India: Economische groei leidt niet tot volle magen

India doet het goed. Economisch gezien. De economie is de laatste drie maanden van 2010 weer met 8,2% gegroeid t.o.v. dezelfde periode een jaar daarvoor. De groei gaat dermate hard, dat men over 10 jaar een fors tekort aan steenkool voorziet, simpelweg omdat de economie eigenlijk te hard groeit. De kolenproducenten kunnen de groeiende vraag naar kool niet bijbenen. Desalniettemin staat India thans op de vierde plaats in de wereldranglijst voor investeringen in duurzame energie. Het gaat goed met India. Of niet?

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Peak Wealth

Op een borrel stond ik naast een econoom uit de babyboomgeneratie. Hij constateerde dat zijn kinderen harder werkten dan hijzelf had gedaan, en voor minder geld.
‘Ik heb met ze te doen,’ zei hij. ‘Bij mijn generatie kwam het allemaal aanwaaien.’
Ik vroeg hem of hij zich daar schuldig over voelde.
Dat vond hij een merkwaardige vraag. ‘Je kunt je niet schuldig voelen over het tijdsgewricht waarin je geboren bent.’

In de krant las ik dat het Sociaal en Cultureel Planbureau had geconstateerd dat kinderen steeds vaker achterblijven bij hun ouders.
In de energiesector spreekt men al jaren over “peak oil” – het moment waarop de wereldwijde olieproductie op zijn hoogtepunt is, waarna deze onomkeerbaar zal afkalven. Volgens het International Energy Agency passeerden we dat moment al in 2006. Misschien moeten we eveneens over peak wealth gaan spreken. Er zijn tekenen dat ook dat moment al achter ons ligt.

Meer op Bijzinnen.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Dromen van de liberale heilstaat

liberaalHet zomerreces is voorbij. De tandwielen bij zowel de regerings- als oppositiepartijen draaien op volle toeren tijdens heidag en brainstormsessie. Wat wordt de koers? Vanochtend liet VVD-fractievoorzitter Mark Rutte in het radio 1-programma Dit is de dag het ‘nieuwe’ geluid van de liberale partij horen. In plaats van de neergaande angstspiraal van de ex-vvd’er Wilders kiest Rutte voor een andere, maar niet minder strijdvaardige toon. Één die best nog succesvol zou kunnen worden. Gaat de VVD stuivertje wisselen?

Daar lijkt het stiekem wel een beetje op; van het Reagan-ideaal naar het Obama-ideaal. Hoewel Rutte al vaker nieuwe geluiden met veel bombarie bracht, zou een nieuwe draai aan het liberalisme daadwerkelijk gevolgen in het politieke klimaat kunnen hebben. Juist nu Wilders volgens Maurice de Hond in de peilingen zakt (Poppetje gezien, kastje dicht), zou Rutte zich, vrij naar D66, kunnen storten op een hernieuwde tactiek.

Dynamiek en optimisme, met die instrumenten gaf Rutte vanochtend de aftrap voor het nieuwe politieke seizoen. Luister het interview op Radio 1 hier. De economische crisis en de onderbuik zouden we volgens Rutte te lijf moeten gaan met een hernieuwd elan, niet met de ‘sp en boerenpartij-achtige’ oplossingen van Wilders. ‘Mensen snakken naar perspectief,’ zo zei Rutte. ‘Anti-islam, anti-elite, het zal allemaal wel. Oneliners en platte teksten slaan aan als er geen grote verhalen meer zijn. Ik vind dat Nederland zich moet bekennen tot een vernieuwingsagenda.’ Even later roemt Rutte de kersverse burgemeester Aboutaleb, die als tiener uit het Marokkaanse Rifgebergte naar Nederland toog: ‘Dat vind ik een Nederlands succesverhaal. Een simplistisch sentiment als van Wilders deel ik niet. Mij interesseert het niet welk geloof je hebt. Het gaat om toekomst en geen afkomst, wat maak jij ervan?’

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De verwelkte roos

verwelkte-roosVooropgesteld dat ik niet behoor tot de sociaal democratische achterban, wil ik toch proberen een verklaring te geven voor de enorme electorale klappen die de PvdA bij de Europese verkiezingen heeft gekregen. De PvdA zichzelf natuurlijk overduidelijk in de voet geschoten door draaikonterij, gebroken verkiezingsbeloftes (JSF, Irak-onderzoek) en falende en graaiende bestuurders (Vogelaar, Herfkens). Hieronder zal ik een aantal minder voor de hand liggende mogelijke oorzaken bespreken die in samenhang met het bovenstaande een desastreuze combinatie blijken te zijn.

Economische welvaart

De PvdA verliest de helft van haar kiezers. Deels is dit te wijten aan een niet langer noodzakelijk gedachtegoed. Tot vijftien jaar geleden waren er overzichtelijke overkoepelende ideologieën waaruit de maatschappelijke inrichting in grote lijnen eenvoudig ontleend kon worden. Met het verdwijnen van de verzuiling en het eindigen van de Koude Oorlog en de (economische en feitelijk ook sociale) bloei van einde jaren negentig en het begin van deze eeuw verdween de urgentie van het sociaal democratische gedachtegoed. De belangrijkste sociaal democratische idealen zijn ideeën over de economische inrichting van de maatschappij, collectiviteit en daaruit vloeit ook de meeste electorale aantrekkingskracht voort. Te grote welvaart en meer individualisme leiden tot minder sociaal democratische aanhang. De tijdelijke electorale opleving na de ineenstorting van de LPF verhulde dit gegeven nog enigszins, maar met het Europa-brede afhaken van de sociaal democratische achterban kan niemand hier nog onderuit.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het westen doet er steeds minder toe

East is the new West (Foto: Flickr/estherase)

Het was een erg duidelijke “fuck you” richting het Internationaal Strafhof, vorige week. De Arabische Liga verwierp het arrestatiebevel tegen Bashir, de altijd gezellige man achter Darfur.

De redenen zijn waarschijnlijk divers. Allereerst natuurlijk dat veel van de leden van de Arabische Liga zelf ook niet zo’n goede naam hebben op het gebied van mensenrechten. Maar er speelt waarschijnlijk nog meer. Bijvoorbeeld: het westen heeft, vooral dankzij het Amerika van Bush, een stuk van haar morele leiderschap verloren. Op Abu Ghraib en Guantanamo wordt de gehele westerse wereld aangekeken. Veel van de leiders van ‘probleemgebieden’ vinden het westen inmiddels geen haar beter dan zijzelf.

Aan de andere kant heeft ons machtigste niet-militaire wapen, de economische sanctie, de afgelopen tijd stevig aan kracht ingeboet. Sommige landen trekken zich geen zak aan van wapen- en andere embargo’s. Een aantal van die landen hoeven dat ook helemaal niet te doen. Rusland en China zijn te groot en te belangrijk voor de wereldeconomie om met sancties te kunnen raken. Sterker nog, ze gebruiken de door sancties getroffen landen om hun invloed uit te breiden. De enigen die nog echt door sancties worden getroffen zijn de burgers van een land, waarbij het verschil in welvaart en mogelijkheden tussen de elite en het gewone volk alleen maar toeneemt, en de kans op een eventuele machtsovername dus afneemt.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Vorige Volgende