Het gekrenkte ego van Wilders

‘Kwaad’, ‘beledigend’, schandelijk’, ‘onjuist en ongepast’, het zijn overbekende kwalificaties uit de mond van PVV-leider Wilders en zijn volgelingen. Donderdag viel de eer te beurt aan de Indonesische ambassadeur Yunus Effendi Habibie, die het had gewaagd zijn zorgen uit te spreken en het komende staatsbezoek van de Indonesische president wilde heroverwegen ingeval er een regering met Wilders zou komen. Wilders haastte zich om te melden dat de ambassadeur vrijheid van meningsuiting heeft, maar wat stelt dat voor als hij in dezelfde adem van onze minister van Buitenlandse Zaken eist dat hij de ambassadeur ontbiedt, hem de oren wast en een toontje lager laat zingen? Dezelfde Maxime Verhagen, aldus Wilders, ‘die in een andere positie toch bezig is om vriendschapsbanden te proberen te smeden met de PVV’. Alsof dat relevant is voor de beoordeling van de uitspraken van Habibie door de Nederlandse regering. Als ik het er niet mee eens ben, en het is namens de regering gedaan, dan vindt ik ook dat de regering, althans dat is mijn vraag, moet zeggen dat daar afstand van wordt genomen en dat helder maken aan die Indonesische ambassadeur.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Wat ooit links was, is nu rechts, en wat ooit rechts was is nu links

Kruisende sporen (Foto: Flickr/-Tripp-)Wat links of rechts is, welk thema gekoppeld wordt aan de ene of andere partij of welke standpunten horen bij het ene of het andere blok kan over tijd sterk veranderen. Het mooiste voorbeeld komt uit Amerika. De Republikeinse Partij is ooit ontstaan als een progressieve, liberale anti-slavernij partij. De Democratische Partij was de conservatieve racistische pro-slavernij partij. Nog geen 150 jaar later is het de Democratische Partij, die een Afro-Amerikaanse president levert en is het de Republikeinse Partij die zich met name onderscheidt door conservatieve standpunten over de autonomie van staten en onderwerpen als positieve discriminatie De partijen zijn volslagen omgedraaid qua standpunten en qua electoraat. De omslag is het best zichtbaar in deze twee figuren die de uitslag laten zien van de verkiezingen van 1956 en 1964: wat eerste Democratisch was, was later Republikeins.

Verkiezingsuitslag in de VS in 1956
Verkiezingsuitslag in de VS in 1964

Als je de discussies volgt over Wilders dan zou het zelfde anno nu in Nederland gebeuren. Meindert Fennema stelt in zijn onvolprezen, monumentale biografie van de zielenroerselen van de heer Wilders dat anti-semitisme tegenwoordig links is en anti-fascisme rechts. En dat maakt aanvallen op Wilders zo moeilijk. Wilders gelooft dat de Islam een fascistische ideologie is en die wil hij bestrijden. ‘Links’ steunt daarentegen de anti-semitische krachten in het buitenland (Hamas) en het binnenland (die zelfde Moslims), volgens Fennema. Links staat toe dat er steeds meer geweld is in Nederland tegen Joden en homo’s. En dit terwijl traditioneel ‘rechts’ anti-semitisch was en links anti-fascistisch. Dit lijkt me een grove, obscene misrepresentatie van de positie van links en van rechts: zeker als links op dit moment wetten indient om hate crimes harder te vervolgen, om maar een voorbeeld te noemen. En dat ook ‘rechtse’ politici van bijvoorbeeld ARP huize heel actief zijn geweest in het verzet tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De spiraal doorbreken begint bij onszelf

Aan de vooravond van een wel of niet doorgaand nieuw rechts kabinet, een wel of niet doorgaande koranverbranding door dominee Jones en een wel of niet omstreden speech van Geert Wilders op, of bij Ground Zero als protest tegen een islamitisch centrum dat wel of geen moskee is, vragen te weinigen zich nog af waar al deze anti-islamitische sentimenten, eigenlijk vandaan komen.

Is het de straatterreur van criminele Marokkaanse kutjochies? Is het de clash of civilizations zoals Johan Pieter Verwey in de Volkskrant stelt? Zijn het de terroristen die op 9/11 de Twin Towers binnenvlogen? Feit is dat velen in het verlichte Westen de islam en moslims wantrouwen, maar feit is ook dat in de islamitische wereld evenzoveel moslims het Westen wantrouwen.

Het bizarre is dat dit laatste feit hier wel onderkend wordt, maar slechts als uitwas van een ideologie wordt gezien. Als imam Rauf van de Ground Zero moskee/Park 51 zegt dat de Verenigde Staten de terreur nooit zullen kunnen stoppen als men niet begrijpt waar deze vandaan komt, dan wordt hij alras in de extremistische ‘zie je wel’-hoek geduwd. Het probleem is dat hij gelijk heeft, want de werkelijke voedingsbodem van het islamitisch terrorisme en antiwesters sentiment is de realiteit op de grond.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Berlijns politicus richt ‘Wilders-partij’ op

Stadtkewitz (Laurens Boven)

Het zijn een paar opmerkelijke weken in Duitsland. Vrijwel vanuit het niets staat bij onze Oosterburen het anti-islam debat opeens hoog op de agenda. Een boek van SPD-politicus Thilo Sarrazin over de immigratie van moslims en de gevolgen voor de Duitse samenleving sloeg in als een bom. En nu richt een ex-CDU-politicus een nieuwe ?Vrijheidspartij? op. Rene Stadtkewitz werd eergisteren uit zijn fractie gezet, omdat hij Geert Wilders had uitgenodigd voor een debat in de Duitse hoofdstad. Wilders is de inspiratiebron voor de nieuwe Berlijnse partij.

Rene Stadkewitz zit nog als eenmansfractie in de Berlijnse gemeenteraad, maar de persconferentie om zijn nieuwe partij te presenteren organiseert hij in een Italiaans restaurant om de hoek. Het is een veel te klein zaaltje voor de tientallen journalisten. Onder de Duitse collega’s ook een handvol Nederlandse correspondenten.

[b]Vrijheid[/b] Stadtkewitz zit achter een tafel voor een poster van zijn nieuwe partij. ?Freiheit? staat er in grote witte letters op een blauwe achtergrond. 45 jaar oud is de Berlijnse ondernemer, maar hij ziet er ouder uit. Zijn nieuwe partij heet ?Partij voor meer vrijheid en meer democratie?.

De kern van zijn boodschap is: de politiek luistert niet meer naar de mensen. Politici en burgers die met een mening komen die afwijkt van de partijlijn, worden uitgekotst. ?De hetze die tegen Thilo Sarrazin wordt gevoerd is een fataal teken hoe het met de vrijheid en de democratie in ons land is gesteld.? Sarrazin is de SPD-politicus die de islam verantwoordelijk maakt voor de problemen met de integratie van islamitische immigranten.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Wie schrijft een echte biografie over Wilders?

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag is dat Chris Aalberts over de nieuwe biografie van Wilders. Chris Aalberts is docent en onderzoeker politieke communicatie.

Vorige week kwam een nieuwe biografie over Geert Wilders uit, met als ondertitel: ‘Tovenaarsleerling’. Meindert Fennema, hoogleraar politicologie aan de Universiteit van Amsterdam schreef het boek. Geert Wilders mag zich verheugen in de belangstelling van meer biografen. De journalisten Arthur Blok en Jonathan van Melle schreven in 2008 al de biografie ‘veel gekker kan het niet worden‘. De boeken leveren maar één belangrijke vraag op: waarom komen we zo weinig over Wilders te weten?

[b]Geen medewerking[/b] Fennema bedankt in zijn dankwoord diverse mensen voor hun medewerking aan zijn boek. Hij bedankt Geert Wilders echter niet: “hij heeft op mijn brief, e-mail en sms nooit gereageerd”. Wilders is geen gemakkelijk persoon om te portretteren, maar dat wist Fennema ongetwijfeld al. De poging van Blok en Van Melle uit 2008 liep uit op een fiasco. Ze spraken met Wilders, maar na enige tijd vond Wilders een blog van Blok te kritisch, kwam afspraken niet meer na en zei uiteindelijk zijn medewerking op.

Blok en Van Melle zouden slechts één interviewdag met Wilders hebben. Daar zaten Blok en Van Melle dan, met hun halve verhaal. Ze maakten er toch een boek van. Ze gebruikten het halve boek om uit te leggen waarom het niet was gelukt een echte biografie te schrijven, inclusief alle mails die ze naar de PVV hadden gestuurd en hun telefoontjes met de medewerkers van Wilders. De rest van het boek werd gevuld met de paar verhalen die ze van Wilders hadden kunnen optekenen, de reacties van een aantal collega’s op Wilders en de geschiedenis van de PVV. Het leverde weinig op.
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Proeve van Bekwaamheid?

Amerikaanse soldaten ontmantelen landmijn//Wikicommons

EenVandaag berichtte afgelopen zaterdag dat de kiezer vindt dat na het mislukken van de onderhandelingen van de PVC-coalitie – inderdaad: erg slecht voor het milieu – Paars Plus weer de meest logische optie is. Mark Rutte gaat echter doodgemoedereerd verder op de ingeslagen koers: geen millimeter afwijken van het VVD-verkiezingsprogramma en de relatieve zwakte van andere partijen uitbuiten om er zoveel mogelijk van te verwezenlijken. Ogenschijnlijk nauwelijks beschadigd door twee mislukte formatierondes, ligt het initiatief 3 maanden na de verkiezingen nog steeds bij de voorman van de rechtsliberalen. Maandagavond kwam de volgende logische stap, middels een brief aan de koningin, waarin Rutte onomwonden stelt dat hij het best gekwalificeerd is om een ‘proeve van een regeerakkoord’ te schrijven.

De strategie van Rutte blijkt vooralsnog uiterst effectief. De potentiële landmijn Paars-Plus werd simpelweg gedemonteerd door geen enkele concessie te doen inzake de hypotheekrenteaftrek, rekeningrijden en de geplande ‘bezuinigingen zonder lastenverzwaring’. De piketpaaltjes werden door Rutte zo dicht bij het VVD-program in de grond gejensd, dat een compromis vrijwel onmogelijk was. Doordat Cohen’s PvdA hiermee niet in kon stemmen, was meteen de optie van een middenkabinet VVD-PvdA-CDA van de baan. Exit Cohen.

In de tweede ronde, met CDA en PVV kreeg de bijkans door de VVD doodgeknuffelde verloren zoon Wilders van Mark Rutte alle ruimte om zich te blijven profileren op zijn stokpaardjes, zo lang hij maar zou instemmen met 18 miljard megabezuinigingen en de verregaande ontmanteling van de verzorgingsstaat. Bezuinigingen waarvan met name alle anonieme Henken & Ingrids de wrange vruchten zullen plukken. Ruttes grootste misrekening tot nu toe lijkt te zijn dat hij de onderschatte in hoeverre een niet netjes ingekapselde Wilders vooral aan de (protestantse) linkerflank van het CDA tot grote gewetensnood zou leiden.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende