Zweedse Groenen onder druk

De Zweedse Groenen zijn de schietschijf van de rechtse anti-islam beweging in Zweden. Mehmet Kaplan, de groene minister van Volkshuisvesting in de minderheidsregering van sociaaldemocraten en groenen, is opgestapt na kritiek in de media over zijn relaties met rechtse Turkse groepen en een oude uitspraak waarin hij de wijze waarop Israël omgaat met Palestijnen vergeleek met de behandeling van Joden door de nazi's. Daarbovenop kwam de weigering van Yasri Khan, kandidaat-hoofdbestuurslid en gemeenteraadslid van de groene partij, om een vrouwelijke journalist de hand te drukken. Ook hij heeft zich teruggetrokken. Het tonen van een teken dat bekend is van de Egyptische Moslimbroederschap was voor sommige media de aanleiding om de suggestie te verspreiden dat de Zweedse Miljöpartiet is geïnfiltreerd door islamisten. Op de televisie maakte een defensie-expert de vergelijking met de wijze waarop de Sovjet-Unie in de Koude Oorlog probeerde te infiltreren in politieke partijen. Kaplan was gespot in gezelschap van Turkse nationalisten. Hij verdedigde zich aanvankelijk door afstand te nemen van hun denkbeelden. Na de ophef over zijn uitspraak over Israël besloot hij af te treden omdat gewoon verder werken niet meer mogelijk was. Khan beriep zich op zijn geloof en vond dat daarvoor plaats moest zijn in een partij die diversiteit hoog in het vaandel heeft staan. Maar ook het feminisme is een belangrijke stroming bij de Zweedse Groenen en dat maakt zijn gedrag voor veel partijgenoten onacceptabel. De regering van sociaaldemocraat Stefan Löfven is door de crisis bij de kleinste coalitiepartner verder verzwakt. Op de achtergrond speelt de voortdurende politieke spanning over de vluchtelingencrisis.

Quote du Jour | 900 vluchtelingen

,,Ondanks dat het voorstel niet helemaal tegemoet komt aan onze primaire voorkeuren zijn we trots dat we in Ede de moed hebben om de opvang van 900 vluchtelingen mogelijk te maken.”

Kijk, zo kan het ook. De gemeente Ede stemde gisteravond in met de opvang van 900 vluchtelingen en was daar bij monde van Dirjanne van Drongelen (ChristenUnie) trots op. Voor wie eens een ander beeld van een inspraakavond wil krijgen dan ‘daar moet een piemel in’ zette Ede een uitgebreid verslag online.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: danor shtruzman (cc)

Schengen repareren is niet voldoende

Het oplossen van de problemen van het Schengengebied zal Europa’s vluchtelingencrisis niet verhelpen. Dit is een crisis in buitenlandpolitiek die overloopt naar binnenlands terrein; het zal zowel buiten als binnen Europa opgelost moeten worden.

In januari gaf de Europese Commissie Griekenland drie maanden om haar grenscontroles te verbeteren, en vluchtelingen en migranten effectiever te administreren, of schorsing te riskeren uit het grenzenloze Schengengebied. Grenscontroles zijn opnieuw ingesteld door zes van de zesentwintig Schengenstaten (Oostenrijk, Frankrijk, Denemarken, Duitsland, Noorwegen en Zweden).

Hongarije bouwde vorige jaar een hek om migranten die vanuit Servië aankomen buiten te houden. EU-ministers discussiëren over de vraag of men de Schengenovereenkomsten voor twee jaar moet opschorten.

De EU kijkt naar binnen voor oplossingen van haar problemen, terwijl het eveneens de blik naar buiten zou moeten werpen.

De vluchtelingencrisis is niet louter het gevolg van de tekortkomingen van Schengen. Overheden zijn overweldigd door de enorme aantallen immigranten, en zelfs met betere beleidsmaatregelen om migratie en grensbewaking te regelen, zouden ze worstelen om de massa’s die de korte trip van Turkije naar de Griekse eilanden maken beheersbaar te houden.

Wanneer vluchtelingen eenmaal de Griekse territoriale wateren bereiken, worden ze Europa’s probleem.

Zeker zijn er veel economische migranten die naar Europa komen om hier het geluk te beproeven, maar de meerderheid van degenen die het afgelopen jaar naar de Griekse eilanden en Italië zijn afgereisd, zijn echte vluchtelingen geweest.

Foto: Paulo Colacino (cc)

Metropool en klassenstrijd

COLUMN - De grote stad zuigt mensen aan. De meeste verhuizers en gelukzoekers worden niet rijk of gelukkig in de metropool, maar een enkeling wel. Het tempo van demografische veranderingen intrigeert. Is er een verbinding met de vluchtelingen? Volksverhuizingen zijn van alle tijden.

In de “derde wereld” van vroeger, had het sub-proletariaat dat naar de steden trok weinig kansen: het interpretatiekader was de klassenstrijd, de economische tegenstelling tussen rijk/producent en arm proletariaat.

Hebben wij nu voldoende gereedschap in ons brein om te bevatten wat er gaande is? Het interpretatiekader lijkt veranderd: niet meer het bezit van de productiemiddelen/welvaart, maar culturele en religieuze verschillen zijn het probleem geworden. Klopt dat wel?

Ben Judah schreef een adembenemend boek over wat er gaande is: “This is London”. Dat is de echte metropool. Maar in Amsterdam en Rotterdam is het alleen minder erg.

Zicht op realiteit

In Amsterdam wordt het hoofd van een jonge Marokkaan, als een waarschuwing voor een clubhuis gelegd. De daders lijken bediend, het clubhuis wordt dichtgetimmerd op last van de burgemeester. Hoe kijken we naar de stedelijke samenleving? Welke werkelijkheden zien we nog, welke niet meer? Mensen zien wat ze verwachten, niet wat niet past. (de gorilla en de basketballers)

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten

KRAS | Knieval

Dankzij de dreigende revolte van Wilders en Pegida moesten Merkel en Rutte op de knieën naar Erdogan of hij alsjeblieft wat aan die vluchtelingen kon doen. Zo leverden de nationalisten aan Turkije het breekijzer om meer toegang tot de Europese Unie te forceren. Maar goed, diezelfde nationalisten willen de EU natuurlijk liefst opblazen. Ze hebben het tenslotte niet zo op ander volk.

Misschien – hier is uw complottheorie van vandaag – vinden ze in Erdogan wel een bondgenoot. Dat is tenslotte het soort leider dat ze bewonderen (denk ook: Poetin, Orban): lekker autoritair, de pik op minderheden en de vrije pers (want links, jakkiebah, etc), maar wel soort van democratisch gelegitimeerd. De Europese deal met Turkije is een knieval, niet zozeer voor Erdogan als wel voor de kleingeestige zielen van heel Europa.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Een les in laatdunkendheid

Donald Trump heeft ondertussen de meeste bevolkingsgroepen wel op een of andere manier beledigd. Moslims, Mexicanen, vrouwen, alle beledigingen zijn keurig zijn bijgehouden op deze website. Desondanks, of wellicht dankzij die beledigingen wint Trump de ene voorverkiezing na de andere. Waarom is neerkijken op minderheden zo’n populaire bezigheid?

Psychologen dragen vaak een evolutionaire verklaring aan: Aan de tienduizenden jaren waarin we rondscharrelden in kleine groepen van jagers en verzamelaars hebben we een ingebakken voorkeur voor onze eigen clan overgehouden.

Er is echter ook een directe economische motivatie om op anderen neer te kijken. Geld verdienen ten koste van iemand anders is ethisch een stuk makkelijker te verantwoorden om als je geen hoge pet van iemand op hebt. Een slavendrijver komt het goed uit als hij zijn slaven als vee beschouwt, rijken die de armen als lui zien stemmen met een beter geweten voor belastingverlaging, bankiers die denken dat hun klanten sukkels zijn smeren ze met meer liefde waardeloze investeringen aan en conservatieve gelovigen die hun vrouw als minderwaardig beschouwen komen zonder gewetensschade onder de afwas uit.

Hard bewijs voor het belang van dit soort mechanismen komt van een artikel in de American Economic Review eind vorig jaar, getiteld “Conveniently Upset: Avoiding Altruism by Distorting Beliefs about Others’ Altruism”. In een experiment koppelden zij twee proefpersonen aan elkaar die allebei 10 fiches verdiend hadden door een stom taakje te doen.

Foto: Metropolico.org (cc)

De ruggengraat van Angela Merkel

Afgelopen zondag verscheen Angela Merkel in de politieke talkshow van Anne Will. Iedereen die dacht dat ze in de aanloop naar enkele belangrijke deelstaatverkiezingen naar rechts zou schuiven inzake de vluchtelingencrisis, kwam bedrogen uit. We gaan het zo doen, zoals ik het bedacht heb, was de boodschap. Er is geen plan B.

Rückgrat was een veel gebezigd woord op twitter tijdens het interview. Ze heeft een lijn gekozen en daar houdt ze aan vast. Door deelstaatsverkiezingen laat ze zich niet afleiden. Dit tot wanhoop van partijgenoten, die dit keer voor het eerst geconfronteerd worden met een electoraal risico aan de rechterkant in de vorm van de AfD. Of wacht, ze laat zich niet afleiden? Het lijkt er soms op dat ze de deelstaatverkiezingen gebruikt om lastige partijgenoten op hun nummer te zetten.

Neem Baden-Württemberg. Dat heeft een groene premier, Winfried Kretschmann, die met de sociaal-democraten regeert. Het CDU hoopte deze keer onder Guido Wolf terug te kunnen komen. Maar waar Wolf afstand neemt van Merkel, laat Kretschmann niet na de kanselier volop te prijzen voor haar vluchtelingenbeleid. De waardering is wederzijds, al laat Merkel de volgende fotogelegenheid even aan zich voorbijgaan. In de laatste peilingen zijn de Groenen de grootste partij.

Quote du Jour | Capaciteitsbehoefte

De Grieken moeten duidelijk aangeven waar die [bestuurlijke capaciteits]behoefte bestaat, zonder het beeld te creëren dat mannen in zwarte pakken de boel overnemen in Athene.

Een Europese diplomaat geeft aan dat Griekenland weer diep in de problemen zit, dit keer niet door eigen toedoen, maar dankzij de Europese vrienden, die het land tot vluchtelingenkamp benoemd hebben. Daarvoor zouden de Grieken niet de bestuurlijke capaciteit hebben, dus moeten ze vertellen wat ze nodig hebben.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Vorige Volgende