Na een worsteling van ruim anderhalf jaar lijkt het erop dat de militaire coup in Bangladesh alsnog mislukt is. De generaals grepen op 11 januari 2007 de macht om een eind te maken aan de corruptie van twee partijen die om beurten de verkiezingen wonnen. De politieke leiders verdwenen achter de tralies en een neutrale burgerregering moest het staatsapparaat hervormen. Inmiddels is bijna iedereen echter weer op vrije voeten en gaan vermoedelijk dezelfde twee klieken de macht betwisten in de volgende verkiezingen. Enige lichtpuntje: die gaan misschien eerlijk verlopen. Bangladesh draaide altijd om de entourages van twee dames: Khaleda Zia en Sheikh Hasina, die al decennia lang weigeren een woord met elkaar te wisselen. Beiden waren ooit eerste minister van een van de meest corrupte landen ter wereld. Zij en 170 andere politici kwamen in het beklaagdenbankje terecht, toen de militairen de macht grepen. Dat was natuurlijk niet netjes, maar de internationale gemeenschap keek stilletjes toe, net als toen generaal Musharraf de macht overnam in Pakistan, in de hoop dat het land er stabieler van zou worden.
Update:
Omdat we iedereen een goede nachtrust toewensen, hebben we dit artikel gesloten voor reacties.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
We identify absolutely with our candidates; their struggles become our struggles, their suffering our suffering, their life history our life history. And if we watch the same sitcom, have the same “Midwestern values,” or sit in the same wing of the same church, well now we’re not just voters; we’re in luuuuve.
Melinda Henneberger en Dahlia Lithwick stellen in Slate de vraag: “When did voting become like dating? And when did it become like dating yourself?”
Naast een pleidooi voor stemmen op basis van rationele afwegingen in plaats van op emotionele betrokkenheid, is het ook een waarschuwing aan de Hillary Holdouts:
And some proportion of them will ally themselves with the man who laughed and said, “That’s an excellent question” when asked during the primaries, “How do we beat the bitch?” If they think they feel unheard, disrespected, and cast aside now, just wait until President McCain moves into the White House. Because not only will he not want to hear their complaints, but neither will we.
On a day when major news organizations across the country are taking Senator McCain to task for a steady stream of false, negative attacks, his campaign has launched yet another. Or, as some might say, ‘Oops! He did it again.’
De campagne van Barack Obama reageert luchtigjes op de nieuwste campagnespot van John McCain. Maar daarbij bleef het niet de afgelopen vierentwintig uur.
De campagne van Barack Obama valt vervolgens aan.
So nobody really thinks that Bush or McCain have a real answer for the challenges we face, so what they?re going to try to do is make you scared of me. You know, he?s not patriotic enough. He?s got a funny name. You know, he doesn?t look like all those other presidents on those dollar bills, you know. He?s risky. That?s essentially the argument they?re making.
De campagne van John McCain brengt met deze beschuldiging zelf het onderwerp van ras onder de aandacht.
Barack Obama has played the race card, and he played it from the bottom of the deck. It?s divisive, negative, shameful and wrong.
Oops! He did it again?
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Terwijl stemcomputers in Nederland al ruim een half jaar verboden zijn en het stemmen per computer voor zelfs waterschaps verkiezingen ook stervende is lijken fundamentele misverstanden over de kern van het probleem rond stemcomputers te blijven bestaan.
De vele knullige securityproblemen (video)of de afwezigheid van de broncode van de software (in het geval van Nedap en SDU stemcomputers) zijn weliswaar een prima aanleiding geweest om het onderwerp via de media op de politieke agenda te krijgen maar deze zaken zijn niet de kern van het probleem. En hoewel het dossier stemcomputer op het Ministerie van Binnenlandse zaken inmiddels een fel fluoriserende ‘radioactief, niet aankomen!’ sticker heeft blijft het risico bestaan dat lagere overheden of leveranciers blijven denken dat stemmen per computer best kan ‘als we maar even die bugjes oplossen’.
De werkelijke bezwaren zijn veel fundamenteler en hebben weinig te maken met security bugs of open sourcecode. Het zijn de fundamentele principes van de redenen waarom we democratie hebben die met het gebruik van stemcomputers geweld worden aangedaan. In de vele discussies op mailinglists en webfora lijken die fundamentele principes een beetje uit het zicht geraakt. In het eerste jaar van de acties van de werkgroep wijvertrouwenstemcomputersniet werd vaak geroepen door overheid en leveranciers dat men niet zo wantrouwend moest zijn. Nederland was tenslotte een net land en de suggestie dat iemand fraude zo plegen met zo iets fundamenteels als verkiezingen werd als ridicuul van de hand gedaan. Het was simpelweg ondenkbaar en verdere discussie of verantwoording erover was niet noodzakelijk.
Een mysterieus cocaïnevliegtuig, dat vorige week zondag 13 juli verlaten werd gevonden op Lungi Airport met 750 kilogram cocaïne aan boord, heeft Sierra Leone volledig in haar greep. De lang verwachtte uitslagen van de lokale verkiezingen van 5 juli jongstleden, die vandaag officieel zullen worden gemaakt, zijn plotsklaps niet interessant meer. Iedereen is ‘high’ van het cocaïneschaal dat zich over de overheid dreigt uit te vouwen.
Wat is er gebeurd? Zondagnacht, 13 juli, vlak voordat het vliegtuig van President Ernest Bai Koroma zou landen, cirkelde er een onbekend vliegtuig boven de luchthaven rond. Het kreeg pas toestemming te landen nadat de hoogste luchthavenautoriteit was opgetrommeld en er een team klaar zou staan om de inzittenden te onderscheppen. In theorie, want toen het vliegtuig uiteindelijk landde, hadden de inzittende genoeg tijd om weg te komen. Ze lieten een vliegtuig vol met cocaïne achter. Straatwaarde: tussen de 200 en 300 miljoen euro, in Europa. Dat is dus nogal wat geld om zo onhandig mee om te springen, zeker als je je bedenkt dat het vliegtuig was uitgerust met GPS, dus in het donker kon landen en dus willekeurig welke verlaten plek in Sierra Leone (die er te over zijn) had kunnen uitkiezen als eindbestemming.
Vreemd genoeg kozen ze voor de nationale luchthaven, waar toevallig net op dat moment ook de president aankwam, die stante pede de beslissing nam hoogstpersoonlijk de leiding over het onderzoek op zich te nemen. Binnen een paar uur waren er 58 personen gearresteerd, waaronder een hele hoop Zuid-Amerikaanse maffioso, politie agenten en officieren, en werden de Vice President, de minister van aviatie en Sierra Leone’s bekendste profvoetballer Mohamed Kallon door de kranten beschuldigd van betrokkenheid.
Een doos met 40 kg cocaïne verdween spoorloos van de plaats delict en werd teruggevonden in het staatshuis. Alle zogenaamde bewijzen van betrokkenheid wijzen in de richting twee ministers die toevallig genoeg vorige week, vlak voordat de ‘mysteryplane’ in Sierra Leone neerdaalde, van de president te horen hebben gekregen dat hun positie in het geding is.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Hoewel ik voor geen goud het Britse politieke stelsel van kiesdistricten zou willen hebben, heeft het ontegenzeggelijk voordelen. Één ervan is dat het zelden saai wordt, doordat de periode tussen twee nationale verkiezingen vaak wordt onderbroken door spannende tussentijdse verkiezingen (als er voor wat voor reden dan ook een parlementslid opstapt en dus in zijn kiesdistrict op nieuw gestemd moet worden), die als graadmeter voor de politieke verhoudingen kunnen dienen.
De laatste paar tussentijdse verkiezingen waren weinig succesvol voor de regerende Labourpartij. In mei verloor Labour het voorheen als volstrekt veilig geachte Crewe and Nantwitch, waarschijnlijk vooral vanwege de zeer impopulaire Labour-regering en vooral de persoon van premier Gordon Brown.
Een tweede nekslag kwam bij de verkiezing in Henley, die ontstond doordat Boris Johnson werd verkozen tot burgemeester van Londen. Weliswaar was een conservatieve overwinning hier zeer waarschijnlijk, maar de Labour-kandidaat kwam op een vernederende vijfde plaats, nog na de kandidaten van de Groenen en de extreem-rechtse British National Party.
Deze verliezen zorgen voor gerommel in de rangen van Labour. Aan de stoel van Brown zou al worden gezaagd, onder andere door de oude “Blairites” binnen Labour, die Brown nooit hebben kunnen velen. De jeugdige David Miliband zou dan het Labour-leiderschap èn de premierpost op zich kunnen nemen en zo een vernieuwd Labour in 2010 naar een verkiezingszege kunnen leiden.
Stel, je bent links in de VS. Je hebt acht kutjaren achter de rug, want je hebt begrijpelijkerwijs een bloedhekel aan de Republikeinse president Bush. Maar treur niet! Er komen verkiezingen aan, dus tijd voor verandering. Helaas is de enige kandidaat die je zou willen overwegen eigenlijk nog niet links genoeg voor je. Wat doe je dan? Natuurlijk! Je schuift zelf een kandidaat naar voren, die totaal kansloos is, maar wél weer de kans groter maakt dat er weer vier jaar lang een republikein aan de macht is in het land.
Klinkt nogal dom, niet? Maar toch is het precies dat wat er afgelopen weekend is gebeurd. De “Green Party” lanceerde Cynthia McKinney, een gekleurde vrouw. Een soort combi van Obama en Clinton dus. Er is geen rechtgeaarde Republikein die op haar zal stemmen, dus zal ze vooral stemmen trekken onder de democratische kiezers. Tel uit je verlies. Tot overmaat van ramp wees Ralph Nader de nominatie van de partij af en gaat hij als onafhankelijke kandidaat de verkiezingsstrijd in. Nog meer mensen die niet op een democraat zullen stemmen dus.
Gelukkig zijn er ook nog een paar kandidaten die stemmen weg kunnen trekken bij de republikeinen. Allereerst is dat natuurlijk de “Constitution Party“, een partij die het land wil herstellen naar letter van de grondwet. Uiteraard zoals zij die letter interpreteren, en voeg daar een religieus sausje overheen en je krijgt een mix die religieus rechts, toch ook geen onaanzienlijke groep, zal aanspreken.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.