Update CoalitieChecker week 33
, door
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Foto:
copyright ok. Gecheckt 29-09-2022
Brood en Spelen
, door
Met het succes van de Nederlandse zwemsters op de Olympische Spelen is het makkelijk scoren voor politici door te roepen dat er meer geïnvesteerd moet worden in sport en schoolzwemmen, maar dat komt wel een beetje als mosterd na de maaltijd, vindt Therese Klok van weblog The Right Trace.
Mijn vrienden van de Multi Media Mobsters hebben al een hele blog gewijd aan de Olympische Spelen en alle politieke spelletjes die er rondom gespeeld werden. Hier wil ik er graag nog eentje aan toevoegen. Vanmorgen stond namelijk in de krant (ik zeg krant, maar ik bedoel natuurlijk gewoon op Internet), dat de PvdA “wil dat de sport ontzien wordt bij nieuwe bezuinigingen en dat er in het onderwijs meer aandacht voor komt.” Lekker makkelijk scoren zo vlak voor de verkiezingen, moet PvdA-Tweede Kamerlid Tanja Jadnanansing gedacht hebben, toen ze de memorabele woorden “Zo leiden we de Ranomi’s van de toekomst op,” uitsprak.
Want lieve, lieve Tanja: het schoolzwemmen (en ik heb geen wedstrijd gezien, maar dat Ranomi een zwemster is, was niet te missen) is een paar jaar geleden in Nederland in heel veel steden wegbezuinigd. Niet overal hoor, maar wel onder andere in Zaanstad, Den Bosch, Assen, Leeuwarden en Hoorn, Bergen op Zoom, Den Helder, Schoonhoven, Ede en Katwijk. Krap een maandje geleden werd bekend gemaakt dat er naar verwachting nog meer gesneden zal worden in het budget van schoolzwemmen. Dit zijn plannen die al liggen en dus niet 1, 2, 3 veranderd kunnen en zullen worden, alleen maar omdat jij, Tanja, iets populairs roept.
Foto:
© Sargasso logo serie Nieuwe politieke partijen
Tussen hemel en aarde
, door
In een serie van zes artikelen presenteren we de nieuwe politieke partijen. Waar komen ze vandaan? Wie zijn de mensen achter de partij? We geven historische duiding en deden bizarre ontdekkingen. En voor wie in het stemhokje eens een nieuwe politieke keuze wil maken, eindigen we de serie met Sargasso’s stemadvies. Vandaag deel 4: een breed spectrum aan spiritueel geïnspireerde politici dient zich aan.
Religieuzen
Het christelijk deel van het electoraat kan al jaren uit een redelijk stabiel aanbod van politieke partijen kiezen. Met name na de fusie van het GPV en de RPF in de ChristenUnie, waren er niet veel nieuwe partijen meer die zich aanboden en ook daadwerkelijk aan verkiezingen deelnamen.
In de periode 1948 – 1977, tot het verkiezingsjaar waarin KVP, ARP en CHU als CDA verder gingen, deden er gemiddeld zes christelijke partijen per verkiezing mee. Gemiddeld vijf partijen haalden ook zetels. In de periode daarna, tot de vorming van de ChristenUnie in 2002, deden er gemiddeld 4,6 christelijke partijen mee. Gemiddeld vier partijen behaalden zetels.
Vanaf de intrede van de ChristenUnie tot en met de verkiezingen van 2010, daalde het gemiddeld aantal deelnemende christelijke partijen tot 3,3 en gemiddeld drie haalden ook zetels.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Woordwolken verkiezingsprogramma’s 2012
, door
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Stemorakel
, door
De StemWijzer en het Kieskompas zijn weer gelanceerd. Afgelopen maandagavond zag ik op televisie verschillende partijleiders met het zweet op het voorhoofd de StemWijzer invullen, vurig hopend dat niet per ongeluk de verkeerde partij uit de test kwam rollen.
Toen ik ze daar zo zag zitten deed het invullen van deze digitale test me een beetje denken aan het raadplegen van een orakel. Vol spanning klik je achter je computer door de test heen om tot slot van het digitale orakel je stemadvies te krijgen.
Hoewel deze moderne stemhulpen een stuk beter onderbouwd zijn dan een gemiddeld orakel, is het voor mij toch altijd de vraag wat er nu gebeurt achter de schermen. Waar komt dat advies nu eigenlijk vandaan? En waarom krijg ik van het KiesKompas een ander advies dan van de StemWijzer?
Afgelopen jaar keken we met onderzoekers van de Universiteit Utrecht onder de motorkap van dit soort digitale tests (Voting Advice Applications). Ze proberen ons zo neutraal mogelijk van informatie over de partijstandpunten te voorzien, maar elke keuze in het ontwerp heeft gevolgen voor hoe de test uiteindelijk wordt ingevuld.
Neem dit dilemma: Laat je de partijen zelf aangeven waar ze staan op elke stelling in de test, of moeten externe experts dit doen?
Foto:
© Sargasso logo serie Nieuwe politieke partijen
Nieuwe democratie
, door
In een serie van zes artikelen presenteren we de nieuwe politieke partijen. Waar komen ze vandaan? Wie zijn de mensen achter de partij? We geven historische duiding en deden bizarre ontdekkingen. En voor wie in het stemhokje eens een nieuwe politieke keuze wil maken, eindigen we de serie met Sargasso’s stemadvies. Vandaag deel 3: hoe nieuwe partijen de kloof tussen burger en politiek denken te overbruggen.
De huidige nieuwe politieke partijen komen zonder uitzondering voort uit onvrede over hoe de gevestigde partijen politiek bedrijven. Twee opvattingen spelen daarbij een rol: politici luisteren slecht en de invloed van de burger is, afgezien van de verkiezingen, minimaal. Hoe denken de nieuwe partijen daar verandering in te brengen?
Van de elf nieuwe partijen besteden er vijf aandacht aan hoe een nieuwe democratie er in hun optiek uit zou moeten zien.
Opvallende tegenvallers
Eerst drie partijen die het opvallend af laten weten qua visie op die nieuwe democratie:
Van de Politieke Partij NXD is nog steeds niets bekend. Er is nog nergens een programma gesignaleerd. De partij doet in slechts één kieskring mee (Amsterdam), dus valt er ook geen concrete politieke vernieuwing van te verwachten.
Het Democratisch Politiek Keerpunt (DPK) vermeldt niets concreets over politieke en bestuurlijke vernieuwing. Dat is enigszins merkwaardig, omdat in deze partij TON (Trots op Nederland) en de OBP (Onafhankelijke Burger Partij) zijn gefuseerd.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Stemwijzer 2012 online
, door
Het groeiende belang van de voorkeurstem
, door
DATA - De politiek is gepersonaliseerd en alles draait om de lijsttrekker, heet het. Recent onderzoek wijst echter uit dat voorkeurstemmen steeds belangrijker worden. Maar niet iedereen profiteert daarvan.
Maarten van Rossem is lijstduwer van de PvdA. De Utrechtse bromprofessor moet extra stemmen winnen op basis van zijn persoonlijke uitstraling. Vrijwel iedere partij maakt gebruik van lokale of landelijke beroemdheden om het aantal voorkeurstemmen op te schroeven. Uit recent onderzoek van politicologen Joop van Holsteyn en Rudy Andeweg (Universiteit Leiden) blijkt echter dat de lijstduwers geen stemmenmagneten zijn.
In de verkiezingen van 2010 deden er achttien lijstduwers mee. In totaal haalden zij 2,5 keer zoveel stemmen binnen als alle op een na laatste kandidaten. Dat lijkt heel wat. Maar in totaal vergaarden die achttien duwers 12.078 stemmen, ongeveer een vijfde van de kiesdeler en nog steeds ver verwijderd van de 15.694 stemmen die je als individuele kandidaat nodig hebt om op basis van voorkeurstemmen in de Kamer te kunnen komen.
Wie op eigen kracht in de Kamer gekozen wil worden, doet er goed aan om hoog op de lijst te staan. Want voorkeurstemmen zijn wel degelijk van belang.
Het begrip voorkeurstemmen is wat lastig in het Nederlandse bestel, omdat feitelijk alle stemmen voorkeurstemmen zijn – je brengt immers een stem uit op een persoon. Toch is er veel veranderd in de electorale geschiedenis. Van Holsteyn en Andeweg analyseerden alle voorkeurstemmen (in dit geval stemmen die niet op de lijsttrekker werden uitgebracht) vanaf 1946 tot en met 2010. In de jaren veertig en vijftig kraste het stemvee braaf het vakje rood bij de lijsttrekker. In de jaren zestig nam het aantal voorkeurstemmen toe, om in de jaren tachtig weer in te zakken. Pas in de jaren negentig nam het uitbrengen van voorkeurstemmen een rol van betekenis aan (mijn interpretatie).
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.