voor wat eclectisch samenspel van traditionele (middeleeuwse) instrumenten, poëzie uit de romantiek en, (natuurlijk), rock/metal. In Extremo is het gezelschap dat al deze zaken op een fraaie manier combineert. Het nummer Spielmannsfluch komt van het album waar ze mee doorbraken in 1999, Verehrt und Angespien. Het is uiteraard aan de lezer-luisteraar zelf of die ze wil bespugen of vereren (of iets daartussenin). O ja, als bonus nog wat sfeer van het onvolprezen Wacken Open Air festival, waar het in de jaren dat dit werd opgenomen vrij goed toeven was.

Closing Time | The Cell

, door

Goeie genade, wat een herrie. Dat is best even schakelen als je normaal andere shizzle gewend bent. Maar waarom dan nu ineens hardrock dan? Dat kwam, de NRC van afgelopen donderdag had anderhalve pagina ingeruimd voor de Franse  technical deathmetal, thrashmetal, progressive deathmetal en groovemetal band Gojira. En dat overkomt niet elke technical deathmetal, thrash – eh, elke band die takkeherrie maakt. De muzikanten van Gojira zijn namelijk ook activisten, idealisten en een beetje wereldverbeteraars en predikers. Ze hebben een boodschap en een mening. Dus gaan songteksten over de vervuiling van de oceanen, over de plastic soep. En over de ontbossing van het Amazonewoud. En ze hopen dat de burger, de luisteraar kritischer wordt. Dat de metalfan thuis gaat denken, moet ik wel zo nodig dat broodje tonijn eten. De zanger, Joe Duplantier brengt in de praktijk wat hij preekt, hij is vegetariër en ik begrijp, ook vegan. Geen melk en geen Camembert en dat is voor een Fransoos best moeilijk. Een politieke band dus. En het persoonlijke is politiek, vandaar, fuck the system. De nieuwe plaat van Gojira, Fortitude, komt op  30 april uit.

Closing Time | Elizabeth kijkt naar Tatiana

, door

Ok, deze Closing Time gaat iets meer tijd kosten om uit te leggen, omdat anders niet iedereen direct zal snappen waar ze naar kijken. Er staat muziek op YouTube, dat weet u al (daar halen we iedere dag de Closing Times vandaan). Daarnaast bestaan er recensenten, mensen die Dingen Vinden van (bijvoorbeeld) muziek. Daarnaast heeft YouTube een genre ‘reaction videos’, dat bestaat uit filmpjes van mensen die ergens voor het eerst naar kijken, meestal naar iets bijzonders en wonderlijks, waarbij wordt opgenomen hoe ze reageren.

Closing Time | Vrijheid van kiezen

, door

Het is weer tijd gebruik te maken van de vrijheid te kiezen. En wat zeggen politiek partijen over popmuziek?

Hoort u nog bij die grote groep twijfelaars en weet u nog niet op wie u gaat stemmen? Misschien helpt het een beetje als u  weet welke partijen de popmuziek belangrijk genoeg vinden om er een punt van te maken in hun verkiezingsprogramma’s.

Treurig maar waar: van alle 37 partijen die in de Tweede Kamer willen plaatsnemen, hebben slechts vier iets te melden over popmuziek. Sterker nog: in de 33 partijen die er niets over melden zit helemaal geen muziek.

Closing Time | Vaarwel Lars Göran Petrov

, door

De “Chief Rebel Angel”, zoals de overgebleven bandleden van Entombed A.D. hem liefkozend noemden, is niet meer. Lars Göran Petrov, zanger bij Entombed en, na gedoe, bij Entombed A.D., heeft het tijdelijke voor het eeuwige verwisseld. “Rest in festering slime”, stond er op de voorkant van Entombed’s debuutalbum Left Hand Path, maar ik mag hopen dat LG Petrov een aangenamer hiernamaals heeft. Deze versie van Chief Rebel Angel is een live-opname met het koninklijk ballet van Stockholm, en hoewel ik daar geen verstand van heb (ballet) vind ik de cross-over prima geslaagd. Zet wel even het volume wat hoger, want de opnamekwaliteit is niet optimaal.

Vorige Volgende