Partij Blanco

Cynisme, cynisme, cynisme. En dan moeten we gaan stemmen? Een kennisje van me mag dit jaar voor het eerst stemmen. Ze neemt het heel serieus en heeft vorige week een dag lang alle verkiezingsprogramma’s gelezen. Ik ben een beetje jaloers, want ik kan Den Haag steeds minder serieus nemen. Nu roept iedereen wel eens dat we worden geregeerd door gekken, dat politici te dom zijn om een echte baan te vinden of dat we vermakelijkheidsbelasting moeten heffen op de Haagse kermis. Zulke sneren zijn gewoonlijk een hyperbool, maar langzamerhand begin ik het gevoel te krijgen dat er écht iets mis is. Ik twijfel niet aan de integriteit van de Kamerleden, maar wel aan hun capaciteit. Eerste bezwaar: men doet steeds meer alsof politiek een zero sum game is. Partij A zal tot elke prijs willen voorkomen dat partij B gelijk krijgt, omdat het dan lijkt dat partij A ongelijk heeft. We hebben momenteel een premier die geen positieve redenen kan noemen waarom we zijn partij (waarop ik wel eens heb gestemd) zouden moeten steunen, maar die wel wil verhinderen dat “de socialisten” de verkiezingen winnen. Ik zou zo graag weer politici zien die nadachten over het belang van de samenleving, die konden toegeven dat andere partijen ook wel eens goede ideeën hebben en die niet te beroerd zijn het heilige eigen gelijk op te geven.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: copyright ok. Gecheckt 11-03-2022

Dus toch GroenLinks

, door

Veel mensen vragen zich af wat de signatuur van de Sargasso-bloggers toch is. Het antwoord: die denken natuurlijk met name voor zichzelf en zijn geen uithangbord voor een partij. Maar we zijn niet te belazerd om te zeggen wat we stemmen. Dit keer legt Klokwerk uit waarom hij ondanks alles toch GroenLinks stemt.

Tot ongeveer vorig jaar wist ik het vrij zeker: ik stem GroenLinks. Het huidige geklungel van deze partij en het gedecimeerd worden in de peilingen hebben me echter hevig doen twijfelen.

Zweven

Nee, om een mislukte grap met een stekkerdoos zal ik een partij niet verlaten. Als ik op de beste entertainer zou stemmen ging mijn stem wel naar Wilders. De Kunduz-missie kan ik niet steunen, maar om één naïef standpunt laat ik een partij ook niet vallen. Maar het schaamteloos etaleren van het eigen gebrek aan competentie heeft bij GroenLinks inmiddels wel hele extreme vormen aangenomen. De zaak Sap-Dibi staat helaas niet op zichzelf. De organisatie van de partij is een puinhoop en politici kunnen geen hoofd- van bijzaken onderscheiden, getuige ook het recente voorstel voor gratis glaasjes water in de horeca. Ik begon dus te zweven.

Wegzweven

Maar nu: wat vind ik belangrijk? Het vrije marktdenken is zo dood als een pier. De werkloosheid loopt op. De financiële reuzen graaien nog steeds gretig om zich heen en Brussel staat mede door Nederlands toedoen machteloos. Politici kennen geen andere remedie dan bezuinigen en hier in den lande zit de partij van de marktwerking (of moet ik zeggen de partij van het roofkapitaal) nog steeds stevig in het zadel. Lachebekje Rutte krijgt niets voor elkaar en is erin geslaagd de internationale positie van Nederland stevig te ondermijnen. Maar hij doet alsof er niets aan de hand is, ramt op zijn reclameslogans die holle vaten blijken en belooft als verkiezingsstunt iedere hardwerkende Nederlander duizend euro. Sinterklaas bestaat, en hij zit in het torentje.

Doe het veilig met NordVPN

Mededeling

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: copyright ok. Gecheckt 06-11-2022

Wat is het CPB-rapport Keuzes in Kaart eigenlijk waard?

, door

Het CPB presenteerde op maandagochtend de doorrekeningen van tien verkiezingsprogramma’s. Het 500 pagina’s tellende rapport geniet uitgebreide aandacht in de media en alle politieke partijen pronken met hun ‘overwinningen.’ Maar wat is het rapport eigenlijk waard voor de kiezer?

Het is duidelijk weer verkiezingstijd. Na het premiersdebat van zondagavond, presenteerde het Centraal Planbureau (CPB) en het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL) op maandagochtend hun gezamenlijke rapport “Keuzes in Kaart 2013-2017” in Nieuwspoort. Half politiek Den Haag en het voltallige Nederlandse journaille zat braaf te wachten wat CPB-directeur Coen Teulings te vertellen had. In het kort: alle partijen weten het begrotingstekort terug te brengen in 2017, maar alle partijen blijven een tekort houden. Er staan een aantal stereotype bevestigende zinnen in het rapport (‘De PVV bezuinigt maximaal op innovatiebeleid’) en alle nieuwsmedia halen dezelfde feiten naar boven. De politieke partijen halen de voor hen gunstige cijfers eruit en gaan elkaar daarmee bestoken. ‘Bij ons stijgt de koopkracht het meeste!’ ‘Ja, maar bij ons groeit de staatsschuld het minst!’ Het is allemaal van zo’n ontzettend trieste voorspelbaarheid, dat de vraagt rijst: wat zijn de CPB doorrekeningen van de verkiezingsprogramma’s eigenlijk waard?

Teulings schrijft in het voorwoord van “Keuzes in Kaart” te hopen in een maatschappelijke behoefte te voorzien. Maar hoeveel mensen lezen de doorrekeningen, in een tijd dat mensen al amper verkiezingsprogramma’s lezen? ‘Kiezers lezen dit rapport natuurlijk niet,’ zegt Teulings, ‘dat zou ik als econoom zelfs niet doen. Maar ik merk dat de belangstelling ervoor enorm toeneemt. Twee jaar geleden haalden al onze plaatjes de landelijke voorpagina’s.’ Dat is waar, maar wel in een sterk vereenvoudigde weergave. Er is immer weinig tijd en ruimte bij nieuwsmedia om recht te doen aan de complexiteit van de berekeningen die het CPB maakt. In welke krant wordt uitgebreid stilgestaan bij de gebruikte rekenmodellen? Zijn de doorrekeningen van het CPB op die manier niet slechts grondstof voor meer oneliners van politici?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Nederland schaft de fiets af

, door

Nederland staat bekend als fietsland. Met 19 miljoen bruikbare fietsen heeft Nederland het wereld­record fietsdichtheid. Wie in een (studenten)stad woont herkent het beeld. Maar als je daarbuiten komt ziet het verkeer er toch wel wat anders uit. Op het platteland domineert de auto volledig. Ga eens een tijdje op een terras zitten in een willekeurig dorp in Groningen, Brabant of Limburg. Fietsers vormen daar een kleine minderheid. Bejaarde toeristen en kinderen onder de 18, die zie je nog wel op de fiets. De rest komt met de auto naar de buurtsuper, het café of de kerk. Het platteland is gemotoriseerd. Schaalvergroting en afbraak van het OV spelen hierbij zeker een rol, maar ook gewenning. De auto is het vanzelfsprekende vervoermiddel geworden op het platteland, ongeacht de afstand.

De auto is ook het vanzelfsprekende vervoermiddel voor de nieuwe generatie. Op de achterbank komen steeds meer kinderen naar school en naar het sportveld. Als scholier en student gebruiken ze tijdelijk de fiets. Daarna is het al gauw weer de auto die onmisbaar is in een druk werkzaam bestaan. De fiets verdwijnt uit het zicht als standaard vervoermiddel en komt hoogstens nog in beeld in het domein van de vrijetijdsbesteding.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Brief aan Mark Rutte

, door

Geachte heer Rutte,

Zaterdagochtend gaf u de aftrap voor de VVD campagne. Uw boodschap: pas op voor het rode gevaar. Lekker oldschool! Ik deel uw standpunt dat als de SP het voor het zeggen krijgt, onze staatsschuld heel hard gaat oplopen, wat een heleboel geld gaat kosten. Uw vergelijking van het SP programma met een piramidespel vind ik ook terecht. Maar toen ik uw standpunten doornam, kwam ik ook wel wat rare dingen tegen. Zaken tegen die niet thuishoren in een liberaal programma.

Het mooie aan termen als socialisme en liberalisme, is dat ze duidelijk zijn. In tegenstelling tot de links/rechtsverdeling, die altijd arbitrair is, weet je bij ieder -isme wel zo ongeveer wat je ervan kunt verwachten. Het socialisme vindt dat de overheid erop toe moet zien dat iedereen precies hetzelfde krijgt; het liberalisme vindt dat iedereen zijn eigen boontjes moet doppen en dat de overheid zich nergens mee moet bemoeien. Mooi overzichtelijk.

Ik ben net als u een liberaal. Wat mij daarom stoort in het VVD programma, is het boerkaverbod. Wat doet dat daar? Het Moslimmetje pesten van de afgelopen jaren kwam toch uit de koker van Wilders, hoop ik? Waarom hebben Moslimvrouwen niet net als de rest van Nederland de vrijheid om aan te trekken wat ze zelf willen? Wat hebben we nou voor last van die paar boerka’s? Het is symboolpolitiek van de bovenste plank, en dan ook nog eens een verkeerd symbool.

Foto: copyright ok. Gecheckt 25-10-2022

Persstemmen: standvastige mannen en een wankelaar

, door

De lijsttrekkers gingen in debat, dus nu gaan we allemaal ons zegje even doen.

Zo, dus Samsom is de winnaar van het debat van gisteren. Volgens een peiling onder kijkers vond 51 procent van de mensen hem het meest verstandig overkomen. NRC schrijft: ,,Ook op Twitter en andere sociale media werd Samsom als winnaar gezien. Zo’n 31 procent is positief over Samsom. Rutte en Wilders scoren ongeveer een kwart en Roemer zit rond de twintig procent, meldt persdienst Novum.”. Leuk voer voor de factcheckers van NRC Next want hoe je dit soort analyses kan maken, is mij een raadsel. Hashtags tellen?

Maar het circus is in de stad,  dus we willen allemaal ons zegje even doen. 

De Volkskrant oordeelt dat Rutte, Roemer en Samsom het alledrie niet slecht deden. Vooral Samsom wordt geprezen – hij verzet zich met succes tegen het idee dat er maar twee keuzes zijn: echte socialisten en de VVD. Wilders wordt afgeserveerd.

Bij Trouw moeten ze de elektrische typmachine nog even aanzetten, want er is weinig te vinden (online mensen) over het debat. Een korte samenvatting met de mededeling dat Samsom de winnaar is.

De Telegraaf heeft partij gekozen en maakt Roemer belachelijk omdat de beste man uit een rietje drinkt. Een rietje mensen. Zo iemand kan toch geen premier worden?

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: copyright ok. Gecheckt 06-11-2022

Waar over gedebatteerd zou moeten worden

, door

De campagne is begonnen en er komen een flink aantal politieke debatten aan. Daarin zal het vast gaan over de stokpaardjes van de partijen, maar er zijn belangrijkere thema’s om te bespreken. Een paar suggesties.

“Wie greep wil krijgen op concrete problemen, moet luisteren naar de burgers die er mee leven.” Dit lijkt een SP-sentiment, maar komt uit een regeerakkoord van Kok. De zin klopt niet: luisteren is een noodzakelijke maar geen voldoende voorwaarde voor effectieve politiek. Je moet de problemen in je botten en tussen de oren kunnen voelen, maar ‘er greep op krijgen’ vereist meer: intelligentie, vakmanschap, organiserend en innoverend vermogen.

De politiek moet voordenken over haar recruteringsfunctie: geen bekende Nederlanders, gladde praters, of schoonheden horen op de kandidatenlijsten, maar autonome en inspirerende denkers over de samenleving en zijn problemen. De politiek moet richting geven en stem geven, maar de recrutering lijkt gericht op volgen van sentimenten en stemmen trekken. Dat is iets heel anders. Kan iemand een Kamerlid noemen, dat is opgevallen door een idee? Ik niet. Waar is de ‘wilde frisheid’ in onze politiek, waar de vernieuwende gedachten, de eigenwijsheid, de opschudding?

Ik ben tegen behoedzaamheid, tegen angst voor de electorale effecten. Elke kamerfractie hoort twee halvegaren te bevatten, met inspiratie en een goed idee per jaar. Dat kan toch niet zo moeilijk zijn?

Foto: copyright ok. Gecheckt 23-09-2022

De Dag van Politiek en Journalistiek Cynisme

, door

Op verkiezingsavond van 12 september zal het erom spannen of Rutte of Roemer gaat winnen. Maar een dag later zal voor beide heren een kater zijn, betoogt Sebastiaan van der Lubben. 13 September wordt De Dag van Politiek en Journalistiek Cynisme.

Eerlijk is eerlijk: het is tot 12 september  Roemer of Rutte. Andere partijen in dit land van minderheden zijn insignificant. Tenzij er wonderen gebeuren, uiteraard. Maar deze sterke vereenvoudiging van het politieke nieuws – de tweedeling tussen liberaal en socialistisch, tussen de corpsbal en de noeste arbeider, tussen winnaar en verliezer, tussen Mr. Vrijgezel en de familieman avant la lettre, kortom: tussen links en rechts – is bijzonder schadelijk.

In de eerste plaats krijgen mediagebruikers het idee dat de winnaar van 12 september, Roemer of Rutte, op 13 september almachtig puin mogen ruimen. Alsof ze alleen, zonder last en ruggespraak, orde op zaken kunnen en mogen stellen. Onzin natuurlijk, want Nederland mag zich 13 september opmaken voor lange en barre coalitie-onderhandelingen. SP en VVD gaan voor in de peilingen, maar met 30+ zetels elk (inclusief de foutmarge) is er minimaal een derde partij nodig om een regering te kunnen vormen.

Met drie partijen een coalitie smeden is geen sinecure. Daar gaat tijd overheen. En met elke week dat die vorming lager duurt, gaat er meer water bij de wijn. Er gaat helemaal niemand 13 september puinruimen. De kans is groot dat heel veel lijsttrekkers de puinhopen alleen maar groter maken. De spoeling wordt immers veel en veel te dun. Dát zou het verhaal moeten zijn – mogelijke coalitiegesprekken, verschillen van mening en punten waarover het ze (binnen bandbreedten) eens zijn. Inclusief de consequenties voor ons – burgers.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende