Bahrein doet democratisch stapje terug

De bewoners van het eilandstaatje Bahrein zijn voor zeventig procent sjiitische moslims. De rest, inclusief de koning, is soennitisch. Kortom, niet de ideale omstandigheden voor een absoluut vorst om democratie in te voeren. Toch was dat precies wat Hamad ibn Isa Al Khalifa in 2002 deed. Er kwam een parlement met twee kamers. Het Hogerhuis werd in zijn geheel door de koning benoemd, maar het Lagerhuis kwam via eerlijke verkiezingen tot stand, waaraan ook vrouwen mochten meedoen. De sjiieten vertrouwden het niet en boycotten de verkiezingen, met als gevolg dat de koningsgetrouwen het voor het zeggen hielden. Gisteren waren er voor de derde keer verkiezingen. De sjiieten hadden in 2006 wel meegedaan en waren meteen de grootste partij geworden met 17 van de 40 zetels. Verdere groei was waarschijnlijk. En hoewel de koning via het hogerhuis alle wetgeving controleert (sterker nog, 'koninklijke besluiten' hoeven niet eens langs het parlement), werd hij toch nerveus. Want hoe tandeloos een parlement ook is, hinderlijk blijft het, al was het maar omdat die types die je op je buitenlandse reizen tegenkomt de volksvertegenwoordiging wél heel serieus nemen.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het CDA onderschat Wilders. Alwéér

Geert Wilders (Foto: Flickr/pietplaat)Blijkens dit verhaal – en andere door dit blog uit Den Haag opgevangen geluiden – denkt het CDA oprecht dat het vanuit het kabinet een krachtig weerwoord kan bieden aan Geert Wilders. Sterker, men is ervan overtuigd dat Wilders getemd kan worden door een paar ‘zwaargewichten’ in de vorm van Piet Hein Donner en Gerd Leers. De naïviteit van het CDA grenst aan het absurde. Niet het CDA, maar Wilders gaat profiteren.

Stel u voor: de Tweede Kamer als boksring. In de ene hoek Piet Hein Donner. Al jaren minister en het in de ogen van PVV-kiezers vleesgeworden pluchedier en verklaard opponent van Geert Wilders. Hij moet het op gaan nemen tegen het Blonde Beest uit Venlo.

Naast Donner staat Gerd Leers, de voormalige burgemeester van Maastricht die landelijke bekendheid verwierf door zijn pleidooi vóór de legalisering van softdrugs. De burgemeester die populair was in zijn stad Maastricht, jazeker. Maar die onder PVV-kiezers toch niet zó populair is.

Dezelfde Gerd Leers die in deze uitzending van Netwerk (uit 2007, dank Geencommentaar.nl) nog hard van leer trekt tegen Wilders. Die Gerd Leers (geen familie!) moet CDA-kiezers gaan terughalen van hun uitstapje naar de PVV. Buiten de ring staat coach Maxime Verhagen die zijn twee boksers, zijn twee pitbulls, zijn twee oude mastodonten aanmoedigt.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Beste Henk en Ingrid,

Start de polonaise maar. Jullie Blonde Leider heeft het best goed gedaan, vooral als het gaat om immigratie en veiligheid. Op andere punten stelt hij wellicht meer teleur, maar daar moet je even voor doorlezen.

We hebben als service naar jullie even alle punten uit het verkiezingsprogramma naast het Regeerakkoord gelegd (ja, wij elitaire linkse mensen hebben natuurlijk veel tijd over, want wij werken niet). Er is flink wat overlap tussen de twee. Nu behoren al die punten niet alleen Geert Wilders toe. Immers VVD en CDA zijn ook voor investeren in een veilig openbaar vervoer. Ook staat er veel bezweringstaal in. Zo beloven VVD en CDA bijvoorbeeld onderzoek te doen naar de internationale handel in emissierechten, terwijl jullie Blonde Leider daarvan af wil. In andere stukken wordt duidelijk dat Nederland gewoon blijft meewerken aan deze internationale handel.

Ook heeft Wilders tijdens de onderhandelingen nog veel extra’s binnengesleept, maar ik beperk me nu even tot het verkiezingsprogramma, het eerste en het laatste waar jullie als stemvee nog enige zeggenschap over hadden bij de PVV.

Voordat we het over immigratie gaan hebben, wil ik even de belangrijkste punten laten zien. Iedere paragraaf in het verkiezingsprogramma sluit af met En vooral… en dan volgt er een eis die blijkbaar het belangrijkste is voor de partij. Slecht ééntje wordt gegarandeerd:

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Heeft de SP de sleutel in handen?

Nu dan toch? (Foto: Flickr/Pieter Musterd)

Goed, de huidige formatie zit in zwaar weer, of de coalitie CDA/VVD met gedoogsteun van de PVV er komt is maar zeer de vraag. Ab Klink zou de meerderheid van die coalitie hoogstpersoonlijk om kunnen zeep helpen.

En dan? Dan zijn we weer terug bij af. Belgische toestanden dreigen, of liever nog, zijn eigenlijk al losgebarsten. Het is zelfs niet geheel ondenkbaar dat er nieuwe verkiezingen moeten komen. Die verkiezingen zullen in grote mate een herhaling zijn van de vorige, maar met de wetenschap van wat er daarna gebeurde zullen er mensen zijn die de volgende keer een andere keuze zullen maken.

Hoogstwaarschijnlijk zal het CDA de schuld krijgen van de mislukte formeerpoging, en zal verliezen. Een enkele uitzondering daargelaten vindt tussen de blokken links-rechts de afgelopen jaren weinig migratie plaats, dus de weglopende kiezers bij het centrumrechtse CDA zullen waarschijnlijk aan de rechterkant van het politieke spectrum blijven. De overlopers zullen vooral mensen zijn die hoopten op een kabinet met de PVV, maar niet voldoende om ook op de PVV te stemmen. Waarschijnlijk zal een deel van hen nu wel de oversteek wagen.

Op (centrum-)links zullen nieuwe verkiezingen ten koste gaan van de kleinere partijen. In het huidige klimaat zullen kiezers gaan voor een sterkere PvdA. D66 en vooral GroenLinks zullen alle zeilen moeten bijzetten om niet te verliezen.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Niet links, niet rechts, maar wat dan wel?

Hieronder volgt een gastbijdrage van Jasper Soetendal, hij is initiatiefnemer van Weetmeer.nl. Weetmeer.nl publiceerde eerder de Politieke Landkaart 2010. Dit artikel publiceert hij op persoonlijke titel.

De krantenkoppen op de dag na de Tweede Kamerverkiezingen spraken eensgezind over een ‘ruk naar rechts’ in het Nederlandse politieke landschap: “Nederland maakt ruk naar rechts” (Parool), “Ruk naar rechts komt uit zuiden” (Volkskrant) en “Buitenland: Ruk naar rechts in Nederland” (Spits)

Maar in hoeverre is er daadwerkelijk sprake van een ruk naar rechts? Kan de PVV als ‘rechts’ gezien worden wanneer zij zich op sociaal-economisch gebied verzet tegen ‘rechtse’ standpunten als het verhogen van de AOW-leeftijd, het versoepelen van het ontslagrecht en het verlagen van de uitkeringen? En in hoeverre is er überhaupt sprake van een links-rechts verdeling als er een grote groep kiezers zweeft en switcht tussen SP en PVV, traditioneel de beide uitersten op het links-rechts-spectrum?

Wanneer beschrijvende statistiek wordt toegepast op de verkiezingsuitslagen, is daarin geen duidelijke links-rechts tegenstelling terug te vinden. Naast de primaire verdeling in het Nederlandse politieke landschap, van christelijk-conservatief tot seculier-progressief, is er echter wel een belangrijke secundaire verdeling waarop de grootste verschuivingen hebben plaatsgevonden.

Dat de reguliere indelingen als ‘links’ en ‘rechts’ niet voldoen bleek bij de samenstelling van de Politieke Landkaart 2010 (www.politiekelandkaart.nl); Daarbij is uitgegaan van de links-rechts/conservatief-progressieve politieke matrix zoals deze voor de verkiezingen is samengesteld door Kieskompas. Hierin neemt de PVV door eerder genoemde kwesties een linkse noch rechtse positie in. Dit leidde tot interessante plaatjes en analyses, maar deed op sommige punten tekort aan de politieke aardverschuiving die in het hele land en met name in het zuiden heeft plaatsgevonden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Australische Campagneperikelen

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag is dat Marcus Lucas over de Australische federale verkiezingen.

Binnenkort vinden in Australië federale verkiezingen plaats. Eerder nam de campagne aldaar een bijzonder interessante wending. De regerende Labor-partij van premier Julia Gillard stond tot voor kort op een comfortabele voorsprong in de peilingen, maar die is inmiddels in rook opgegaan.

[b]Nek-aan-nekrace in felle mediacampagne[/b] Een nek-aan-nekrace tussen de sociaaldemocratische Labor-partij en de conservatieve Liberals ontwikkelt zich. Eerst een korte voorgeschiedenis. Afgelopen juni vond er een kleine paleisrevolutie plaats binnen Labor. Premier Kevin Rudd stond op verlies in de peilingen, en werd aan de kant geschoven door de partijtop. Gillard ging als eerste vrouwelijke premier van Australië de campagne in.

[b]Gesloten migrantenkamp Nauru[/b] Ik herinner me haar kordate speech, live op CNN. Hier stond een vrouw met daadkracht, frisheid en charisma. Zij zou dat klusje wel klaren. Even leek het daar ook op; Labor steeg flink in de peilingen. Maar vandaag is alles anders. De rechtsconservatieve Liberals voeren campagne met een simpele boodschap: einde aan de geldverspilling, stop de belastingen, en stop de boten.

Dat laatste – stop de boten – betekent het nog strenger beperken van de immigratie, en de heropening van het controversiële migrantenkamp op het eiland Nauru. Met dat beleidsvoornemen bracht Liberal-leider Tony Abbott vandaag een bezoek aan de president van dit kleine eiland in de Grote Oceaan. Ondertussen gaat het in de campagne van Labor helemaal mis.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Salomonseilanden hopen op vreedzame verkiezingen

Verwoeste Chinese winkel in de hoofdstad Honiara na de rellen van 2006 (Foto: Flickr/sadie and maude's place)

De inwoners van de Salomonseilanden, een archipel ten oosten van Papua Nieuw Guinea, gaan vandaag naar de stembus. De vorige keer dat ze dit deden, in 2006, leidde dit tot grootschalige rellen, waarbij de Chinese minderheid het moest ontgelden. Er was op dat moment al een vredesmacht onder Australische leiding op de eilanden, omdat die verkiezingen een eind moesten maken aan een burgeroorlog tussen autochtone etnische groepen.

Die vredesmacht is er nu nog, en is zelfs versterkt met het oog op de verkiezingen. Alcohol is sinds maandag verboden en er is speciale inkt uit India ingevlogen om te zorgen dat mensen na het stemmen niet hun vinger kunnen schoonmaken en opnieuw stemmen, zoals vorige keer gebeurde. De campagne is op een paar incidenten na rustig verlopen. Er zijn 500 kandidaten (op 500.000 inwoners), die in een districtenstelsel strijden om 50 zetels in het parlement. De uitslag wordt in het weekend verwacht.

Het lastige is dat die uitslag alleen vertelt wie er in het parlement gekozen zijn. Het parlement kiest vervolgens de premier, die het land gaat regeren, maar veel kandidaten weigeren vooraf te vertellen wie ze zullen steunen, de zittende premier of de oppositiekandidaat (lokale media voorspellen winst voor de eerste). Een kritiek punt waarop beide kampen van mening verschillen is of hun archipel Taiwan zal blijven erkennen of de loyaliteit verschuiven naar het Chinese vasteland.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende