Linksaf bij de Chinees in Grevenbicht

Het was nacht en mijn vader stuurde de auto linksaf bij de Chinees in Grevenbicht, een smal straatje in dat na drie lantaarnpalen aan zijn lot wordt overgelaten. Het licht van de laatste huizen ijlde nog even na in de spiegels van de auto en toen waren we alleen, tussen donkere weilanden en deinende maisvelden.                In de verte moest ons eigen dorp liggen, maar het was totaal verduisterd, alsof men geen nachtelijke reizigers wenste te attenderen op haar bestaan. Dat kost weinig moeite. Aan deze kant van het dorp liggen de huizen met hun rug naar het donker. Ineens kwamen er koplampen op ons af. Mijn vader remde en stuurde de rechterwielen de berm in. De koplampen remden niet en reden langs ons of we er niet waren.                   Een klap.

Door: Foto: Maritha (cc)
Foto: Arwa Lokhandwala (cc)

Oliebollenhiernamaals

RECEPT - Ruim een week na oud & nieuw is er nergens nog een verse oliebol te vinden. Maar die overgebleven oliebollen van oudjaarsavond verdienen een tweede kans.

En? De oliebollen die van oudjaar waren overgebleven bewaard? Lekker in een open schaal zodat ze fijn konden uitdrogen? Dan is nu het blijde moment aangebroken dat uw gelijk wordt bevestigd. Want ja: ook voor oliebollen is er leven na de dood.

Het schijnt dat je ze ook kunt invriezen, oliebollen. Ik heb het nooit geprobeerd. Ten eerste omdat het lekkere knapperige randje er daarna natuurlijk wel vanaf is (had u sowieso zompige bollen, dan is dat natuurlijk minder een probleem). Maar vooral: wie heeft er nu een week of twee weken na oudejaarsavond nog trek in oliebollen?

Nee, oliebollen moeten na nieuwjaarsdag sterven. Sterven om vervolgens als een glorieuze Phoenix uit hun as te verrijzen. Niet geconserveerd, maar geheel nieuw, fris en jeugdig. Sommigen suggereerden mij er wentelteefjes van te bakken, wat ik overigens al doe met krentenbollen. Dat doe ik dus niet. Ik maak er een variant van broodpudding van. Oliebollenpudding. Enfin, dat doe ik sinds gisteren. En omdat het resultaat verbluffend lekker was, doop ik het “Oliebollenhiernamaals”. En mag u het van mij ook maken. Hoe? Zo:

Bodypainten in Afrika

Leuke korte documentaire over fotografen Angela Fisher en Carol Beckwith die de beschilderde lichamen in Afrika in beeld hebben gebracht. Ze gaan in op de verschillende gebruiken en de achterliggende culturele waarden en ideeën. National Geographic waarschuwt wel voor blote piemels en borsten: dat u het maar even weet.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Geen bal op tv | Bram Moszkowicz

COLUMN - Bram Moszkowicz wil het nog niet beseffen, maar hij gelooft zelf niet meer in zijn eigen woorden. Zijn woorden klinken zoals we van hem gewend zijn, maar zijn lichaam verraadt hem, zoals we konden zijn toen hij in vijf jaar later tegenover Jeroen Pauw zat.

Bram Moszkowicz. Hij heeft het zelf nog niet door, maar hij valt uit elkaar. Desintegreert. Je ziet het gebeuren. Hij zit tegenover Jeroen Pauw. In het tv-programma ‘Vijf jaar later’. Hij is magerder geworden. Het is weg, die pafferige arrogantie. Hij doet nog wel z’n best om de schijn op te houden. Om net zo arrogant te doen als altijd. Om even eloquent, deftig en met overdreven zorg te formuleren. 

Hij vertrouwt nog steeds op alles waarop hij al die jaren kon vertrouwen. Zijn vermogen om overal onderuit te komen, om overal tussendoor te glippen, om zich met superieure retoriek overal uit te lullen, hij vertrouwt op zijn intellect en zijn fluwelen tong. Maar zijn lichaamstaal vertoont barstjes, het lichaam hapert. Als een verouderde robot waarvan een paar draadjes los zitten. Hij knippert heel veel met zijn ogen, zijn mond maakt vreemde samentrekkingen, alsof hij een nooit kleiner wordend zuurtje in zijn mond laat ronddwalen. Je ziet slapeloze nachten en je voelt het soort verborgen radeloosheid van iemand die niet wil beseffen wat hem overkomt.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Volentekriebels | De sportschool

COLUMN - Mooie meisjes vind je wel in de sportschool, maar niet in de trein. Dus combineren die handel: op de hometrainer naar Bordeaux.

In de trein zit ik het liefst naast niemand, maar als er dan iemand naast me moet zitten, dan bij voorkeur een mooi, slank meisje. Toen ik voor de kerstdagen naar mijn ouders toog, had ik minder geluk. Ik kreeg gezelschap van 130 kilo rins ruikend onverzadigd vet in de vorm van een kaalgeplukte pandabeer, dat in de loop van de reis een pak chocoladekoekjes en een bus Pringles naar binnen schrokte, daarbij geluiden voortbrengend die ik niet had kunnen plaatsen als ik niet gezien had waar ze vandaan kwamen. Ik dacht, zeg vetklep, zou je niet eens wat vaker naar de sportschool gaan, in plaats van hier met je dikke paddenlijf mijn reistijd vol te smakken?

Dat zei ik natuurlijk niet hardop. Dat mag niet in een stiltecoupé.

Afgelopen week leek het alsof de panda mijn advies toch had gehoord, en ze had haar vrienden meegenomen. Mijn sportschool was afgeladen vol en het gemiddelde gewicht lag zeker tien kilo hoger dan normaal. Het was de jaarlijkse invasie van de goede voornemensmensen.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Een fraaie speech over transgender, identiteit en liefde

Lana Wachowski, voorheen Larry Wachowski, de producent die met haar broer onder andere the Matrix Trilogy, V for Vendetta en Cloud Atlas maakte, speecht bij de acceptatie van haar onderscheiding door Humen Rights Campaign, over haar leven als transgender.
De speech begint eigenlijk pas goed na 10 minuten. Maar tussen de anecdotes en de verhalen doet ze een paar hele mooie en stevige uitspraken die het waard zijn om gehoord te worden.

Via via.

Foto: copyright ok. Gecheckt 24-02-2022

Moraal zonder religie IV | God is dood

ANALYSE - In deze zevendelige serie op zondagochtend probeert Klokwerk erachter te komen of er een moraal mogelijk is zonder religie. In het vorige deel werd hopelijk duidelijk dat de wetenschap ons in deze zoektocht helaas niet kan helpen, terwijl de moderne westerse verlichtingsfilosofen ook grote moeilijkheden blijken te hebben met het formuleren van een moraalleer. In dit deel verleggen we de aandacht naar de filosoof Nietzsche, die beroemd is geworden met zijn verklaring dat God dood zou zijn.

De meeste mensen kennen Nietzsche als de filosoof die God dood verklaarde. Sommigen kennen ook zijn uitspraak dat de wereld de wil tot macht is. Maar wie hem ziet als een atheïst wiens filosofie makkelijk te gebruiken is door onderdrukkers begrijpt hem verkeerd.

Met de uitspraak ‘God is dood’ wil Nietzsche ons niet alleen leren dat er geen God bestaat zoals in het Christendom. In het Christelijke westen heeft de Godsdienst altijd gefunctioneerd als ijkpunt voor een absolute objectieve waarheid. Met de uitspraak dat God dood is, stelt Nietzsche dat we in de toekomst moeten leren leven met het besef dat er geen absolute objectieve waarheid kan bestaan.

Wat is waarheid?

Ooit liepen we als beesten over deze aarde, niet of slechts minimaal communicerend. Toen moet het begrip “waarheid” nog onbekend zijn geweest, juist omdat wij nog niet zoiets als een onwaarheid kenden.

Foto: waltarrrrr (cc)

Feestdagen

1.
Toen we voorstelden om een kerstboom te gaan uitgraven in het kerstbomenasiel, zoals we ook de afgelopen twee jaar hadden gedaan, protesteerde onze dochter van zeven. Ze wilde een ‘neppe kerstboom’.
            ‘Maar we graven altijd zelf onze kerstboom uit,’ zei mijn vrouw.
            Mijn vrouw wil graag gezinstradities uitvinden. Dat lijkt haar fijn voor de kinderen. Het klinkt tegenstrijdig, tradities uitvinden, maar antropologen hebben ontdekt dat veel van onze tradities eigenlijk recente uitvindingen zijn waarvan we vervolgens doen alsof ze al eeuwenlang bestaan. Het enige dat mijn vrouw doet is het tempo wat opvoeren. Twee jaar een boom uitgraven wordt dan “altijd” een boom uitgraven.
            We vroegen onze dochter om te onderbouwen waarom ze een voorkeur had voor een nepboom.  Dan kunnen we bepalen met welk argument we haar voorstel humaan konden laten inslapen. Tot onze verbazing volgden er vijf steekhoudende argumenten. Uitsmijter: het is beter voor het milieu. Mijn vrouw keek mij vragend aan, wachtend tot ik het spuitje zou zetten in het voorstel.
            Maar ik knikte weemoedig: een nepboom zou waarschijnlijk beter zijn voor het milieu. 

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: copyright photo Andrei Tchernikov, recept & foodstyling Fiona Ivanov copyright ok. Gecheckt 06-11-2022

Champignons met palmkool, kikkererwt en hazelnootsaus

Veganistisch voor- of bijgerecht, 4 personen

200 g palmkool, gewassen
300 g champignons, gesneden
3-4 el olie, liefst raapzaadolie van Brassica
1 el Japanse sojasaus
200 g gekookte kikkererwten
1 tl gerookt paprikapoeder
100 ml hazelnootmelk
1/2 tl arrowroot of aardappelzetmeel
eventueel daikonkers

Snijd de harde nerf uit de palmkool (wordt in dit gerecht niet gebruikt). Snijd de palmkool in de lengte in dunne repen. Dompel de palmkoolrepen enkele seconden onder in kokend water, dompel daarna direct onder in koud water en laat uitlekken. Bak de champignons goudbruin in 2 el olie, voeg de laatste minuut de sojasaus toe en laat afkoelen. Dep de kikkererwten goed droog en bak goudbruin in de rest van de olie, breng op smaak met het paprikapoeder en zout en peper naar smaak. Breng de hazelnootmelk aan de kook. Roer de arrowroot om met theelepel hazelnootmelk en roer door de kokende melk, tot de melk lobbig wordt en een saus vormt, breng op smaak met zout en peper. Meng de champignons met de palmkool en de kikkererwten en bedruppel met de hazelnootsaus. Garneer eventueel met daikonkers.

Copyright foto: Andrei Tchernikov, recept & foodstyling: Fiona Ivanov

Vorige Volgende