WW: Wie wil de wetenschap als president?

De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland. Deden we vorige week een rondje internet op zoek naar de wetenschap achter de Amerikaanse presidentsverkiezingen, deze Wondere Woensdag richten we onze blik op wat de uitslag van de verkiezingen te betekenen zal hebben voor de Amerikaanse (en daarmee mondiale) wetenschap. Wat meteen opvalt is dat, ongeacht wie er ook wint, de wetenschap in ieder geval beter af zal zijn dan de afgelopen acht jaar. Waar Bush de wetenschappelijke ontwikkelingen eerder tegen leek te willen houden debatteren Obama en McCain over hóe er mee omgegaan moet worden. Vooral op het gebied van het milieu doen zowel de Democraat als de Republikein voorstellen die veel verder gaan dan voorheen. Zelfs in deze barre tijden beloven beide kandidaten meer geld voor wetenschappelijk onderzoek.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

WW: Wetenschap en de aanstaande verkiezingen

De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.

Obama op voorsprong in de koekjespolls (Foto: Flickr/deadhorse)

Niet alleen GeenCommentaar is in de ban van de aanstaande verkiezingen. Verspreid over het gehele wereldwijde web lijkt het wel alsof de helft van alle blogposts, nieuwsitems en youtubefilmpjes over de strijd tussen McCain en Obama gaat. Ook de (populair) wetenschappelijke sites gaan vrolijk mee in de verkiezingsgekte. Er zijn twee soorten verhalen te onderscheiden: posts en berichten waarin de wetenschap wat te zeggen heeft over de verkiezingen zelf en stukjes waarin bericht wordt over wat de kandidaten voor de wetenschap en techniek zelf in gedachten hebben. Vandaag doen we een rondje over het internet en kijken we naar het eerste soort. Volgende week in Wondere Woensdag een blik op de wetenschaps- en techniek-plannen van de kandidaten.

Dat de heren wetenschappers niks ononderzocht laten mag bekend zijn en ook het kiezersgedrag wordt aan grondig onderzoek onderworpen. We berichtten al eerder dat de politieke keuze voor een deel genetisch bepaald lijkt te zijn. Maar politiek psycholoog Sam Gosling beweert in een binnenkort te verschijnen paper dat aan de netheid van iemand zijn politieke voorkeur blijkt af te lezen: Ben je een sloddervos, dan sta je in de rij voor Obama. Ruim je je kamer op, dan stem je vast op de G.O.P.

Ook wordt nauwlettend onderzocht wat het effect is van de, ook ten opzichte van 2004 weer geexplodeerde, invloed van het Web (Obama lijkt met zijn 510.799 Myspace vrienden tegenover de magere 87.652 van McCain die slag makkelijk gewonnen te hebben).

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

WW: De fuzzy logic van de rechtspraak

Rechters zijn niet altijd objectief (Foto: Flickr/beingkatie)

“Burgers straffen ongeveer even zwaar als rechters” is de titel van het persbericht waarmee de Raad voor de Rechtspraak gisteren naar buiten kwam. De Raad had Willem Wagenaar, emeritus professor in de experimentele psychologie gevraagd daar onderzoek naar te doen. Hij liet twee groepen burgers, één met mensen met maximaal MBO en één bestaande uit mensen met minimaal een HBO-opleiding, op basis van de rechtzitting en het dossier oordelen over zaken voor de rechter en er bleek weinig verschil te zitten tussen de rechters en de twee groepen.

Dan willen de rechters natuurlijk ook hun eigen winkel beschermen en daarom vermeldden ze erbij dat Wagenaar ook vond dat de rechters hun vonnis beter beredeneerden:

Uit het onderzoek blijkt dat leken in vergelijking met rechters niet minder argumenten gebruiken of op een eenvoudiger manier argumenteren. Wel baseren ze vaker dan rechters hun oordeel op vooronderstellingen en aannames die geen feitelijke basis hebben

Dat ‘vaker’ heb ik speciaal benadrukt, want een vluchtige blik in Wagenaars vrij dikke rapport leert dat ook de rechters nog behoorlijk vaak onzinargumenten gebruiken. Een paar voorbeelden:

De rechtbank constateert dat het slachtoffer door haar advocaat geïnstrueerd was om bepaalde dingen te zeggen, maar zonder daarvoor argumenten aan te geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

WW: Trage communicatie

De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.

Agamanolis en zijn waaier op PICNIC 2008 (Foto: Flickr/michellzappa)

Een tegenbeweging tegen de opmars van de fastfood kon natuurlijk niet uitblijven. En eind jaren ’80 was het zover. Vanuit Italië kwam dan eindelijk het langverwachte culinair reactionisme: de slow food beweging was geboren. Waar fast food staat voor goedkoop, mono-cultuur, globalisme, onpersoonlijkheid en ‘one size fits all’ probeert slow food de mensen te verleiden tot localiteit, kwaliteit, multi-culti, persoonlijkheid en exclusiviteit. De beweging is bijzonder succesvol, wat onder andere valt af te meten aan de gigantische hoeveelheid kookprogramma’s op TV. Op dit moment lijkt er een mooie balans te zijn tussen fast en slow food: hordes juppen halen de ene dag een patatje en gaan de volgende dag de keuken in met locale eco-producten.

Het succes van de slow food movement deed ook bij Stefan Agamanolis een belletje rinkelen. De onderzoeker, die zich vooral bezighoudt met digitale media en communicatietechnieken vroeg zich hardop af of er analoog aan de voedsel-revolutie niet ook een vergelijkbare revolutie op het gebied van elektronische communicatie nodig was. Want wanneer we aan onze huidige manier van communiceren over langere afstanden denken komen dezelfde steekwoorden als bij fast food boven. Ook het mobieltje is onpersoonlijk, resultaat van een mono-cultuur en erg algemeen (je gebruikt hetzelfde apparaat om een pizza te bestellen als om je geliefde te bellen).

Agamanolis besloot dat het tijd was voor een ‘slow technology’ movement. Met traag bedoelt hij hier natuurlijk niet de terugkeer naar de postduif, maar het verpersoonlijken van (communicatie)technologie. Locatie en doel van communicatie moeten dicteren wat voor apparaat je gebruikt of hoe dat apparaat moet werken. Of zoals Agamanolis het verwoordde: je hebt toch ook niet één enkele stoel bij je voor ieder zit-moment. Nee, je hebt een bureaustoel, een ligstoel, een zitbank. Voor ieder moment, voor ieder doel een andere stoel, of een ander soort voedsel, of een andere manier van communiceren.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

WW: Webwetenschap? Webologie? Webkunde?

De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.

Webs are interesting (foto flickr.com/photos/automania/184878447/)

De wondere wereld van de wetenschap is een woelige: continu worden bestaande theoriëen verworpen, nieuwe paradigma’s aangedragen en wereldschokkende experimenten uitgevoerd. Maar de geboorte van een hele nieuwe tak van wetenschap maken we niet meer vaak mee.

De oerwetenschap Filosofie is natuurlijk al heel wat jaartjes bij ons. Wis- Natuur- en Scheikunde en Biologie bestaan ook al eeuwen en zelfs relatieve nieuwkomers als Economie of Psychologie vinden op z’n laatst de oorsprong in de negentiende eeuw. Er verschuift natuurlijk wel een en ander (alchemie->chemie) en soms wordt een bepaald aandachtsgebied tot een wetenschapsgebied ‘bevordert’ (milieuwetenschappen) maar een écht nieuw fenomeen dat een hele wetenschap toebedeeld krijgt, dat komt toch echt maar zelden voor. De laatste écht nieuwe wetenschap moet wel ‘Informatica‘ (het Engelse ‘Computer Science’ klinkt een stuk gewichtiger) zijn. Een geheel nieuwe entiteit, de computer, eiste een hele nieuwe tak van wetenschap voor zich op. Filosofen, wiskundigen en psychologen interesseerden zich voor de eigenschappen en mogelijkheden van het ding en zo’n vijftig jaar verder is Informatica (en subgebieden als AI) een vaste kracht in het rijtje wetenschappen. In deze hoek moeten we ook de allernieuwste telg van de wetenschap zoeken.

De laatste tien jaar is er namelijk een geheel nieuw natuurfenomeen ontstaan, iets dat door miljarden mensen vrijwel dagelijks gebruikt wordt en dat een grote impact heeft op de wereld en haar bewoners. Ik heb het natuurlijk over het Wereldwijde Web. Tot nu toe werd onderzoek naar het Web altijd onder informatica geschaard en van echte wetenschap was eigenlijk geen sprake: het bleef toch een ingenieurs-aangelegenheid waarbij steeds gekeken werd wat de huidige problemen waren en hoe die het beste opgelost konden worden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

WW: Metaallucht

De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.

Octenon (Bron: Wikimedia/Fvasconcellos)

Deze keer op de wetenschaps woensdag iets simpels uit de categorie “leuke weetjes”.

Misschien heb je je wel eens afgevraagd waarom metaal naar metaal ruikt. Om iets te ruiken moeten er moleculen in je neus komen en metalen verdampen – een uitzondering als kwik daargelaten – totaal niet bij kamertemperatuur.

Het antwoord is dat je geen metaal ruikt, maar octenon. Dit molecuul ontstaat als octenol oxideert. Je lichaam maakt veel octenol aan en je huid zit er helemaal vol mee; het is zelfs een van de belangrijkste aantrekkingsstoffen voor muggen. Normaal oxideert het niet aan de lucht, maar metalen katalyseren de reactie. Zo een metaal is bijvoorbeeld het ijzer in bloed, vandaar die metalige smaak van een bloedlip.

Maar metaal ruikt dus niet naar metaal, maar naar je eigen vette handjes.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

WW: De Mona Lisa in 80 milliseconden

De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.

een nvidia video kaart, met GPU (foto flickr.com/photos/aleks/30807570/)

Hardcore gamers weten het al langer, en nu zullen ook steeds vaker gewone computergebruikers er kennis mee maken: De snelheid van je PC’tje worden niet langer alleen bepaald door je centrale processor (CPU): de grafische processor (GPU) neemt steeds meer taken over. De moderne grafische processor voert allerlei processen die te maken hebben met het correct in beeld krijgen van polygonen waaruit 3-D beelden zijn opgebouwd. Geen overbodige luxe als je een spelletje wil spelen: voor een beetje gamer is de videokaart de grootste kostenpost bij de aankoop van een nieuwe game-PC.

Het verschil tussen een CPU en een GPU is vooral de manier waarop berekening gedaan worden. Worden deze bij een CPU in serie dus na elkaar uitgevoerd, bij een GPU worden veel berekeningen parallel uitgevoerd. Heel handig als je een heleboel kleine dingetjes moet uitrekenen, zoals de bovengenoemde polygonen. Maar de parallelheid van de GPU kan ook voor niet-grafische toepassingen gebruikt worden. Met behulp van deze zogenaamde General Purpose GPUs kunnen ingezet worden om bijvoorbeeld genetische algoritmen efficient te kunnen uitvoeren. Ook kan audio sneller geanalyseerd worden.

De verschillen tussen de CPU en GPU liggen wat subtieler, maar de leukste uitleg komt toch van Jamie en Adam van het populaire Mythbusters op de show van NVIDIA, één van de belangrijkste videokaartfabrikanten:

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

WW: Vasten tegen de bijwerking van chemo

De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.

Ziekenhuis voedsel kan je zowiezo beter overslaan (Foto: Flickr/toyfoto)

Eten is schadelijk. Het is bekend dat inname van weinig calorieën de levensduur verlengt van een flink aantal organismen, van gist tot muizen. Er zijn daarom ook mensen die erbij zweren, hoewel het bij mensen nog niet bewezen is dat het werkt en het überhaupt maar de vraag is of die paar extra jaren al die inspanning en ontzegging van genot waard zijn. Het precieze mechanisme achter de levensverlenging door weinig eten is ook nog onderwerp van debat, maar wel duidelijk is dat cellen die weinig voedingsstoffen opnemen beschermd zijn tegen allerlei vormen van schade.

Nu is een kenmerk van kankercellen juist dat ze ongeremd groeien en delen. Bij bestrijding van kanker wordt hier gebruik van gemaakt; veel anti-kankermiddelen ontlenen hun specificiteit aan het simpele feit dat de sneller groeiende kankercellen er meer van opnemen. Maar normale cellen delen nog wel en nemen dus ook medicijn op, wat één van de reden van de zware bijwerkingen van chemotherapie is.

Valter Longo van de University of Southern California vroeg zich af of vasten die bijwerkingen zou kunnen verminderen. Kankercellen reageren namelijk niet meer op het signaal om in standby te gaan en blijven delen.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

WW: Magnetische Koeien

De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.

De koe kijkt je aan, jij kijkt dus naar het zuiden (Foto: Flickr/publicenergy)

Met nieuwe technologieën worden ook nieuwe onderzoeksmethoden en -gebieden geboren. Zo is de nieuwe generatie van het Web niet alleen een goudmijn voor computerwetenschappers maar ook voor bijvoorbeeld sociologen, psychologen en zelfs kunsthistorici. Maar dat ook biologen iets zouden hebben aan alle hippe nieuwe programma’s die met het trendy Web 2.0 geassocieerd worden, leek lang onwaarschijnlijk.

Toch gebruikten Dr Sabine Begall en haar collega’s van de Universiteit van Duisburg-Essen Google Earth om tot een interessante ontdekking te komen: koeien van over de hele wereld grazen meestal met hun kop naar het noorden. Al langer werd vermoed dat koeien een soort ‘zesde zintuig’ hebben omdat ze beter dan mensen aanvoelen wanneer regen op komst is en de onderzoekers gingen maar eens op zoek naar meer bijzondere eigenaardigheden van onze wandelende melkfabrieken. Hiervoor bekeken ze duizenden Google Earth foto’s van koeien in Groot-Brittanië, Ierland, India en de Verenigde Staten. Ook bekeken ze 3000 herten in Tsjechië. En daaruit bleek dat op alle plekken de koeien (en de herten) veel vaker naar het noorden toe stonden dan andere richtingen. Doordat het op zoveel plekken gemeten was konden mogelijke oorzaken zoals windrichting en zonlicht uitgesloten worden. Begall en co. concludeerden dat het magnetisch veld van de aarde voor het verschijnsel verantwoordelijk moest zijn.

En daarmee kan de koe (en het hert) toegevoegd worden aan het rijtje van dieren dat het magnetisch veld van de aarde kan waarnemen. We kennen natuurlijk de trekvogels die ieder jaar met behulp van het magnetisch veld hun weg naar het zuiden of het noorden kunnen vinden. Minder bekend is dat bepaalde salamander- en kikkersoorten het magnetisch veld kunnen gebruiken om bij gevaar de snelste weg naar het water te vinden. En onderzoek uit 2001 toonde aan dat baby-schilppadjes waarneming van het magnetische veld combineren met de oceaanstromingen om door de zee te navigeren (Duuuude).

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

WW: Rijdend brein in een vat

De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.

Brein in een vat (Foto: Flickr/Gaetan Lee)

Eén van de meest nare filosofische ideeën is dat van het Solipsisme. Kort samengevat stelt het Solipsisme dat er maar één enkele bewustzijn is in het universum en dat is die van jouzelf, de waarnemer. Alle kennis over de buitenwereld is vals, een door jezelf gecreëerde illusie. Erg vervelend natuurlijk, omdat het het bestaan nogal eenzaam maakt. Problematisch is ook dat er weinig tegen het Solipsisme in te brengen valt omdat hij eigenlijk niet falsificeerbaar is. Tegen allerlei tegenwerpingen blijken solipsistische gedachtenexperimenten overeind te blijven.

Het bekendste, en meest tot de verbeelding sprekende gedachtenexperiment is dat van het ‘Brein in een Vat‘. Het idee is hier dat een ‘mad scientist’ een brein uit iemands hersenpan heeft gelepeld en het in een met vloeistof gevuld vat in leven houdt. Het brein is aangesloten op een supercomputer die het brein prikkels geeft. Door middel van deze prikkels worden waarnemingen gesimuleerd die door het brein niet van ‘echt’ te onderscheiden zijn. Het brein denkt dus dat het nog steeds buiten rondloopt, bloemen ruikt en vogels hoort, terwijl het in werkelijkheid in het vat ronddobbert. Veel filosofen hebben grote problemen gehad met dit gruwelijke gedachtenexperiment en de conclusies die hieruit voortvloeien over de onkenbaarheid van het bewustzijn. Iedereen was dan ook blij dat het bij een gedachtenexperiment bleef. Tot deze week.

Want wat deden Mark Hammond en co. van de Universiteit van Reading? Ze stopten een prutje van 300.000 ratneuronen in een vaatje en lieten ze connecties maken. Op die manier vormde zich een (primitief) breintje. Dat breintje werd gekoppeld aan, je raadt het al, elektroden waarmee door middel van voltages prikkels toegediend werden. Hammond en zijn collega’s proberen de boel door te meten om zo meer inzicht te krijgen in de werking van het brein en zo eventueel tot nieuwe behandelingen voor aandoeningen als Alzheimers en epilepsie te komen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende