Er zijn mid-term elections in de VS vandaag. Een derde deel van de senaat, het hele huis van afgevaardigden en een bijna alle governors worden gekozen. Na de overwinning van Obama in 2008 is dit de eerste echte test voor hem. In de peilingen staan de democraten er slecht voor. Veel hangt af van de opkomst. Hoe teleurgesteld is men en wat doet men er mee. En hoeveel theemutsen krijgen we nu aldaar? Neem er eentje van het huis en geef uw reactie op de uitslagen. Alhier een mooi overzicht om in de gaten te houden. Vanaf 23:00 uur verwacht men de eerste uitslagen vanaf de oostkust. Het kan wel tot in de ochtend duren voordat alles bekend is.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Verlies in de midterms wordt de redding van Obama en zijn herverkiezing.
Obama heeft het zwaar als president. Voor links en liberal in de Verenigde Staten is de teleurstelling groot dat zijn “Hope and Change” nog niet heeft opgeleverd wat zij hoopten. Voorlopig hebben velen van hen het gevoel dat Yes we can is omgeslagen in M’kay, I’ll try. Vooral de maar voortdurende oorlog is Afghanistan, inclusief een uitbreiding van de troepenmacht, is een doorn in het oog van linkse Amerikanen.
Voor rechts in de V.S. is alles wat Obama doet natuurlijk een aanleiding om te roepen dat hij een extreemlinkse engerd is. De Republikeinen hebben vanaf dag één alles wat ze maar konden dwarsbomen, gedwarsboomd. Vaak gepaard gaand met bizarre en extreme retoriek, zeker sinds de opkomst van Theefeestgangers. Retoriek die weinig met de realiteit te maken heeft en alles met angst. Obama is nog steeds populairder dan Reagan in 1982 of George H. Bush in 1992, waarbij zeker de tweede het slachtoffer was van een veel mildere economische teruggang.
De Republikeinen hebben deze midterms tot een soort referendum gemaakt met zoals Clinton zei het volgende thema: “let’s make this a referendum on everything that’s bothering you about life right now”. De onvrede is groot, maar gaat feitelijk niet over Obama of zijn beleid, maar over de zwaarste economische crisis sinds de jaren 30. Niet geheel verassend verloren Franklin D. Roosevelt en de Democraten bij de midterms in november 1938 ook extreem: 6 zetels in de senaat en 73 in het congres. FDR werd twee jaar later wel met 55%(!) van de stemmen herkozen.
GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag is dat Maarten Goethals, met een introductie in het wespennest dat Belgische politiek heet.
Meer dan vier maanden na de verkiezingen heeft België nog steeds geen nieuwe regering. De onderhandelende partijen vertrouwen elkaar niet, want ze zijn het over zowat alles oneens. De crisis is compleet.
13 juni 2010. De uitslag van de federale verkiezingen stellen de zaken op scherp in België. In Vlaanderen grijpt Bart De Wever, mediafiguur en voorzitter van de Vlaams-nationalistische N-VA, de macht. Met bijna 800.000 voorkeurstemmen is hij politiek incontournable. En met 27.8 procent van de Vlaamse stemmen wordt zijn partij de grootste fractie in België.
De Antwerpenaar charmeert de kiezer met de oproep voor minder België en meer Vlaanderen. Dat is volgens hem mogelijk in een confederaal bestuursmodel, naar voorbeeld van Duitsland. Daarbij krijgen de verschillende regio’s (Vlaanderen, Wallonië) een maximum aan economische en politieke bevoegdheden. Het overkoepelende, Belgische niveau blijft bestaan, maar moet het doen met een minimum aan verantwoordelijkheden: nationale defensie, buitenlandse handel en de betaling van de pensioenen. Daarom wil De Wever de financieringsstructuur van het land herberekenen. Het liefst op basis van economische modellen die Vlaanderen meer autonomie garanderen. Dat kan bijvoorbeeld door de deelstaten het recht te geven zelf belastingen te innen. Vandaag zijn de regio’s voor de financiering van hun werking bijna volledig afhankelijk van de federale staatskas.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Verkiezingen VS: Republikeinen op dikke winst
Afrekening linkse beleid Obama, of het resultaat van een rechtse haatcampagne?
De bewoners van het eilandstaatje Bahrein zijn voor zeventig procent sjiitische moslims. De rest, inclusief de koning, is soennitisch. Kortom, niet de ideale omstandigheden voor een absoluut vorst om democratie in te voeren. Toch was dat precies wat Hamad ibn Isa Al Khalifa in 2002 deed. Er kwam een parlement met twee kamers. Het Hogerhuis werd in zijn geheel door de koning benoemd, maar het Lagerhuis kwam via eerlijke verkiezingen tot stand, waaraan ook vrouwen mochten meedoen. De sjiieten vertrouwden het niet en boycotten de verkiezingen, met als gevolg dat de koningsgetrouwen het voor het zeggen hielden.
Gisteren waren er voor de derde keer verkiezingen. De sjiieten hadden in 2006 wel meegedaan en waren meteen de grootste partij geworden met 17 van de 40 zetels. Verdere groei was waarschijnlijk. En hoewel de koning via het hogerhuis alle wetgeving controleert (sterker nog, ‘koninklijke besluiten’ hoeven niet eens langs het parlement), werd hij toch nerveus. Want hoe tandeloos een parlement ook is, hinderlijk blijft het, al was het maar omdat die types die je op je buitenlandse reizen tegenkomt de volksvertegenwoordiging wél heel serieus nemen.
De aanloop naar de verkiezingen verliep erg onrustig. Tijdens de ramadan waren er straatrellen. Activisten werden gevangen gezet en van terrorisme beschuldigd, kantoren van mensenrechtenorganisaties gesloten. Sjiitische moskeeën kwamen onder strakker toezicht en een prominente geestelijke raakte zijn verblijfsvergunning kwijt. Het mocht niet baten.
Blijkens dit verhaal – en andere door dit blog uit Den Haag opgevangen geluiden – denkt het CDA oprecht dat het vanuit het kabinet een krachtig weerwoord kan bieden aan Geert Wilders. Sterker, men is ervan overtuigd dat Wilders getemd kan worden door een paar ‘zwaargewichten’ in de vorm van Piet Hein Donner en Gerd Leers. De naïviteit van het CDA grenst aan het absurde. Niet het CDA, maar Wilders gaat profiteren.
Stel u voor: de Tweede Kamer als boksring. In de ene hoek Piet Hein Donner. Al jaren minister en het in de ogen van PVV-kiezers vleesgeworden pluchedier en verklaard opponent van Geert Wilders. Hij moet het op gaan nemen tegen het Blonde Beest uit Venlo.
Naast Donner staat Gerd Leers, de voormalige burgemeester van Maastricht die landelijke bekendheid verwierf door zijn pleidooi vóór de legalisering van softdrugs. De burgemeester die populair was in zijn stad Maastricht, jazeker. Maar die onder PVV-kiezers toch niet zó populair is.
Dezelfde Gerd Leers die in deze uitzending van Netwerk (uit 2007, dank Geencommentaar.nl) nog hard van leer trekt tegen Wilders. Die Gerd Leers (geen familie!) moet CDA-kiezers gaan terughalen van hun uitstapje naar de PVV. Buiten de ring staat coach Maxime Verhagen die zijn twee boksers, zijn twee pitbulls, zijn twee oude mastodonten aanmoedigt.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Start de polonaise maar. Jullie Blonde Leider heeft het best goed gedaan, vooral als het gaat om immigratie en veiligheid. Op andere punten stelt hij wellicht meer teleur, maar daar moet je even voor doorlezen.
We hebben als service naar jullie even alle punten uit het verkiezingsprogramma naast het Regeerakkoord gelegd (ja, wij elitaire linkse mensen hebben natuurlijk veel tijd over, want wij werken niet). Er is flink wat overlap tussen de twee. Nu behoren al die punten niet alleen Geert Wilders toe. Immers VVD en CDA zijn ook voor investeren in een veilig openbaar vervoer. Ook staat er veel bezweringstaal in. Zo beloven VVD en CDA bijvoorbeeld onderzoek te doen naar de internationale handel in emissierechten, terwijl jullie Blonde Leider daarvan af wil. In andere stukken wordt duidelijk dat Nederland gewoon blijft meewerken aan deze internationale handel.
Ook heeft Wilders tijdens de onderhandelingen nog veel extra’s binnengesleept, maar ik beperk me nu even tot het verkiezingsprogramma, het eerste en het laatste waar jullie als stemvee nog enige zeggenschap over hadden bij de PVV.
Voordat we het over immigratie gaan hebben, wil ik even de belangrijkste punten laten zien. Iedere paragraaf in het verkiezingsprogramma sluit af met En vooral… en dan volgt er een eis die blijkbaar het belangrijkste is voor de partij. Slecht ééntje wordt gegarandeerd:
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.