Het gaat niet alleen goed met de schildpadden op Hawaii, het gaat ook prima met de dwergvinvissen in de Atlantische Oceaan. Zo goed dat IJsland er weer op kan gaan jagen, zelfs. Wat in de vorige alinea nog dwergvinvis heette, bestaat in werkelijkheid uit twee soorten, die voor walvisvaarders en andere leken niet uit elkaar te houden zijn. Samen gaat het om vele honderdduizenden exemplaren, en waarschijnlijk zelfs flink meer dan een miljoen. Zelfs natuurbeschermersclub IUCN kan het niet meer over het hart verkrijgen ze uit te maken voor bedreigd. De veertig beesten die IJsland gaat vangen, zijn een welhaast homeopatisch vangstquotum. Je zou denken dat dit walvisbeschermers vervult van vreugde. Het gaat goed met de walvis, een prachtige traditie kan nieuw leven in worden geblazen, de IJslanders kunnen weer walvis eten - voedsel is duur op het eiland dat bijna alles moet importeren. Bovendien zijn de IJslandse vissers getroffen door allerlei vangstquota, omdat wij teveel vis eten met zijn allen. Als de vissers over kunnen stappen op de alom aanwezige walvissen, is dat toch prachtig? Maar nee hoor. Gemok, dreigementen. Het is nooit goed of het deugt niet. Waar komt toch dat zure, altijd neerslachtige van natuurbeschermers toch vandaan? Je zou ze bijna een harpoen in de bast willen gooien.
UPDATE: Helaas, dit was satire. Dat komt ervan als je de bron van artikelen niet checkt:
World News Daily Report is an American Jewish Zionist newspaper based in Tel Aviv and dedicated on covering biblical archeology news and other mysteries around the Globe.
Our News Team is composed of award winning christian, muslim and jewish journalists, retired Mossad agents and veterans of the Israeli Armed Forces.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
[qvdd]
Maar dat neemt niet weg dat elk schip dat onder Nederlandse vlag vaart zich heeft te houden aan regels en verdragen die voor die schepen gelden. […] Dat geldt dus ook voor een organisatie als Sea Shepherd.
Er komt een wet om Sea Shepherd aan te pakken. Sea Shepherd is een organisatie die bekend staat om zijn confrontaties met walvisvaarders, waarbij het geweld niet schuwt.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.