Kunst op Zondag | Anywhere I lay my head

Anywhere I'm gonna lay my head boys, I will call my home.

Arme gemeenten vangen meer asielzoekers op

NIEUWS - Onderzoek van de NOS: Gemeenten met inwoners met een laag inkomen, zoals  Pekela, Stadskanaal, Vlagtwedde, Het Bildt en Dongeradeel. vingen de afgelopen tien jaar meer dan drie keer zo veel mensen op als gemeenten met rijke inwoners, zoals Rozendaal, Heemstede, Bloemendaal en Blaricum.

Het COA zegt geen verklaring te hebben voor het feit dat arme gemeenten meer mensen opvangen. Er wordt vooral gekeken naar gemeenten waar grote gebouwen leegstaan en waar de politiek bereid is een grote groep op te vangen. Vooral in Noord-Nederland staan kazernes, verzorgingstehuizen, gevangenissen en vakantieparken leeg, aldus het COA.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Aylan Kurdi

aylan_kurdi

Laatste foto van Aylan Kurdi tijdens zijn leven

COLUMN - Stel u het volgende voor. Een bouwvakker vergeet een olielampje uit te zetten, de wind blaast het om, er lekt olie en er is een vlam. Een plaatselijk brandje dat aanvankelijk niet eens wordt opgemerkt omdat het zo klein is. Maar even later brandt het paleis compleet af. Hoe kan zoiets gebeuren?

Dat heeft te maken met gebrekkige zuurstofaanvoer. Datgene wat door het olielampje begint te branden – een behang, misschien een stoel – brandt niet goed en de vrijkomende dampen stijgen deels onverbrand op en hopen zich op onder het plafond. Hier groeit langzaam een wolk van roet en onverbrand gas, dat langzaam opwarmt. Op een gegeven moment is dan één vonkje voldoende om de gaswolk te laten exploderen en desnoods een compleet paleis te laten ontploffen. Zo’n brand heet een “delayed flashover” en de gaswolk die klaarstaat om te ontploffen, heet “metakritisch”.

Ik weet dat dit een raar voorbeeld was, want dit stukje gaat over Aylan Kurdi, de verdronken kleuter die iedereen inmiddels op het netvlies heeft.

Van de analogieën die ik kon bedenken, was de paleisbrand echter nog de minst vreemde. Sorry. Het punt dat ik probeer te maken is dat de ogenschijnlijke oorzaak, één vonkje, in feite niets zegt. De crux is dat het gas metakritisch was geworden.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Het geloof in opvang in de regio

Het geloof in opvang door de regio wordt hier door een Volkskrantcolumnist in een kleine tweehonderd woorden zó belachelijk gemaakt dat ik eigenlijk zou verwachten dat iedereen met een beetje hersens eindelijk snapt waarom Nederland in Brussel keihard uitgelachen wordt:

“‘De regio’, dat is, zoveel werd duidelijk uit de beraadslagingen in de Tweede Kamer, een mythisch gebied met ongekende spankracht, waar mensen die hun land van oorsprong hebben verlaten in relatieve vrede en veiligheid kunnen wonen, eten, naar school gaan, misschien zelfs wel in hun eigen levensonderhoud voorzien. Waar de grenzen van ‘de regio’ precies liggen, daarover verschillen de meningen, maar helder is dat ‘de regio’ ver weg ligt. Buiten ons zicht. Van ‘de regio’ zullen wij geen last hebben.

‘De regio’ is een gebied waar de autoriteiten zich bereidwillig zullen plooien naar de wensen van Halbe Zijlstra en Malik Azmani. Het is een kwestie van voldoende geld naar ‘de regio’ sturen en dan zal ‘de regio’ in staat blijken om zonder wanklank vele duizenden, tienduizenden, honderdduizenden landverhuizers te herbergen.

Het klonk bijna leuk, het leven in ‘de regio’, vooral toen de premier beloofde dat het er ‘natuurlijk geen nieuw-Amsterdam’ zou zijn. Geestig ook, uit de mond van mensen die altijd hebben afgegeven op de effectiviteit van ontwikkelingshulp, maar nu van zins zijn met een blauwdruk en een zak geld een hele ‘regio’ in te richten.

Detail: ‘de regio’ heeft nog niets teruggezegd.”

Soort van akkoord PvdA-VVD over vluchtelingen

Het kabinet gaat een consulaat openen in Raqqa om daar de asielaanvragen te verzamelen in plaats van in Apeldoorn. Of wacht, dat is niet helemaal wat er staat in de kabinetsbrief over de vluchtelingencrisis, maar het lijkt er wel op. Hoe dan ook, de redenering luidt: hoe dichter bij de vluchtelingenhaard we ons loket openen, hoe minder mensen zich er zullen melden (of hoe geruislozer we de aanvraag kunnen afserveren, dat zou natuurlijk ook kunnen).

Dubieuze titel bij NPO vluchtelingenprogramma

NIEUWS - RTL en NPO komen met speciale programma’s over de vluchtelingencrisis. Het programma bij de NPO heeft al een titel: De grens bereikt. Dubieus?
Het programma gaat volgens de NPO over de feiten, de angst en de hoop van de vluchtelingen.

Zou ook het feit aan de orde komen dat veel vluchtelingen de grens niet eens bereiken? Zou ook aan de orde komen dat veel vluchtelingen bang zijn de grens niet te bereiken? En zou de hoop op veiligheid aan de orde komen, omdat veel mensen vluchten omdat voor hen de grens wel is bereikt wat oorlog betreft?

Quote du Jour | Veilige Gebieden

De oorlog in Syrie vonden Westerse politici natuurlijk vanaf het begin “heel erg”. Maar nu de EU zelf plotseling te maken krijgt met honderdduizenden, wellicht miljoenen, Syrische asielzoekers moet er plotseling iets gebeuren.

Veilige Gebieden inrichten in Syrie dus. De bedoeling ervan is dat Syriers in Syrie blijven en dus niet meer naar de omliggende landen (Turkije, Libanon of Jordanie) gaan omdat ze daarvandaan naar de EU trekken.

Maar Veilige Gebieden inrichten in Syrie is geen goed idee en zeker geen oplossing. Het is zelfs een gevaarlijk plan.

CDA wil grondtroepen in Syrië ‘om vluchtelingenproblematiek aan te pakken’

Yep: de vluchteling is volgens CDA-leider Sybrand Buma zo’n bedreiging voor onze way of life dat we ons niet in één, maar zelfs in meerdere burgeroorlogen moeten gaan mengen:

“De basis van de vluchtelingenproblematiek ligt veel dieper. We moeten kijken naar de bron van waaruit deze stromen vandaan komen. De bron is de grote chaos in Syrië en Irak, maar ook de instabiliteit in Libië”, aldus Buma.

Volgens de CDA-leider moeten er vluchthavens, ook wel safe havens genoemd, komen in crisisgebieden als Syrië, maar ook Irak en Libië. Militairen onder de vlag van de Verenigde Naties of de Europese Unie moeten daar zorgen voor de vrede en veiligheid voor de vluchtelingen.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Vorige Volgende