Traditiegetrouw biedt Sargasso (op z'n minst) in de Waan v/d Dag een hangplek voor uw reaguursels over Zomergasten. Tijdens de uitzending of te laat, zoals nu. Deze posting is voor diegenen die al een definitief oordeel hebben over Jelle Brandt Corstius na de uitzending met Jan Marijnissen (Oud-presentator Adriaan van Dis: "Over drie dingen hebben alle Nederlanders een mening, zei hij. Het weer deugt niet, het voetbal deugt niet én de presentator van Zomergasten deugt niet"). Liet de presentator Marijnissen te makkelijk weg komen met zijn linkse politieke propaganda als "een simpele omroeper, niet eens een veredelde"? Of schiep hij juist de voorwaarden waarin de gast optimaal zijn avond kon samenstellen ongehinderd door narcistisch streven om de eigen mening te etaleren (alleen na Don Camillo: "Dit vind ik niet grappig, nou ja, ik begrijp dat het toen grappig was, maar ik vraag me af of het de tand des tijds heeft doorstaan") of door psychologische pogingen om de gekozen fragmenten in freudiaans perspectief te plaatsen (behalve dan die losse opmerking tegen het einde dat er nagenoeg geen vrouwen in de fragmenten zaten)? En dan zijn er nog die twee open eindjes. Interessante vragen die werden opgeworpen, maar waar zowel JBC als Jan M geen begin van een verklaring voor hadden. Misschien weet u het (weer) wel:
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
“Op dit moment heb ik een beetje de houding: ‘Nee, tenzij.’ Ik waak ervoor dat D66 gaat meedoen aan zo’n grijs kabinet. Er zijn vier thema’s waar ik echt wat aan wil veranderen: de arbeidsmarkt, de woningmarkt, kennis en onderwijs, klimaat en energie. Deze vier punten hebben ook te maken met de aanpak van de crisis. En dan is het niet van ‘D66 krijgt er een miljard voor onderwijs bij en klaar.’ Nee, dat zal écht anders moeten.”
Alexander Pechtold uit zijn terughoudendheid over regeringsdeelname in een interview met gratis dagblad Metro (pdf, p.6). Zijn terughoudendheid blijkt echter niet bijzonder groot, want twee zinnen later zegt hij dat “D66 vindt dat als je de kans hebt het ook moet doen.” Het is de paradox van de oppositiepartij van het jaar 2008: D66 is de bestuurderspartij bij uitstek, maar regeren is halveren.
Gelukkig kent Alexander Pechtold de sleutel tot het succes voor zijn partij, zoals dat zich de afgelopen tijd in de gunstige peilingen uitdrukte:
“Jezelf zijn. Deze generatie kiezers ruikt als geen ander of je bent wie je bent en of je meent wat je zegt.”
Of Pechtold zichzelf kan zijn, kunnen we vanavond beoordelen, wanneer hij tegenover Margriet ter Linden zit in het VPRO-programma Zomergasten.
Zondagavond, Zomergasten. Ja, daarover is nu al veel gezegd aan de koffietafel, in het Facebook- en blog-universum. Maar mogen we dan toch even? Gast Prem Radhakishun deed in het slot van de televisie-uitzending een merkwaardige uitspraak: dat televisiepresentatoren op hun kwaliteiten moeten worden beoordeeld, niet op hun huidskleur. Volgens Prem komen te vaak ‘excuusallochtonen’ opdraven. Prem gebruikte de term ‘stereotypecasting’. Wat volgde: een korte compilatie van tv-programma’s met daarin de door Prem bewonderde, jawel, gekleurde presentatoren. Zoals Sylvana Simons (een fragment met Seki uit De Bus!) Gerda Havertong, Umberto Tan, John Williams en anderen.
Maar Prem, moeten we nu wel of niet deze mensen als ‘gekleurde’ presentatoren beschouwen? What’s the point? Dat kijkers van het RTL-programma Een dubbeltje op zijn kant John Williams niet moeten beschouwen als Swart Gevaar?
Prem stelde in Zomergasten dat presentatoren een soort voorbeeldfunctie hebben. Maar ik mag hopen vanwege ambities of talenten, niet vanwege hun huidskleur. Mij kan het niets schelen of een gekleurde Sylvana Simons een programma met Char presenteert; ik blijf het een rotprogramma vinden (en dat maakt me geen racist).
Prem zet, dankzij zijn getoonde compilatie de presentatoren neer als exoten. (Zelfs door blogger en columnist Bert Brussen werden de fragmenten ineens tot multiculturele programma’s (?) gedoopt. Onderhoudend en heel erg Prem. Dat mag, ook dát is Zomergasten. Ik begrijp de intentie, maar eh, ultrakorte fragmenten van De Bus of Studio Sport, wel even wat anders dan talkshow Massiv van Guilly Koster, nietwaar).
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
[Reaguurplek] Zomergasten met Jaap van Zweden
[Reaguurplek] Alexander Pechtold in Zomergasten
{Reaguurplek] Alles wat u kwijt wilt over Zomergast Carice van Houten
“Ik ben niet van alle aandacht dus ik dacht bij mezelf: welke Zomergast kan ik me nog herinneren van twee jaar geleden. Ik kon niemand bedenken. Een geruststellende gedachte, want zo zal het mij ook wel vergaan.” (deStentor)
Dit zei socioloog Willem Schinkel (31) vooraf aan zijn optreden in VPRO’s Zomergasten. De tijd zal ons leren of we over twee jaar Schinkel’s optreden nog herinneren. Maar ik persoonlijk vond zijn observaties over de “hypochondrische maatschappij” zeker de moeite waard. Dat we leven in een maatschappij die te veel doet aan zelfanalyse en zich allerlei kwalen aanpraat blog ik hier regelmatig als het maatschappelijke gemekker over allochtonen en “de macht van Brussel” weer eens aanzwelt. Het komt mij steevast op volkse reprimandes te staan en ben binnen tien comments alweer mijn Ivoren Toren ingebonjourt, afijn dat is dan mijn zelfverkozen lot.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.