Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Seksuele intimidatie
Amerika maakt zich op voor de presidentsverkiezingen in 2012. ElectionDeskUSA bericht, in de aanloop naar 6 november 2012, dagelijks over de campagne en maakt daarvan wekelijks een overzicht. Deze week: Seksuele intimidatie, een tweede Lehman Brothers-situatie en problemen voor Obama.
Vorige week zoomden we in op de imploderende campagnes van Bachmann, Huntsman en Perry. Deze week kunnen we daar die van koploper Herman Cain bijvoegen. Maandag maakte Politico bekend dat twee vrouwen Cain al in de jaren negentig hadden aangeklaagd vanwege seksuele intimidatie. Daar kwam niet veel later een derde vrouw bij. Koploper Cain had het druk met damage control maar bleek daar nauwelijks in te slagen.
De angel ging er maar niet uit. Dat was deels te wijten aan Cains eigen, weinig overtuigende optreden in diverse media. Hij verslikte zich voortdurend in de feiten: was er nu wel of geen overeenkomst met één van de vrouwen gesloten (toch een impliciete schuldbekentenis)? Hoeveel ‘zwijggeld’ was nu aan die andere vrouw betaald? Ook campagnestrateeg Mark Block, die vorige week nog zo gelukzalig aan zijn sigaretje zoog, gooide olie op het vuur.
Hij beschuldigde Curt Anderson, adviseur in de campagne van Rick Perry, het verhaal de wereld in te hebben gebracht. Anderson probeerde in 2004 Cain aan een Senaatszetel te helpen (wat niet lukte). In die campagne zou Cain tegen Anderson hebben verteld over één van de aanklachten. Nu, zeven jaar later en in dienst van Perry, zou Anderson die kennis hebben ingezet om Cains campagne te saboteren en daarmee die van Perry weer leven in te blazen. Anderson ontkent en ook Cain geeft deze week toe dat die verklaring te ver gezocht is – hij richt nu zijn pijlen op Politico, het blog dat zijn ontoelaatbare gedrag onthulde.
De crisis en het wonen
Al decennia lang bouwen wij in ons land voor de gezinsverdunning. De gemiddelde woningbezetting daalt constant, sinds 1945. Het is een uitdrukking van onze veranderende wijze van samenleven, die wij individualisering noemen, maar ook van de toenemende welvaart. We hebben meer vierkante meters woning nodig voor alle spullen, die we inons leven verzamelen en we kunnen voor die spullen en die vierkante meters ook betalen.
Maar blijft dat zo? Hoe handelen mensen onder de druk van economische omstandigheden? Hoe vormt zich een huishouden? In de jaren vijftig werd door jonge stellen op zolderkamers bij familie gebivakkeerd, totdat de lange wachttijd voor een woning voorbij was. Alle zure grappen over schoonmoeders dateren uit die periode. Maar toen was ook “geluk heel gewoon”.
In de jaren zeventig en tachtig kwam de individualisering: het grootste goed was zelfstandig wonen, waarin de volkshuisvesting inderdaad voorzag. Maar er was een neveneffect, dat lastig was: wat te doen met onze ouderen? We maakten grote bejaardenhuizen voor ze; maar dat bleek geen bestendige lijn, door hoge zorgkosten en afkeer van de ouderen zelf, die zelfstandig wensten te blijven, maar liever niet eenzaam. Het beleid werd: laat ouderen zelfstandig blijven wonen, zolang ze dat maar enigszins kunnen.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Broodje pindakaas, duurder?
DATA - De prijs van een pot pindakaas schiet binnenkort omhoog als gevolg van een mislukte pindaoogst in het Zuiden van de Verenigde Staten. Extreme droogte in de pindaproducerende staten van Amerika zorgt dat de prijs op de wereldmarkt omhoog schiet (monthly groundnuts price 1981-2011). Voor een 1 ton pinda’s wordt nu 1200 euro neergeteld, terwijl dat vorig jaar nog 450 euro was. Voedselgigant Kraft verhoogde onlangs de prijs voor een potje pindakaas met 40%, Unilever volgt waarschijnlijk snel.
Na de Verenigde Staten consumeren Nederlanders de grootste hoeveelheid pindakaas. Het is immers het perfecte poldercompromis onder het broodbeleg in de strijd die opvoeden heet: gezond en tóch lekker. Pindakaas is daarom zonder meer bepalend voor de Nederlandse identiteit. Zonder pindakaas had dit land minstens de helft van haar Olympische medailles niet gehaald. Zonder pindakaas geen Deltawerken. Zonder pindakaas waren alle fietspaden leeg. Zonder pindakaas werd er niemand groot. Enwel daarom wat achtergrondcijfers omtrent deze cruciale aardnoot na de doorklik
Maar waar worden nu eigenlijk de meeste pinda’s geproduceerd? Niet in de Verenigde Staten, data van de Wereldvoedselorganisatie FAO leert ons dat China verreweg de meeste pinda’s produceert.
Toch is China niet de grootste exporteur van pinda’s. Waarschijnlijk eten de Chinezen een groot deel van hun eigen pinda’s op. Plus dat de ene pinda de ander nog niet is: in het Westen is men enkel geïnteresseerd in kwaliteitspinda’s. De grootste exporteurs van pinda’s zijn: India en Argentinië, daarna volgt China en de Verenigde Staten stond in 2009 -voor de droogte- pas op de vierde plaats. Nederland valt ook op in onderstaand figuur, als notenverwerkend land exporteert het waarschijnlijk dure (gebrande en gezouten) kwaliteitspinda’s naar landen met behoefte aan ‘wat te snaaien tijdens het televisiekijken’.
Studentenleningen: de volgende kredietcrisis?
Vorige week werd de St. Pauls Cathedral in Londen voor een week gesloten. Dat was voor het eerst sinds de Tweede Wereldoorlog. In een land van de tradities, is dat uniek. Aanleiding voor de sluiting is het tentenkamp van de Occupy-beweging, op de stoep van de kathedraal. Waarom de kathedraal precies dicht moest is niet helemaal duidelijk, en waarom de kerk weer open ging met de tenten nog op de stoep, ook niet. Boze tongen beweren dat de kerk nogal wat inkomsten misliep. Met een toegangsprijs van 15 pond per persoon, en tussen de 2000 en 3000 betalende bezoekers per dag, kan men zich daar iets bij voorstellen (noot: zie Facts and Figures van St. Pauls).
Onderstaande foto maakte ik dit weekend bij St. Pauls Cathedral in Londen. Een prachtig statement van de Occupy-beweging…
… maar wel ironisch. De kathedraal is zelf een voorbeeld van een “massa-constructie”, uit een tijd dat het geloof nog onwankelbaar was. Hoeveel geld en inspanning kostte het niet om een dergelijke constructie te bouwen? Maar ook het onderwijs kost veel geld en inspanning en het geloof erin lijkt onwankelbaar. Als we naar de financiële kant kijken, zijn er echter grenzen aan de groei.
The Economist besteedt deze week uitgebreid aandacht aan wat in de US mogelijk de volgende crisis wordt genoemd. De College Board heeft becijferd dat eenderde van de leerlingen die uitstromen uit een college, een schuld heeft. Van de voortijdig schoolverlaters is dat 69%. De totale schuld die uitstaat is schokkend. Volgens de New York Federal Reserve Bank schat de waarde op 550 miljard dollar, maar geeft daarbij aan dat deze schatting ook te laag kan zijn. Sallie Mae, de zusterorganisatie van Fannie Mae (berucht van de hypotheken) die studentenleningen verstrekt, schat dat het om 757 miljard gaat. Met nog eens 111 miljard in private leningen, en 112 miljard nieuwe leningen voor dit jaar, komt de totale schuld op meer dan 1.000 miljard.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.