Maplecroft brengt mondiale trends in kaart waaronder corruptie, grondstoffen, klimaatverandering en natuurrampen. Deze week publiceerde het de Food Security Risk Index 2010. Hieruit blijkt dat Afghanistan en Sub-Sahara Afrika het grootste risico lopen op voedseltekorten. Maar ook landen als Haïti en Pakistan zijn kwetsbaar door hun grote afhankelijkheid van voedselimporten. Klimaatverandering zal op het Noordelijk Halfrond gebieden in Canada, Skandinavië en Siberië geschikt(er) maken voor landbouw. Maar Maplecroft benadrukt ook de negatieve effecten van klimaatverandering op de voedselzekerheid die nu al plaatsvinden: "Climate change is having a profound effect on global food security. The heat wave in Russia (115 and medium risk) has come at the same time as devastating floods in Pakistan, which will have long term effects on the country's food security situation. Russian brakes on exports, plus a reduction in Canada's harvest by almost a quarter due to flooding in June, are provoking fluctuations in the commodity markets. This will further affect the food security of the most vulnerable countries".
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Dat de Europese landbouwsubsidies moeten worden afgebouwd daarover is iedereen (behalve de franse boeren) het wel mee eens. Maar volgens de Europese Commissaris voor Landbouw Mariann Fischer Boel moet Europa haar voedselproductie op peil houden, zo niet zelfs nog verder opvoeren. Een Europa dat voor haar voedselvoorziening afhankelijk is van onstabiele landen zou een nachtmerrie scenario zijn. Dat zegt de uit Denemarken afkomstige bloggende EU commissaris in een interview met Euractiv. Het interview behandelt enkele punten uit de recente inventarisatie van het gezamelijke Europese landbouwbeleid: “CAP Health Check”, dat o.a. uitfasering van melkquota en ontkoppeling van subsidie en productie bepleit.
De Europese landbouw speelt volgens Fischer óók een rol in de mondiale voedselzekerheid, zeker als de wereldbevolking doorgroeit naar 9 miljard. Maar in de laatste jaren is Europa in toenemende mate ruwe landbouwstoffen gaan importeren zoals soja voor het voeden van de eigen veestapel? Fischer wil juist dat Europa zich verder profileert als exporteur van hoogwaardige eindproducten als worst en kaas.
Volgens Fischer moet er meer biotechnologie, waaronder GMO, worden aangewend voor de productie op peil te houden. Zeverdedigt de Europese landbouwsubsidies als “veel minder handelsverstorend dan die Amerikaanse subsidies”. Bovendien benadrukt ze dat als je het totale Europese landbouwbudget -waarvan altijd gezegd wordt dat het zo hoog is- wegzet tegen het BNP van de lidstaten het maar 0,4% bedraagt.
Het haalt de kranten in Nederland af en toe als een klein bericht: het landbouwconflict in Argentinië. Sinds maart worden wegen geblokkeerd en is er met grote regelmaat tekort aan producten als melk, vlees en alles wat verder via de weg wordt aangevoerd. Het conflict draait om een belastingverhoging die de regering van presidente Cristina Fernandez de Kirchner bedacht om de kas te spekken/een begrotingstekort aan te vullen/nieuwe plannen te ontwikkelen.
Komende week bereiken we dag honderd van het conflict, dat heen en weer schommelt tussen ‘bijna opgelost’ en ‘op het punt van exploderen’. Deskundigen houden het erop dat die fase nog wel een tijd zal duren. Intussen loopt de schade op, zowel voor de sector als voor de wankele economie in het algemeen. Sectoren die veel met de landbouwers te maken hebben, zoals bijvoorbeeld de vervoersbranche, zijn partij geworden en voeren eigen acties. Het wordt steeds moeilijker de deksel op de doos van Pandora te krijgen.
Veel van de actie vindt plaats in de provinciestad Gualeguaychu, waar de mensen maar druk zijn met conflicten. Sinds een jaar of twee speelt namelijk ook het uitzichtloze conflict tussen Argentinië en Uruguay over een papierfabriek. Het ding staat er inmiddels en er wordt gewerkt, maar de Argentijnen hebben zich nog geenszins met het idee verzoend en blijven bij tijd en wijle de brug tussen hun land en Uruguay bezetten.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
En dan niet over de groei van de TON (wat zat haar haar leuk, hè). Laten Mark en Geert zich daar maar zorgen over maken. Afgelopen week viel mijn oog op een prognose over de achteruitgang van de hoeveelheid akkerland voor de graanproductie. Was er in 2000 per hoofd van de wereldbevolking nog 1100 m2 beschikbaar voor graanproductie, in 2050 zal dat waarschijnlijk teruggevallen zijn tot 700 m2. Hé, da’s toevallig. Laat dat nou net zijn wat je verwachten mag als je het totale oppervlak uit 2000 deelt door het verwachte aantal mensen uit 2050. Kennelijk is men er van uitgegaan dat de hoeveelheid land voor de graanproductie gelijk blijft.
Zo mooi werkt het helaas niet. Zonder ons te bekommeren om de vraag hoeveel vierkante meters je eigenlijk nodig hebt per persoon, kunnen we zonder meer al vaststellen dat de huisvesting van al die extra mensen ten koste zal gaan van akkerland. Sinds 1990 gaat elk jaar bijna 1% van de vruchtbare grond verloren door uitbreiding van woongebieden, door erosie, door overstromingen en door klimaatverandering. Natuurlijk werkt men overal ter wereld aan ontginning van nieuwe landbouwgrond, maar meestal is die niet van dezelfde kwaliteit als de verloren gegane grond. Een goed voorbeeld zijn de tropische regenwouden, waar de grond heel arm is. Alleen dankzij een gesloten kringloop van voedingsstoffen blijft het regenwoud bestaan. Als die kringloop wordt onderbroken is de grond na één à twee jaar uitgemergeld.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.